20071111 TT Bruyelle (Totaal 2007 = 2679.65 km)

Vandaag gekozen voor een berichtje van mijnen broeder John...

40,85 km, 2u 25’, 16,89 km/u, 480 hm, 11,75 hm/km

Als je Bruyelle zegt, dan zeg je de “carriere” van Cimescaut en modder, veel modder … Vandaag zou het niet anders worden …

Een hele hoop Steenbakkers aan de start deze morgen. Een “nest” van welgeteld 8. De 2 Stevens, Steve (wiens vrouw nog altijd niet bevallen is), Nick, Yoerik, Koen en ikzelf natuurlijk. Na de obligate reclameronde (een affiche uithangen), ingeschreven en efkes het parcours bestudeerd. Het zou grotendeels in de omgekeerde richting zijn dan twee jaar terug, en volgens Yoerik en Nick, ook dan het parcours van vorig jaar. De “carriere” zouden we dus in het begin krijgen, nog voor de eerste bevoorrading …

De aanloop was dus heel anders dan vorig jaar. In plaats van het crossparcours langs de N52 (denk ik), kregen we wat krieren en singletracks voorgeschoteld. Een begin dat kon tellen ook met een redelijk lange kriere gevolgd door een plaatselijke “roc” die nogal goed omhoog ging … Een aanloopzone die dus kon tellen totdat we na zo een 10 km de “carriere” in het oog kregen !

Het begon met een kleine afdaling, waar ik de rest liet rijden … mijn afdalingstechnieken zijn nog altijd niet van de betere … Een stuk vals plat verder begon het echte werk. Een “toerke” rond de eerste put van de “carriere” … het grootste gedeelte zelfs tegenwind. Na dit rondeke “carriere” bleek dat enkel nog Yoerik en Steven volgden, Nick volgde ietske verder, de rest was niet meer te zien.

Bon, de “carriere” waren we ondertussen bijna uit, maar het was nog niet gedaan, dit in tegenstelling tot hetgeen Yoerik (we zijn boven) dacht.

Een stukske asfalt verder begonnen we er terug aan, en reden we diezelfde “carriere” van een andere kant binnen. Ondertussen was Steve ook weer komen aansluiten. Van hieruit ging het in vliegende (voor de één al wat rapper dan de andere, lees mezelf) vaart naar beneden, tot aan de “bull met sneeuwbandjes” waar we de rest terug opwachten. Ondertussen nog Kleine Plateau aangeslagen (dank u grote Plateau) om het Steenbakkersgezelschap vast te leggen op een foto.

De top van de “carriere” zagen we in de verte liggen … het zou dus ferm omhoog gaan. En dat deed het voor sommige bikers te fel … op een redelijk steil stuk voet aan de grond moeten zetten door een biker die voor mij stil viel en zo voorbijgereden door Steven2. Iets verder was het weer van dadde, maar dit keer was het Yoerik die me voorbijstak toen mijn voorderailleur zijn werk niet deed (inderdaad Yoerik shit happens ..). Net voor de top nog een heel steil stuk op losse stenen waar iedereen te voet stond …

Bij de afdaling (in een stuk waar we net in de omgekeerde richting gepasseerd waren) zagen we plots Koen en Steven stil staan. Steven had blijkbaar te veel macht in de benen (??) en had besloten om zijn ketting in frut te rijden. De moment vond Yoerik om plat te rijden … zo moest er maar één keer gestopt worden … goed bezig !

Een kleine kilometer verder kwamen we aan de bevoorrading waar onze bikes deskundig afgespoten werden en zo ontdaan werden van alle opgespaarde modder en cement …

Na deze bevoorrading was het meeste klimwerk voorbij, maar de modder nog niet … We kregen ook nog een paar mooie singletracks voorgeschoteld, waarvan die door een bos met redelijk wat takken me nog bijgebleven is … Maar hetgeen de meesten zal bijgebleven zijn, zal wel die onverharde glibberzone zijn een paar km voor de tweede bevoorrading ! Glibberen van de ene kant naar de andere op een onverhard streepke van 30 cm breed, gevolgd door een “vals plat glibberstrook” om te eindigen in een glibberzone vals plat met de wind pal op kop. En blijkbaar was het een zone waarbij er toch wat uitgewaaid werden vanachter … Ikzelf die de eersten niet kon volgen, Jefke die in dat stuk vals plat met de wind op kop redelijk wat verloor, en Nick die op deze strook toch een minuut of 5 tijd verloor .. of was het zijn “verkleedpartij” of zijn achterderailleur … ? Steven had met deze strook echter geen moeite … want hij reed met DE modderband van de moment, eentje die door de modder snijdt, en met zijn goede benen weg van iedereen … We gaan deze ook eens moeten testen in de toekomst … (die modderband hé, zijn benen mag hij houden).

Na een snelle strook (asfalt, eindelijk, en dan nog met de wind in het gat) kwamen we aan de tweede bevoorrading die tegelijkertijd ook de laatste splitsing (40 – 50 km) was. Blijkbaar had niemand hier nog veel tijd of veel goesting meer om de 50 km te rijden, want er werd unaniem beslist om de 40 km verder te rijden. Steve en Koen waren ondertussen als iets vroeger afgeslagen voor de 30 km.

Tijdens de laatste paar onverharde zones en grasstroken bleek dat Jefke zijn goede benen nog niet verloren had. Waar hij het in het begin van d rit lastig had, was er hier niet veel meer van te merken … Na deze laatste zones kwamen we (eindelijk) met een kleine 41 km op de teller aan in Bruyelle.

Nog een klapke gedaan met Koen (die al gewassen was), bike op de wagen, ikzelf ook natuurlijk (allez in de wagen en niet erop) en we waren klaar om naar huis te tsjeezen om in de namiddag nog een wandelingske te maken in en rond Domein de Ghellinck in Elsegem. En voor de geïnteresseerden : er werd wel degelijk gewandeld ondanks de dreigende regenwolken …

20071104 TT Amougies 51.3 km (totaal 2007 = 2608.8 km)

Vandaag weer eens op baan na een weekje rust. Had donderdag ook graag gereden in Hollain, maar ik wou bewust mijn knie laten rusten na de pijnlijke tocht vorige week in Wijtschate.

Om de pijn wat te verzachten of te vermijden, had ik vandaag mijn knie-brace aangetrokken. Die brace zou er moeten voor zorgen dat de knieschijf meer ondersteund wordt, waardoor er minder speling op zit. Dit vermijdt de wrijving en zou de pijn in principe moeten verminderen... We zouden wel zien...

Afgesproken met John om hem op te pikken in Avelgem en zo gezegd, zo gedaan... Na folders uitgedeeld te hebben en affiches te hebben opgehangen, kwam ondertussen ook Steven toe. Na een tijdje wachten zagen we dan uiteindelijk ook Yoerik en Pascal. Tegen dat we allemaal ingeschreven waren kwam ook Wouter erbij... Dus met een schoon bendeke gestart. Ook Lichterveldenoare en Jodi startten samen met ons.

Het begin zorgde direct voor het jojo-gevoel dat ik vorige week ook had. Bij de eerste beklimming reed ik direct op mijn geheel eigen (traag) tempo naar boven om mijn knie niet helemaal naar de z*k te rijden. Eenmaal de afdaling kon ik mij weer goed uitleven. Ik haalde hier Lichterveldenoare bij en in... Hij is duidelijk niet de rapste als het naar beneden gaat...

Na de eerste beklimming gingen we weer verder van de Kluisberg. We wisten het op voorhand, het zou een vlakkere tocht worden dan vorig jaar, maar met meer offroad... Zoals het geregend had, zou het wel eens kunnen zijn dat het hier en daar efkes een beetje smerig zou zijn. Dit donkere vermoeden zou later ook werkelijkheid worden.

Tot aan de eerste bevoorrading werd er op een redelijk tempo gereden. Ik moest hier en daar wel eens goed "doorterten" om bij te blijven. Ook Steven leek het moeilijk te hebben. Hij had blijkbaar iets te laat uitgezet gisteren... Hij moest er nog inkomen, dat was duidelijk. Wouter, Pascal en Yoerik, die reden goed, zoals veelal het geval is. John leek op zijn eigen tempo mee te peddelen met de rest, blijkbaar zonder problemen.

Via Amougies, Anseroeul, Chemin D'Hollaye, Orroir, Escanaffles en dergelijke meer kwamen we weer bij de Kluisberg terecht. Door het feit dat het redelijk plat was, gaven we hier en daar wel eens goed door, met alle gevolgen van dien. We hadden immers de kluis nog te verteren in de laatste kilometers.

Via het gekende stuk oude spoorweg van Escanaffles richting Amougies... Hier werd het ploeteren, maar aangenaam ploeteren, overal nog berijdbaar, nergens echt hele grote problemen... Blijkbaar waren er wel al velen aan het foeteren op de moze, tja, het wordt winter hé.

Achter deze strook stond het Kluisbos ons weer toe te lachen. John en ik gingen er weer van uit dat de bevoorrading aan den toren zou zijn, dus zei ik tegen John dat hij daar maar moest wachten op mij. Mij knie zou mij nu echt wel zeker parten gaan spelen eenmaal het klimwerk echt zou moeten beginnen. Soit, nie plooien en zeker niet forceren...

Eerst nog bevoorrading en dan helemaal naar boven... Op 't gemakske dus... John reed efkes voor mij totdat ik hem tegen de grond zag gaan... Een borduurke nie gezien... tegen het einde van de single-track beklimming was er enen op het foeteren op John... Blijkbaar niet rap genoeg, amaai zunne. Zo opjagen op een zondagochtend, da is toch ook niet nodig...

Na deze klim dan maar verder naar den Toren, deze lukte nog goed om te verteren. Daarna weer dalen tot aan de parking aan de Palace... De parking naar beneden den dan via de straat weer omhoog... kwestie van wa hoogtemeters te doen :-)
Dan maar afdalen via een singletracksken waar ik ook de grond kuste... Het was precies zwarte zeep, amaai... Nog effen verder dalen en dan weer een klimmeken... Het bleef dalen en klimmen tot precies in het ondeindige... Dan uiteindelijk de laatste van den tocht... De Pensemont... Dit vind ik persoonlijk een schitterende klim! Ik doe die graag, eerst langs den tarmac en dan het bos binnen om het laatste stuk van de klim te vervolledigen! Nu leek hij wel iets langer dan anders, maar ja... Het einde naderde...

Na de klim werd het nog een tijdje draaien en keren in het bos, schitterend stuk! Hier toch velen tegengekomen die fameus op hun tandvlees zaten en aan het kraken waren. Ikzelf moest nog even de pijn verbijten, maar het zou wel lukken...

In de laatste afdalingen nog eens de ketting op de grote plateau gegooid en de pees erop gelegd en plots was den arrivée daar, vlugger dan ik verwacht had!

Nu, wreed content dat ik hem gedaan heb, en nog veel contenter dat den knie het goed uitgehouden heeft...

Allez, op naar volgende week in Bruyelle...

Weekend Wijtschate 20071027 39,34 km (totaal: 2557.5 km)

Vandaag niet veel nieuws... Gaan biken met john op en rond de Kemmel en Rode berg. Het liep voor geen meter, veel pijn aan de knie en totaal geen kracht in mijn rechterbeen... Soit, afzien van begin tot einde dus. John moest overal blijven wachten als het ook maar enigszins omhoog ging...

Kortom een ritje om vlug te vergeten...

20071013 Heestert Waterhoek 57.5 km (totaal 2007 = 2518.16 km)

Amaai, deze namiddag voor den tweede keer op den bike! Om 14u afgesproken met een twintigtal (20!!!) steenbakkers aan de start. Hen allemaal opnoemen zou onbegonnen werk zijn! Het was wel een schitterend zicht aan de start! Daar het draaien en keren was in het begin, kwam er precies geen einde aan de rij!

De eerste paar kilometers werden gretig gebruikt om wat af te lachen, te praten en voor John om er een interval training van te maken om foto's te trekken...

Via enkele paadjes en krierkes raakten we aan de oude spoorwegberm, die ons richting Avelgem bracht. In Avelgem gingen we via den Dries weer lichtjes richting Heestert om dan richting Otegem gaan biken... Ondertussen was het kalmkes rijden al iets weggevallen want den Andy moest er natuurlijk weer de pees op leggen... Normaal heb ik dat wel eens graag, maar geleidelijk aan begonnen de kilometers toch wel in de benen te kruipen... Ik wou mij dus helemaal niet opblazen en nam het zekere voor het onzekere... Liever de anderen een beetje laten rijden dan mezelf te verbranden...

Na een paar gekende strookjes in en rond Otegem, zoals het "klimmende" stukje rechts van de grote baan (ook gekend als de Kloosterhoek) gevolgd door Ruifeleinde, ging het weer richting Avelgem. We kwamen daar uit op de Knok en vervolgden onze weg naar de Kaphoek. Ondertussen was onze bende al voor een groot stuk verdeeld in kleine stukjes, maar de bevoorrading in Rugge zou daar wel wat verandering in brengen... Hergroepering dus...

Soit, net voor de bevoorrading werden we voorbijgereden door een "mobilette" die onzen eigenste snelheidsmoto, den Andy, zeker wilde bijhalen. Hij rechtte zijn rug en hij was weg... Precies een pijl die uit een boog schoot!
Daarna kwamen we dan aan den oversteek aan de Oudenaardsesteenweg... Effen de baan over en aan het electriciteitspark naar links om dan via een plaatselijk rondeke aan het huis van de Wesley toe te komen. De welgekende plaats voor een schitterende bevoorrading. Enkele steenbakkers hadden de bevoorrading bijna gemist en waren door in de Waterhoek... Te geweldig zeker? Verstand op nul en blik te veel op oneindig? Plots beseften ze toch dat ze precies alleen waren en vonden ze de weg naar de bevoorrading.

Na een wat foto's, wat gekeuvel, een natje en een droogje, gingen we weer de baan op. De bult van Kluisbergen kwam dichter en dichter... We waren er nogal rap bij... Via Rugge naar den Turkenhoek en dan begon het echte werk. Het draaien en keren op de kluisberg zou beginnen.
Ik voelde direct dat ik hier zou moeten opletten... Mijn benen hadden ondertussen bijna 80 km rondgedraaid, dus kalmkes zijn en geen zotte dingen...

De kluis werd dus opgereden via de kant van Amougies. Voor de eerste keer sinds lang moest ik afstappen in het steile stukje waar de eigenlijke klim begon... Tja, te veel op enen dag? 'k Weet nie... Ondertussen waren zo goed als alle steenbakkers mij gepasseerd, nog nie veel gebeurd, da kon nie blijven duren hé... :-)

Na deze klim kregen we er een korte afdaling bij, maar dat wou natuurlijk ook zeggen dat we weer omhoog moesten... Het gekende stukje aan "Renard" zette me nogmaals met de twee voeten op de grond, de benen voelden nogal zwaar aan, maar ik zou niet plooien! Alhoewel... plooien misschien wel, maar zeker niet breken.

Na de Renard nog het klimmetje naar den Toren en dan wat tussenstukken en afdalingen die ons weer wat meer in groepjes bij elkaar bracht ipv al de "einzelgangers" onderweg... Na kluisberg ging het dan richting vliegveld van Amougies, waar onzen Brian vorig jaar een schone plas gepast had... Voorlopig geraakt hij er nog heelhuids door. Na dit mooie stuk, waar ik probeerde op John bij te halen, wat maar niet lukte, nog efkes omhoog om dan definitief de Kluis te verlaten!

Na een tijdje kwam den Rudy mij vergezellen... Zijne fysiek komt geleidelijk aan terug, maar het klimmen is er precies nog teveel aan... Soit, het komt wel...

Even later kwam er abrupt een einde op wat een heel leuke namiddag wat totnogtoe... Brian bleek nu iets verder gevallen te zijn, met alle gevolgen van dien... Waarschijnlijk een sleutelbeenbreuk, wat later bevestigd zou worden! Jammer...
John en Koen gingen mee met Brian om te wachten op de hulpdiensten... De rest reed verder.

Berre, Rudy en ikzelf waren samen... Steven kwam samen met Steve iets later...
Het stukje offroad tussen de velden achter Balta was voor Berre precies het signaal om nog eens door te trekken. Bij mij zat er op dat moment niet veel jus meer in de benen, dus moest ik de rol lossen... Rudy hield mij gezelschap...

Daarna werd het genieten op het technisch stukje achter het voetbalplein in Avelgem. Leuk, heel leuk, maar lastig na een kleine 100 km...

Uiteindelijk begonnen we de bevoorrading te naderen. Dat zou deugd doen en inderdaad, het deed deugd... De overgebleven steenbakkers werden verenigd en na efkes uitblazen gingen we weer op weg. We bleven nu langer samen en iedereen paste zijn tempo voor een groot stuk aan.

Achter de kerk van Outrijve naar rechts en daar het land ingestuurd om dan uiteindelijk uit te komen aan de grote baan naar Bossuit. Die baan over en het stuk door tot net over het kanaal. Achter het kanaal naar rechts richting Moen om dan wat verder de gekende "steenbakkers-afdaling" naar het water te nemen en dan het stukje langs de vaart te biken. Eenmaal dat gedaan ging het via de weg of de krier ernaast (jaja, sommigen waren zo flauw om de baan te kiezen, maar de benen beslisten dat :-)) tot aan de brug. Die over en langs de andere kant naar de "ballons". Die lagen er schitterend bij, wat ervoor zorgde dat Berre hier weer zijn hartje kon ophalen en zich eens goed liet gaan. Met heel veel moeite kon ik hem bijhouden, maar het werd zwaar, alhoewel ik er bleef van genieten.

Uiteindelijk kwamen we aan het zware stuk aan de vaart! Ons eerste stuk van onze tocht werd hier naar het einde gebruikt en het woog door! Hier kon ik Berre niet meer bijhouden, hij werd kleiner en kleiner... Tja... ik moet toegeven, het ging niet meer! Voor geen centimeter meer! Nu, het einde begon te naderen...

Nog een paar stroken doortrekken en we zouden er wel geraken... Via den Okkerdries ging het dan weer richting Heestert, waar ik (heel) moe, maar voldaan aankwam met een 104 km op de teller voor vandaag...

Na een paar consumaties dan weer richting thuis, want moest nog gaan eten vanavond... Gelukkig viel ik niet in slaap, da zou mij niet in dank afgenomen geweest zijn vrees ik...

Het werd een schitterende dag, schitterend weer, schitterende gezelschap, mooi parcours... kortom een perfecte bike-dag! Nie normaal!

Ik ben echt content Steenbakker te zijn en in zo'n toffe bende thuis te horen!



Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20071013 Elsegem 47,5 km (totaal 2007 = 2460.66 km)

Deze morgen voor de eerste keer op de baan. We zouden vandaag weer eens de kaap van de 100 km overbruggen. Deze voormiddag een tochtje in Elsegem en deze namiddag met een ganse boel steenbakkers naar HEestert... We zouden dus moeten doseren vandaag en dat is niet direct mijn sterkste kant...

Rond 7u45 kwam Yoerik naar mij thuis om dan samen naar de fabriek van Willy Naessens te rijden. Het is toch wel eens makkelijk een tocht zo dicht bij huis...

We bleken de eersten te zijn... we waren dan ook een halfuur vroeger dan de officiële start... Eerst vlug affiches uithangen, folders rondleggen op de tafels, inschrijven en dan op baan. Eerst nog Yoerik zijne voorband opblazen want die bleek te lossen en dan pas op weg...

Het was redelijk fris, de mist maakte het redelijk kil. Was content dat ik mijn winter onderhemdje aan had. Zo had ik het dan toch warm genoeg om te beginnen.

Soit, het parcours dan...

Om te beginnen reden we naar de Merkegemhoek om dan richting de schelde te gaan rijden. Via de Schelde ging het dan naar het gekende Domein De Ghellinck. Om te beginnen veel stukken van de Blosoroutes, maar tot daar, het was leuk...
Na de Ghellinck gingen we richting Beveren, via het golfterrein, langs Abdij van Beaullieu...

Geleidelijk aan gingen we naar den eersten "klim" van de dag. Dat werd juist voor de bevoorrading, die ter hoogte van de "Lustigen Boer" lag. Redelijk vroeg als je het mij vraagt... Na 15 km en er bleek geen tweede te volgen...

Na de bevoorrading ging het richting Bouvelobos, dat altijd leuk is om te doen en altijd smerig ligt ook. Twee weken geleden er nog doorgeschoven met de zomerbandekes tijdens den tocht van Vichte... Nu gelukkig winterbanden... en iets droger... Wel nogal redelijk smerig, maar kom.
Op reserve erdoor en dan kalmkes richting de kanten van Wortegem.

Op de privestukken na bleek het wel nogal veel van de blosoroute te zijn. Niet erg voor mij, maar vele stukken waren dus niet onbekend voor mij... en toch...

Op een bepaald moment slaagde ik er wel in de gracht te gaan uitmesten... Mijn voorwiel gleed weg over het natte gras, met alle gevolgen van dien... Den dezen de gracht binnen en de bike op de neus met een redelijk gehavende neus als gevolg. Alsof da nog niet genoeg was, bleek het ook nog eens een gracht te zijn met een aantal doornstruiken er in. Dit wilde natuurlijk zeggen dat mijn benen ook redelijk geschaafd en "doordoornt" zijn...

Uiteindelijk waren we aan Flanders Field en gingen we de Spitaalbossen in. Zoals geweten zijn dit ook wel bossen waar er veel uit te halen is. Dit deed de organisatie dan ook. Dit werd voor mij het op één (Bouvelobos) na schoonste stukske van de tocht.

Na de Spitaalbossen gingen we dan via Anzegem richting Grijsloke oftewel Gijselbrechtegem, waar we dan nog effen ietske van hoogtemeters gingen opdoen. Den boer die een stukske kriere als privé aansloeg zal weer gevloekt hebben... De Weedries werd erna weer omhoog gereden. Via een paar paadjes dan maar weer naar de Blaarhoek en de Kloosterhoek als logisch vervolg daarop.

Daarna naar 't fabriek van Willy Naessens om de bike af te spuiten, dan naar de villa ernaast en den hangar om nog wat te drinken...

Na een consumatie en een hotdog weer naar huis om de bike te kuisen voor deze namiddag in Heestert... :-)

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20071006 Beveren Leie 63.7 km (Totaal 2007 => 2413.16 km)

Vandaag voorzien met een paar steenbakkers op draai te gaan in en rond Beveren Leie... Daar startte vandaag een toertochtje dat ik vorig jaar afhaspelde met een ondertussen ex-collega...
Ter Varent was de plek waar we hadden afgesproken. Toen ik toekwam ter plaatse zag ik Slijkcrosserke... Hopelijk zou het weertje deze voormiddag beter zijn dan de donderwolk die hij precies was. Achteraf bleek zijn gezicht een logisch gevolg te zijn van een probleem met de bike... Fiets gaan afhalen bij fietsenmaker en de schijfrem helemaal scheef gemonteerd. Bike moest dus terug naar de LBS... zonder gebruikt te zijn.

Soit, dank voor de inschrijving. Ondertussen kwamen de andere steenbakkers ook aan. Birger, Bruno, Nico, Steve, Bart, nen collega van Bart en twee maten, Nick (Petanker) en ikzelf konden dan ook vertrekken.

Efkes na de start bleek mijnen kilometerteller niet te werken... Wiel verkeerd ingestoken bleek een beetje verder. Dan maar gestopt en wiel juist gestoken. Mij daarna efkes in het wiel gezet van twee laagvliegers om de groep weer bij te halen. Ondertussen begonnen we de gavers te naderen. Daar bleek het dat het toch wel redelijk vettig zou worden op bepaalde stukken.
We kregen zo goed als direct het "crossparcourske" voorgeschoteld. Redelijk sompig en vuil, maar geen probleem, in tegenstelling tot vorige week lag ik met winterbanden, gelukkig...

In al mijn geweld was ik een maat van Bart aan het volgen en reden we beiden verkeerd ter hoogte van het voetbalveld... Geen probleem, efkes de anderen achtervolgen en dan weer eens doortrekken. Dan eventjes wachten op de rest, blijkbaar niemand echt in de problemen op deze stroken.

Daarna redelijk op 't gemakske een stukske baan afgebold... Steve deed teken dat we zeker niet moesten wachten, dus reden we maar door... Birger bleef nog efkes aan de rekker hangen, maar dan was het ik samen met mijn naamgenoot. En ik zal het geweten hebben! Hij trok na een voor mij wreed ambetante grasstrook efkes door... Ik kon niet meer volgen. Daarbovenop reed ik net voor het klimmeke naar het Banhoutbos ook nog eens verkeerd. De zon verblindde mij en ik zag het pijlke niet... Soit, dan maar alleen doorgereden tot aan de bevoorrading. Daar stond Nick te wachten...

Na de bevoorrading kwam het hele leuke gedeelte eraan! Tiegem! Hopelijk kon ik mij hier goed uitleven en hopelijk zouden de benen het niet begeven midden de "heuvelzone". Net na Ingooigem en voor de eerste helling vanuit de Tsjampenstraat bleek ik Nick kwijtgespeeld te zijn... De zone rond Tiegem moet je op je eigen tempo doen, dus deed ik dat ook... Mijn tempo lag hier redelijk hoog, ik reed precies op wolken... Leuk om dat gevoel te hebben! Heel leuk zelfs... Efkes probeerde er nog iemand in mijn wiel te blijven tijdens de beklimming van de Hellestraat, maar dat bleef niet duren. Tegen dat we het paadje als verlengde van de Tsjampenstraat en den Boomgaard achter de rug hadden, bleek ik precies alleen op de wereld... Na Tiegem ging het dan weer richting Otegem voor de tweede bevoorrading.

Net voor die bevoorrading nog eens verkeerd gereden waardoor Nick mij net weer bijhaalde. De bevoorrading was op dezelfde plaats als de eerste, achter de kerk in Otegem. Wel handig, zo spaar je nogal redelijk wat volk uit...

Na de bevoorrading gaf Nick er een goede snok aan, ik moest sprinten om in zijn wiel te blijven... Tijdens de eerste stukken baan richting Sint Lodewijk, nam ik de kop om op bepaalde stukken tegen de wind in te gaan beuken... Tja, ge kunt soms ne keer goed zot zijn hé... Op een bepaald moment kwam Nick naast me rijden en meldde hij me dat hij zou plooien als het zo zou blijven. Die snok na de bevoorrading was dus een laatste wapenfeit? Een stuiptrekking vooraleer gans te begeven?

Enkele kilometers verder, rond Sint Lodewijk, ter hoogte van het Zonnebos, bleek ik hem kwijtgespeeld te zijn. Ik speelde vanaf nu haasje over met twee andere bikers... Geleidelijk aan kwamen de Gavers weer dichter. Via Gaverzicht, dan de grote baan over, om dan via de autosnelweg naar de Gavers te vliegen... Den entree van het domein langs hier lag heel mooi, iets verder bleek het dan wel wat vettiger te liggen. Amaai, de vuilste stukken gehouden tot het laatst...

Voor mij iemand aan het vloeken op zijnen derailleur, de versnellingen wilden niet mee... Hem iets verder dan laten weten dat zijn derailleur achteraan redelijk scheef stond... Best eens controleren achteraf...

Het laatste wapenfeit werd dan uiteindelijk een veld dat redelijk in de benen kroop... Als er één soort offroad is die ik niet zo graag doen, dan is het dat wel, door velden en grote graszoden... Nu ja, ik nam het er deze keer met plezier bij... De benen waren iets minder content.

Dan maar gestart met den après... Steve en Bart zater er nog, samen met Birger. Efkes daarna kwam Nick toe, nog heel wat later uiteindelijk ook nog Bruno...
Nog Pascal (Rhumboy) gezien die nog moest starten, net zoals Rudy die toekwam om te starten als ik naar huis vertrok...

Mij geamuseerd vandaag! Leuke tocht gereden, schoon weer, redelijk schoon parcours en leuk gezelschap...

Gegevens:
Distance: 63.7 km
Avs: 21.7 km/h
Hm: 305 meter
Av. Hartrate: 174 Bpm
Max Hartrate: 195 Bpm

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20070929 TT Vichte 66.7 km (Totaal 2007 => 2349.46 km)

Vandaag eens helemaal alleen op de baan... Ik kon zondag niet rijden omwille van nog maar eens een familiefeest, dus werd het zaterdag. Omdat al mijn "bike-buddy's" op zondag rijden werd het er dus eentje alleen en in eigen streek...

Bij het opstaan bleek al gauw dat het een grijs, vies, typisch Belgisch weertje zou worden... Echt voor Flandriens dus! Dat bleek ook al aan de start, niet echt overdreven veel volk dus. Jammer... Nu, ik werd al goed onthaald door den Eddy van de organisatie die er jaarlijks een gewoonte van maakt om de mensen goed te onthalen... Een goede PR dus!

Soit, vlug inschrijven en op de baan dus. Het begon met een plaatselijke rondeke in den achtertuin achter de kerk. Hier werd me al duidelijk dat mijn zomerbandekes nu en dan ne keer onvoldoende zouden zijn... Net achter deze strook stopte ik even, want door het grijze weer had de gps moeite met de satelieten te vinden... Hopelijk moest ik niet even lang gaan zoeken achter de goede benen!

Soit, we waren weer vertrokken. Het kille weer maakte dat ik nogal redelijk rap wou starten om goed warm te krijgen. Ik koos het wiel van iemand uit Dadizele... enkele kilometers later (rond de Kluisberg) zou blijken dat ik hem moest laten gaan...

Via Otegem ging het richting Heestert, waar we dan de oude spoorweg volgden. Hier kwam de trein pas echt goed op gang. Enkel efkes inhouden op het fameus gladde brugje halverwege de spoorweg... Daarna weer doortrekken om dan aan het containerpark een vervolg te breien aan het tempo... Naar den overkant van het water via de Brug in Escannafles en dan richting de fameuze berm waar we op moesten. Ikzelf kende die en zat dus op het juiste mes... de twee mannen die met mij mee waren blijkbaar niet, want ze kwamen dan een beetje achter... Dan werd het via Amougies richting de Kluisberg...

Via Enclus du Bas ging het logischer wijze naar Enclus Du Haut... Ik voelde het komen dat het via een redelijk smal strookje zou gaan waar het wel ne keer zou kunnen glijden... Ik heb daar in de afdaling ooit enen zien in de prikkeldraad belanden... amaai was da een klap! Nu, het viel vandaag allemaal goed mee, op eigen tempo naar boven en dat vormde helemaal geen probleem. Daarna was het een vlucht naar beneden om dan via de baan en een smerig stuk offroad aan de eerste bevoorrading te komen. Ondertussen had ik onze kerel uit Dadizele moeten laten gaan...

Juist voor d ebevoorrading zag ik er maar weinig die niet te voet stonden. Ik was er, met mijn zomerbanden, natuurlijk één van... Anders was het waarschijnlijk wel te doen, maar ja, eigen schuld... Aan de bevoorrading kwam ik dan Kenny tegen en maakte ook kennis met de weinige andere bikers.

Soit, daarna was het weer on the road! Dit keer klimmen richting den Toren om via de parking de gekende afdaling te nemen. Daarna de "verbindingsblosoroute" waar het hier en daar toch mooi smerig lag! Echt leuk! De sfeer in het bos was ook lekker griezelig... je zag dus bijna niets! Door de mist en het donkere weer leek het alsof je in "The Blair Witch Project" zat...

Na de klim ging het dan in dalende lijn via de strook die evenwijdig ligt met de Pensemont... Onderweg Kenny weer tegengekomen die door zijn bril niets meer zag. Zonder bril ziet hij ook niets, dus weet ik niet hoe hij naar beneden gereden is...
Na de afdaling moest natuurlijk de beklimming weer komen... De PENSEMONT! Die doe ik dus wel graag hé. Ik vind dit persoonlijk één van de mooiste kanten om de Kluisberg te beklimmen! Soit, eenmaal aan de vierschaar - de klim lag er trouwens heel mooi bij - namen we de afslag links om dan richting de Kwaremont te gaan... Ondertussen waren Kenny en zijn maat weer al een stukje voor... Samen met een collega biker die het ook een hondeweer vond, begonnen aan de afdaling van de Kwaremont, maar duidelijk een heel stuk vlugger gedaald...

Door Berchem (alleen) vliegend werd het natter en natter... Nu ja, we wisten het op voorhand en ik vond het wel eens leuk. De man in de straat keek maar raar op als ik passeerde... Velen zullen gedacht hebben: "Kijkt dienen zot...". Na Berchem ging het via de Schelde naar Kerkhove. Via de enorm smerige Varent kwamen we aan de tweede bevoorrading, ten Huize Gerniers, de welgekende burgervader van Anzegem...

Na deze bevoorrading dan maar het "paadje naar het eind van de wereld" om dan via Elsegem naar Grijsloke door te rijden om dan via Kloosterhoek en den Blaarhoek de aansluiting te vinden op het Bouvelobos... en dat lag er ook smerig bij! Amaai... het werd hier en daar echt glijden... Velen te voet, ook ik op een bepaald moment... Ook hier speelden mijn zomerbanden echt in mijn nadeel... Het bos lag er smerig bij, het beet in de kuiten, maar het plezier kon niet op. Het "moddercrossen" is echt weer begonnen. Ik amuseerde mij te pletter, maar mijn benen stonden hier en daar toch op ontploffen, zeker als je bike zich plots vastzuigt in de grond...

Na het bos ging het weer richting Anzegem via de afdaling die aangeslagen werd door een boer... De Weedries werd ons hierop aansluitend onder de wielen geschoven. Via de gekende stapsteentjes kregen we dan ook nog het stukje Hemsrode aangeboden. Hier en daar toch ook mooi onder water... Leuk, leuk, maar nat en nat! Doornat...

'k Begon toch stilaan een beetje koud te krijgen, maar het einde was in zicht, dacht ik... We werden dan ook nog eens getrakteerd op de spitaalbossen. Mij ook hier geamuseerd, maar de jus verdween toch stillekes aan hoor!

Na deze laatste bossen dan via heel wat gekende stapsteentjes weer richting Vichte waar ik mezelf dan trakteerde op een deugddoende warme douche. Het onderhoud in de douches door "Berke" werd uitstekend gedaan! Het zou eens overal zo moeten zijn, amaai!

Na een cola en een "stute me gekapt" weer naar huis!

Hier en daar moeten op de tanden bijten, maar de bijna 67 km alleen deden deugd! Mij geamuseerd en toch weer het echte Flandriengevoel gehad! Inbeuken tegen de wind, tegen de regen en gevochten tegen mezelf, en gewonnen!

Het was duidelijk een tocht die zwaarder gemaakt werd door het weer. Door dit slechte weer moest er niet veel meer bij zitten... Moest het echt mooi weer geweest zijn, dan zou het volgens mij al heel wat minder geweest zijn... maar kom, mij hoor je zeker niet klagen, volgend jaar ben ik er terug!

Merci "Wiel in Wielers"...

gegevens:
Afstand: 66.7 km
Avs: 18.7 km/h
Max: 54.3 km/h
HM: 870 hm
max hoogte: 107

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20070916 TT Douvrin Fr. 52.36 km (Totaal 2007 = 2282.76 km)

Vandaag heeeeel vroeg afgsproken in Douvrin, te Frankrijk... Ik moest zeker tegen ongeveer 12u30 terug zijn in Ingooigem voor de verjaardag van mijn schoonma... Ik kon het echt niet maken om vandaag te laat te zijn...

Soit 7u30 in Douvrin om daar samen met John te starten... Steven bleek er ook te zijn, wij dus met drie op weg. Jammergenoeg zaten de "tieten" (tweeling terrils) niet in. Het zou een noodparcours worden. Amaai! Als dit al een noodparcours is!

Het werd eerst een beetje saai, de eerste paar kilometers, totdat we Base de Wingles en dergelijke meer begonnen te naderen... Nog voor Wingles kregen we al een voorsmaakje van het draaien en keren op de schitterende singletrackt. Eens goed doortrekken op zo'n stukken maakt het leuk! Hier werd het al duidelijk wie de fransen waren en wie de vlamingen... De fransen stappen nogal vlug af als het technischer (of vuiler) wordt... Ik trok gewoon door. John en Steven moesten effen de rol lossen... Ik moest dan ook vroeg thuis zijn hé...

Eindelijk, base de Wingles... Nie normaal wat er daar te beleven valt! Je blijft er maar draaien en keren, op en neer, tussen bomen, onder takken, door putten, nie normaal! Schitterend natuur die enkele decennia terug niet om aan te zien was door de vuiligheid! Moesten wij dat eens hebben langs ons kanten, zo'n streken, dan zouden we toertochten van duizenden deelnemers organiseren!

De bepijling was naar Franse normen schitterend te noemen! Geen enkele keer reden we echt verkeer, enkel eens door mijn eigen stomme schuld (en te hoge snelheid!)
In Base de Wingles werden de remmen echt goed getest, alsook de kettingen (niet Steven?)

Na de laatste bevoorrading reed ik alleen door voor de 50 km, John en Steven kozen de lange afstand. Ik trok nog neer keer het gaspedaal open en haalde BikerTino nog bij en liet hem ook achter... Hij was even voor ons vertrokken aan de laatste bevoorrading...

Na een schitterende tocht weer naar huis om vlug onder den douche te springen en richting schoonma te gaan!

20070909 TT Viesalm Sun Parks 33.13 km (Totaal 2007 = 2235.4 km)

Amaai...

Gisteren samen met alle steenbakkers die mee waren en met de familie natuurlijk, gegeten en gedronken. Leuk en gezellig! Het was niet laat, maar gewoon het feit dat we allemaal samen buiten konden bbq eten, was al meer dan genoeg!

Den drank komt er natuurlijk bij... Het was niet veel, maar genoeg om te voelen in de benen de dag erna!

Ik had helemaal de benen niet van gisteren, totaal niet! De eerste klim, op domein zelf nog, deed al behoorlijk wat pijn! Het zou zeker en vast doseren worden vandaag!

Het parcours was te vergelijken met gisteren, veel singletracks, beklimmingen, sommige tricky afdalingen...

Puur genieten met andere woorden... weeral...

Vielsalm is zeker een plaats waar ik nog terug ga komen! Hopelijk weer met een hoopje steenbakkers!

20070908 TT Vielsalm Sun Parcs 57.31 km (totaal 2007 => 2202.27 km)

Dit weekend met een deel van de club afgezakt naar Vielsalm om een weekende te genieten van het Sun Parks MTB event.

Vielsalm... Het zou zeker niet makkelijk worden... Om te starten op dag één leken de benen wel goed. De klimmekes gingen relatief makkelijk... Nogal een geluk, want het waren er direct nogal nen hoop. Aan Pascal was het ook niet te zien dat hij een tijdje bijna niet op de bike gezeten had! Amaai! Iedere keer dat het omhoog ging, leek hij vleugels te krijgen. We lieten hem maar rijden, want hem volgen op zo'n tocht is goed om jezelf naar de knoppen te rijden.

Zelf reed ik op mijn eigen tempo naar boven. De eerste klim had direct voor een schifting gezorgd... Voor mij redelijk goed, want dan kon ik foto's nemen als ik dat wou. Zo gezegd, zo gedaan...

Geleidelijk aan werd duidelijk dat het nu en dan hergroeperen geblazen zou zijn. Geen probleem, we zouden wel wachten op elkaar.
Omwille van het feit dat het een familieweekend was en ikzelf ook nog wat tijd wou besteden aan de kinderen, koos ik voor de 50 km. Ook John, Kurt, Yoerik en Pascal kozen voor die afstand.

Steven, die naarmate de tocht vorderde beter en beter werd, besloot om samen met Berre voor de grote toer te gaan! Iets na de laatste bevoorrading kwamen we Steven echter weer tegen. Hij had materiaalpech, zijnen buitenband gescheurd en een klapband... Met een nieuwe binnenband erin weer kalmkes aan naar de start dus... op de baan! Ebde dan eens goei benen! Het materiaal wil dan niet mee.

Yoerik kwam er ook door en nam met Pascal wat afstand. Al gauw bleek dat ze een beetje te onstuimig geweest waren en in een singletrack rechtdoor gegaan waren ipv rechtsaf... met alle gevolgen van dien. De afdaling weer omhoog dus, en het was nogal redelijk steil. Ondertussen was ook John weer bij mij komen aansluiten... We vervolgden onze weg en werden aan een twijfelpunt weer bijgehaald door Pascal en Yoerik.

Deze tocht werd echt wel genieten van het begin tot het einde! Hier en daar werd het ook afzien gelijk de beesten, maar dat nam ik er met plezier bij!
Ik moet ook wel zeggen dat mijn ietwat aangepaste klimtechniek ook wel zijn vruchten afwerpt! Ik ga langer mee (door minder wild te starten en kleiner te trappen) en kom ook veel minder vermoeid aan de top van een beklimming... Dankzij de tips en de ietwat gekopieerde manier van klimmen van mijn broer, wordt het iets makkelijker...

De laatste klim naar Sun Parks zelf was er wel eentje om u tegen te zeggen en eentje dat famzus in de kuiten kroop... Nog efkes op de tanden bijten en dan naar de bikewash en naar de hersteldienst. Den bike deed immers raar in afdalingen... De ketting schoot over de tandwielekes achteraan en maakte een heel raar lawaai... De mannen van Sram zouden mij hopelijk kunnen helpen...

20070902 TT Bleharies - Brunehaut (Totaal 2007 = 2150.9 km)

Vandaag echt gaan genieten in Bleharies, nabij Doornik!

Het eerste stuk was misschien niet direct 100% maar wat volgde was daarom zeker niet minder! Wie de langste afstand gedaan heeft... die weet wat het was...

De bosrijke omgeving, de terrils, de afdalingen, alles erop en eraan... Ik reed goed vandaag, maar op is op... Ik kon niet meer op het einde...

We hielden er vandaag bij momenten dan ook een hels tempo op na...

Nie echt veel over te vertellen, geen tijd gehad om het direct te doen en dan komt het er ook niet meer van... jammer genoeg...

20070829 Bloso Mario Declercq Groen (totaal 2007 => 2078.1 km)

In eerste instantie afgesproken met mijn broers om te gaan fietsen in Moen en daar de Blauwe lus van de Boerhovenroute te doen. Doordat ze zo vroeg afspraken, kon ik er jammer genoeg niet bij zijn. Samen met Yoerik dan afgesproken om de Mario Declercq Route nog eens te doen, was al een tijdje geleden. Ze passeert aan ons deur, dus kon maar zo makkelijk zijn. Om tot bij Yoerik te geraken moet ik wel eerst de Kortenberg op en dat is direct puffen zonder opwarming...
Na het vertrek met Yoerik, bleek al gauw dat ik niet veel tijd zou hebben om uit te blazen... Hij vloog er direct in en hij zou blijven vliegen tot op het einde... Het was duidelijk dat hij een avondmens is! Amaai...

Het was effen een hoop kilometers afzien voor mij! Achteraf gezien er wel van genoten, maar kom, het was doorbijten, goed voor het karakter...

Deed wel weer eens deugd om zo tijdens de week de bike op te springen, het smaakt zeker naar meer...

20070826 Voorbereiding TT Steenbakkers 15 december 2007 (Totaal 2007 => 2053.1 km)

Vandaag ga ik niet te veel prijsgeven over het parcours... Enkel een paar foto's om de mensen te doen watertanden! Ik waarschuw jullie, het zal niet van de poes zijn. Dat is het nu al niet, laat staan tijdens de wintermaanden...

20070819 Kluisbergen (totaal 2007 => 1979.9km)

Vandaag even de benen gaan losrijden op de kluis was één van mijn gedachten... Yoerik en Pascal beslisten daar anders over, ook de benen waren dat dus duidelijk niet van plan! Het was duidelijk dat ik het nog voelde...

Tja, iets meer dan 200 km op een week intensief mtb'en is dan ook niet niks... Het gebeurt ook niet alle weken...
Vanaf het begin was het duidelijk dat het niet echt een superdag zou zijn. Pascal had al een tijdje stil gelegen, maar de basisconditie was er duidelijk nog steeds aanwezig. Yoerik voelde zich ook goed thuis op de kluis... Juist voor de Panorama effen aangepikt bij wat wielertoeristen, maar dan was het echt werk er... Al ietwat opgewarmd door met de bike tot daar te komen...

De benen sputterenden wat tegen, maar ik wou niet afgeven. Maar ja, als het niet gaat, dan gaat het nie! Yoerik en Pascal moesten dus regelmatig wachten, waarvoor dank!

Wel genoten van de combinatie van de 3 mtb routes, waar duidelijk nog veel volk op aanwezig was! Het weer was goed, het gezelschap leuk en ook den après en tussendoor was best te pruimen...

20070815 Poperinge (totaal 2007 => 1933.8km)

Poperinge, amaai... Vorig jaar gestart voor de 75, maar door het slechte weer uiteindelijk maar de 57 gedaan. Dit jaar zouden we zeker nie opgeven, de 80 stonden zeker en vast op het programma...

Wat het parcours zou geven wisten we nie... Het weer was de laatste tijd zo wisselvalli dat het niet zo duidelijk was hoe het zou zijn, maar alles viel mee... Enkel de wind zou nogal wat roet in het eten kunnen gooien.

Na wat wachten op Bruno, Birger en Steven konden we van start gaan. Bruno en Birger werden nogal gauw achter gelaten want zij gingen op hun eigen tempo voor een kleinere afstand.

Yoerik werd niet achtergelaten, maar startte gewoon niet door bikeproblems... Hij dus met mijnen otto richtting huis nog vooraleer hij kon starten. Jammer... That's the life of the biker zeker? Risico's van 't vak...

Wij, dat is Kurt, Nico, John, Nico z'n moat, Steven en ikzelf dus op weg voor een lange tocht die uiteindelijk enkel en alleen genieten zou worden!

Het werd, zoals voorzien een tochtje vol met beklimmingen en niet weinig hoogtemeters. Boeschepeberg, Catsberg (x2), Zwarte Berg, Rode Berg, Kemmelberg, Scherpeberg,... we kregen het allemaal voor de wielen geschoven.

Door een beetje training en wat werken aan de houding op de bike (met dank aan John zijn tips en voorbeeld) begint het klimmen toch beter en beter te lukken (misschien ook wel omdat ik zo geweldig niet meer ben?)
Terwijl ik ander al puffend boven kom op de meeste hellingen ging het deze keer nog heel wel... Ik had goede benen.
Wel een beetje verstandig gefietst door op de plattere stukken en afdalingen te recupereren.

Aan de tweede bevoorrading koos Kurt voor de 60 terwijl we met de rest voor de 80 gingen.

De benen bleken goed te zijn vandaag en de vermoeidheid waar ik voor gevreesd had, door de mindere nachten met onze vier maanden oude zoon Roel, bleef uit. Gelukkig maar...

Ondertussen kwamen we aan de beklimming van de Kemmel... echt niet te onderschatten. Steven gewaarschuwd dat we nog maar halverwege zaten als we aan het Kerkhof kwamen boven... Gelukkig nam hij mijn raad goed op... De kasseien lagen er immers nog voor ons. Eén biker ging mooi van rechts naar links en besliste toe om een dutje te doen! Hij ging erbij liggen.

Na de Kemmel begonnen we aan de afzink naar Poperinge. Aan de laatste bevoorrading nog even hergroeperen en daarna dan een beke meer gas geven... John en Nico lieten ons rijden... Ondertussen alles op de grote plateau en het groot mes om snelheid te maken! En snel ging het... Hier en daar raapten we er nog een paar op die wilden aanpikken, maar ons toch moesten laten gaan... Na een sprint van tien kilometer waren we er...

Het werd een dagje genieten van het weer en van het schitterend parcours! Merci Poperinge en tot volgend jaar!

20070811 Pré Vichte (totaal 2007 => 1849,6 km)

Aangezien we morgen met den doop zitten van onze zoon, Roel, vandaag de pijlkes van den TT van Vichte gevolgd. We hadden op voorhand gepolst bij de organisatie en die hadden er niet direct iets op tegen... Een extra controle laat ons zeggen.

John en ik hadden afgesproken in "Yvegem city" ter hoogte van het Lijsternest. Ik had daar ergens pijlkes zien hangen... Ik met de bike naar daar, ook John bleek met de bike stalen ros gekomen te zijn! Berre was ook van de partij, hij kon nu immers alles volgen op het net na de aanschaf van zijne pc...

Soit, wij dus op weg... Eerst en vooral volgden we de extra lus van 30 km die ons rond Ingooigem deed rijden met zo goed als alle aanwezige stapsteentjes... Uiteindelijk kwamen we in de Tsjampenstraat... Via de Helleweg ging het dan den Tiegemberg omhoog nadat we den boomgaard kregen... Berre leek zijn dagje niet te hebben en hing constant aan de rekker als het omhoog ging. Van een omgekeerde wereld gesproken!

Na Tiegem ging het weer richting Vichte via een geïmproviseerde weg, want hier en daar waren een aantal stukken nog niet uitgepijld hoorden we van de organisatie die al volop bezig was met de zaal klaar te zetten.

Van de start volgden we dan weer de pijlkes die ons via Harelbeke, Kortrijk en Zwevegem naar Bellegem brachten. Ter hoogte van de Molen te Sint Denijs besloot ik om te beginnen aan de terugtocht naar huis.

Ondertussen was het opgevallen dat John zijn streek perfect kent... Hij wist waar hij ons kon losrijden. Wat ik kon rond Tiegem en Yvegem, kon hij in Bellegem en Sint Denijs. Thuisvoordeel noemen ze dat dan!

Berre was juist plat gevallen en John zou nog bij hem blijven. Ik had beloofd om een kort tochtje te doen aan de vrouw en moest dus zeker op de middag thuis zijn...

Uiteindelijk kwam ik thuis met ruim 83 kilometer op den teller en een gemiddelde van 21.1 km/h. En ik was dan van plan om op 't gemak een kort stukske van dienen tocht te doen... Tja, we waren maar aan het rijden en rijden en plots zaten we aan zo'n groot aantal kilometers...

Zal ongetwijfeld een goede voorbereiding zijn voor woensdag in Poperinge...

20070729 TT Peruwelz (Totaal 2007 => 1766,4 km)

Verslagske van John... Wij wel afgeslagen voor de 60 km... uiteindelijk 64 km op de teller... Allez, dienen van Berre, want de mijnen had de geest gegeven...

Een toerke in de "vijfhoek" Moen, Sint-Denijs, Kooigem, Bellegem en Zwevegem of de TT van Péruwelz ? Een week getwijfeld welkeen het zou worden, maar na "lang" aandringen (één keer zeggen was voldoende ...) van Inge toch naar Péruwelz getrokken.

Er zouden deze keer 5 Steenbakkers aan de start staan, mezelf (natuurlijk), Nick, Rik Den., Bruno en Berre. De die-hard-kern (Jimmy noemt het toch zo) trok gisteren naar Lierde. Berre behoort dus tot de harde die-hard-kern ...

Had vorig jaar deze TT niet gereden (in tegenstelling tot een paar andere Steenbakkers), maar wist toch ongeveer waar ik me kon aan verwachten. In oktober had ik nl. de TT van Pipaix gereden, een dorpje niet ver van Péruwelz ...

Na de aanwezige forumbikers (Jodelaietie, Slijkcrosserke, Moustache, Lichterveldenaere, Katrien20, Cowboy Peter, ...) gegroet te hebben en efkes gewacht te hebben tot alle Steenbakkers klaarstonden, vertrokken we (wat dacht je anders ...).
Er werd al onmiddellijk een flink tempo op nagehouden door Nick. Hij kon het weer niet laten om een aantal bikers die we in het vizier hadden (Moustache, Cowboy Peter en Lichterveldenaere) te trachten in te halen. En het lukte nog ook ... een paar km gevlam langs het water en het was al zover. Alleen jammer dat we daardoor onmiddellijk Rik Den. en Bruno kwijtspeelden ... het vaak aangehaalde 'samen uit, samen thuis' zou voor vandaag niet zijn ...

Na deze 'vlamstrook' langs het kanaal trokken we via een eerste klimmetje richting Blaton. Na de verkenning van Blaton gingen we terug het water over. Een klim verder (een brug over ...) draaiden we links voor de eerste keer het Bos van Bon-Secours binnen.
Het werd een vrij technische strook aan de rand van het bos. Constant op en neer, glibberen, bijna zwemmen, ... om er een kleine km verder weer uit te komen als moddermannekes ... De eerste technische strook had zijn tol geëist, we schoten nog met vieren over ...

Toen een kleine recuperatiezone langs het bos van Bon-Secours, maar die duurde niet lang. Een stukske verder reden we "den bos" weer binnen, nog altijd langs de Belgische kant. Hier was het wat beter berijdbaar, een aantal baggerstroken niet te na gesproken. Nick moest hier ook vaststellen dat sommige boomkes wel heel dicht bij elkaar stonden ... allez, toch dichter dan hij dacht. Zeker die twee waar hij trachtte tussen te rijden. Even oponthoud dus om alles (zijn stuur toch) weer recht te trekken en zijn hele hebben en houden (zijn camera) weer op zijn stuur te zetten.

Een paar 100 m verder was er een eerste splitsing, waar Berre en CP ons stonden op te wachten. Na wat getwijfel, bestudering van het parcoursplannetje dat we meekregen en mekaar wat opgejut te hebben, werd er beslist om verder te rijden voor de 60 km. Moustache en Lichterveldenaere waren ondertussen ook terug komen aansluiten.

Een paar kasseistroken (waar CP ferm doortrok), en een beetje rekker-gespeel verder kwamen we aan de eerste bevoorrading. Weet wel niet precies meer waar dat was, maar vermoed dat het ergens ter hoogte van Bernissart (correct me if I'm wrong) moet geweest zijn. Het was daar precies een Vlaamse kermis ... veel Frans en Waals werd er daar niet gesproken. Na een algemene hergroepering tussen de Steenbakkers en de Forumbikers en de innerlijke mens van de nodige drank en koekjes voorzien te hebben werd het startschot gegeven voor het vervolg van deze ondertussen pracht-TT.

De aangekondigde terril mochten we jammer genoeg niet op. De was de voorbije dagen plots natuurgebied of iets dergelijks geworden ... Maar niet getreurd, we kregen nog voldoende prachtstroken voorgeschoteld ... Oude vestingen (Condé-sur-l'Escaut ?), de randen van ne terril, waar Nick besliste om zijne deraillerpad te plooien, oude spoorwegbeddingen, ...

Bij de volgende splitsing besloten om verder het parcours van de 40 km te volgen. Ook Lichterveldenaere was van het zelfde gedacht, waardoor we samen verder reden. Soms toch, want Lichterveldenaere was precies niet in zijn beste dag ... Na een aantal tracks over oude spoorwegbeddingen kwamen we aan de tweede bevoorrading. En daar sprak de persoon aan de bevoorrading zelfs perfect Nederlands ! Ook Kenny en zijn pa kwamen ondertussen aangestormd, weliswaar uit de andere richting want ze kwamen van het parcours van de 60 km.

Een klapke gedaan met de mens achter de bevoorrading, die er van versteld stond hoeveel Vlamingen er hier wel reden. Hij had nog maar weinig Walen zien passeren ... maar dat had volgens hem een logische verklaring. Als ne Waal 's morgens opstaat om te gaan biken en hij ziet dat het regent, dan kruipt hij gewoon weer in zijn bed. Vlamingen daarentegen ... zijn echte Flandriens !

Deze bevoorrading was tegelijkertijd een splitsing. Naar rechts nog een km of 7 (parcours 40 km) of rechtdoor nog een 15-tal km (parcours 60 km). Beslist om toch maar de 60 km verder te volgen ... en deze verder afgebold met Kenny en zijn pa, Lichterveldenaere bleef bij zijn eerdere beslissing en bleef halsstarrig rekkerke spelen, tot hij uiteindelijk definitief brak ...

Die laatste 15 km bleken niet van de poes te zijn ... zeker die laatste, en nog eens laatste, en nog eens laatste (de drie laatste dus) stroken in het Bos van Bon-Secours, de Franse kant deze keer, want ja, we waren ondertussen al een hele tijd in La Douce France aan het biken.
We kregen op het einde zelfs nog een bergske (Mont de Péruwelz ??) voorgeschoteld, en nog een klimmeke van een 17-18%. Gelukkig waren er twee ervaringsdeskundigen mee die me gelukkig op voorhand wisten te vertellen dat achter die ene bocht er plots een vrij steile helling aankwam en dat het misschien nodig zou kunnen zijn om naar de kleine plateau te schakelen ... waarvoor bij deze dank !

Uiteindelijk met een kleine 54 km op de teller terug in Péruwelz gearriveerd ... en moe, wel heel vuil, maar toch voldaan om terug naar huis te keren !!

20070714 De Zingemroute ( Totaal 2007 => 1702.4 km)

Voor 't gemak eens een verslagske van een andere Steenbakker... Met name het nieuwe schrijftalent Birger!

De Zingemroute

Wat het weer in de voormiddag buiten alle verwachtingen in liet uitschijnen met name bewolkt, was ook het geval in de benen zaterdagochtend.
De benen stonden zwaar en het was maar te hopen dat er zich een plaatselijke opklaring boven Zingem alsook ter hoogte van de dijbenen
plaats ging vinden ...
Wat 'The day after Friday the 13th' al voor ongeluk te betekenen had bleek van toepassing op ondergetekende ...
Het lijstje met vergeten spullen werd na de kilometrique en handschoenen ditmaal aangedikt met de helm.
En het bleek al meteen een zware vergissing want you know ... Murphy's Law ?
En ja hoor ... we waren nog niet goed vertrokken - allez we wáren nog niet vertrokken, van bij Steve zijn stek of ik lag al op zijn oprit vakkundig tussen de spaken van Steve steentjes te tellen. Mijn linkerschoen bleef merkwaardig genoeg vasthangen achter het kliksysteem zonder dat ik er al in vast zat. En dan ben je als een vis op het platteland als je links vastzit en rechts plots niet meer onderhevig is aan de zwaartekracht ...
Het ongeluk moet wel in de lucht gehangen hebben want 1km verder sprong een zwarte kat notabene - van angst om zoveel ongeluk te zien naderen - met een doodsverachting de beek in.
Amper 2 km voelde ik al dat de opklaringen niet in de voormiddag zouden plaatsvinden en ik werd dan ook vakkundig bij de eerste de beste glooing achteruit geslagen.
Nog voor de Huisekoutermolen op de singletrack naar boven was het al Bingo. Benen op half zeven en het verstand kwam op de koop toe ook een paar seconden later. Het gebrek aan enige zin voor realiteit, namelijk dat je slecht bezig bent, bleek al bij het opdraaien naar de Huisekoutermolen.
Op die kasseistrook stond de rest deze al 2 maal gesneuvelde soldaat op te wachten. En ipv de benen eventjes stil te houden trok ik door op mijn angstgegener: de kasseien.
Het duurde ook niet lang, namelijk 50m, eer ik opnieuw als een schotelvod lag te wapperen achteraan het 'peloton'.
In de afdaling kon ik mijn overgewicht volluit in de schaal werpen en dat bleek mijn enige troef te zijn die dag.
Een huifkar voorbijzoevend met de kin op het stuur en met 46.9 km/u naar de kop toeflitsen. Eventjes genieten. Maar alweer moest ik 100m verder lossen. Ik heet voortaan maar beter Mr. Toooiiinnnggg ... altijd aan de rekker.
Plooien wou ik niet en was het nu aan de Laaghoek of de Vaddenhoek stond het viertal opnieuw te wachten op onze rode lantaarn van de dag.
Opnieuw was het verstand overal, behalve daar waar het nodig was want met enige zin voor zelfspot en humor, ook al had ik niets om mee te lachen, riep ik leukweg naar de staande wacht "Is het pauze misschien" en zoefde voorbij. O ironie. De huifkar kwam me opnieuw tegemoet ...
En hoezeer deze dag in herhaling viel, hoe meer ik in herhaling moet treden ...
De 2.5l gevulde camelbag had zijn dienst al meer dan ooit gedaan.
Zelfs de toegereikte druivensuiker van helper Jimmy kon niet baten om enig ledemaat dat de fysiologische trekken heeft van een been te voorzien van de nodige kracht om mee te kunnen. Op de klim in Mullem trok ik nog eens de grote plateau rond om de zelfkastijding te vervolmaken.
En dat bleek nog te lukken ook, want denkende dat ik al boven was, hield ik wat in en dat bleek alweer een zoveelste 'lapse of the mind' te zijn ... och ja dat kon er ook nog bij.
Ik had beter wat overgehouden want Ouwegem door - alle ik denk dat het Ouwegem was want orientatie was een hersenoptie die ik thuis bij mijn helm had laten liggen - stond er daar een valse en nijdige klim met wind op kop.
Het was een valse platte singletrack en nu zeiden de benen tegen het verstand voor het eerst "Als ge denkt dat je beter kunt, doe het dan zelf!" ... maw : Foert!
29 km al op de teller en we gingen nog een vervolg breien aan deze leuke en recreatieve tocht. Smaakt u enig sarcasme in deze zin ?
Steve had het Lozerbos als dessert in gedachten en ja hoor ... eindelijk kon ik me eens uitleven.
Het ging van hummus naar hummus en van jump naar jump.
Eventjes werden de benen vergeten en werd de laatste druppel uit de camelbag gezogen.
Leuke verpozing dat Lozerbos en ook al deden de benen daarna wat bitter, ik had me eens kunnen uitleven.
Ik putte zelfs nog zoveel vertrouwen dat ik het nog op een spurt waagde met Nick en John.
Jammer genoeg was er geen official in de buurt want John week klaar en duidelijk van zijn rechte lijn af en sloot me in!
Ik riep me maar zelf uit als winnaar ... het ging mijn enige troost geweest zijn die voormiddag.
Na nog twee frisse pinten achterover geslagen te hebben bij Steve thuis keerden we voldaan naar huis.
En in het naar huis rijden begon het stilletjes aan op te klaren.
We wisten het : vanavond Steenbakkersbbq en we waren er opnieuw door.

20070707 Krierecrossers Otegem (Totaal 2007 =>1667.7 km)

Deze keer werd het weer een tochtje dicht bij huis... Otegem stond op het programma... Het werd dus met de bike naar daar en daar minstens de 55 en misschien de 70. In combinatie met de 8.5 naar daar en de 8.5 terug zou dat al genoeg zijn denk ik...

Vrijdagavond bij het "prepareren" van den bike nog vlug het achterwiel mogen vervangen door dat van mijnen cube... Blijkbaar zat er "speling" op en sloeg het een beetje... Het zekere dus voor het onzekere genomen en met een zwaarder wiel aan de slag gegaan... jammer...

Zaterdagochtend dan.
Om 7u40 vertrokken thuis richting otegem en daar stipt om 8u toegekomen. Ondertussen al Kaster, Tiegem en een groot stuk van Ingooigem omhoog. Al opgewarmd dus.
Toen ik daar toekwam stonden Steve, Kurt, Birger en John al te wachten. Mij vlug ingeschreven en weg waren we. John voerde vanaf het begin de forcing... Het ging via Otegem zelf, richting Avelgem via de Kaphoek en dan via den Tuinwijk richting Langestraat. Vanuit de Langestraat ging het dan naar Rugge, waar we aan een andere Steenbakker, den Wesley, zijn huis passeerden. In de verte lag de Kluis al mooi groen te lachen. Voor mij kon hij er niet rap genoeg zijn.

Juist voor de Kluis besliste Birger om ons te laten gaan en voor de korte afstand te kiezen. Een heel juiste keuze voor iemand die nog maar Sellewie, Veldegem en nu Otegem op zijn palmares staan heeft. Daarmee beginnen, chapeau en dat verdient respect! We zouden elkaar wel weer zien op den après.

We reden dus naar de Kluisberg via de Avelgemse waterhoek en daarna den Turkenhoek om dan via Enclus Du Bas te gaan klimmen... Nogal gauw bleek dat het vandaag redelijk goed zou gaan... De Kluis werd voor een eerste keer bedwongen langs de kant waar onze voorzitter, den Casper, een goed jaar terug tegen de vlakte ging. Een nijdige klim waar je denkt dat je boven bent, maar dan de baan op en links af. Daar dan weer klimmen. Daar werd het dan even wachten op John... Nog even daarna kwamen Steve en Kurt ook aan. Ondertussen al Hans en Peter ook zien passeren. Ook Siegfried was er en die wachtte even op ons om dan met de Steenbakkers mee te rijden...

Nadat we weer allemaal samen waren ging het dan via het "oudmanhuis" naar den Toren. Daarna de afdaling die we met den TT van Kluisbergen omhoog reden, de gekende strook aan het vuilbaksken naar beneden dus. Daarna een heel stuk van de gele verbindingsstrook van Bloso. Daar trok ik nog eens de registers open en haalde al gauw Peter V. (grachtcrossers) weer bij... Ondertussen bleef de rest iets achter...

Aan de parking aan de Palace nog effen een mooie, leuke steile afdaling en dan de Kluis af om naar de bevoorrading te rijden. Daar was het dan weer algemene hergroepering... Na deze hergroepering ging het weer de Kluisberg op... Dit keer via den achterkant van het zwembad. Ik ben nu effen de naam kwijt van hoe de Krierecrossers deze strook noemden, maar ik vond het meer dan geslaagd... Van hieruit trok ik nog eens het gashendel open en ik zag de rest niet meer terug... Goed gazze geven en dan weer dalen richting Kwaremont. Ik kwam de splitsing naar de 70 km toe, maar nam toch de 55 omdat ik niet wist hoe de benen het zouden uithouden.

De Kwaremont was de volgende te bedwingen heuvelkes. Deze kant doe ik graag... Leuk om die vanaf de Kluisberg te doen via de gravé om dan de grote weg over te steken en verder te gaan.
Geleidelijk aan kwam ik een heleboel bikers tegen die al op hun tandvlees zaten. Vanaf enkele kilometers na de Kwaremont bleek ik alleen op de wereld (wat bikers betrof dan toch).

Efkes later kregen we de Patersberg voor de wielen geschoven. Jammer dat het via de kasseien was en niet offroad, maar ik kon kiezen en koos om het parcours te volgen. Was weeral een tijdje geleden dat ik de kasseien naar boven reed. Ik deed het dus en heb het me nie beklaagd. Wou niet plooien en bleef op de kasseien en ging niet naar de goot. Dokkeren tot boven zou ik! (en deed ik uiteindelijk ook)

Vanaf de Patersberg namen we dan de gekende afdaling aan den Beiaard richting Nophove. Geleidelijk aan ging het dan naar het Elenebos en de gekende Pladutse. Ook hier plooiden de benen niet! Gelukkig...

Maar op één plaats moeten afstappen en dat was aan die beklimming met al die stenen... Jammergenoeg viel er voor mij een tweetal stil... Ik ging misschien niet boven geraakt zijn, maar toch wel een stuk verder.

Tot aan de volgende bevoorrading werd het puur genieten! Schoon stuksken hier rond Zulzeke...
De tweede bevoorrading zelf was ook genieten, meer dan voldoende... en een vriendelijke bediening! Da moet ook gezegd worden, de mensen deden het overal met hart en ziel! Op de eerste en de tweede!

Na de bevoorrading was het een minder stuk, nogal veel baan en een grote baan zelfs... Jammer, want er is zeker meer te vinden in die streek, al waren het maar wat stapsteentjes, alles beter dan die grote baan. Nu ja, dat was dan ook het enigste min(der)punt.

Via de flanken van de Kwaremont ging het dan weer riching Berchem, waar we aansloten op de kleinere toer. Van in Berchem dan via de grote baan naar den achterkant van Clovis Matton om via een grasstrook naar Waarmaarde. Na Waarmaarde ging het dan via de Blauwe Poortstraat richting Tiegem. Eenmaal het klimmeke naar het centrum van Tiegem ging het dan de grote baan over. Iets verder het padje naar links om dan de klim aan te vatten naar den boomgaard. Den dezen door en dan de klim tot aan de Tsjampenstraat. Het klein gekende singletrackje omhoog en op het einde naar links... Dan weer naar beneden en de Hellestraat omhoog om aan de brede strook offroad te komen die ons tot achter het Lijsternest. Van hieruit dan riching Otegem om daar nog enkele stroken aan te doen en dan weer richting den start te gaan.

Onderweg nog John tegengekomen die uiteindelijk een kortere weg genomen had en zo wat vroeger dan ik was toegekomen... Aan den arrivée nog een vlugge babbel met Kluisken die weg moest en daarna nog enen gedronken met Siegfried (Lichterveldenoare), Birger (Q-Bix), Steve (Pro Team) en Kurt (Kommil Foo).

Daarna weer met de bike naar huis...

Uiteindelijk een goede 73 km op de teller met een gemiddelde van 20.6 km/h

Geslaagde voormiddag dus!

Volgende jaar kom ik zeker terug! Merci Krierecrossers!

20070630 TT Veldegem 52.9 km (Totaal 2007 => 1594.1 km)

Vandaag voor de afwisseling eens een plat parcours gaan doen...

jammer genoeg geen tijd gehad voor een verslagsken...

20070623 TT Sellewie Beneden 64,7 km (Totaal 2007 => 1541,2 km)

Zaterdag afgezakt naar Sellewie... De weersverwachtingen waren niet echt denderend, regen stond in het verschiet... De afgelopen dagen hadden de hemelsluizen ook al enkele keren hun deuren geopend, dus het parcours zou er echt niet droog bij liggen.
Dus nog vlug een Michelin XCR Mud band op den bike gegooid en we zouden wel zien wat het gaf. Deze week ook mijn patte vervangen na twee weken met een schuin pad op stap te gaan.

Om 7u30 afgesproken om Yoerik op te halen bij hem thuis. Na een potje koffie doorgereden naar Sellewie. Daar stonden Kurt, Nico en Q-Bix ons al op te wachten. John had blijkbaar pijnlijke knieën en zag het totaal niet zitten om te biken... Oorzaak, mij totaal onbekend op dat moment, maar eerste reactie was "Weer gevallen? :-))

Soit, na de inschrijving wij dus op weg...

Ik wist van vorig jaar dat dit een tochtje kon worden dat nogal redelijk zwaar is... Vorig jaar was het schitterend weer, dit jaar echter, dus het zou oppassen worden voor de man met de hamer...
De toer leek nogal gauw vooral het omgekeerde van vorig jaar te zijn. Het banhoutbos, dat vorig jaar mijn einde betekende, was nu het begin. Na het veld en de Wulfsberg werd het dus het bos. Daar eens goed de gaskraan opengezet en gekeken wat het gaf. De benen zaten goed, dat was direct duidelijk. Q-bix had direct wat achterstand, maar chapeau zunne, als ge direct zo'n tochtje rijdt. Het is hier toch zeker niet van de poes! Yoerik bleek een pechdag te hebben. Nen goeden ouderwetsen chainsuck stak de kop op... Nico startte op zijn eigen tempo want lag al enkele maanden stil. Kurt had het niet zo makkelijk, want in Brugge rijden is toch wel hetzelfde niet als hier... Plat bij mooi heuvelachtig...

Voor Yoerik betekenden de problemen het einde na het Banhoutbos. Ondertussen was Petanker ons komen vervoegen, zonder Vommie die het blijkbaar niet zag zitten vandaag.

Uiteindelijk dan verder onze weg vervolgd. Geleidelijk aan kwamen we dichter en dichter bij beter gekend gebied. Kooigem, Bellegem, Sint Denijs,... Het kwam dichterbij.

Na de afdaling van een singletrack die wij in onze eigenste Steenbakkerstocht als klim gebruiken, ging het richting Mortagnebos. Dat ligt er altijd smerig, dus wou ik wel effen zonder voorliggers zitten om goed te zien waar ik moest rijden. Dat was echter buiten Grachtcrosser Peter gerekend die ik niet meer kon passeren. Hij zag de modder en het spoor en koos gelukkig ook de juiste kant en geraakte er door zonder vallen. Hier zullen er zeker wel een paar tegen de vlakte gegaan zijn...

Na het Mortagnebos werd het draaien en keren in Sint Denijs. Na enkele stapsteentjes en wat singletracks gingen we even langs bij John. Bleek dat die verbrande en geschaafde knieën had van het gieten van stabilisé... Petanker en ikzelf lastten daar een extra bevoorrading in. Ondertussen zouden Nico en Kurt ons wel bijgehaald hebben.

Dan nog eens wat uit de kas gehaald om ze bij te halen. Na de immers smerige klim rond het watervoorzieningsstation, er nog eens een lap op gegeven. In de modderstrook was ik ondertussen ook Petanker kwijtgeraakt. Wat volgde was ook puur genieten. Een klimmeke, jammergenoeg langs de grote baan om later af te slaan richting Kooigembos.
Ook Argendaalbos kwam aan de beurt. Daarna kreeg ik Nico en Kurt in het vizier. Dan maar nog eens de gashendel volledig opengedraaid en de achtervolging ingezet. Net na de singletrack na het Grandvalbos haalde ik hen bij. Was dat dan effen puffen.

Niet lang kunnen "uitrusten" want dan kregen we de klim naar de Tontekapel voor ons wielen. Na de klim ging het boven direct naar links om via het veld naar de Geiteberg te rijden. Amaai, da was plakken... Op het einde voet aan de grond moeten zetten en de bike fameus ontdoen van al die klijte grond... Ondertussen waren Nico en Kurt alweer vertrokken. Aan de bevoorrading kwamen we weer allemaal samen... Petanker vervoegde mij net na de modderstrook...

Na de bevoorrading was het direct het bosje aan den overkant binnen om daar toch effen te moeten puffen... Zuigen dat die grond deed! Amaai, niet te doen. Hier speelden Petanker en ikzelf Kurt en Nico weer kwijt. Dan reden we maar goed door. Na het strookje bos en de strook naar Baling bleek ik ook Petanker kwijt te zijn. Mij dan maar opgemaakt om de andere 30 km alleen af te maken. Ik moest naar niemand meer kijken en kon mijn eigen tempo rijden.

In Bellegembos zelf ging ik wel even tegen de vlakte met, de dag erna, een pijnlijke en blauwe knie tot gevolg. Toch werd het puur genieten. De stroken die we aandeden waren mij zeker niet onbekend, maar toch werd het puur genieten, Argendaalbos, Katteberg,... Ondertussen werd het constant lijken oprapen... Velen hadden het hier dus duidelijk onderschat.

Na een tijdje kwamen we op het hoogste punt van de tocht... Molen ter Klare werd ook aangedaan... Om even daarna weer de singletrack af te dalen richting Mortagnebos dat we nog eens moesten doen. Deze keer was ik wel alleen, maar toch lag die er nu anders bij. Het modderwater, was nu een dikke brij geworden met een spoor... Opletten dus, maar niet echt moeilijk als je het een beetje kent daar.

Nu werd het via den Broekenhoek naar de bevoorrading. Daar nog vlug wat gedronken en gegeten en mijn weg verder vervolgd. Uiteindelijk was het via het stapsteentje richting de keiberg. De keiberg beklimmen was nogal redelijk gevaarlijk om die baan te kruisen. De singletrack zelf naar het kapelleke vind ik zelf nog altijd schitterend. Iets verder werd het dan weer afdalen richting vaart... Weer de grote baan kruisen en dan een stukje afdalen via de trapkes richting vaart. Ze waren makkelijk te nemen al rijden, al waren ze in het draaike onderaan toch nogal rap op elkaar volgend...

Wat ik naar het einde toe vreesde, kwam er niet echt... De man met de hamer had blijkbaar Petanker uitgekozen vandaag... In de laatste kilometers zat er iets meer baan, maar niet getreurd want de stukken offroad waren wel niet de minste. Het stukje langs het veld met de rood witte linten was ook redelijk zuigend... Daarna nog een klimmeke om dat iets verder weer dwars door een land te moeten... De benen voelden het toch efkes hier...

Daarna in gestrekte draf naar den finish, hier wel nog even bijgehaald en achtergelaten door een sneltrein van Krierecrossers, maar kom... Was heel tevreden van vandaag! Had goede benen en het koppeke zat ook zeer fris... Misschien het "thuisvoordeel" en parcourskennis?

Aan den arrivée zat Q-Bix mij op te wachten... Na een 45 minuten kwam Petanker ook binnen. Daarna nog effen wachten op Nico en dan uiteindelijk ook Kurt, die blijkbaar last had van krampen....

Na nen après dan toch tegen 14 u thuis gekomen...

Filmpje Sellewie

20070617 TT Kluisbergen 70,7 km (Totaal 2007 => 1476,5 km)

verslag volgt nog...

20070609 Regiotoer Oost Vlaanderen 102 km (totaal 2007 => 1405,8 km)

Vandaag van plan om samen met Rudy, Yoerik en Steve te starten.
Toen ik op stond regende het pijpestelen, hoorde ik den donder en zag ik den bliksem... Niet echt het perfecte bike weer dus... Bij mijn ontbijt kreeg ik een sms van Steve die het momenteel niet zag zitten om in zo'n weer te starten...
Ikzelf wou niet plooien en vertrok in de regen richting Zottegem.

Toen ik daar toekwam stonden Petanker (Nick) en Vommie (brecht), de twee broers, al te wachten. Ook Lichterveldenoare (Siegfried) kwam nog toe. Na een tijdje kwam er een rode ferrari afgesjeesd... den Rudy was er ook...
Yoerik ook nergens te bespeuren, maar was een misverstand achteraf gezien... Hij was sowieso van plan op iets later te starten dan wij. Hij ging voor de 70 wij waren ingeschreven voor de 130 km.

Uiteindelijk kozen we door het weer voor de 100 km. Het regende geen pijpestelen meer, maar het zag er toch niet echt veelbelovend uit...
Rudy had nog last van een valpartij van de afgelopen week. Hij viel en had last van de lies. Het was dus afwachten wat het zou geven.

Wij dus met allemaal op weg... Allez, diegenen die er nog waren...
Na een viertal kilometer en wat gehobbel over de oostvlaamse bobbelkes, moest Rudy opgeven en keerde hij terug naar de start. De lies zou het zeker zo ver niet uithouden. Jammer... ons vorig jaar samen nochtans goed geamuseerd...
Als het na 4 km al niet meer draaglijk is, dan is het te zot om nog 96 km te rijden... We waren dus nog met 4.... Petanker, Vommie, Lichterveldenoare en ikzelf...

De eerste kilometers was het tussen de regenbuien door wel aangenaam en droog weer... Tot en met de bevoorrading in Geraardsbergen was het nogal redelijk nat. Het werd dus de muur beklimmen in de regen. Het ging veel makkelijker dan vorig jaar... Misschien omdat hij nu in het begin zat? Da maakte het natuurlijk veel minder lastig dan na een 80 tal kilometer.
Boven op de muur ging ik even tegen de vlakte toen mijn achterwiel bij het opdraaien over een borduur efkes niet mee wou en uitgleed op de kasseien...

Na de muur kregen we een mooie afdaling offroad die volgens de mannen aan de bevoorrading gevaarlijk was? Gevaarlijk? Tja, te zien zeker wa ge gewoon zijt?

Soit, de rest van het parcours is makkelijk samen te vatten, maar niettemin zeer mooi te noemen! Hoogtemeters waren er genoeg... Het parcours bleef constant glooiend, niet echt steil, maar ook niet plat. Misschien daarom dat Vommie zich na de eerste bevoorrading even liet gaan toen we de Muur gepasseerd waren? Een tiental kilometer later kwam hij echter zichzelf tegen, samen met de man met de hamer. Wij liepen dus geregeld wat minuten uit... tot we aan de bevoorrading wachtten op hem.

Tijdens de tocht werd duidelijk dat hij iets minder lastig was dan vorig jaar, misscihen vooral door het weer? Vorig jaar enorm warm, waardoor inspanningen allemaal zwaarder doorwogen? Waarschijnlijk wel... Ik vond het alleszins veel aangenamer biken vandaag dan vorig jaar in die immense hitte...

Het gevolg van die mindere hitte was ook wel dat je soms de indruk kreeg dat de bevoorradingen elkaar heel vlug opvolgden. Vorig jaar waren ze uiterst nodig, nu iets minder.

Naar het einde toe begon mijnen bike meer en meer lawaai te maken. Toen ik aan het einde keek wat er scheelde bleek mijn cassette los te zitten... Misschien van de val op de muur? Wie weet, maar dan ben ik 80 km met een losse cassette aan het rijden geweest... Gelukkig liep alles goed af...

Ik heb mij vandaag voor de verandering eens goed geamuseerd en zal volgende week weer voor de lange afstand gaan...


Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

Hieronder nog een paar beeldjes van de tocht...

Regiotoer 2007 deel 1
Uploaded by rock_rider

Regiotoer 2007 deel 2
Uploaded by rock_rider

20070603 TT Beuvrages 55 km (totaal 2007 => 1303.8 km)

Vandaag voor de verandering eens naar Frankrijk... Het begint een goede gewoonte te worden om nu en dan eens de grens over te steken...

Beuvrages was deze keer aan de beurt. Dit kleine dorpje, gelegen aan het Domein van Raismes, was dit keer het mekka voor mountainbikers die van bos houden... Wij konden daar dus zeker niet ontbreken. In september vorig jaar reden we reeds de rit van Bleharies (Brunehaut) waar we 30 km onafgebroken door dit domein reden. Hopelijk werd het dit keer niet minder...

Aan de grensovergang hing ik mijn wagonnetje aan de forumtrein op de autostrade. Soms leek het wel of de forumbikers rapper reden met hun bike dan met de wagen, maar soit, we geraakten er. En wees maar gerust, die Fransen zullen het geweten hebben.
Toen ik uit de wagen stapte kwam er direct iemand op mij af die mij vroeg het het kwam dat wij met zovele Belgen naar ginder gingen. Hij vroeg ons van waar we kwamen. Hem duidelijk gemaakt dat er veel West Vlamingen zijn die van Frankrijk houden op vlak van MTB'en. Hij bleek immens trots te zijn en te groeien... Volgend jaar ongetwijfeld meer reclame in Vlaanderen.

Eenmaal we ingeschreven waren op de ouderwetse manier, onze naam invullen op een lijst aan de inschrijvingstafel, konden we starten. Eerst kregen we een stukje van een paar honderden meters over het gras op het plaatselijke sportdomein. Daarna kregen we een strook asfalt van een tweetal kilometer om dan het bos in te duiken... Dat we pas een goede 48 km later weer uitreden...

Daar werd het een waar paradijs voor bikers! Niet te doen! We kregen daar alles voorgeschoteld wat een biker maar wil! Droge singletracks, plassen, modder, zand, grint, brede stroken,...

Het werd constant het goede spoor kiezen, kijken waar je reed, draaien, keren,... Er kwam geen einde aan. Na een tijdje lieten we bewust de forumtrein gaan, want de leuze onder de Steenbakkers is nog steeds "Samen uit, samen thuis", dus wachten we regelmatig elkaar op onderweg. Dit parcours maakte het er natuurlijk niet makkelijker op. Door het constant draaien en keren was het overzicht over wie waar zat soms ver te zoeken, maar dat hadden we er natuurlijk voor over op zo'n mooi parcours.

Te midden den bos zagen we plots een schitterende bult tevoorschijn komen. Zoals Berre zei, het moment van de waarheid was aangebroken. Berre en ikzelf hadden een kleine voorsprong op de rest van de Steenbakkers. Rudy kwam ons nogal vlug bijhalen, maar geraakte ook niet helemaal boven door problemen met zijn versnellingen. Ik moest efkes voet aan grond zetten op het laatste steile stuk. Mijn voorwiel ging van de grond tijdens de klim... Tja, een lichte bike vergt blijkbaar nogal wat aanpassing om te klimmen...

Na deze klim, waar ondertussen ook John (Zanneis) en Steven (Casper) ons hadden ingehaald, werd het puur genieten. Een vergezicht waar je in de verste verte nog geen boerderij zag staan, niets, buiten bomen, bomen en nog eens bomen!
Dan maar draaien en keren en dalen. Soms op smalle richeltjes, dan weer draaien tussen de boompjes, afdalen om direct weer immens steil omhoog te gaan in de "putten" van het maanlandschap. Eén werd voor ons, gebroeders Valcke, bijna fataal als we bijna in elkaar bleven haken en in achteruit naar beneden dreigden te glijden...

Na de snelle en steile afdaling, met hier en daar een bedriegelijke bocht, was het even wachten op Yoerik, die blijkbaar een stukje achter was. Bleek dat hij ergens een stukje extra had gedaan op den Terril... Ondertussen had hij ook heel wat gefilmd (komt vast en zeker op de steenbakkerssite www.steenbakkers.be...).

Wat volgde was weer genieten van het eerste tot het laatste moment. Bos, bos en nog eens bos... Eén plas was bijna een zwembad, temidden een singletrack, met alle gevolgen van dien...

Op de laatste bevoorrading, beloofde men ons dat er nog een terril volgde. Deze jammergenoeg niet meer gezien... Ze hadden ons dus blaaskes wijsgemaakt. Ik had hem nochtans bijna gedaan... Ik had een kleine voorsprong een vijftal kilometer voor het einde en reed in mijn enthousiasme dan ook verkeerd en zat bijna weer op het parcours van in het begin... Dus mijn kar gekeerd en dan de achtervolging ingezet.

Toen ik bijna aan den arrivée was, nog VTT'tje tegengekomen die al huiswaarts reed met de wagen... Moest op tijd thuis zijn hé...

Tijdens den après kregen de forumbikers nog de beker voor de grootste groep buitenlanders (klopt niet echt want het is geen echt club... :-) )

Van Nebraz ook nog mijn traktatie gehad voor een gps file in het verleden. Na de gezellige après in het zonnetje dan richting huis om in de namiddag nog een fietstochtje te doen met Yoerik samen met zijn gezin en ikzelf met mijn gezin...

Het werd dus een echte "buitendag".


Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20070526 TT Kaprijke 70 km (totaal 2007 => 1248.8

Vandaag samen met Steve afgesproken om te gaan biken in Kaprijke. Yoerik had gisteren afgebeld, Rudy zou later starten. Wij dus met z'n tweeën op weg...

Ik wist helemaal niet wat ik ervan zou kunnen verwachten, plat dat wel ja, maar van parcours? Da wist ik nie... Volgens het forum mtb.be is het een mooie tocht, met veel potentieel en veel mooie off road stukken.

Toen ik toe kwam begon het te regenen... Tegen dat de bike van de wagen was en ik volledig klaar, was het gedaan met druppelen. Ik nam mijn regenjas dus niet mee, want over het algemeen is het dan toch meer tot last dan iets anders...

Steve stond al te wachten toen ik arriveerde aan de inschrijvingen. Ik mij dus vlug ingeschreven voor de 90 km... We zouden wel zien, maar de 70 waren zeker het minimum... We kwamen al gauw een splitsing tegen voor de 50 km... Diegenen die twijfelden, zouden dus niet lang mogen twijfelen of ze zouden ofwel op hun tandvlees zitten, ofwel vloeken dat het te vlug voorbij was...

Wij kozen dus resoluut voor de 70 km... De enige spelbreker zou misschien wel eens de wind kunnen worden. Die was nogal redelijk nadrukkelijk aanwezig. We zouden wel zien, misschien hadden we hem wel in de rug de laatste kilometers?

In het begin bleven we enkele meters achter de Herders en co hangen. We reden bewust niet op hun tempo mee, want die mannen kunnen een redelijk stukje biken. Het viel wel op dat we er een paar konden bijhalen in de stukken offroad, maar verhard waren die dan weer weg.
Na een stukje offroad met een schone singletrack, stopte ik onder een brug om mijn onderhemd af te doen, ik had het al meer dan warm genoeg. Ondertussen kreeg ik ook nog een sms'ke om te beantwoorden. Rechts van ons hoorden we ondertussen een paar bikers vloeken... Waarom? Het was blijkbaar nogal redelijk smallekes en glibberig door het natte gras. Direct daarna kregen we een talud voorgeschoteld die ik niet boven geraakte... Ik trok mijn stuur omhoog en kantelde bijna, moet toch nog het lichtere gewicht van deze bike gewoon worden op zo'n stukken. Aan de rode lichten keek Steve eens en die bleek 33% geweest te zijn, die talud! Niet niks dus...

Aan de overkant van de weg stond er ons een mooie speeltuin te wachten. Den talud weer omhoog op het zand... Was mooi te doen, maar de biker voor mij viel jammer genoeg stil... Hij zei het zelf dat het jammer was, dat het zeker te doen was...
Direct daarna steil naar beneden het bos binnen en hier volgde heel wat draaien en keren! Schitterend, op en neer, steil naar beneden,... Steve kwam een stuksken achter, hij stopte (zoals het bikers ondereen betaamt) voor een gevallen biker achter zich.

Het minste stukje voor deze tocht lag voor mij tussen de twee bevoorradingen, buiten het stuk bos dat daar tussen lag. Ondertussen vlamden we nogal redelijk tijdens deze kilometers. Dit toonde ook aan dat de meeste stukken verhard zich hier bevonden.

Na de laatste bevoorrading doseerden we onze krachten iets meer. Jammer genoeg vergat ik mijn hartslagmeter weer aan te leggen zodat ik geen zicht meer had op de gereden kilometers... Steve hield die dan wel weer bij, gelukkig...

Op een bepaald moment kregen we een schitterend stuk bos voorgeschoteld! Steve draaide efkes verkeerd, maar dat had ik dus niet gezien, daar ik me juist in deze draai efkes voor hem had gezet door een ander spoor te kiezen. Ik reed dit stuk op mij eigen tempo en wou eens goed vlammen. Het was wel een mooi lang stuk! Schitterend! Hier doen we het voor!
Op een bepaald moment zag ik dat Steve niet meer in mijn wiel zat en ik wachtte dan ook op een plaats waar het te doen was, de rest was immers allemaal singletrack.
Na efkes kwam Steve er ook weer bij...
Iets daarna volgde nog een fameuze zandstrook. Hier werden de benen nog eens gecontroleerd op de aanwezige (of afwezige?) jus en kracht in de benen.

Vanaf daar wist Steve me te vertellen dat de jus bijna uit de benen was... Nu ja, die 70 km waren misschien plat, maar die wind speelde ons soms parten...

Naar het einde toe werden we nog bijgehaald en gepasseerd door twee "ouderen" op de bike.

Het laatste zware stuk (dodelijk voor wie al op het einde van zijn krachten zit...) was het laatste bos. Dwars door het bos, zonder paadje, inzakken in de bladeren en turf, draaien, keren en niet echt aangeduid... Amaai, nog effen puffen... Daarna was het in sneltrein naar den arrivée, tot we nog even moesten stoppen aan de lichten en dan weer de sneltrein op gang konden trekken... iets tusse de 30 en 35 km/h haalden we nog uit de benen.

Aan de arrivée nog vlug iets gedronken en dan weer naar huis.
Voor een "platte" tocht viel deze wel heel goed mee! Ik keer hier wel terug als het kan volgend jaar!

20070520 TT Opbrakel 31,7 km (Totaal 2007 => 1178.8 km)

Vandaag sinds lang eens helemaal alleen op stap... John was naar Beuvry in Frankrijk, Berre zit in het Brugse, Steven is op weekend, Wouter is geblesseerd sinds Wissant, Pascal is ziek, Yoerik zit thuis,...
Soit, ik wou de benen losrijden na donderdag en ging naar Opbrakel. Ik had beloofd aan Helena dat vroeger thuis zou zijn dan anders door de daguistap van donderdag... Belofte maakt schuld dus.
Ik 's morgens naar Opbrakel en daar de korte afstand gaan doen, 30 km... We zouden zien wat dat geeft.

Bij de inschrijving kwam ik direct Grote Plateau, Cowboy Peter en Lok36000 tegen. Die gingen voor de grote afstand, natuurlijk... Ik mij inschrijven en dan ook weg... De benen leken inderdaad nog wat zwaar van donderdag, maar dat zou gaandeweg wel verbeteren...

Deze tocht zou mij op stukken brengen die ik nog niet gedaan heb, maar toch niet zo heel ver van ons thuis zijn... Het zou dus leuk worden en ik kon eens helemaal op mijn eigen tempo rijden, zowel klimmend, plat, dalend,...

Op zich vond ik het wel een mooie tocht, met mooie stukken zoals Bois de La Louviere, La Motte, La Potterie,...

Wat mij vooral opviel, was het verschil in niveau... Ik die met redelijk zware benen zat, kon iedereen die ik in de verte zag rijden, makkelijk bijhalen en achterlaten. Het deed me denken aan mezelf in het begin, respect voor al diegenen die van de eerste kilometers al in het rood zitten en het toch volbrengen!

Op 't gemakske vervolgde ik mijn weg en genoot ik van de natuur en van de mooie stukjes offroad. Wel soms redelijke stukken verhard of op de oude spoorweg, wat niet echt spectaculair was... Nu ja, de korte afstand moet voor iedereen toegankelijk zijn hé, maar toch was het leuk.
Hier en daar een pittige afdaling waar een beginner toch wel soms eens extra zal slikken.

Uiteindelijk werd het Brakelbos dan het laatste stuk dat echt eens mooi was, met hier en daar een stukske echt ploeterwerk. Nog efkes doorgaan en we waren er...
Nog vlug de bike afspuiten, want veel volk was er nog nie... Nog nen ice-tea naar binnen en dan naar huis om juist de limiet van 11u te halen! De vrouw was weer content, voglende week dus weer een langere afstand...

Kaprijke, here we come voor de 70 of 90 km...

Gegevens
Energieverbruik 1650 kcal
Minimale hartslag 64 HF/min.
Gemiddelde hartslag 164 HF/min.
Maximale hartslag 190 HF/min.
Gemiddelde snelheid 20,2 km/u
Maximale snelheid 44,6 km/u
Afstand 31,7 km
Stijging 475 m

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20070517 TT Wissant 77,6 km (Totaal 2007 => 1147.1 km)

Vandaag stond de "Wissantaise" op het programma. Tot nu toe was de vorige editie van den dezen één van de mooiste tochten die ik reed! Schitterend gewoon. Het was dus weer al een tijdje dat ik naar deze tocht uit keek! Enige nadeel, het is dus zeer vroeg opstaan om er op tijd te geraken...

Pascal had de de dag ervoor laten weten dat hij door een plotse koorts geveld was en dus niet kon meegaan, jammer!
Om 5u30 had ik afgesproken bij Yoerik om dan door te rijden naar Waregem en daar om 5u45 Rudy op te pikken. Samen reden we dan naar de grensovergang in Rekkem. Daar stond Berre ons reeds op te wachten met Wouter. John kwam iets later... Van Andy jammergenoeg geen spoor... Petanker en Vommie van het forum mtb.be kwamen ook nog aansluiten en wij weg...

Wij dus richting Wissant in de regen. Het leek weer te worden zoals vorig jaar... Regen tot we ginder waren en dan mistig weer om later over te gaan in mooi zomerweer... Het bleef echter wel lang regenen vandaag! Hopelijk zou het geen regentochtje worden, want dan zou de tocht veel aan amusementswaarde inboeten!

Toen we toekwamen in Wissant konden we zo goed als aan de deur parkeren... In Vlaanderen zou dit toch geen waar zijn zunne... Het zou een overrompeling zijn, in Frankrijk dus niet! Schitterend, die kleinschaligheid.
Na ons ingeschreven te hebben, konden we van start gaan. We hadden net de groepsstart gemist, maar dat was niet erg, we konden dan op ons gemakske en zonder al te veel drukte aan de slag...
Na een paar kilometers kwamen we Scubaluc al tegen, die het te warm had... Nog geen vijf kilometer gereden en we hadden er ook al een hoop gezien met heel wat pech! Amaai, het leek een slagveld te worden.

Het werd ook al gauw duidelijk dat het weer zijn invloed had gehad op de staat van het parcours. Via La Basse Sombre, Les Gros Hures en Le Courtil Brulé gingen we op weg! Het zou weer puur genieten zijn! Direct klimmen, dalen, klimmen, dalen,... zonder enige kans op recuperatie. Wouter toonde direct dat hij weer in form zat... Als het klimmen was, was hij steevast voorin te vinden... Net als Yoerik die blijkbaar ook wel een goede dag had! Na een achttal kilometer kwamen we in het dorpje Hervelinghen. De afdaling ervoor bleek toch wel heel pijnlijk geweest te zijn voor iemand... We gokten op een gebroken sleutelbeen te zien aan de manier waarop de man liep...

Na deze stukken ging het richting het dorpke Bonningues-Les-Calais, om dan richting de "Mont Blanc" te gaan. Verder volgden ze elkaar vlug op, de beklimmingen, de afdalingen, de offroad stroken,... Net voor de eerste bevoorrading kregen we nog een mooie singletrack voor de wielen geschoven! Amaai, net voor het opdraaien van de grote baan, was het effen afstappen omdat er geen aanloop kon genomen worden door enkele tragere voorgangers, maar geen erg, we hebben geduld...

Aan de bevoorrading kwamen we dan nog Petanquer en Vommie weer tegen, die iets vroeger vertrokken dan ons. Na wat gebabbeld te hebben, bleken de mannen die de bevoorrading verzorgden de enige die Frans spraken.

Een paar kilometer na de bevoorrading mochten we een bos binnen en daar was het puur genieten... Het Domaniale de Guines was schitterend om in te biken. Het viel wel op dat de Fransen telkens afstapten van de eerste stroken modder en zo de boel een stuk ophielden... In het bos was het dus slalommen tussen de wandelende Fransen...

Na dit bos was het effen zoeken naar de pijlen voor de 70 km... Blijbkaar waren die weg en na wat zoeken gingen wij dan maar de tocht van de 90 km volgen om dan een stuk verder aan te sluiten op de 70 km... Van daar uit kregen we een fameus stuk "vals plat" voor de wielen geschoven! Amaai, niet te doen... Ne fameus zuigenden ondergrond en dan nog eens omhoog! Ik moest flink doseren of het was echt opblazen van de benen.

Na het iets verderop liggende bois de Hermelinghen kwamen we ter hoogte van het dorpje Boursin. Naast het Bois du Boursin liep een schitterende, maar smerige strook offroad. Wouter nam (zoals vaak tijdens de tocht) het voortouw en gaf er een lapke op... Plots zagen we hem tegen de vlakte liggen, nochtans, geen afdaling... Hij was in het verkeerde spoor gekomen en viel onzacht op zijn knie. Na een korte analyse belden we de pechdienst op en spraken we af aan de witte toren ook gekend als de Ferme du Mont, maar blijkbaar niet door de pechdienst...
Soit, na een goed uur stil te staan en een redelijk afgekoelde Wouter als gevolg, kwam de pechdienst aan. Wouter en zijn bike werden ingeladen en John vergezelde hem. Yoerik, Rudy, Berre en ik zetten onze weg verder...

Geleidelijk aan bleken Yoerik en Berre over de sterkste benen te beschikken van ons vieren... Ze namen dan ook geleidelijk aan wat voorsprong. De beklimmingen bleven elkaar opvolgen, afdalingen werden soms wat moeilijker (of was dat door de vermoeidheid?) Le Mont Gallien, La Vallee, Le Grand Vieux Rietz, Le Courtil Boujon, Le Mont De Fiennes, Le Mont Cochet, La Croix,... er bleek geen einde aan te komen aan alles...

Op een bepaald moment konden we kiezen tussen de makkelijke weg en de moeilijke. Yoerik en Berre die al een stuk voor ons waren namen echter de makkelijke, wat ons dus op nog wat meer achterstand bracht. Ondertussen deed mijn achterderailleur ook een beke raar en kwam de ketting terecht tussen de cassette en het wiel terecht... Tja, pech, iets verder weer van het zelfde, dus mijn grootste tandwiel achteraan lukt niet meer... Nog enkele beklimmingen volgden... We moesten nog naar de afdaling aan de Mont Du Couple... Onderweg waren we al Jocca tegengekomen, maar die lieten we al even vlug weer achter... Hij had blijkbaar ook het beste van zijn krachten gehad.

Deze afdaling nu was echt schitterend! Na deze afzink, was het nog effen richting Wissant om dan zeer voldaan toe te komen, nog een broodje te eten, nog wat te drinken, een campingdouche te nemen en weer naar huis te gaan!

Wouter stond ons, samen met John op te wachten. Hij zag er al stukken beter uit dan een paar uurkes eerder...

Awel Steenbakkers, merci voor het gezelschap tijdens deze weer heel schitterende tocht! Staat met stip genoteerd voor volgend jaar!


Gegevens

Energieverbruik 6397 kcal
Minimale hartslag 92 HF/min.
Gemiddelde hartslag 165 HF/min.
Maximale hartslag 196 HF/min.
Gemiddelde snelheid 16,3 km/u
Maximale snelheid 45,6 km/u
Afstand 77,6 km
Stijging 1655 m

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo