20080223 TT Nieuwenhove 78.8 km (totaal 2008 = 502.5 km)

Nieuwenhove was vandaag geprogrammeerd... Eens een tochtje op een zaterdag en dan nog in de namiddag! Gebeurt nie veel... is eerder uitzonderlijk.

Eerst van plan om 's morgens te starten, maar de namiddag kwam toch wel heel wat beter uit. Daar er een aantal plannen gewijzigd waren door omstandigheden kon ik zelfs de grote tocht doen en met de bike heen en terug... Dit zorgde voor de derde week op rij voor een tocht van om en bij de 80 km. Als dit zijn vruchten niet afwerpt tegen deze zomer...

Van Elsegem dus met den bike naar Nieuwenhove via den Heirweg. Onderweg hier en daar een eenzaat die den tocht van Nieuwenhove aan het afhaspelen was. Het was de gaande (of bikende...) man onderweg.

Wat me nogal snel duidelijk werd, is dat het goed weer was, maar dat de wind wel zijn deel zou hebben in deze tocht. We zouden afzien als we niet goed opletten...

Toen ik toekwam in Nieuwenhove, zat Joost (alias Grote Plateau) nog aan de Leffe. Hij bofte met de tocht en zei dat het zeker de moeite waard was. Na een tijdje kwam ook Steve toe, daarna dan ook Rudy. Pascal (Rhumboy) zat al te wachten, maar hij koos voor de wegrit...

Den tocht zelf dan...

Eerst een plaatselijk rondeke in Nieuwenhove zelf om buiten te raken. Het eerste fantasietje was er hier al. Een plaatselijk rondeke bij den boer en rond een vijver. Dit was een trend die gezet werd voor de rest van de rit. Men zou weinig links laten liggen...

De eerste kilometers werd het goed bollen met de wind in de rug. Tijdens één van de eerste offroad stroken, werd het duidelijk dat Steve zijn dagje niet had vandaag. Tja, het nachtwerk en minder slapen maakt het er niet makkelijker op hé...
Aan de Heerweg kruisten we de Maalbeek om dan verder te gaan richting de Spitaalbossen via de gekende stapsteentjes tussen den Heerweg en Anzegem. Voor de eerste keer in mijn carrière reed ik de Spitaalbossen binnen via de klim aan de Zilverberg. De Zilverberg is nauwelijks een berg te noemen, maar de eerste hoogtemeters waren een feit... Er zouden er nog wel volgen in het eerste deel van de rit...

Na de prachtige Spitaalbossen ging het dan via de Egalstraat richting Hemsrode. Ondertussen hadden we toch al wat bikers ingehaald die blijkbaar niet zo sterk waren als het om een beetje techniek ging.
Net voor het binnenrijden van Hemsrode moest ik efkes stoppen. Blijkbaar was mijn wielspander losgekomen. Gelukkig was dit geen afdaling! Mijn wiel kon wel ne keer alleen weg zijn anders... Komt dat tegen... Ondertussen was het voor Rudy het moment om eens achter een boompje te gaan staan en een sanitaire stop te houden. Ondertussen kon Steve ons weer bijhalen.

Jammer genoeg werd Hemsrode niet ten volle benut, maar ja het is dan ook een stuk privé dat enkel door de Boerderijentocht ten volle benut mag worden... Na Hemsrode ging het via Ter Schabbe naar de Weedries. Net voor de Weedries werd het afdalen via een mooie kriere naar de grote baan toe. De Weedries zelf dan... Nog vlug effen wat minder snelle afdalers inhalen en dan naar beneden vlammen op de toch niet zo denderend liggende stapsteentjes, efkes afremmen voor den gevaarlijke draai en dan weer optrekken om de klim weer goed te nemen. Tijdens de klim kwam Rudy, die achter da anderen was gebleven, weer bij mij en liet hij mij ook effen achter. Het klimmen doe ik bewust op mijn eigen tempo, anders blaas je je toch maar op, spreek zelf uit ervaring...

Na de Weedries ging het dan naar Grijsloke ofte Gijzelbrechtegem. Een klimmeke via een krierke bracht ons dan in het kleine gedeelte van Bouvelo... Na dit kort stukje bos kregen we de splitsing te zien... We kozen voor de 60 km en kregen een schoon extraatje wat de andere tochten echt wel zouden missen... Bouvelobos zelf dan. Jammer, hier kon er meer uit gehaald worden, maar dat was tot nu toe dan ook het enigste minpunt aan deze rit... Het bos werd heel miniem benut, maar ook dit is privé en dus moet je luisteren naar wat de eigenaars eisen...

Na Bouvelobos weer efkes omhoog via het stapsteentje richting Bouvelo-Bouverie (dienen café daarboven...) om dan rechts af te draaien. Ietske verder links het sterk stijgende stapsteentje op en puffen maar, want de wind zat fameus in het nadeel... Ondertussen begon de wind inderdaad meer en meer in het nadeel te zitten...

Daarna volgden zowel de Blaarhoek als de Kloosterhoek in dalende lijn. Hierna kregen we de gekende strook langs de spoorweg en daarna de Langestraat. We passeerden dus aan mijn eigen voordeur en een paar meters verder aan die van Pascal (Moonrider). Kaster was dan de volgende gemeente op onze baan. Via het "stapsteentje naar het einde van de wereld" dat nu eens in de andere richting te nemen was (is dat dan naar het begin van de wereld?) kwamen we aan de kerk van Kaster. Daarna volgde de Varent die zorgde voor het echte gedokker op den bike.
In al onze snelheid waren we bijna de bevoorrading gepasseerd... We hadden ondertussen bijna 25 km op den teller. Maar één bevoorrading misschien?

Na de bevoorading een paar meters terugkeren om dan richting Willy Naessens te biken en juist over zijne paardenvilla een strookje naar rechts te nemen. Daarna een toerke in Elsegem-city en dan richting het golfterrein. Het gekende stuk lang het golfterrein stond ons te wachten en dat bracht ons dan aan Abdij van Beaulieu.

Via het domein van den Biesvijver, da schoon stuk tussen de bomen na de spoorweg gekruist te hebben, kwamen we langs den Lustigen Boer. De Bergstraat kondigde zich dus ook aan. Ik haat die klim, 't is te zeggen, het is een liefde-haat verhouding... Graag en niet graag doen dus... Eenmaal boven rechtsaf om dan via een krier naar beneden te vlammen aan den andere kant van den "berg".

Ietske verder kwamen de beide tochten weer samen. Nog een klimmeke offroad en dan weeral bevoorrading, de vorige was nog maar een goede 12 km geleden. Wel nogal wa snel op elkaar volgend. Soit, ze was ook welkom...
Na ons afgevraagd te hebben of den plaatselijken boer op de bevoorrading nog leefde, weer vertrokken voor de laatste 22 km.

Geleidelijk aan begonnen we toch wel wat stervende zwanen op te rapen... Na bijna van de baan gereden te zijn door een agressieve VW Touareg bestuurder, gaven we er nog eens ne lap op. Draaien en keren, zo hadden we het graag. Alles lag redelijk hard en goed berijdbaar, wat stapsteentjes en zo en de snelheid ging de hoogte in...

Toch kregen we nog een paar modderige stroken voorgeschoteld... Mijn zomerbandjes waren toch nie echt gemaakt voor deze korte stroken die nogal gelukkig nie te talrijk waren. Boeregem, Stuivenberg, we kregen het allemaal.
Oud Moregem werd ook weer aangedaan, toch ook een mooi stuk... Meer uit te halen, maar was toch voldoende voor vandaag. Daarna ging het weer richting de Spitaalbossen om ook daar nog eens door te gaan, maar niet voor we Flanders Field doorkruist hadden. Via de Korenbloem en Biest ging het dan weer in gestrekte draf naar Nieuwenhove. Hier en daar kregen we nog een mooie stukje offroad voorgeschoteld zoals het stukje langs de autostrade, het stukje aan Racing Waregem,... Je zag het, de organisatie had echt gezocht naar mooie stukken! Het waren geen lange stukken, maar mooie stukken! Zo moet het zijn, alles uit de streek halen wat ze te bieden heeft en soms zelfs meer!

Dan kwamen we weer toe in Nieuwenhove na een schitterende tocht! Nog een leffeke of 2 binnen kappen en dan weer de baan op met den bike naar huis.

Uiteindelijk thuisgekomen met een 78.8 km op den teller en een gemiddelde van 20.4 km/h...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080217 TT Zwevegem 81.8 km (totaal 2007 = 423.7)

Toen ik deze morgen keek hoe warm het was bleek het -8° te zijn... Amaai da was lang geleden dat ik in zo'n koude op de bike zat... De camelback uithalen, de winterhandschoenen, den boeuf aantrekken... Het was een heel werk om klaar te zijn... Tegen 7u25 zag ik op den bike richting zwevegem. Het was volgens de gps een goede 13 kilometer tot aan de start. Had wel niet direct gekeken naar het parcours. Bleek dat ik al tegen 7u30 bezig was aan de klim van den Tiegemberg. Velen zouden zo'n mensen als ik zot verklaren, maar ik heb het er echt wel voor over. Kwestie van wa extra kilometers in de benen te hebben.
Na Tiegemberg volgden dan de Tsjampenstraat, de Waas richting Stijn Streuvels, de Zwevegemstraat, Diesveldstraat en weer Zwevegemstraat tot in het centrum van Zwevegem. Onderweg kreeg ik het gezelschap van nen vriendelijken Krierecrosser... Na een babbelke kwamen we aan de sporthal. Geleidelijk aan kwamen de andere steenbakkers ook toe. Berre was nie mee, want zijnen body was bevroren. Iets later kwam hij dan toch toe, hij had vlug den haardroger van zijn moeder geleend onderweg... Ikzelf had problemen met mijn knopke van de vork, da bleek ook vastgevroren, maar dat was heel wat minder erg...

Toen we vertrokken, keerde Rik al terug... Ook nen bevroren body. Bij het vertrek bleek ook die van Philippe te koud te hebben... Tja, er zouden er nog veel volgen onderweg.

Het parcours? Nie echt veel speciaals vandaag... Veeeeeeeeeeeeeeel road, veel te veel om goed te zijn. We wisten dit echter op voorhand, dus moeten we achteraf niet komen zagen hé, we moesten maar wat anders gedaan hebben... Met de steenbakkers wilden we persé onzen kop hier tonen, als steun aan onze buren...

Soit, den tocht dan... We reden via de spoorwegbedding direct richting Knokke. De baan over en dan de brug over om weer links af te gaan. Via de baan ging het via "Hellekenlos" en de "Wulfsberg" naar het Banhoutbos. Allemaal via de weg uiteraard... Het Banhoutbos werd net als vorige week niet doorkruist. We reden er mooi langs, jammergenoeg...

Na dit stuk ging het richting de Keiberg waar we de mooie afdaling maakten naar de grote baan. De afdaling lag er toch hier en daar gevaarlijk bij door de bevroren sporen die ervoor zorgden dat het echt wel balanceren was en soms zoeken naar het juiste spoor...
Na deze afdaling ging het in stijgende lijn op de grote baan tot we rechts het stapsteentje naar beneden namen. Daarna werden het een heel aantal stapsteentjes om dan aan de "geiteboer" uit te komen ter hoogte van de "Sint Pietersbrug".

Via den Broekenhoek kwamen we dan uit aan het Mortagnebos. Ook daar lag het heel hard, maar zeer goed berijdbaar... Enkel in het begin van de kriere was het efkes opletten da ge nie uit de bocht ging.

Langs de baan ging het dan via de Gaai naar de Molen Ter Klare. Na de molen was het de bevoorrading. Toen we daar efkes stonden kwamen Dries en zijn broer toe. De laatste nieuwe steenbakker... Na de bevoorrading was het samen starten met de Krierecrosser-trein... Amaai die gasten waren met nen hoop...

Na de afdaling aan de villa's ging het via de baan richting Tontekapel... Eindelijk nog eens een stukske da de moeite was... Het zouden er blijkbaar nie veel worden vandaag, maar zoals eerder vermeld, we wisten da op voorhand.

Philippe was ietske te geweldig geweest en tegen dat we de beklimming van de Tontekapel want hij stond met nen platte tube net voor de beklimming van de Geiteberg... Dan maar boven wachten aan de Doorniksebaan... Het duurde wel efkes maar Steven en Bert waren nog bij Philippe terwijl Dries, zijn broer, Casper en ik boven stonden te wachten.
Na een tijdje kwamen ze er ook aan en gingen we dan weer onze weg... De stapsteentjes richting Bellegem naar beneden. Hier en daar opletten voor het ijs.
Na de stapsteentjes gingen we richting Bellegembos, oprijden via de baan (weeral) en dan via de stapsteentjes weer naar beneden...

Daarna werd het wat draaien en keren in en rond Bellegem... Via de Smokkelpot ging het dan naar Sint Anna, waar er weer jammergenoeg minder uitgehaald werd dan mogelijk.
Voor de rest werd het nog overwegend baan, maar bewust ging ik het toch wat kalmer aan gaan doen, want mijn knie begon weer ambetant te doen... Ik moest daarna immers nog naar huis ook hé...
Philippe was zo vriendelijk om mij op te wachten, waarvoor dank! Plotseling zagen we Casper ook langs de kanten gaan en van zijnen bike springen... Zijne crank was er langs enen kant losgekomen. Ondertussen hadden we nog 5 km voor de boeg. Die reden we op 't gemakske, mede door dienen schitterende kleine jongen voor ons die toch wel zijn best deed...

Dan nog de "klim" naar de Mortiersmolen, de grote baan over en dan waren we er...

Nog ne schitterende après en dan weer den bike op naar huis... Uiteindelijk thuis gekomen met een 81.8 km op de teller met een gemiddelde van 22.7 km/h

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080210 TT Waregem 78.1 km (totaal 2008 = 341.9 km)

Amaai, februari en zo'n schitterend weer... Gisteren in T shirt buiten staan werken, vandaag zou het een leuke voormiddag op de bike worden. Ik had me voorgenomen om te vertrekken in korte broek, maar de -3° deden me toch anders beslissen... Ik vertrok dan maar met lange broek.

Samen met Yoerik vertrokken vanuit Elsegem naar Waregem met de bike. Efkes goed doorgereden om warm te krijgen. Toen we na een goede 10.5 km toekwamen in Waregem zaten John en Rik Denys al te wachten. Rik Deryckere en Bruno waren ondertussen al weg. Pascal, zijne pa en Wim kwamen iets later toe.

Eens allemaal ingeschreven gingen we op baan. Van in het begin lag de pees er goed op... Het bleek een snel tochtje te gaan worden. Wat ook direct duidelijk werd, dat was da Pascal goede benen had.

Gisteren hadden we het nog over nen anderen Pascal, den Gothbiker... We hadden hem al lang nie meer gezien en pats, vandaag stond hij er weer... Aangenaam om hem nog eens terug te zien...

We gingen dus op stap... Het eerste stuk offroad was langs de oude spoorwegberm te Waregem. Het ging nogal snel... Wel soms moeilijk rijden omdat de zon soms het zicht nogal wat belemmerde.
Daarna kwam wat draaien en keren in en rond Waregem om aan het "hersteloord" te komen. Mooie verwoording voor een revalidatiecentrum... De Karmel werd een kort stukje bos. Daarna ging het richting Flanders Field om daarna aansluiting te vinden met de Wortegemse Bossen oftewel de Spitaalbossen. Daar bleek al snel dat er redelijk veel ongeoefende bikers op de weg waren. John, Yoerik en Pascal waren iets voor mij. Door wat tragere bikers voor mij werd ik gedwongen om iets trager te rijden. Nu, misschien niet zo slecht, anders ging ik mij misschien weer naar de knoppen rijden...

Na deze bossen kregen we een stuk stapsteentjes voorgeschoteld die ons de aansluitingen bezorgden met "Den Heirweg", een deelke van Anzegem. Daar kregen we onze bevoorrading. De eerste 17 km zaten er al op.
John en Rik zouden kiezen voor een kortere versie van de tocht (35km), met de overige drie gingen we resoluut voor de 55 km. De grote vraag was: "Zouden we Rik en Bruno nog bijhalen?" Ze waren een goede 45 minuten voor ons vertrokken... We'll see...

Na de bevoorrading was het onmiddellijk splitsing, wij dus nog met drie op baan.
Via den Engelhoek gingen we richting Vichte. Veel noemenswaardige stukken zaten er niet in, het zijn de meest gekende stukjes uit de streek. Vanuit Vichte gingen we redelijk snel richting Saint Louis ofte Sint Lodewijk Deerlijk. Daar lag immers het Banoutbos. Hopelijk konden we ons efkes gaan uitleven in het bos zelf.
Ondertussen liet ik mij effen uitzakken, want het tempo van Pascal lag iets hoger dan ik aankon. Ik wou mij nog wat sparen voor de laatste kilometers zunne... Nu volgen zou wel gelukt zijn, maar da zou goed geweest zijn om mij kapot te rijden...
Nadat ikzelf de kop een tijdje had genomen en er naar mijn mening ook nogal redelijk de pees op had gelegd, deed Pascal er nog een schepje bij...

Het Banoutbos werd jammergenoeg niet aangedaan, maar het gekende toerke errond wel. Pascal was iets verder doorgegaan, maar ook Yoerik besloot (wijselijk) om zijn eigen tempo te rijden. Na de "klimmekes" kwam er een snelle afdaling gevolgd door heel wat stapsteentjes tot aan de bevoorrading.
Genietend van de zon dronken we onzen sportdrank uit en gingen we weer op weg. Het werd een snel begin na de bevoorrading. Deze snelle stapsteenjes en stroken brachten ons weer naar Zwevegem toe waar de gekende strook gras in de woonwijk voor de wielen geschoven werden. Pascal gaf er weer een lap op, met het gekraak van zijne versleten grote plateau tot gevolg. Ondertussen plaatste ik mij effen achter een schoon madammeke dat ook aan het biken was op nen merida (net gelijk hare compagnon die iets verder was).

Geleidelijk aan naderden we Harelbeke en dus ook de Gavers. Eerst nog van aan de vaart naar de baan op... Pascal en Yoerik namen de trap, ik wou kost wat kost naar boven rijden. Dat lukte ook langs de rechterkant van de trap.
Dan den afzink naar de Gavers... Ze zijn nogal wat aan het kappen in de Gavers en dat was ook duidelijk, want heel wat mooie stukken waren niet meer aan te doen.
Jammer ook dat het crossparcours er niet meer in zat... Da's nochtans ook leuk...

Na de Gavers reden we richting Gaverzicht... Op de laatste stapsteentjes er juist voor kregen we Bruno en Rik in het vizier. Nog ne lap erop en we hadden ze voor de rode lichten... Zo gezegd zo gedaan...

Dan efkes langs de grote baan, nog altijd met die kerel met nen Merida in ons wiel. Zijn madam zat heel wat verder achter ons...

Op een bepaald moment kon Pascal zich niet meer inhouden en de vogel was gaan vliegen. We probeerden hem nog bij te halen, maar niets hielp meer... Ik reed ook redelijk rap, maar blijkbaar niet rap genoeg... Het was nie meer goed te maken, ons verlies, maar ja... Pascal was de beste vandaag.

Aan het industrieterrein in Waregem bleek Yoerik blijkbaar heel wat achter te zijn... Ook een klopke? Na een tijdje reed ik, en den eeuwige merida-biker met mij, verkeerd. We hadden een pijlke gemist... Da vlug rechtgezet en dan weer de gas open draaien... Nog efkes het boske aan de hondeschool en dan waren we er bijna... Nog een paar kilometers baan en da was het...

Snelle tocht, maar nie veel speciaals qua parcours. Er zijn veel mooiere tochten in het Waregemse... Mij toch wel geamuseerd en in totaal 78.1 km in de benen toen we thuis kwamen, genoeg dus...


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Boerderijentocht Anzegem op 02/03/2008

Heel uitzonderlijk, maar toch eens een aankondiging op mijnen blog... Klassieker onder de MTB tochten... De Boerderijentocht te Anzegem. Schitterende organisatie de Vrije Basisschool van Anzegem!
Parcours gaat dit jaar richting Ooike, Moregem en dergelijke meer...

Zeker en vast een aanrader!

20080202 TT Ingooigem 64,7 km (Totaal 2007 = 263.8 km)

Ingooigem, 5 jaar mijnen thuishaven geweest. Ik kon dus nie ontbreken op de afspraak in Yvegem... Velen weten dat ik bike, dus moest ik er bij zijn... Dit zou normaal gezien de eerste van de twee tochten van dit weekend worden. Uitzonderlijk voor mij dat ik er twee rijd, maar Ognies wou ik ook niet missen...

Gisteren kreeg ik echter last van "t snot" en nog geen klein beke... Vandaag dan opgestaan met veel twijfels en loden benen... Ik zou wel zien het zou zijn zeker? De gasten hadden ook nie fameus goe geslapen, ik zeker nie... tja, toch wou ik aan biken! Helena verklaarde mij goed gek... (misschien met reden?)

Via mountainbike.be had ik afgesproken met Maarten, alias Kampfschwein. Ik was alleen, hij ook, dus zouden we proberen samen te rijden.

Bij aankomst in Yvegem stond ik al in zweet en in schuim na een flauwe 7 km rijden van thuis naar daar, weliswaar met de flanken van den Tiegemberg, maar toch... Het beloofde voor vandaag dus. Slijkcrosserke en Hanzi zaten er ook al, Cowboy Peter kwam iets later toe. Toen zij vertrokken waren ging ik ook op 't gemak naar buiten en maakte me klaar. Ondertussen kwam Maarten toe en schreef hij zich in. Tijdens de eerste paar kilometers leerden we elkaar wat beter kennen... Eenmaal Tiegemberg in het zicht kwam kreeg hij het iets moeilijker. Bij mij ging het verbazend goed. Die paar kilometers naar de start zullen goed geweest zijn...

Soit, het parcours?
Van in Yvegem ging het via 't Hulstbos en Landergem naar de Tsjampenstraat die dan via een kerkwegel verbinding maakte met de Schernaai. Het eerste stukje omhoog... Daarna weer naar beneden vliegen via de baan om dan via den achterkant van Stijn Streuvels weer richting de Tsjampenstraat te rijden. Van daaruit dan klimmen en weer afzakken naar dezelfden Tsjampie om de kriere op te vliegen die ons deed draaien en keren om de Hellestraat omhoog te rijden. Eenmaal boven was het dalen tot aan de gekenden boomgaard. Als je het een beetje kent, dan weet je welk spoor je daar moet pakken. Velen kenden het duidelijk niet...

Ondertussen was Maarten al een tijdje nergens meer te zien... Jammer... Ik zou dan wel wachten aan de bevoorrading in Kerkhove.

Van daaruit de gekende stukken... Via de baan omhoog, rechtsaf om dan iets verder links het paadje te nemen. Op het einde naar rechts via de baan om dan weer het stapsteentje naar beneden te vlammen en heel kort te draaien naar rechts... Dan helemaal naar beneden en de baan over om weer te klimmen.

Uiteindelijk raakten we aan de andere kant van de grote weg om dan verder de afzink te maken naar Kerkhove, tot aan de eerste bevoorrading. Was nie uitgebreid, maar voldoende voor mij. Hoeft niet iedere week een fameus buffet te zijn hé... Nog even staan wachten aan de bevoorrading, maar nergens geen Kampfschwein of Maarten te zien... Jammergenoeg, dan maar door gereden. Het zou dus een tochtje alleen worden. Goed om eens op eigen tempo te rijden en wat kilometers op te doen...

Eindelijk, de Kwaremont, Pater en Kluisberg kwamen dichter. Eerst kwam de Kwaremont aan de beurt. Effen puffen, maar zonder problemen naar boven... Ingehaald door een paar bikers, maar er zelf ook een paar ingehaald. Daarna de afzink naar de plaats waar de eeuwige hond staat te blaffen. Nu bleek hij er wel niet te zijn, dus is nog zo eeuwig niet :-)
Het stukje bos lag er zeer goed bij! Soms is da hier echt nie te doen, nu konden we mooi doorrijden. Wel een beetje gletsig, maar toch! Rechtblijven was geen probleem voor mij. Die twee voor mij, die mij daarjuist op de Kwaremont inhaalden daarentegen, hadden iets meer moeite... Dan maar afdalen richting Patersberg, maar eerst nog de vuile aardeweg doen die eerst naar beneden loopt om daarna effen te pompen tot boven..

De Patersberg, daar lag hij dan... Ik zag er al een paar te voet staan en een paar het gootje nemen. Ik zou hem wel bedwingen, op mijn eigen tempo weliswaar, maar toch! De goot, da is niets voor mij... Te voet? Voor mijne kop nie!
Eenmaal boven, het gekende stuk tot aan de grote baan tussen Berchem en Ronse. Daarna gingen we de richting Kluisberg. De Pensemont werd den eersten. Ik doe deze klim echt graag. Eerst baan en daarna het bos binnen en de goede kant kiezen. Blijft toch wel steeds de rechtse kant en niet de middengeul. Minder gelijklopend, maar een heel stuk hardere ondergrond.

Daarna hield het eerlijk gezegd ook nie veel meer in. Richting Avelgem via Rugge... Daarna naar Otegem langs binnen om dan naar Yvegem te fietsen via de Zwevegemstraat.

De kilometers (64,7 toen ik terug thuis was) waren belangrijk. Het parcours was iets minder... Al bij al tevreden terug thuis, de benen waren beter dan verwacht... De snotvalling wordt wel erger en erger... Morgen zal het dus een dagske thuis zijn op 't gemakske...

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo