20080904 TT Beveren Leie 50 km (tot 2008 = 2248,8 km)

Eerder een uitzondering, maar vandaag gestart om 13u30 en dan nog op een zaterdag. Morgen Open Bedrijvendag, dus vandaag gaan biken en morgen op bedrijvenbezoek...

Beveren Leie stond op het programma, mijn nieuwe werkplaats, ik verander dinsdag immers van werk en ben helemaal klaar voor de nieuwe uitdaging, maar dit ter zijde...

Samen met Rudy, Siegfried en Fred VDB vertrokken voor de 50 km. Het werd al direct duidelijk dat het een redelijk tempo zou worden op een redelijk vettig parcours. Niet echt heel vuil, maar toch wel weer efkes wennen na de zomer. Het zou de eerste "modder"tocht worden.
Na enkele 100-den meters kwamen we al direct in een dreefke richting een boerderij. Aan de boerderij stond een plakkaatje "modder" met een gevarendriehoek... Ietske te laat? De modder was juist gepasseerd...

Net na de boerderij haalden we alweer Bruno en zijn moedige dochter bij. Chapeau voor da meisken, 15 km voor de eerste keer op een mtb tocht en dan nog in zo'n weer!
De gavers kwamen beetje per beetje dichter. Siegfried kwam hier en daar effen achter, maar dat was natuurlijk normaal voor zijnen diesel...

Beetje per beetje bleek het toch wel goed te zijn dat de winterbanden er weer op lagen! Na het vele draaien en keren waren we bijna halverwege de Gavers toen ik eens besloot om mijn fiets toch wel loodrecht op de grond te plaatsen... 't is te zeggen, ik sprong over een boomstam, maar had nooit den tweeden zien liggen er direct na. Voorwiel tussen de twee en hop achterwiel de hoogte in... Efkes was acrobatische toeren om op den bike te blijven en achterwiel weer naar beneden (met dank aan de zwaartekracht...).
Dan maar weer weg...

Na de Gavers weer richting Beveren Leie waar we dan de eerste bevoorrading kregen. Daarna gingen we al gauw weer op baan richting Wielsbeke en Ooigem (waar Frederik om de één of andere reden al gepasseerd was met de auto????).
Hier werden het vooral de gekende stukken van enkele andere tochten zoals Brigandbikers en zo... Daarom wel niet minder leuk, helemaal niet!

Dit is natuurlijk het risico door de wildgroei aan allerhande organisaties die tochten organiseren. Gelijk waar je naartoe trekt, veel bikers krijgen op den duur een dèjà vu gevoel. Ik vond dit echter helemaal niet erg vandaag...

Het crossparcours in Ooigem... Gekend door velen natuurlijk... Draaien, keren, op en neer,... Overal mooi te doen, maar toch wel ergens precies bruine zeep. Ik geraakte juist niet boven en begon naar beneden te glijden tot ik viel en met mijn klieken en mijn klakken in de netels terecht kwam. Voor de tweede keer vandaag zorgde ik voor de animatie van de anderen... Na het crossparcours ging de snelheid weer de hoogte in.

Geleidelijk aan voelde ik dat ik zou mogen pompen op het einde om mee te kunnen... De wind speelde mij toch wel parten... Het is ook weer wennen aan de modder, want dat is toch ook al een tijdje geleden.

Soit, geen excuses, vandaag waren de benen de beste niet... Toen Rudy en Frederik langs het kanaal gingen inbeuken tegen de wind, moest ik ze laten gaan. Ik en tegen de wind in beuken, da zijn nu ne keer twee dingen die niet samen gaan!
Bewust niet echt doorgeduwd, want met mijn knieprobleem wil ik ook nog niet tot het uiterste gaan!

Geleidelijk aan zag ik ook Siegfried een gaatje laten vallen en dan uiteindelijk zelfs wachten op mij, waarvoor dank...

Naar het einde toe kregen we nog enkele veld-doorsteken, die voor mij echt den dooddoender waren. De laatste anderhalve kilometer ging ook Siegfried nog wat versnellen omdat hij dacht Bucky gezien te hebben, maar het bleek iemand anders te zijn...

Soit, mij toch wel goed geamuseerd! Leuke tocht die zeker voor herhaling vatbaar is!


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080904 TT Beveren Leie 50 km (tot 2008 = 2248,8 km)

Eerder een uitzondering, maar vandaag gestart om 13u30 en dan nog op een zaterdag. Morgen Open Bedrijvendag, dus vandaag gaan biken en morgen op bedrijvenbezoek...

Beveren Leie stond op het programma, mijn nieuwe werkplaats, ik verander dinsdag immers van werk en ben helemaal klaar voor de nieuwe uitdaging, maar dit ter zijde...

Samen met Rudy, Siegfried en Fred VDB vertrokken voor de 50 km. Het werd al direct duidelijk dat het een redelijk tempo zou worden op een redelijk vettig parcours. Niet echt heel vuil, maar toch wel weer efkes wennen na de zomer. Het zou de eerste "modder"tocht worden.
Na enkele 100-den meters kwamen we al direct in een dreefke richting een boerderij. Aan de boerderij stond een plakkaatje "modder" met een gevarendriehoek... Ietske te laat? De modder was juist gepasseerd...

Net na de boerderij haalden we alweer Bruno en zijn moedige dochter bij. Chapeau voor da meisken, 15 km voor de eerste keer op een mtb tocht en dan nog in zo'n weer!
De gavers kwamen beetje per beetje dichter. Siegfried kwam hier en daar effen achter, maar dat was natuurlijk normaal voor zijnen diesel...

Beetje per beetje bleek het toch wel goed te zijn dat de winterbanden er weer op lagen! Na het vele draaien en keren waren we bijna halverwege de Gavers toen ik eens besloot om mijn fiets toch wel loodrecht op de grond te plaatsen... 't is te zeggen, ik sprong over een boomstam, maar had nooit den tweeden zien liggen er direct na. Voorwiel tussen de twee en hop achterwiel de hoogte in... Efkes was acrobatische toeren om op den bike te blijven en achterwiel weer naar beneden (met dank aan de zwaartekracht...).
Dan maar weer weg...

Na de Gavers weer richting Beveren Leie waar we dan de eerste bevoorrading kregen. Daarna gingen we al gauw weer op baan richting Wielsbeke en Ooigem (waar Frederik om de één of andere reden al gepasseerd was met de auto????).
Hier werden het vooral de gekende stukken van enkele andere tochten zoals Brigandbikers en zo... Daarom wel niet minder leuk, helemaal niet!

Dit is natuurlijk het risico door de wildgroei aan allerhande organisaties die tochten organiseren. Gelijk waar je naartoe trekt, veel bikers krijgen op den duur een dèjà vu gevoel. Ik vond dit echter helemaal niet erg vandaag...

Het crossparcours in Ooigem... Gekend door velen natuurlijk... Draaien, keren, op en neer,... Overal mooi te doen, maar toch wel ergens precies bruine zeep. Ik geraakte juist niet boven en begon naar beneden te glijden tot ik viel en met mijn klieken en mijn klakken in de netels terecht kwam. Voor de tweede keer vandaag zorgde ik voor de animatie van de anderen... Na het crossparcours ging de snelheid weer de hoogte in.

Geleidelijk aan voelde ik dat ik zou mogen pompen op het einde om mee te kunnen... De wind speelde mij toch wel parten... Het is ook weer wennen aan de modder, want dat is toch ook al een tijdje geleden.

Soit, geen excuses, vandaag waren de benen de beste niet... Toen Rudy en Frederik langs het kanaal gingen inbeuken tegen de wind, moest ik ze laten gaan. Ik en tegen de wind in beuken, da zijn nu ne keer twee dingen die niet samen gaan!
Bewust niet echt doorgeduwd, want met mijn knieprobleem wil ik ook nog niet tot het uiterste gaan!

Geleidelijk aan zag ik ook Siegfried een gaatje laten vallen en dan uiteindelijk zelfs wachten op mij, waarvoor dank...

Naar het einde toe kregen we nog enkele veld-doorsteken, die voor mij echt den dooddoender waren. De laatste anderhalve kilometer ging ook Siegfried nog wat versnellen omdat hij dacht Bucky gezien te hebben, maar het bleek iemand anders te zijn...

Soit, mij toch wel goed geamuseerd! Leuke tocht die zeker voor herhaling vatbaar is!


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080927 TT Zwevezele 52 km (totaal 2008 = 2198,8 km)

Kalmkes gestart, leuk om zo te starten met een babbelke met den dezen en met den anderen...
Het systeem van wachten op elkaar is ook wel leuk, maar soms moest ik toch wel bewust de benen stilhouden... Is toch wel efkes wennen!

Toch efkes mijn beste acrobatetoeren moeten boven halen om recht te blijven bij een stuk offroad met daarnaast een fameuze geul waar ik in terecht kwam...

Daarna toch efkes het gaspedaal open om de rest weer bij te halen op een leuk stukje met draaien en keren...

Na de eerste bevoorrading op de (weinige) stukken offroad nu en dan eens het gashendel goed opengedraaid en er eens een lap op gegeven om dan na dit stuk weer te wachten op de rest...

Nie echt een super parcours, maar het gezelschap maakte weer veel goed.

De laatste 12 kilometer zette steven zich aan kop. Dat was dan het teken om het gaspedaal helemaal in te drukken en in overdrive te gaan... Samen met Dingo, Yoerik, Bram en Berre in zijn wiel gedoken en zo fameus de snelheid opgetrokken... Was de moeite, heel de moeite. De laatste kilometers waren qua parcours alles behalve, maar door de snelheid en de manier van rijden, werd het heeeeeeeel leuk...

Man man man, wat heb ik mij geamuseerd! Deze rit ook kunnen rijden zonder pijn in de knie... Misschien te maken met de nieuwe schoenen en andere stand van plaatjes? Wie weet...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Tja, weer een paar weekskes bijna nie kunnen biken...

Eerste weekend van september was ik op weekend met de toneelvereniging van de vrouw, zaten we in Kemmel zonder bike!

De week erna, zaten we weer in de Klijte, op gezinsweekend met drie jonge gezinnen. Daar enkel een lusje gedaan van een goede 20 km vanuit de Klijte richting Kemmel.

Dan vorige week niet gaan biken op aanraden van de specialist om mijn knie te sparen. Waarschijnlijk een verweking van de miniscus, waardoor ik nogal heel wat pijn heb in mijn knie, bij momenten toch.

Deze week dan nog eens naar een osteopate geweest, die me vertelde om toch te blijven biken. Het stoppen met biken zou er anders voor kunnen zorgen dat het onduidelijk is wat er precies mijn pijn wegneemt, het stoppen met biken of de behandeling...

Deze week dus weer den bike-toer op...

20080824 TT Vichte 87 km (totaal 2008 - 2110,8 km

Misschien wel wat laat, maar toch nog een verslagsken...

De afgelopen week toch nog veel geregend, dus in laatste instantie de zaterdag nog mijn winterbanden opgelegd omdat ze 's nachts nog wat regen voorspelden. Achteraf gezien bleek het nochtans niet nodig te zijn, maar ja...

Na mijn goede ervaringen met de 105 km in Poperinge zou ik vandaag ook gaan voor de 105 km te Vichte. Samen met Siegfried weer afgesproken om de lange afstand te doen. Er was weliswaar wat verwarring over de juist afstand maar kom... Op de folder sprak men van 120 km, op de site van 105... Blijkbaar een stukje privé waar men op laatste instantie de toestemming van introk. Bij de inschrijvingen bleek het dan echter 115 te zijn...
Ik zag het al een stukje minder zitten, maar toch, we zouden wel zien.

Ondertussen kwam Bram toe, Steven ook, John was er al, Bram was er ook met zijnen nieuwen bike, Berre, Siegfried en Nico waren er dan uiteindelijk ook nog.
Jan jammergenoeg niet gezien... Zal er niet geraakt zijn vrees ik.

Den tocht dan...

De eerste kilometers waren nogal veel verhard, een combinatie van stapsteentjes en wegen, dit om weg te geraken uit Vichte en richting Anzegem te kunnen gaan. Ondertussen bleek mijn wiel een fameuze onregelmatigheid te vertonen... Blijkbaar toch nog een spoor van Poperinge en het bijna wielloos zijn ginder?

In Anzegem ging het naar de gekende strook rond Hemsrode. Eenmaal een klein stukje Hemsrode binnen, bleek het een redelijk zuigende ondergrond te zijn. Zoals John zei: "Er zitten hier precies zuignappen in de grond." Het bleek al direct dat dit iets was voor Siegfried die zich heel gezwind naar voren fietste. Ook het stuk weide erna bleek iets voor hem te zijn, maar dat wisten wel al dat het een echte "weide-crosser" is.

Daarna ging het richting de eerste bevoorrading, we waren amper 10 km ver... Tijdens de bevoorrading kennis gemaakt met Motorbiker en zijn dochter. Ze waren wel gehaast want anders zou hij niet binnen kunnen nu zijn vrouw weet waar "den plong" zit voor de electrische poort...
Ook Filip Vanwijnsberghe was weer van de partij, maar weer incognito...

Na de bevoorrading ging het de gekende stapsteentjes van de Weedries naar beneden om dan naar boven te crossen naar de baan. Dit werd er enen op 't groot mes, maar jammer genoeg vergeten mijn "fource" toe te zetten. Ik verloor veel kracht, maar geraakte boven...
Hier was de eerste splitsing al en Nico en Bram kozen voor een kortere afstand. John, Steven, Berre, Siegfried en ikzelf gingen naar links, zij naar rechts.

Het ging richting Grijsloke... Afdalen naar den spoorweg, dan direct den Kortenberg omhoog, naar rechts en dan weer het stapsteentje naar beneden... Spoorweg over tot op het einde van de Langestraat en dan naar links langs de spoorweg... Daarna volgende de gekende stroken zoals den Kloosterhoek, den Blaarhoek en dan via de Snepbeek richting Bouvelobos. Hier begon duidelijk te worden dat de lange afstand vandaag niet voor mij zou zijn. Mijn benen waren niet wat ze moesten zijn. John zei droogweg "'t is nie omda ge vorige week ne goeien dag had...". Soit, ik kon er ook nie aan doen dat het niet ging vandaag.

Na het bouvelobos efkes een stapsteentje op om dan iets verder via een kriere weer aan een zijbos van het bouvelobos te komen. John vergalopeerde zich efkes en reed bijna verloren in dit piepklein bosje. Daarna ging het via den Knok en de Hulsthoek richting Ooike. Op bepaalde momenten leken we hier bijna alleen op weg te zijn.
Aan de bevoorrading in Ooike werden we heel vriendelijk onthaald, maar bijna verplicht om onze drinkbus uit te gieten en te vullen met den plaatselijken sportdrank... Waar komt ge dat nog tegen?

Vanuit Ooike ging het naar Nokere om dan via lange stroken weg uiteindelijke uit te komen in Flanders Field om aan te sluiten op de Spitaalbossen. Deze Spitaalbossen waren een strook om echt van te genieten! Draaien, keren, op en neer! Amaai... John zei plots dat het hier wel heel goed bolde, maar plots zag ik hem niet meer. Hij was het spoor bijster blijkbaar en belandde naast de rijstrook. Dit was puur genieten!
Jammer dat er in deze tocht niet meer van deze stroken zaten. Zelfs het Bouvelobos kon hier in de verste verte niet aan tippen! Terwijl er uit de Bouvelobossen ook veel te halen is!

Na deze strook ging het via de Egaalstraat terug naar domein Hemsrode om dan weer toe te komen aan diezelfde bevoorrading aan den Weedries. Het leek of Hemsrode nog meer zoog, maar dat zullen gewoon de benen geweest zijn die niet meer meekonden zeker...
Na de deugddoende bevoorrading werd het weer den Weedries naar beneden vlammen, maar het naar boven rijden was al een heel stuk trager.
De weedries achter de rug, dan maar de Stationstraat omhoog en juist voor het einde linksaf via het zoveelste stapsteentje. Dan werd het via een lange strook weg naar den Tiegemberg om daar de gekende stroken te gaan afleggen... Ondertussen was John al afgeslagen en was hij via Ingooigem teruggereden naar Vichte. Hij wou vroeg thuis zijn...

In Tiegem moest ik onze medebikers voor een eerste keer laten gaan. Hier werd duidelijk wat er al een tijdje aan zat te komen, de benen waren dat niet vandaag...

Ik reed alles hier dan maar op mijn eigen tempo en liet de anderen gaan. In de Tsjampenstraat nog even kunnen aanklampen, maar dan wat het helemaal foutu... Hen laten rijden en de laatste 10 à 15 km alleen uitgebold. Ik zag ze constant rijden in de verte, tot aan het Banhoutbos, waar het helemaal gedaan was en ik helemaal alleen kwam te zitten. Vanaf hier zat ik ook constant tegen de krampen aan. Ik mocht dus geen trap te veel meer geven. Op souplesse noemen ze dat dan zeker :-)

Onderweg raapte ik toch nog wat anderen op, mijn traag rijden viel toch blijkbaar nogal redelijk mee...

Uiteindelijk kwam den arrivée in zicht en ik moet zeggen, ik was er helemaal niet rouwig om. Ondertussen zaten Berre en Steven al aan den drank, Siegfried stond nog aan den toog. Nog genoten van den apres en dan weer naar huis...

Ik weet niet wat ik moet denken van dezen tocht. Ik heb er al telkens echt van genoten, maar nu had ik de indruk dat de organisatoren de quantiteit voor de kwaliteit kozen. Daarmee wil ik zeggen dat het aantal kilometers hoger was, maar dat ik de indruk had dat de kwaliteit heeft moeten inboeten hierdoor... Jammer, heel jammer...

We zullen zien wat het volgend jaar brengt.

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080815 Poperinge XL 109 km (totaal 2008 = 2022,8)

Vandaag naar Poperinge getrokken met de bedoeling van de 80 km te gaan doen. Ik had me voorgenomen om aan de splitsing te kijken hoe het ging en dan eventueel over te schakelen naar de 100 km omdat ik toch eens graag de Casselberg zou doen ook... Had die nog nooit gedaan, maar veel van gehoord...

Afgesproken met Bert, Siegfried, Bruno, Jan Vdp en Philippe ter plaatse. Toen ik toekwam was Siegfried de enigste die ik daar al zag, samen met Steven2 die er blijkbaar weer bovenop was en vol goesting zat om te biken. Ondertussen was ook Steve daar nog die met enkele collega's de baan op ging.

Jan jammer genoeg mislopen aan de ingang, dus met een paar minder op de baan. In het begin op het gemakske enkele baantjes in en uit in Poperinge. We moesten het centrum uit geraken hé.

De eerste stroken offroad waren er direct die nogal redelijk zuigend waren, maar het werd wel duidelijk dat de regen van de voorbije dagen minder modder gemaakt had dan gevreesd. Toch was het al doseren van in het begin. Het is immers een tocht waar je je in de eerste 10 km kan mispakken. Het is relatief plat, dus kan je doorgeven zou je denken... Je kan het inderdaad, maar er volgt nog veel meer, dus is het wel belangrijk om de benen op 't gemak op te warmen. Dit was echter buiten den kerel gerekend met zijn tenuetje van wielertoerist.be... Hij vloog ons voorbij op de baan, maar bij de volgende afslag miste hij die. Tja, bij de wielertoeristen staan de pijltjes op de weg hé, dus met het hoofd naar beneden gereden zeker? :-)

Vanuit het centrum van Poperinge ging het richting Helleketelbos wat we moesten doorkruisen om in Abele te komen. Hier bleek dat het inderdaad een tochtje zou worden om op je eigen tempo te rijden. Ons groepke hing al aan de rekker...
Na Abele staken we de grens over en gingen we een tijdje rondtoeren in Frankrijk. Het werd, zoals we de streek kennen, puur genieten!
We zagen de "Mont De Cats" al van ver liggen, maar toch reden we er niet direct naar toe. Het was nog wat rondjes draaien ervoor. De eerste beklimming van den dag werd de Boeschepeberg. Niet direct de zwaarste, maar de toon was gezet. De Mont de Boeschepe zorgde direct voor een aantal hoogtemeters en een aantal fameus puffende kerels op de bike. Bij mij ging alles goed, zonder problemen op 't gemaksken naar boven. Niet te hard van stapel gaan, want er zou nog veel volgen, zeker als ik de 100 zou willen doen.

Na de Boeschepeberg zaten we voor dat we het wisten op de flanken van de Catsberg. Tijdens de afdaling van de Cats liet ik mij volledig gaan. Samen met Philippe hadden we ondertussen al een gaatje geslagen. Tijdens de afdaling gooide ik mij naar beneden en haalde ik een paar man in. Beneden wou ik schakelen, maar toen blokkeerde zo goed als alles. Bij controle bleek mijn achterwiel er heel los in te zitten... Mijne snelspanner was dus open geschoten. Stel je voor dat ik zo een jump zou genomen hebben en mijn wiel viel er uit... Man man man, da zou een schoon zicht geweest zijn.
Hierdoor dan natuurlijk een beetje achterstand opgelopen op Philippe die ondertussen al aan het slalommen was tussen wat bomen... Allez, hij probeerde toch, maar ramde een boom met zijn schouder, met alle gevolgen van dien zou blijken. 2 wielen die geplooid zijn door de slag, een getoucheerde vork, maar ergst van al blijkbaar, redelijk wat schouderpijn. HOpelijk redelijk vlug hersteld om volgende week weer te kunnen biken?

Daarna kwamen we via een gekend stuk oude spoorweg aan de bevoorrading. We hadden ondertussen al een 30 tal kilometer op de teller. Aan de bevoorrading kwamen we Petanker tegen die stond te wachten op zijn broer. Die hadden we gezien op de Boeschepeberg, waar hij mooi stond te kijkn naar zijn derailleur... totetrekkerie? Of gewoon niet beter kunnen? :-)
Ook Jan vdp stond aan de bevoorrading. Hij was vertrokken zonder ons omdat hij ons niet vond. Hij was alleen op stap en zou de rest van de 60 km afhaspelen. Niet slecht voor iemand die al jaren stil gelegen heeft op mtb-vlak...

Philippe, Berre, Bruno, Steven2 en Steve kozen voor de 60 of 80 km. Siegfried en ik gingen voor het grotere avontuur en kozen voor de 100 km die er volgens het blad aan de bevoorrading 108 zouden zijn. Soit, ik had tijd, dus laat het maar komen dacht ik zo... De Cassel, al veel van gehoord, maar nog nooit van dicht gezien. Die zou ik ook graag eens bedwingen. Na wat gebakkelei met nen kerel die dacht dat hij de man was omdat hij met nen Speci reed en die tegen iedereen zijn bike mocht zetten, konden we eindelijk op weg.
De aanloop naar de Cassel was plat, dus niet laten vangen om hier door te geven, want er zou nog wat volgen... De Cassel leek niet veel voor te stellen als je hem in de verte zag liggen. De Cats is veel imposanter van ver... Maaaaaaaar... eenmaal je er aan begint, amaai zunne, nie gezeverd...
Het werd echt pompen op bepaalde stukken. Juist voor de bevoorrading was het ergste stuk... Echt steil omhoog, de kasseien op om dan wel te kunnen genieten van een bevoorrading met een schitterend uitzicht! Een uitzicht op een heel platte omgeving, deze bult lag er precies alleen...

Na de bevoorrading was het zoals Siegfried het mooi verwoorde "maar een goede 50 km meer met een paar molshopen er tussen, dus... zeker te doen". Amaai zunne, dus vanaf de Cassel weer richting de Catsberg om terug te komen aan dezelfde bevoorrading als de eerste post. Eerst moesten we wel nog eens de Cassel afdalen en hem nog een tweetal keer omhoog langs andere kanten, helemaal niet van de poes zunne of zoals de Cercle supporter zei "zelfs niet van een hele nest poezen". Toch tijdens de beklimming twee keer moeten afstappen, ene keer bij al het losliggend grint en ene keer waar er enen voor mij besliste om hem dwars te zetten.
Op vele beklimming kwam Siegfried eerst boven, maar tegen dat we beneden waren, was ik weer voor... We kwamen hier dus goed in overeen :-)

Na de bevoorrading werd het nogmaals de Cats op via een baantje dat overging in de rand van het bos. Eenmaal boven kon je dan kiezen tussen de "easy" en de "technical" afdaling. Ik nam de technical, maar een onoplettendheid zorgde voor een valpartij met een hele grote blauwe plek en wat schaafwonden tot gevolg... Een boomstam met een put erachter die zeker te doen was, maar wie trekt er op zo'n moment nu aan zijn voorrem? Ikke natuurlijk... Mijn voorwiel stond al in de put en de rest was ook te doen, maar ik wou mijn achterwiel een beetje slepen maar trok jammergenoeg aan mijn voorrem. Den dezen dus over zijn voorwiel pats op de rug. Moet met mijn benen blijven haperen zijn aan mijn stuur... Ziet er mooi uit nu...
Nu, het had geen gevolgen voor de tocht, kon zonder moeite (allez, zonder extra moeite) verder rijden.

Daarna volgden nog den zwarten berg (waar ik jammergenoeg mijnen sportdrank met extra suikers liet vallen!), den vidaigneberg, de sulferberg en den Rodenberg (ondertussen moest ik ook toch ook effen in het rood gaan). Amaai, geleidelijk aan begonnen de benen toch wel iets minder krachten te hebben. Ook bij Siegfried bleek het beste er vanaf te zijn op een bepaald moment.
Als toppunt kregen we er de laatste 15 km ook nog een paar wieltjeszuigers bij... Mannen die van het parcours van de 60 kwamen die doodleuk in ons wiel kwamen hangen. Als we vertraagden wilden ze niet overnemen en als we versnelden wilden ze niet lossen... Tja, wij wilden ons dan ook niet geven hé. Het werd nog wat doorgeven de laatste kilometers, terwijl de benen toch wel pijn deden, maar niet plooien zunne, zeker niet met zo'n gasten in ons wiel...

Uiteindelijk zeer content en voldaan over het podiumke gereden in de zaal! Daarna vlug een cola'ke, nen douche, twee bakskes pasta (amaai da deed deugd). Afsluiten deed ik samen met Siegfried, Peter, Hanzi en Knurrebikerslady. Leuken après dus.

Om ongeveer 18u dan thuis en dan nog eens het gras afgereden (was ook nodig zunne...) om dan redelijk afgepeigerd de rest van den avond in mijne zetel door te brengen!


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Diverse tochtjes 145 km (totaal 2008 = 1913,8 km)

11 - 12 augustus Lanaken
Samen met de madam naar Lanaken getrokken om efkes uit te blazen. Een hotelleke geboekt en maandag een deel van het fietsknopennetwerk gaan verkennen en 53 km gefietst helemaal op het gemak... Toch weer 53 km op den teller extra hé...


10/08 Boerhovenroute
Samen met een paar steenbakkers de groene lus van de boerhovenroute gereden. Met de bike naar Moen, de route daar en met de bike terug. Goed voor een 62 km.

09/08/2008 Daguitstap Deinze
Samen met mijn ouders, broers en alle kinderen een daguitstap naar Deinze. Eerst wandelen in Brielmeersen, dan picknicken en daarna een gezinsfietstocht van 30 km.

Zondag 03/08/2008 - Roadbook Tellin en Rochefort ( 72 km + totaal 2008 = 1768,8 km)

Yep, vandaag stond er een daguitstapje op het programma naar "de Dardennen".
Tellin zou de uitvalsbasis worden om twee "tochtjes" aan elkaar te breien. Steven had er twee die hij gevonden heeft op de site van O2bikers doorgegeven aan John. John had die op GPS bewerkt om aan elkaar te zetten. John en ik zetten dit dus op onze gps en wij op weg.

Om 6u30 werden we verwacht bij John voor de koffie. Toen ik toekwam zat er al een jong baaske op de straatrand aan den overkant. Na een vijftal minuten kwamen er nog een paar anderen toe. Steven moest nog effen terug naar Moen omdat hij zijn geld vergeten had, toen konden we onderweg...

Tegen 9u00 waren we ter plekke... De bike uithalen, alles klaarmaken en hup, op weg in de streek rond Tellin...

Roadbook 48 Tellin : 33Km, 580Hm, 90% off-road

De voormiddag was dus het rond Tellin... Het zou een tochtje worden van een 33 tal kilometer met een 580 hoogtemeters en een 90% offroad. Twee dingen klopten, maar de hoogtemeters zaten er toch een stukje naast... een heel stukjes zelfs. Zowel de gps als de Polar brachten ons op een 850 meter. Niet niks dus.

De eerste paar kilometers waren directen stukje klimmen, maar dan wel via de baan. Direct opgewarmd... Dan werd het een stukje dalen door het Bois de Dessus en het Bois de Dessous (wie bedenkt er toch deze namen?). Hier werden we direct geconfronteerd met "the wildlife". Een paar everzwijnen dwarsten de weg voor Klaas en ikzelf. Enkele anderen kwamen iets achter en zagen ze niet.
Hier bleek direct dat Steven2 zijn dagje niet zou hebben. Yoerik, Pascal, Klaas en ikzelf bleken niet echt te sukkelen vandaag. Hier bleek ook al hoe we verdeeld zouden geraken. John bleef achterop met de gps, ik reed mee met deeersten met de gps. Zou wel nodig zijn om ons te splitsen op zo'n parcours. Ieder moet hier zijn eigen tempo rijden, dit kan niet anders. Te rap rijden is nie goe, te traag nog minder... Nu en dan wachten dus. Maar samen uit is samen thuis!

Het begin waren naar mijn mening nogal veel brede dreven, we reden inderdada precies rond het bos ipv te profiteren van de mooie streek. Nu, de hoogtemeters maakten op den duur veel goed. Geleidelijk aan echter kwamen we meer en meer in het "echte bos" waar we wat fameuze afdalingen, mooie klimmekes en zo voor de wielen geschoven kregen. Veel bewoonde wereld kwamen we niet echt tegen. We waren precies alleen op de wereld. We kwamen in de voormiddag welgeteld één biker tegen... Voor de rest leken we alleen op de wereld.

Het werd wel genieten, pure fun. Technisch was dit parcours niet echt heel moeilijk, verre van, maar toch werd het leuk. Gewoon het feit dat steenbakkers samen op weg kunnen. Geleidelijk aan werd ook duidelijk dat de hoogtemters niet echt klopten. We zaten nog op 12 km van het einde, maar hadden al meer dan 600 hoogtemeters. Volgens O2 bikers ging het om 580 hoogtemeters.

Pascal was duidelijk in zijn element met zo'n tochten, ook Siegfried begon geleidelijk aan in zijn element te komen. Klaas deed iets meer op zijn gemak, Berre doseerde, John bleef achter bij de tragere mannen om de weg te tonen, Steven en Steven bleven samen, ik reed mee vooraan met Yoerik en Pascal en soms Siegfried...

Tegen 12u kwamen we weer toe in Tellin. Vlug den bakker binnen, want het was 12u en ik wou zeker nog iets hebben om te eten. Den bakker wist precies niet waar hij het had, zo'n bende vuilaards en zweters die zijn mooie winkel binnen stapten. Nu, hij zal zeker en vast goede zaken gedaan hebben :-)

Nu nog effen uitblazen op het terraske en genieten van het uitzicht... Daarna hop weer op den bike voor de rest van den dag, roadbook nr. 2... Rochefort...

Roadbook 102 Rochefort : 28Km, 620Hm, 75% off-road

Na de tussenstop werd het eerst een verbindingsstuk volgen van een paar kilometer tot we aan het brugje kwamen juist bij Rochefort.
Het Réserve de Lesse et Lomme was het eerste ntuurgebied in de namiddag waar we gebruik van maakten. Volgens O2 bikers zou den dezen makkelijker moeten zijn dan den eersten. Hij scoorde minder op technisch vlak en had juist iets keer meer hoogtemeters. Tja, blijkbaar kan je niet altijd voortgaan op die boekskes...
Deze bleek inderdaad een makkelijkere aanloop te hebben, maar tegen dat we een terraske deden in het centrum van Rochefort, hadden we toch al heel wat achter de rug. Een paar fameuze klimmekes, maar al even fameuze afdalingen die technisch toch niet van de poes waren. Het zouden voor bepaalden onder ons nog wat zware kilometers worden. Ikzelf had vandaag goede benen en kon helemaal niet klagen.

De bike zorgde bij mij voor een heel andere klimhouding en dat voelde ik ook. De knie deed minder pijn, ik kon langer klimmen, draaide ook een andere versnelling, trapte kleinder,... soit, ik zat beter dan ik al lang gezeten had!
Ik voelde mij goed in mijn sas op zo'n parcours.

Ook na de deugddoende cola in Rochefort had ik er nog zin in. Hier kregen we dan toch nog twee klimmekes waar iedereen van de bike moes... Amaai zunne... Keien, leistenen, rotsondergrond, maar dit alles volgens O2 bikers niet echt technisch.
Iets daarvoor hadden we een schitterende afdaling gehad. Keien, wortels en dit alles aan een hoge snelheid waar het verstand op 0 stond... De schaduw en hier en daar doorschijnende zon deed haar best om het nog iets minder zichtbaar te maken...

Siegfried, Klaas, Yoerik, Pascal en ik waren voor. Daarna kwam de rest. Steven2 had zijn twijfels al duidelijk gemaakt en zou via de baan terugkeren... Het gat maakte duidelijk dat hij inderdaad ergens zal afgeslagen zijn. Na een andere afdaling over keien en zo en een korte pauze om te bekomen, haalden de anderen ons weer bij... Met een 8 tal waren we dan nog op baan om de rest af te leggen.

De rest was echt ook niet niks... Steile klims over een redelijk ontoegankelijk parcours, een paar die redelijk op het tandvlees zaten, eentje die er nu pas doorkwam, kortom, van alles wat. Na het laatste stuk langs de Lesse, waar John probeerde te zwemmen, waar Bert een foto nam, waar we allemaal te voet gingen (ja, allemaal! ook de portretteur!), kwam nog een lange klim. Daar nog even doortrekken, samen met Siegfried en Pascal en dan beneden weer hergroepering. Nog tot aan het bruggeke waar we de effectieve route startten en dat was het dan. Nu nog terug naar Tellin... Efkes laten uitzakken tot bij Steven, maar die deed teken dat we er van door mochten gaan.

Uiteindelijk Pascal en Siegfried nog kunnen bijhalen, samen met John. Toen Siegfried echter nog ne keer doortrok moesten zowel John als ik de rol lossen en moesten we ze laten gaan. Geleidelijk aan kwam iedereen dan toe, de één al was afgepeigder dan de ander, maar over één ding waren we het allemaal eens! We moeten dit meer doen!

Daarna bezorden we een plaatselijke oude dame een onvergetelijke zondag door ons allemaal te verfrissen op het pleintje... Ze kwam zelfs zeggen dat ze foto's zou nemen... Tja, dat ze deed wat ze niet laten kon...
Dan uiteindelijk een Rochefort 10 en een halve liter later, gingen we weer richting Sint Denijs om dan uiteindelijk weer naar huis te gaan.

Schitterend, schitterend, schitterend! Zowel parcours, weer, gezelschap,... alles was echt af vandaag! Volgend jaar op naar Bouillon? Misschien daar eens de route rijden van de Grand Raid?

20080727 Weeral een tijdje geleden... totaal 2008 = 1696,8 km

Weeral een tijdje niets van mij laten horen, maar dat heeft zijn redenen... Ben in verlof en heb meer tijd gestopt in het gezin dan in mijn laptop... Ben naar Frankrijk geweest en heb een nieuwe bike... Redenen genoeg dus.

Mijn laatste rit was Ingelmunster en daar heb ik niet echt veel over te vertellen.

Sindsdien nog met de bike naar het werk en dan was het gedaan... Dus nog een 110 km erbij + een 50 tal kilometers van de route van Kluisberge, da maakt een 160 bij de vorige stand erbij te rekenen...

Heb een nieuwe bike moeten kopen omdat mijn vorige kader een scheur begon te vertonen. Na een zoektocht is mijn oog gevallen op de Willier Solitario Carbon 2008. Heb die kader kunnen overkopen van iemand van Mountainbike.nl
Alle stukken van mijn vorige bike kunnen versteken van bike en zo een volledig nieuwe kunnen maken...

Specificaties:
Kader: Wilier Solitario Carbon 2008
Vork: Fox RL80
Remmen: Hope Mono Mini
Stuur: Ritchey WCS Carbon Flat Bar
Stuurpen: Ritchey WCS 4-Axis
Zadelpen: Ritchey Comp
Zadel: Fizik Aliante Wit
Zadelpenklem: Hope Rood
Wielen: Bontrager Race Lite Tubeless Ready
Snelspanners Wiel: Hope Rood
Voorderrie: Shimano XTR
Achterderrie: Sram X0
Gripshifters Sram X0
Ketting: Shimano XT
Cranks: Shimano XT
Trapas: Shimano XT Hollowtech II

20080706 Krierecrossers Otegem 62,8 km (totaal 2008 = 1536,8 km)

Vandaag naar Otegem. Met de bike naar ginder met al direct de flanken van Tiegemberg op , kwestie van goed opgewarmd te zijn zeker...
Toen ik daar toekwam rond 7u55 stonden er daar al een hoopje steenbakkers te wachten. Philippe, Rik en Bruno ontbraken nog. Geleidelijk aan kwam iedereen toe. Op Bruno nog even wachten en dan op gang.

Het werden gekende stroken om te beginnen. Via de gekende stapsteentjes naar het centrum van wereldstad "Yvegem" om dan via een zijkant de strook aan Stijn Streuvels op te vliegen. Na deze strook ging het richting Tiegem via de Tsjampenstraat. De gekenden boomgaard kon natuurlijk niet ontbreken in deze tocht, maar ze zat er omgekeerd in. Ook ne keer leuk.

In Tiegemcentrum dan maar de straat over om af te zakken richting Waarmaarde. Via een stuk van de Nieuwstraat en het stapsteentje kwamen we uit aan de Oudenaardsesteenweg die we ook over moesten. Via de strook aan den achterkant van de kerk, kwamen we in Kerkhove uit. De brug over en dan richting Berchem. Na ietwat teveel verhard volgens mij, kwamen we eindelijk in de strook van het echte werk. De Patersberg, de Kwaremont, Kluisberg, alles kwam binnen het bereik nu.

Ondertussen begonnen er wel scheuren te komen in ons groepke. Ik reed op mijn eigen tempo en zette mij tijdelijk in het wiel van nen "specialized man". Als de beklimmingen begonnen, had ik toch wat voorsprong op de rest van onze groep. Ik had nooit in de gaten dat ik zo voor reed.

De eerste echte beklimming van de dag werd dus de Patersberg. Ik kon er met wat voorsprong aan beginnen, maar tegen dat ik boven kwam reed Philippe toch wel naast mij. Efkes erna kwamen Steve en John ook boven. Toen ook Bert en beide Riks er waren wachtten we nog efkes op Steven en Bruno. Die bleken platgevallen te zijn, dus reden we maar door naar de bevoorrading ietske verder op. De bevoorrading bracht ons in het centrum van Zulzeke.
Aan de bevoorrading kwamen we ook Filip V. tegen, den dienen die normaal rap thuis moet zijn. Na de innerlijk mens versterkt te hebben gingen we weer op baan. John en ik reden efkes voor en na een tijdje kwam ook Filip V. ons vervoegen. Dit gebeurde na het boske dat normaal na de Kwaremont gedaan wordt, waar dienen ambetanten hond zit... (die er nu niet zat...)

Ik moest efkes de rol lossen tijdens de klim, want ik wist dat als ik hier zou willen aanklampen, ik me dan ook helemaal naar de knoppen zou rijden.
Na het stukske kwaremont, moesten we door het veld en daarna de straat over om te beginnen aan de kluis... John stond daar effen te wachten, maar omdat Bert direct na mij kwam, reed ik naar Filip en kon John bij Bert blijven.

Nu kwam één van de leuke speelstukken, het Kluisbos, al duizend keer gedaan, maar toch blijft het hier leuk. Dwars door het bos, via de Vierschaar naar den Toren om de afdaling daar te nemen. Dan aansluiten op het gele verbindingsstuk van de Blosoroutes waar het draaien en keren was. Filip leek het daar efkes moeilijk te krijgen.
Na dit draaien en keren ging het dan weer klimmend richting de Vierschaar om dan af te dalen via de Pensemont, altijd plezant!

Daarna werd het weer klimmen richting zwembad om dan rechtsaf te gaan via het kort stukje offroad naar de kamping. Efkes verder was het dan bevoorrading. Filip en ik wachtten dan op de rest. Hier was het algemene hergroepering. Filip was ondertussen weg, Rik en Bruno kwamen een heel stuk achter.

We vertrokken dan maar weer, nadat ik eens Kluisken zijn jongste spruit bewonderd had.

Na de bevoorrading kwam er daar plotseling eentje met nen Merida naast ons gevlamd en dacht van ons er eens compleet uit te rijden. Daarna dan ook maar het gaspedaal open gedraaid met de bedoeling van hem eens weer te gaan pakken. Zonder problemen ook gelukt... Tegen dat we goed en wel aan den Turkenhoek waren, na een strook met zeer grove gravé...
Toen ik hem bij de lurven gegrepen had, bleef ik ook maar doorgeven en bleef alleen tot aan den arrivée. Via de Waterhoek en een plaatselijk rondeke stapsteentjes daar, kwamen we in Rugge om via een krier, evenwijdig met de Oudenaardsesteenweg, in Avelgem uit te komen.
Dan den tuinwijk in, op het einde de gravé op en via de Waffelstraat het stapsteentje op richting veld dat ons wat verder op de grote baan bracht. Via een krier ging het dan uiteindelijk richting Ruifeleinde. Het bleef vliegen. Ondertussen ook een hele meute Toffers ingehaald. Siegfried ging echter voor den groten tocht vernam ik hier.

Dan nog de gekende stroken in en rond Otegem en uiteindelijk kwamen we na een redelijk rappe tocht terug aan de start. Juist na mij kwam John, dan Steve, Bert,...

Enkel Philippe en Steven kozen uiteindelijk voor de 70 km... Chapeau manne!

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080628 Sellewie Beneden 82 km (totaal 2008 = 1474 km)

Vandaag samen met een paar steenbakkers afgesproken om te gaan biken in Sellewie Beneden... Vorig jaar ook deze tocht gedaan en mij goed geamuseerd, maar wel soms verzopen geweest. Dit jaar zou het echter droog liggen en stofferig zijn... Goed om eens door te geven dus...

Door gps probleem is de track maar gestart vanaf den Wulfsberg, juist voor het binnenrijden van Banhoutbos. Vorig jaar was de tocht voor Yoerik hier al bijna gedaan. Door pech mocht hij hier weer naar huis. Dit jaar is hij er helemaal niet bij omdat hij moet werken...

Philippe, John, Kurt, Siegfried en ikzelf zouden voor de 80 gaan. Enkele anderen, waaronder Koen en Nico deden een kortere afstand aan een ietwat gematigder tempo. Nico had immers lang stil gelegen en was nu herbegonnen met het biken. Weer pieken naar 15 augustus?

In het Banhoutbos werd direct duidelijk dat de benen vandaag redelijk goed waren en dat het een leuk tochtje zou worden. Hier was het draaien en keren, remmen, klimmen, dalen,... Leuk, heel leuk om te beginnen.

Het werd een tocht om te genieten... Van Sellewie richting Sint Denijs waar we dan het Mortagnebos voorgeschoteld kregen, na de afdaling waar ik enkele weken terug mijn ribben gekneusd heb tijdens een val. Vanaf Mortagnebos dan richting den Dries, Zwijnshoek, Vijfkeer... Dan een toerke Kooigem met de klim aan de watervoorziening.

Na dit extra toerke volgde het stukje grandvalbos. Nen trageren biker voor mij zorgde ervoor dat ik vanuit bijna stilstand tegen de grond ging... redelijk belachelijk nadat ik een efforke gedaan had om vlug in hun wiel te geraken. Net voor het bos ging het dus mis... Daarna was het afdalen tot aan de bevoorrading... Na de bevoorrading ging het richting de Tontekapel. De "klim" die ik zo graag doe zei John. Inderdaad, niet direct my peace of cake. Ik weet niet waarom, maar dit is dus mijn zwart beest in de streek. Nu, vandaag ging het redelijk, ik denk dat het vooral in het koppeke zit, maar toch...

Bovenaan de tontekapel ging het links af om dan naar het molentje te dalen. Daarna kregen we een stukje van de Geiteberg te doen via een bosselke (privé) dat ons halverwege de klim bracht. Mooi stuk, waar we omringd werden door Krierecrossers. Overal waar je keek, zag je ze...

Daarna was het via het gekende stapsteentje richting Bellegembos dat eens werd gedaan als klim ipv als sterke afdaling. Leuk, gelukkig droog... Hier moest ik John en Philippe effen laten gaan, het was duidelijk dat dit John zijn "thuisterrein" was.
Na Bellegembos de kasseien aan de overkant naar beneden en weer richting Sint Denijs. Philippe kan toch echt wel op het groot mes rijden zunne als het klimt.. Hij vloog mij een paar keren voorbij, niet te doen...
Daarna volgde de klim aan de Boereleute... man man man... Gelukkig lag het er droog bij. Ondertussen waren een aantal krierecrossers ons voorbij gevlogen. In de klim er toch weer een paar opgeraapt die blijkbaar niet zo graag klimmen?

Dan was het in gestrekte draf naar de bevoorrading. Kurt en Siegfried kwamen efkes later ook toe. Daar beslisten we unaniem om inderdaad de 80 te doen.

De extra lus zou inderdaad nogal wat zware stukken brengen... We gingen weer richting Bellegem om daar nog wat te gaan spelen... De kasseien in Bellegem zorgden bij mij voor een heel zwak moment. Klimmen op de kasseien tegen de wind in... Pfff, er zijn dingen die ik liever doe. Soit, dan uiteindelijk weer bij Philippe en John gekomen. Ondertussen werd de achterstand van Siegfried en Kurt ietse groter... Uiteindelijk kwamen we weer rond Bellegembos uit. De klim die we daar deze keer deden, ging naar rechts om dan via Argendaalbos en de kasseien naar boven te gaan. Daarna nog de Katteberg, Laatste Oordje, Katteberg om weer aan de bevoorrading te komen. Ze was heel welkom...
Wat me wel efkes heeft beziggehouden is de man die in de grond lag na een ongeval in Bellegem. Hij was met zijn bike tegen een auto gevlamd. De bike die we efkes ervoor hadden staan bewonderen (nen focus) was niet meer... Gelukkig was er ook een dokter mee die zei dat het erger leek dan het was. Laten we hopen dat hij het bij het rechte eind heeft...

Na de bevoorrading koos John voor de route naar huis. Philippe en ikzelf gaven door, Kurt en Siegfried temporiseerden samen.

Wat nog volgde? Richting Keiberg, daar omhoog richting kapelleke door het veld, iets verder naar beneden via de oude spoorweg om dan wat verder de trappen richting de vaart te nemen nadat we aan den overkant van de keiberg gedaald waren.

Na de trappen richting Knokke, de brug over en dan richting Sellewie. Op een bepaald moment, aan Banhoutbos, dan toch Philippe moeten laten gaan en de rest op mijn tempo uitgereden. Nog wel veel stervende zwanen opgeraapt... Philippe zo goed als constant in het vizier gehad, maar ja... hij was te rap...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Oeps, al een maand geleden... (totaal 2007 1392 km)

Tja, het is inderdaad al een maand geleden dat hier nog eens iets verscheen op mijne site...

Echt niet veel tijd meer gehad omwille van allerlei zaken en drukke periode met de kinderen...

Hieronder toch een kleine opsomming van wat ik ondertussen nog reed:
01/06 Beuvrages (Frankrijk) 56 km
07/06 regiotour Oost Vlaanderen 99 km
15/06 eigen toer rond kluis, maar fameus uitgeregend op Patersberg en redelijk koudhebbend thuisgekomen na 30 km
22/06 Kluisbergen (totaal 84 km)

20080524 TT Herders Maarkedal 71 km (totaal 2008 => 1123 km)

Vandaag vol goede moed naar Maarkedal om daar te beginnen aan de 103 km van de Herdermarathon.

Tegen 7u45 daar afgesproken met Rudy, Siegfried, Kurt, Philippe en Stoffel. Stoffel kwam blijkbaar niet af. Wij dus maar weg met z'n vijven.

Het was direct menens... Een afdaling om dan direct een bosselke binnen te duiken en ons eens goed te laten gaan. Het beloofde voor de rest van de tocht. Er volgde een klimmeke met haarspelbochten die mij hier en daar toch iets te steil waren. De afdalingskes daarentegen waren echt wel spek voor mijn bek.
Deze singletracks waren om vingers en duimen vanaf te likken...

Voor het eerst in mijn leven kwam ik bikend het muziekbos door. Amaai, schitterend! Allez, de Herders hadden hier toch gezorg voor een schitterende passage. Na deze passage was het hergroeperen geblazen. We waren nog maar 10 km ver, maar het kon toch al tellen. Kurt was blijkbaar afgeslagen voor een kortere afstand (maar zou er op het einde meer hebben dan Siegfried, Rudy en ik...).

Na ontdaan te zijn van de overtollige kledij gingen we weer op weg. Nu was het effen dalen, wat ook kon deugd doen en wat ons zweet efkes deed opdrogen... maar niet voor lang zou blijken.
De Fortuinberg lag al te lachen en te wachten op ons. Hier dus ook nog effen draaien en keren, da kon ook nie anders hé. Da zouden ze toch zeker niet laten liggen hé...

Na dit stuk begon ik al te verlangen naar de bevoorrading... Eerst nog de Bois Du Pottelberg omhoog... Ja inderdaad, we waren al het Franstalig gedeelte van België binnen gereden. Ondertussen was Philippe al een stukske voorop gaan rijden... Niemand wist natuurlijk dat die Herders hun bevoorrading op zo'n toffe plaats zouden zetten, bovenop de Pottelberg. Ik zag Philippe dus al van verre lachen... Lekker sadistisch, terwijl de anderen zich nog in het zweet rijden om boven te geraken daar iets fris staan drinken... Pfff... Na een tijdje kwam ook den Stoffel daar naar boven gevlogen. We waren dus toch nog voltallig...

Na de Bois De Pottelberg ging het richting het Rivierenbos voor de Chinezen... Het Livierenbos dus... Infeite was het eerder het verbindingsstuk tussen Sainte Anne en het Bois de La Louviere (Livierenbos dus...).
Na het binnenrijden stonden daar een hoopke bikers te kijken naar beneden. Stoffel niet gemankierd en die vlamde naar beneden, ik kon het niet laten en van hetzelfde dus. Ondertussen sloegen Siegfried en Rudy een stukje af en reden ze door, ook Philippe van hetzelfde. Iets verder en wat draaien en keren verder kwamen Stoffel en ik toch weer op hetzelfde stuk.

Iets verder weer hetzelfde... Velen stonden naar beneden te gapen. Stoffel en ik vlogen weer naar beneden en direct erna steil omhoog... Toch wel effen bijtrappen om boven te geraken zunne... Even verder volgde weer zo'n steile klim, waar ik net niet boven geraakte en zelfs naar beneden gleed... Gelukkig den bike niet weer in de ribben gehad.

Na dit schitterende bos ging het via de Mont Des Rhodes naar het Brakelbos. Weer klimmen... Dit is toch ook een stuk waar je jezelf fameus naar de zak kan rijden zunne...

Wat daarna volgde... Amaai, ik zou het niet echt meer weten bij naam. Het ging fameus op en naar, maar ja, dat weet je op voorhand als je naar hier komt hé... Maar dat het zo erg was? Amaai... Waarom zijn we zo masochistisch ingesteld? Korteberg (die heel wat langer bleek te zijn dan de naam liet vermoeden) Steenberg, Schamperij, Kabuize, Boigneberg,... Soit, beetje per beetje kwamen de benen iets protesteren. Wat vorige week allemaal zo makkelijk leek te gaan, ging deze week al heeeeeel wat minder. Jammer, want de toch op zich was echt wil schitterend, de benen jammergenoeg niet.

Aan de derde bevoorrading dan maar beslist, samen met Rudy en Siegfried om af te draaien naar het parcours van de 86 km... Even verder kregen we de Taaienberg nog voor de wielen. Op zich lijkt hij mij niet zo taai, maar vandaag was hij echt zo taai gelijk een oude schoenzool zunne, allez, voor mij toch...

Ietske verder dan nog de kasseien van de Donderij, en ik hoorde het hier echt wel donderen zunne... Amaai! Den man met de hamer heeft mij vandaag niet gespaard.

Dan nog het pad op met de "paardenbedoening" of zoiets? Het gedaver liet niets aan de verbeelding over. De paarden deden hier duidelijk hun best.

Dan nog effen op de foto, arm in arm met den Rudy en op naar de laatste kilometer.

Moe, maar voldaan kwamen we dan weer aan den arrivee, met uiteindelijk 71 km op den teller, terwijl het de bedoeling was van er 103 van te maken... Jammer echt heel jammer dat de benen (en op den duur het koppeke) niet mee wilden...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080518 TT Beuvry 62 km (totaal 2008 = 1052 km)

Vandaag zouden we nog eens in actie komen... Eindelijk! Sinds 28/04 niet meer op den bike gezeten omwille van een valpartij tijdens de "Ride For Help" in Zwevegem.

De ribben waren redelijk zwaar gekneusd en na het nemen van foto's bleek er gelukkig niets gebroken of gebarsten te zijn. Ik mocht dus, als ik mezelf goed genoeg voelde, weer biken. Ik voel me daar nogal rap goed genoeg voor... :-)

Ik heb het me vandaag geen twee seconden beklaagd dat ik zo vroeg uit mijn bed gekropen ben. Om 6u05 opstaan op een zondag, het is niet voor iedere week...
Om 6u40 bij Yoerik, den bike inladen en dan op weg naar het Franse Beuvry, dicht bij Bethune. Onderweg wou ik nog een boterhammeke eten dat ik 's ochtends klaargemaakt had. Jammergenoeg had ik ipv van mijn koekebrood de oude boterhams voor de kippen mee...
Soit, een droog wafelke van Yoerik dan maar.

Eenmaal aangekomen in Beuvry, bleek het daar al een gezellige drukte te zijn. Na een plaatselijke op een rond punt samen met andere vlamingen (dat komt ervan door mij te volgen...) toch aan den départ geraakt.

Na de inschrijving nog effen wachten op John, Rik en Bruno om dan op weg te gaan. Ondertussen kwamen meer en meer vlamingen aan, waaronder ook onze medesteenbakker Siegfried die iets verder dan kwam aansluiten bij ons. Hij twijfelde... kortere afstand of de grotere afstand? Hij is immers niet zo'n grote fan van terrils en vooral niet echt van de afdalingen... Toch maar de grote tocht genomen onder onze aanmoedigingen.

Daar waren we dus op weg... Ik verlande al tot de eersten terril. Na wat draaien en keren en bitter weinig verhard kwamen we bij de eerste bult... Allez, hier was het nog een bultje, die van Verquin. De eerste afdeling die we ter verwerken kregen was er direct ook eentje die wat duidelijkheid schiep rond wat er nog volgen kon. Effen ver achter het zadel hangen, een beetje door de knieën en de bike zijn werk laten doen. Zeker niet versteven op den bike zitten, anders lig je er gegarandeerd.
Hier bleek al dat de schijfremmen hier toch wel hun nut zouden bewijzen. In combinatie met de bredere band die ik oplegde in plaats van de 1.5 winterband...

John bleek gelijk te krijgen, het zou een schitterende tocht worden. De ribben voelden hier en daar wel een beetje ambetant aan, maar ik zou het wel volbrengen.

Ondertussen werd ook duidelijk dat een aantal stroken toch ook wel redelijk smerig lagen. We zouden weer vuil zijn tegen de middag. Dienen ondergrond in deze steengroeves en terrils is toch niet te onderschatten.

Ondertussen waren we een tiental kilometer ver en hadden we al twee beklimmingen gedaan. De zwaarste moesten echter nog komen. We hadden immers alleen nog maar Verquigneul gedaan en Verquin.

Nu was het richting Mazingarbe... Op onze rechterkant zagen we de skipiste van Noeux Les Mines waar we natuurlijk niet op mochten... Wa zou da nie geven. De oude spoorweg richting Mazingarbe was het moment om nog eens door te geven en het gaspedaal iets verder in te duwen. Ondertussen was Siegfried ietske achterop geraakt en werd het efkes wachten geblazen. Ook John had blijkbaar last van de tegenwind. Yoerik liet het niet aan zijn hart komen en bleef lustig doortrappen, tot we beslisten om efkes te temporiseren.

We kwamen dan plots temidden een leefgemeenschap van zigeuners die toch een nogal grote vuilen boel achterlaten... Soit, we lieten het de pret niet bederven. Ook deze beklimming werd op het gemak gedaan, want het zwaarste en mooiste van de tocht moest nog komen... Hier begon mijnen achterderailleur nu en dan raar te doen. Mijn ketting blokkeerde en trok den boel mee. Bleek het na gans Mazingarbe gedaan te hebben gewoon een te lange ketting te zijn.
Ondertussen had ik wel Siegfried een duik zien nemen en was ikzelf ook een tweetal keren in de struiken beland.
Op het einde van den dezen dan maar een stuk ketting uitgehaald...

En dan...

De tieten van Loos en Gohelle, een klein stadje bij Lens. De bulten zijn meer dan gekend in het vlaamse MTB milieu, het is echt een droom om hier te biken... Kijk maar hier...

Hier werd het puur genieten van begin tot einde. We kozen echter wel voor de 45 km hier, we hadden dus een luske minder van een 5 tal kilometer. De beklimming van de bulten begon hier dus pas echt. Als je van beneden naar bovenaan keek zag je ze hier en daar toch fameus puffen zunne... Nie normaal... Wa zou da gaan geven?

Bij het eerste stuk effen moeten afstappen, maar aangezien de anderen het konden, moest ik het ook kunnen. Ik had wel ietsken achterstand maar begon beetje bij beetje dichterbij te komen. De afdalingen op de randen zorgden er dan voor dat ik weer dichter bij John kwam en hem voorbij ging. Siegfried had mij laten passeren vooraleer we aan de afdaling begonnen. Yoerik was als rasechte daler niet meer bij te halen.

Bij het draain en keren in het bosje na de afdaling ging ik John dus voorbij, maar iets later ging hij mij weer voorbij door een stuurfout van mijnentwege... Nog ne keer... Effen naar beneden gegleden op een boordeke.

Dan nog ne keer pal recht omhoog en tot mijn verbazing stond Yoerik daar stil... Kramp, ging dus niet meer... Da klein stukske klimmen was dan ook echt heel steil... Weinigen reden tot boven... John probeerde nog, maar de laatste paar meters waren er teveel aan.

Nog effen wachten op Siegfried en dan weer op weg... Wat draaien en keren boven en dan weer een fameuze afdaling die ik wijselijk te voet deed, net als Siegfried en John. Yoerik probeerde, maar ging tegen de grond in het steilste stuk...
Na deze strook recht naar beneden sprongen we weer op onzen bike en was het puur genieten tot aan de tweede bevoorrading.

Na een deugddoende ravito ging het dan tot aan den arrivée. John gaf er plots een fameuze lap op. Daarna was het nog even aan Yoerik, maar dat bleek één van de laatste stuiptrekkingen. Ook Siegfried kwam plots uit het niets en draaide de gashendel nog eens goed open. Dit duurde echter ook maar een paar honderd meter meer... Ook blijkbaar de laatste snukskes voor het definitieve einde...

Ondertussen zaten John en ik dus alleen... Aan de bevoorrading had ik gehoord dat het nog een 7 tal kilometer was. 7 kilometer gas geven, da moest lukken... Het bleken echter heel wat meer dan 7 kilometer te zijn, het was nog het dubbel.
De gas bleef echter open tot op het einde en John nam niet meer over... Slimme zet of niet beter meer kunnen?

Op het einde kregen we nog een bultje te verwerken die nog effen pijn kon doen. We konden het echter nemen in snelheid, maar het beet toch zunne... Voor John was het echter net iets van het goede teveel..., maar den arrivée lag juist achter het "bergske", dus niet getreurd...

Heel content dat ik weer den bike op kon vandaag en heel content van de benen. Het drie weken stil liggen heeft niet echt negatieve gevolgen gehad bleek vandaag... Leuk, heel leuk...

Allez, op naar de Herdermarathon van volgende week en de 103 km... De week erop naar Beuvrages en dan op 7 juni de 100 of 130 km op de regiotour en we zitten weer op schema voor deze zomer...


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

10 dagen tot een maand buiten (fiets)strijd

Naar aanleiding van de aanhoudende pijn aan de ribben door de valpartij van zondag, ging ik gisterenavond uiteindelijk toch naar de dokter.

Het verdict was niet mals... Gelukkig geen gebroken ribben, maar wel een paar fameus gekneusde...

Rib 4 is licht gekneusd, maar ribben 6 en 7 aan de rechterkant hebben een lelijke duw gekregen. Die zijn zwaar gekneusd. Een breuk is het alleszins niet.
Om zeker te zijn dat er geen barstje in zit moeten er maandag nog foto's genomen worden.

Als er geen barstjes in zitten mag ik ten vroegste binnen een tiental dagen beginnen fietsen. De pijn zou anders ondraaglijk zijn volgens de dokter.

Indien er een barstje in zit ben ik voor minstens een maand buiten strijd. Laat ons hopen dat het dus maar om een kneuzing alleen gaat. Als het om een barstje gaat zou ik anders al zeker de plannen voor Herdermarathon van eind mei en de Regiotour van7 juni mogen opbergen.
Mijn schema om naar deze evenementen toe te werken ligt dan zeker helemaal over hoop...

Meer dan 100 km mountainbiken na een goede maand niets te hebben gedaan zou uiteraard niet lukken...

Soit, nu nog wat pijnstillers nemen om het dagelijks leven en slapen draaglijk te maken en dan hopen op een snel herstel...

20080428 Ride For Help Zwevegem 78,6 km (totaal 2008 = 980 km)

Vandaag samen met een tiental Steenbakkers de rit voor het goede doel in Zwevegem afgehaspeld. The Ride For Help zou een mooie tocht worden!

Tegen dat ik toekwam aan de start had ik al een goede 11 km gereden. Met den bike naar ginder dus. Het schoon weer was er, dus profiteren was de boodschap, samen met wat kilometers doen...
Aan de start bleek al dat Seppe en zijn bende geprobeerd hadden om er het beste van te maken. Goed georganiseerde inschrijving, grote rode pijlen, volk genoeg,...

Soit, wij na de inschrijvingen dus op weg voor een snel tochtje...
Via een stukske vaart, waar John en Siegfried het offroad gedeelte voor zich namen, ging het richting Hellekenlos om dan naar het Banhoutbos te gaan. In Banhoutbos stond er iemand een boom om de duwen leek het wel. Toen we dichter kwamen hoorden we aan het geluid dat hij gisteren waarschijnlijk iets te diep in het glas gekeken had en vandaag dan iets te diep gegaan was in het begin van de tocht...

Na het Banhoutbos ging het richting Ingooigem. De klim van de Zwevegemstraat werd ingezet. Ondertussen waren we op de Wulfsberg Birger, Rik en Bruno kwijtgespeeld. De rest werd in groepkes getrokken. De snelheid lag dan ook helemaal niet laag.
In het wiel van twee wielertoeristen reden we de Zwevegemstraat omhoog. Net voor het einde zetten we ons voor hen en zij bleven in ons wiel, jammergenoeg het verkeerde parcours op. Ze keken maar raar als ze ons een "stapsteentje" zagen inrijden.

Via Klein Ronse ging het dan naar centrum Otegem. Ondertussen had Dries het voortouw genomen. In zijn wiel ging het dan richting Truweel. Op een haar na raakte ik daar zowaar een paaltje met de bewegwijzering. Ik schoot van het stapsteentje en moest mijn beste stuurkunsten uithalen om er nog net naast te gaan.
Na wat draaien en keren in Otegem kwamen we bij de eerste bevoorrading. Ruim, meer dan voldoende bleek het te zijn. Tot nu toe zijn er zeker geen minpunten aan deze tocht te vinden...

We waren bijna aan de afdaling van de keiberg. De oude spoorweg naar beneden om dan de N8 over te vlammen. Mooi en heel tof van die mannen die het verkeer tegen hielden, maar aan de organisatie: dit is helemaal niet zonder risico hé. Die persoon mag geen verkeer tegenhouden hé. Hij mag zeggen wanneer er geen verkeer afkomt, maar mag het verkeer niet tegenhouden. Moest er iets gebeuren op dat moment (een auto die doorrijdt of zo) dan zijn jullie verantwoordelijk hé...

Naar de Sint Pietersbrug... Effen erna reed ik plat en haalden we een fameuze nagel uit mijn buitenband, amaai... Na een vlotte samenwerking konden we weer op de baan.

Net voor het Mortagnebos ging ik in een afdaling fameus tegen de vlakte. Ik wilde persé Philippe bijhalen en nam een paar risico's. Beneden, toen ik in het wiel zat, sloeg mijn voorwiel plots weg in een spoor met alle gevolgen van dien. Vlak met de borst op de grond. Pijnlijk... Direct de adem efkes afgesneden.
Efkes bekomen en dan weer den bike op om Sint Denijs efkes te verkennen.

Na den Dries en de oude spoorweg, ging het richting het Grandvalbos. Tijdens het klimmeke naar de grote baan richting Kooigem, na het ronde punt, kreeg ik plot redelijk veel pijn in de borststreek. De val liet duidelijk zijn sporen na. De anderen efkes moeten laten rijden.
Tegen het Grandvalbos had ik ze echter al weer bijgehaald en in de klim stak ik er een aantal voorbij. Tegen het uitkomen van den bos waren er maar twee meer voor. Amaai, den bos lag er schitteren bij! Droog, nie te doen, nog een verschil met onzen tocht in december...

Na het Grandvalbos ging het via de gekende stukken richting de Tontekapel. Dit is echt mijn zwart beest in de streek. Vandaag ging het echter redelijk, mijn valpartij in gedachten...

Na de Zwijnshoek en het Laatste Oordje kregen we de schitterende afdaling te doen, die naar de Drielinden... John efkes de ketting ervan... Hier, op de stenen en brokken en putten haalde ik mijn topsnelheid van 49 km/h voor vandaag... Amaai...
Was schudden en beven hoor... NIe normaal... De snelheid zorgde er wel voor dat er over de hindernissen gevlogen werd...

Nu nog richting Knokke-Zwevegem, den oude spoorweg op en tot aan de Vaart. Steven en ik wilden het steil stukje omhoog rijden, maar jammergenoeg viel er enen stil net voor wij er op reden.
Eenmaal langs de vaart kwam Philippe weer naast ons rijden en trok nog eens goed door. Steven zette hem direct in zijn wiel. Ik kon niet direct meer aanpikken. Efkes een gaat gelaten en dan weer de pees erop gelegd... Het groot mes deed zijn best... Tegen den arrivée waren we er weer bij.

Nog nen goeden aprés in de schitterende lente-zon en dan weer met den bike naar huis.
Thuis 78,6 km op den teller met een totaal gemiddelde van 23,7 km/h. Nie slecht vond ik...

Aan de organisatie: schitterend gedaan voor een eerste en eenmalige organisatie. Moesten vele organisaties maar een voorbeeld nemen aan jullie! Doe zo verder en voor mij is jullie eindwerk al geslaagd!

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080422 Elsegem - Kuurne - Elsegem 48,6 km (totaal 2008 = 901,4 km)

Vandaag gaan werken met den bike. Om 6u50 op de velo om de eerste 24 km af te haspelen... Leuk en echt goed genieten van het mooie weer.
Om 17u weer op den bike richting thuis... Leuk om uit te blazen na een drukke werkdag.

Voor herhaling vatbaar... Goed voor den fysiek, goed voor de souplesse, goed voor uithouding en goed om uit te blazen na een drukke dag...
Misschien tot twee keer per week in de toekomst?

We'll see...

20080420 Roadbook O2 Bikers Dranouter 43,5 km (tot 2008 = 852,8 km)

Na de zeer geslaagde ervaring van een tweetal jaar terug in Bertrix hebben we ons nog eens gewaagd aan een roadbook tocht van O2 bikers.

Hieronder een verslagsken van onze voorzitter, Steven alias Casper.

Na goeie ervaringen met road-books van o2-bikers ( remember Bertrix ), kozen we deze keer voor een road-book, ditmaal een GPS-versie, in een ons beter bekende streek.

8 Steenbakkers durfden dit nieuwe avontuur aan, Nick : de GPS- gids , Yoerik, Berre, Bruno, Siegfried, Dries, Philip en ikzelf.

Toen we ’s ochtends uit Moen vertrokken was het mistig, maar eenmaal in Heuvelland aangekomen begon de zon al goed te schijnen. We parkeren de wagen aan de kerk van Dranouter, maken ons klaar en iets na half negen kunnen we vertrekken.

En nu maar hopen dat da GPS toestelleke ons de juiste weg toont !

Ja hoor, na enkele honderden meters presteren we het van te misrijden ?? Efkes terugkeren en al vlug zijn we vertrokken voor wat een mooie tocht zal worden ( althans voor 7 onder ons ! )

De eerste off-road stroken liggen er nog redelijk goed nat bij, de regen van de voorbije dag heeft zo zijn werk gedaan !
Na een ommetje rond Dranouter, maken we ons op voor de eerste moeilijkheid van de dag, de Kemmelberg. Eerst op asfalt de Monteberg op, dan off-road naar het Franse militaire kerkhof, en dan het steilste stuk op de kasseien naar het monument boven op de kemmelberg. Helaas was die klim er teveel aan voor de mekaniek van Berre zijnen bike, den body ‘German bike Tech’ was kapot, gelukkig voor Berre was Dranouter nie ver af!

Wij dus zonder Berre verder, richting Wulvergem, eerst via asfalt, maar plots draaien we achter een huis een lange veldweg in : mooi stuk!

Nu biken we richting Mesen, maar niet tot in het dorp zelf, we slaan ergens een kriere rechts in om zo naar de Ploegsteertse bossen te biken. Deze bossen doorkruisen we via brede gravelpaden, maar eenmaal we het ‘bois de la Hutte’ is het gedaan met de leute : na het oversteken van een weg moet iedereen van de bike en te voet naar boven, onmogelijk om naar boven te biken.

Nu gaat het richting Nieuwkerke, waar we nog enkele mooie stukken off-road voorgeschoteld krijgen, maar het venijn van de tocht zit em in de staart!

Nu biken naar het gehucht ‘ Zwartemolenhoek ‘ alwaar we de Papestraat ( wat ze daar al straat noemen ???? )omhoog. Ook met de bike aan de hand kunnen we ons met moeite staande houden, de slechte kasseien liggen er nat bij maar met enige moeite geraakt iedereen toch boven.

Vervolgens moesten we echt goed zoeken om het paadje te vinden dat we moesten hebben : prachtig avontuurlijk stukje naar beneden, waar we verschillende keren onze bike over de hekkens moeten hijsen! Die mannen van O2 bikers weten de mooie stukjes wel te vinden! Eenmaal beneden efkes de weg volgen om dan terug een serieuse off-road klim aan te vatten.

Het laatste stuk van de tocht biken we nog efkes een stukje door Frankrijk ( via de Coin Perdu ) om zo terug naar Dranouter te rijden, alwaar Berre ons stond op te wachten, de sukkelare !

Na 3 uur fietsen en 43.5 Km staan we dus terug waar we vertrokken.

Die road-books van O2 bikers zijn dus zeker de moeite waard, je komt op plaatsen waar je tijdens toertochten nooit zou komen, en wat zoekwerk om de juiste weg te vinden maakt het allemaal wat avontuurlijker.

Op naar de volgende zou ik zeggen !

Natuurlijk konden we het niet laten om nog eentje te gaan drinken in het plaatselijke ‘ beroemde’ cafeetje ‘ De Zonne’

Steven

20080411 Elsegem - Kuurne 48,6 km (totaal 2008 = 809,3 km)

Vandaag tijdens mijn dagje verlof de eerste verjaardag van onze zoon een beetje voorbereid.

Morgen gaan we met de Steenbakkers biken in de Hel van het Noorden. De laatste 100 km staan op het programma. Ik rij met een bestelwagen van 't werk. Coopman zal vertegenwoordigd zijn in Frankrijk.
Ikzelf zorg voor de bevoorrading. Vandaag beslist om met de bike de camionette te gaan halen.
Doordat ze er echter nog nie was, de techniekers hadden vertraging, met de bike teruggekomen ook... Dus vandaag ook mijn kilometerkes...

20080406 Rode Lus Mario Declerq route Elsegem (48 km - totaal 2008 = 760,7 km)

Normaal gingen we samen met Yoerik, Hugo en twee collega's richting de Kluisberg. Door de te voorspellen drukte door de Ronde Van Vlaanderen maar gekozen voor de rode lus van de Mario Declercq Blosoroute die start in domein de Ghellinck te Wortegem-Petegem.

Leuke route, met een gemiddelde van 21 afgehaspeld. Mij geamuseerd en hier en daar eens goed kunnen doorgeven... q

20080329 TT Assebroek (44 km totaal 2007 = 712.7 km)

Geen tijd gehad voor een verslagsken... Nu, de tocht op zich was ook niet veel speciaals... Mij wel geamuseerd samen met de aanwezige Herders en met Kurt

20080324 Groene Lus Boerhovenroute (totaal 2007 = 668,7)

Amaai... Zo'n winterweer vandaag...

In Elsegem vertrokken om via de kwadenbulk om Yoerik te gaan, met de wagen wel te verstaan. Ik geraakte bijna nie boven door de sneeuwval. Het was echt kerstweer... Typische manier om Paasmaandag te vieren dus... Na de bike op het rek gezet te hebben dan maar richting Moen. Ondertussen een sms naar John dat we iets later zouden zijn omwille van het weer.
Eenmaal in Moen leek het daar bijna niet gesneeuwd te hebben.

Soit, Yoerik, John, Steven, Bert, Wouter en ikzelf zouden dus dit hondeweer gaan trotseren. Het was koud, heel koud zelfs in het begin... Die wind deed er zeker ook niet veel goeds aan...

Om op het parcours te geraken hadden we eerst enkele kilometerkes voor de boeg. John vond het zo nodig om eerst ook nog eens door het Mortagnebos te rijden. Hier werd het al duidelijk, we zouden vuil worden, heel vuil...

Iedereen kent het parcours hier wel waarschijnlijk, maar toch enkele memorabele stukken...
- de klim aan het waterstation te Kooigem (vooral helemaal boven)
- de afdaling door het Grandvalbos
- de rijstvelden van Sint Denijs...
- de klim naar de Tontekapel in een heuse sneeuwstorm waardoor je de kapel bijna niet zag...

Was een heel mooie tocht... Het parcours dat op zich redelijk toegankelijk zou moeten zijn, was het nu zeker niet... Helemaal uitgeregend, soms zelfs goed verzopen... Het echte helse "flandrienweer" maakte het voor mij een ervaring op zich...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080316 TT Heestert 82,3 km (totaal 2007: 619,8 km)

Mezelf voorgenomen om vandaag met de bike naar Heestert te gaan en daar de grote toer te doen... Tenminste als het weer het toeliet, want het voorspelde niet veel goeds.
Toen ik deze morgen opstond was het 8 graden en regende het niet, het werd dus met de bike naar ginder. Via Tiegemberg en Yvegem kwam ik in Otegem om dan in Heestert toe te komen. Onderweg een hoopje bikers tegengekomen die al Streuvels gepasseerd waren. In Otegem een paar moedigen tegengekomen die ook met de bike naar Heestert gingen.

Toen ik er bijna was zag ik dat ook Berre, Steven en John er juist toekwamen. Na een tiental minuten waren we volledig en konden we op stap gaan... Er waren een aantal steenbakkers die op voorhand hadden afgezegd om allerlei redenen...

Soit, wij dus op weg... Na een 200 tal meter was het al zover... We hadden al natte voeten en een "zweetvoor". We zouden dus redelijk smerig worden vandaag. Na de eerste strook bleek dat de benen goed zaten. De volgende strook, ter hoogte van Otegem, deed John fameus zoeken naar het spoor... Hij ging van de ene kant naar de andere kant en dan uiteindelijk in de graskant. Ondertussen trok Koen eens goed door... Allemaal samen kwamen we dan aan in Yvegem om dan via het Lijsternest en de Tsjampenstraat aan den Tiegemberg te beginnen. Via den boomgaard en dan op het einde naar rechts kwamen we aan het eerste stapsteentje waar we naar boven moesten. Brian, Dries en ikzelf hadden ondertussen, samen met Dries zijn broer, een gaatje geslagen... De rest bleek achter te komen. Op het einde van het stapsteentje blokkeerde mijnen derailleur effen... Ik stond direct stil. Het volgende stapsteentje weer op om dan aan de andere kant te dalen. Hier en daar lagen ze er toch gevaarlijk bij... Nadat we het eerste stukje geklommen hadden, werd het de rest doen via de weg. Na het Vossenhol werd het dalen via het stapsteentje... Dit bracht ons dan aan de andere kant van den berg om dan weer te gaan klimmen en dan te vliegen richting Waarmaarde, tot aan de bevoorrading.

Hier werd het hergroeperen... Na de bevoorrading kozen John en Steven voor de kleine toer... De rest ging door. Nu werd het rijden richting den Kwaremont om die offroad te beklimmen... Het eerste stuk naar den Kwaremont was ook al nie van de poes en wat volgde ook niet direct. Het laatste strookje van de klim was zo goed als niet te doen met die put in de midden. Van daaraf was het te voet te doen... Na de Kwaremont kwam den Patersberg aan de beurt. Wat ertussen in lag was constant in en uit de krieren en het waren niet de minste... Er zat toch wel wat gebagger in...

Op de Patersberg zelf toch effen moeten afstappen, want ik gleed uit de goot en slaagde er niet in om mijn bike recht te houden...
Na de Patersberg efkes een plaatselijk toerke om hem dan offroad af te dalen. De afdaling was toch redelijk modderig en hier en daar een beetje slipperig... Wel leuk, maar gelukkig redelijk kalmkes qua volk, anders zou dat inderdaad wel iet gegeven hebben...

Daarna kwam de kluis aan de beurt... De Pensemont... Deze zou ik helemaal op mijn gemak gaan doen. Mijnen knie mocht en zou het zeker niet begeven en ik wou mij ook niet forceren. Blijkbaar ging het ook niet beter dan mijn redelijk traag tempo... Ik moest de anderen laten gaan en bouwde een redelijke achterstand op. Ik legde dan maar gans de kluis alleen af. Jammer dat er niet meer in de Kluis zat, blijkbaar mocht het gedeelte van Amougies niet meer van den bougmèstre... Maken we teveel straten van mooie villa's vuil? Dit kan toch niet zomaar? Pfff...

De tweede bevoorrading kwam niets te vroeg voor mij, ik had een hongeraanval en moest veel eten... Na de bevoorrading kreeg ik bij het opstappen van de trap richting de Schelde een kramp in het bovenbeen. Vanaf daar werd het soms wel afzien en het beste was er van af... Een plaatselijk rondeke in Rugge via de Waterhoek, via den achterkant van Café Trompet naar Avelgem om via de Scheldemeersen aan de Schelde te komen. Daarna gingen we via de oude spoorwegberm kwamen we dan weer in Heestert terecht...

Amaai, toch wel hier en daar "mijn peren gezien" maar toch wel steeds vergezeld gebleven van Siegried aka Lichterveldenoare... waarvoor dank...

Nog ne vluggen après met Kadeetje, een aangename kennismaking Moozemeiske en dan weer naar huis...

De terugweg ging via Tiegem en Anzegem... Uiteindelijk met 82 km op den teller thuisgekomen... Mooie afstand in zo'n weer...


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080309 TT Raismes (Frankrijk)

Mijn deelname van vandaag heeft gans de week aan een zijden draadje gehangen. Vorige week ging ik naar de dokter na een beetje problemen met mijn rechterbeen... IK had nu en dan een stekende bovenaan het kuitbeen en een gezwollen plek in de knieholte...
Na een onderzoekje bleek het een spierscheur te zijn... Gans de week rusten, mijnen kniebrace van een enkele jaren terug weer boven halen en afwachten... Gans de week op mijn ongemakken dus...

Soit, ik ben er geraakt en da is het belangrijkste. Het rusten heeft zijn dienst bewezen!

Om 6u50 afgesproken bij Yoerik thuis... Is vroeg, maar ja, ik had het er zeker voor over.
Vandaag zou het dan ook den eerste keer zijn dat ik mijn schijfremmen zou kunnen testen. Een goed ritje ervoor denk ik...

Raismes, een uurke rijden en we waren er. Nie zo veel volk... Even john zijnen otto doen verzetten zodat wij mooi konden parkeren. Ondertussen waren Rudy, Steven, Pascal en Berre er ook al. Tegen da we allemaal klaar waren was het alweer een 10tal minuten gepasseerd...

Direct het bos binnen en daar gingen we dus! Het werd een mix van bos, singletracks, hier en daar wat modder maar GEEN, ik herhaal, GEEN verhard! Da was nie normaal, op zo'n afstand geen tarmac (allez, bijna geen op die paar 100 meter na).
Het parcours beschrijven is nie zo makkelijk... Anders overloop ik nog wat offroad stukken, maar hier was het allemaal offroad. Allemaal in het grote "Foret Domianale De Raismes - St Amand Wallers" dat precies oneindig lijkt zelfs al hebben we maar een klein stuksken gedaan.

Na een goede 15 km begon het echt leuke werk... Den terril... Eerst een voorsmaakske rond Bassins de Decantation waar we efkes de plaats passeerden waar den Moustache blijkbaar ne keer tegen den dek gegaan is... Daarna was het dus richting den terril. Om mijn knie niet teveel te doen afzien hier wijselijk gekozen voor een eigen tempo op souplesse... Redelijk klein verzet en peddelen... Eenmaal boven was het puur genieten! Draaien, keren, op, neer,... Nu en dan ne keer gevaarlijk dicht bij den afgrond, maar de wind blies genoeg naar het midden van den terril om ons de juiste richting in te jagen :-)
Op het einde van den terril (of Friches Industrielles) volgens de fransen, werd het een mooie en snelle afdaling! Hier bewezen de schijfremmen hun verschil met de velgrem...
Onderweg door het schokken en beven wel mijnen bril verloren, maar da is het minste... Ondertussen bleef ik wel genieten.
Iets verder bleek John plots geen nieuwe boom te willen voor in zijnen hof als hij er drie liet staan en de vierde paste...

Wat later kwamen we aan de splitsing waar ik samen met Rhumboy koos voor de 35 km. Nie direct veel last van mijnen knie, maar wou toch geen risico's nemen.

De laatste kilometers werden toch wel even wat doorgeven. We werden twee keer overvlogen door dezelfde persoon omdat hij verkeerd gereden had... Hij bleef achter zich kijken en kree ghet gat niet groter, integendeel... Efkes doorgetrokken en het was toe... Ik liet hem zelfs achter, hij had zich blijkbaar opgeblazen.
Pascal had ondertussen een klopke gekregen, de 100 km van gisteren wogen duidelijk door.

Na den arrivée nog den bike afgespoten, onze propere kleren aangetrokken en dan naar binnen. Ons broodje en pintje afgehaald en ondertussen gekeken naar wat we gewonnen hadden met den tombola... John nen binnenband, Rudy nen helm and last but not least... ik den vélo... Goed voor tijdens de zomer te gaan biken met de fietskar met de kinderen in...

Allez, de andere kwamen dan ook toe en dan uiteindelijk allemaal weer naar huis na een schitterende tocht... Nog maar weinig zulke tochten gereden... Staat met stip genoteerd voor volgend jaar!

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Trouwens, het parcours zegt genoeg...

20080223 TT Nieuwenhove 78.8 km (totaal 2008 = 502.5 km)

Nieuwenhove was vandaag geprogrammeerd... Eens een tochtje op een zaterdag en dan nog in de namiddag! Gebeurt nie veel... is eerder uitzonderlijk.

Eerst van plan om 's morgens te starten, maar de namiddag kwam toch wel heel wat beter uit. Daar er een aantal plannen gewijzigd waren door omstandigheden kon ik zelfs de grote tocht doen en met de bike heen en terug... Dit zorgde voor de derde week op rij voor een tocht van om en bij de 80 km. Als dit zijn vruchten niet afwerpt tegen deze zomer...

Van Elsegem dus met den bike naar Nieuwenhove via den Heirweg. Onderweg hier en daar een eenzaat die den tocht van Nieuwenhove aan het afhaspelen was. Het was de gaande (of bikende...) man onderweg.

Wat me nogal snel duidelijk werd, is dat het goed weer was, maar dat de wind wel zijn deel zou hebben in deze tocht. We zouden afzien als we niet goed opletten...

Toen ik toekwam in Nieuwenhove, zat Joost (alias Grote Plateau) nog aan de Leffe. Hij bofte met de tocht en zei dat het zeker de moeite waard was. Na een tijdje kwam ook Steve toe, daarna dan ook Rudy. Pascal (Rhumboy) zat al te wachten, maar hij koos voor de wegrit...

Den tocht zelf dan...

Eerst een plaatselijk rondeke in Nieuwenhove zelf om buiten te raken. Het eerste fantasietje was er hier al. Een plaatselijk rondeke bij den boer en rond een vijver. Dit was een trend die gezet werd voor de rest van de rit. Men zou weinig links laten liggen...

De eerste kilometers werd het goed bollen met de wind in de rug. Tijdens één van de eerste offroad stroken, werd het duidelijk dat Steve zijn dagje niet had vandaag. Tja, het nachtwerk en minder slapen maakt het er niet makkelijker op hé...
Aan de Heerweg kruisten we de Maalbeek om dan verder te gaan richting de Spitaalbossen via de gekende stapsteentjes tussen den Heerweg en Anzegem. Voor de eerste keer in mijn carrière reed ik de Spitaalbossen binnen via de klim aan de Zilverberg. De Zilverberg is nauwelijks een berg te noemen, maar de eerste hoogtemeters waren een feit... Er zouden er nog wel volgen in het eerste deel van de rit...

Na de prachtige Spitaalbossen ging het dan via de Egalstraat richting Hemsrode. Ondertussen hadden we toch al wat bikers ingehaald die blijkbaar niet zo sterk waren als het om een beetje techniek ging.
Net voor het binnenrijden van Hemsrode moest ik efkes stoppen. Blijkbaar was mijn wielspander losgekomen. Gelukkig was dit geen afdaling! Mijn wiel kon wel ne keer alleen weg zijn anders... Komt dat tegen... Ondertussen was het voor Rudy het moment om eens achter een boompje te gaan staan en een sanitaire stop te houden. Ondertussen kon Steve ons weer bijhalen.

Jammer genoeg werd Hemsrode niet ten volle benut, maar ja het is dan ook een stuk privé dat enkel door de Boerderijentocht ten volle benut mag worden... Na Hemsrode ging het via Ter Schabbe naar de Weedries. Net voor de Weedries werd het afdalen via een mooie kriere naar de grote baan toe. De Weedries zelf dan... Nog vlug effen wat minder snelle afdalers inhalen en dan naar beneden vlammen op de toch niet zo denderend liggende stapsteentjes, efkes afremmen voor den gevaarlijke draai en dan weer optrekken om de klim weer goed te nemen. Tijdens de klim kwam Rudy, die achter da anderen was gebleven, weer bij mij en liet hij mij ook effen achter. Het klimmen doe ik bewust op mijn eigen tempo, anders blaas je je toch maar op, spreek zelf uit ervaring...

Na de Weedries ging het dan naar Grijsloke ofte Gijzelbrechtegem. Een klimmeke via een krierke bracht ons dan in het kleine gedeelte van Bouvelo... Na dit kort stukje bos kregen we de splitsing te zien... We kozen voor de 60 km en kregen een schoon extraatje wat de andere tochten echt wel zouden missen... Bouvelobos zelf dan. Jammer, hier kon er meer uit gehaald worden, maar dat was tot nu toe dan ook het enigste minpunt aan deze rit... Het bos werd heel miniem benut, maar ook dit is privé en dus moet je luisteren naar wat de eigenaars eisen...

Na Bouvelobos weer efkes omhoog via het stapsteentje richting Bouvelo-Bouverie (dienen café daarboven...) om dan rechts af te draaien. Ietske verder links het sterk stijgende stapsteentje op en puffen maar, want de wind zat fameus in het nadeel... Ondertussen begon de wind inderdaad meer en meer in het nadeel te zitten...

Daarna volgden zowel de Blaarhoek als de Kloosterhoek in dalende lijn. Hierna kregen we de gekende strook langs de spoorweg en daarna de Langestraat. We passeerden dus aan mijn eigen voordeur en een paar meters verder aan die van Pascal (Moonrider). Kaster was dan de volgende gemeente op onze baan. Via het "stapsteentje naar het einde van de wereld" dat nu eens in de andere richting te nemen was (is dat dan naar het begin van de wereld?) kwamen we aan de kerk van Kaster. Daarna volgde de Varent die zorgde voor het echte gedokker op den bike.
In al onze snelheid waren we bijna de bevoorrading gepasseerd... We hadden ondertussen bijna 25 km op den teller. Maar één bevoorrading misschien?

Na de bevoorading een paar meters terugkeren om dan richting Willy Naessens te biken en juist over zijne paardenvilla een strookje naar rechts te nemen. Daarna een toerke in Elsegem-city en dan richting het golfterrein. Het gekende stuk lang het golfterrein stond ons te wachten en dat bracht ons dan aan Abdij van Beaulieu.

Via het domein van den Biesvijver, da schoon stuk tussen de bomen na de spoorweg gekruist te hebben, kwamen we langs den Lustigen Boer. De Bergstraat kondigde zich dus ook aan. Ik haat die klim, 't is te zeggen, het is een liefde-haat verhouding... Graag en niet graag doen dus... Eenmaal boven rechtsaf om dan via een krier naar beneden te vlammen aan den andere kant van den "berg".

Ietske verder kwamen de beide tochten weer samen. Nog een klimmeke offroad en dan weeral bevoorrading, de vorige was nog maar een goede 12 km geleden. Wel nogal wa snel op elkaar volgend. Soit, ze was ook welkom...
Na ons afgevraagd te hebben of den plaatselijken boer op de bevoorrading nog leefde, weer vertrokken voor de laatste 22 km.

Geleidelijk aan begonnen we toch wel wat stervende zwanen op te rapen... Na bijna van de baan gereden te zijn door een agressieve VW Touareg bestuurder, gaven we er nog eens ne lap op. Draaien en keren, zo hadden we het graag. Alles lag redelijk hard en goed berijdbaar, wat stapsteentjes en zo en de snelheid ging de hoogte in...

Toch kregen we nog een paar modderige stroken voorgeschoteld... Mijn zomerbandjes waren toch nie echt gemaakt voor deze korte stroken die nogal gelukkig nie te talrijk waren. Boeregem, Stuivenberg, we kregen het allemaal.
Oud Moregem werd ook weer aangedaan, toch ook een mooi stuk... Meer uit te halen, maar was toch voldoende voor vandaag. Daarna ging het weer richting de Spitaalbossen om ook daar nog eens door te gaan, maar niet voor we Flanders Field doorkruist hadden. Via de Korenbloem en Biest ging het dan weer in gestrekte draf naar Nieuwenhove. Hier en daar kregen we nog een mooie stukje offroad voorgeschoteld zoals het stukje langs de autostrade, het stukje aan Racing Waregem,... Je zag het, de organisatie had echt gezocht naar mooie stukken! Het waren geen lange stukken, maar mooie stukken! Zo moet het zijn, alles uit de streek halen wat ze te bieden heeft en soms zelfs meer!

Dan kwamen we weer toe in Nieuwenhove na een schitterende tocht! Nog een leffeke of 2 binnen kappen en dan weer de baan op met den bike naar huis.

Uiteindelijk thuisgekomen met een 78.8 km op den teller en een gemiddelde van 20.4 km/h...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080217 TT Zwevegem 81.8 km (totaal 2007 = 423.7)

Toen ik deze morgen keek hoe warm het was bleek het -8° te zijn... Amaai da was lang geleden dat ik in zo'n koude op de bike zat... De camelback uithalen, de winterhandschoenen, den boeuf aantrekken... Het was een heel werk om klaar te zijn... Tegen 7u25 zag ik op den bike richting zwevegem. Het was volgens de gps een goede 13 kilometer tot aan de start. Had wel niet direct gekeken naar het parcours. Bleek dat ik al tegen 7u30 bezig was aan de klim van den Tiegemberg. Velen zouden zo'n mensen als ik zot verklaren, maar ik heb het er echt wel voor over. Kwestie van wa extra kilometers in de benen te hebben.
Na Tiegemberg volgden dan de Tsjampenstraat, de Waas richting Stijn Streuvels, de Zwevegemstraat, Diesveldstraat en weer Zwevegemstraat tot in het centrum van Zwevegem. Onderweg kreeg ik het gezelschap van nen vriendelijken Krierecrosser... Na een babbelke kwamen we aan de sporthal. Geleidelijk aan kwamen de andere steenbakkers ook toe. Berre was nie mee, want zijnen body was bevroren. Iets later kwam hij dan toch toe, hij had vlug den haardroger van zijn moeder geleend onderweg... Ikzelf had problemen met mijn knopke van de vork, da bleek ook vastgevroren, maar dat was heel wat minder erg...

Toen we vertrokken, keerde Rik al terug... Ook nen bevroren body. Bij het vertrek bleek ook die van Philippe te koud te hebben... Tja, er zouden er nog veel volgen onderweg.

Het parcours? Nie echt veel speciaals vandaag... Veeeeeeeeeeeeeeel road, veel te veel om goed te zijn. We wisten dit echter op voorhand, dus moeten we achteraf niet komen zagen hé, we moesten maar wat anders gedaan hebben... Met de steenbakkers wilden we persé onzen kop hier tonen, als steun aan onze buren...

Soit, den tocht dan... We reden via de spoorwegbedding direct richting Knokke. De baan over en dan de brug over om weer links af te gaan. Via de baan ging het via "Hellekenlos" en de "Wulfsberg" naar het Banhoutbos. Allemaal via de weg uiteraard... Het Banhoutbos werd net als vorige week niet doorkruist. We reden er mooi langs, jammergenoeg...

Na dit stuk ging het richting de Keiberg waar we de mooie afdaling maakten naar de grote baan. De afdaling lag er toch hier en daar gevaarlijk bij door de bevroren sporen die ervoor zorgden dat het echt wel balanceren was en soms zoeken naar het juiste spoor...
Na deze afdaling ging het in stijgende lijn op de grote baan tot we rechts het stapsteentje naar beneden namen. Daarna werden het een heel aantal stapsteentjes om dan aan de "geiteboer" uit te komen ter hoogte van de "Sint Pietersbrug".

Via den Broekenhoek kwamen we dan uit aan het Mortagnebos. Ook daar lag het heel hard, maar zeer goed berijdbaar... Enkel in het begin van de kriere was het efkes opletten da ge nie uit de bocht ging.

Langs de baan ging het dan via de Gaai naar de Molen Ter Klare. Na de molen was het de bevoorrading. Toen we daar efkes stonden kwamen Dries en zijn broer toe. De laatste nieuwe steenbakker... Na de bevoorrading was het samen starten met de Krierecrosser-trein... Amaai die gasten waren met nen hoop...

Na de afdaling aan de villa's ging het via de baan richting Tontekapel... Eindelijk nog eens een stukske da de moeite was... Het zouden er blijkbaar nie veel worden vandaag, maar zoals eerder vermeld, we wisten da op voorhand.

Philippe was ietske te geweldig geweest en tegen dat we de beklimming van de Tontekapel want hij stond met nen platte tube net voor de beklimming van de Geiteberg... Dan maar boven wachten aan de Doorniksebaan... Het duurde wel efkes maar Steven en Bert waren nog bij Philippe terwijl Dries, zijn broer, Casper en ik boven stonden te wachten.
Na een tijdje kwamen ze er ook aan en gingen we dan weer onze weg... De stapsteentjes richting Bellegem naar beneden. Hier en daar opletten voor het ijs.
Na de stapsteentjes gingen we richting Bellegembos, oprijden via de baan (weeral) en dan via de stapsteentjes weer naar beneden...

Daarna werd het wat draaien en keren in en rond Bellegem... Via de Smokkelpot ging het dan naar Sint Anna, waar er weer jammergenoeg minder uitgehaald werd dan mogelijk.
Voor de rest werd het nog overwegend baan, maar bewust ging ik het toch wat kalmer aan gaan doen, want mijn knie begon weer ambetant te doen... Ik moest daarna immers nog naar huis ook hé...
Philippe was zo vriendelijk om mij op te wachten, waarvoor dank! Plotseling zagen we Casper ook langs de kanten gaan en van zijnen bike springen... Zijne crank was er langs enen kant losgekomen. Ondertussen hadden we nog 5 km voor de boeg. Die reden we op 't gemakske, mede door dienen schitterende kleine jongen voor ons die toch wel zijn best deed...

Dan nog de "klim" naar de Mortiersmolen, de grote baan over en dan waren we er...

Nog ne schitterende après en dan weer den bike op naar huis... Uiteindelijk thuis gekomen met een 81.8 km op de teller met een gemiddelde van 22.7 km/h

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo