Vandaag sinds lang eens naar het Brugse (allez de omstreken van Brugge) gaan biken. Was al een hele tijd geleden. Ook het biken met Kurt (Kommil Foo) was al een tijdje geleden. Mol was de laatste keer...
Het werd ook ne keer een zaterdag, maar alleen omwille van het feit dat het de zondag niet lukte door een familiefeest. Volgende week is het weer zo...
Soit, vroeg uit bed en in de regen naar Jabbeke afgezakt. We hadden afgesproken om 8u30 en toen ik daar ietwat te vroeg toekwam, zag ik Petanker al rondlopen. Met hem naar binnen gegaan en nog een koffie gedronken. Ondertussen kwamen de vaste forumbikers ook toe.
Kurt liet wat op zich wachten en toen ik uiteindelijk ging vertrekken kwam hij juist af. Gelukkig...
Eenmaal vertrokken, werd het weer al vlug duidelijk dat het parcours er hier en daar lekker vettig ging bij liggen. Na enkele stroken offroad kreeg ik het al goed warm en deed ik mijn goretex mutske af. Niet te lang wachten daarmee, anders riskeer je een verkoudheid als je in schuim en zweet staat...
Via de Hoge Dijken gingen we langzaam richting Zerkegem. In het eerste stuk zat er al eentje tussen waar we moesten afstappen. Na een stukje van een boereveld, kregen we enkele paletten om over te rijden. Juist daarna afdraaien naar rechts en pal, stil... Het was waarschijnlijk wel te doen om erdoor te rijden, maar het was goed om de benen hier al op te blazen en er volgden nog ruim 40 km... Peter kan er van meespreken hé...
Na het "Steedje" reden we op een paar offroad strookskes naar de Dorenhoek.
Het werd duidelijk dat Kurt niet echt in beste doen was, want na elke modderstrook kwam hij een stukje achter. De stukken verhard waren nu en dan welgekomen om te recupereren. Sommigen vlogen echter over de weg, maar bij de eerstvolgende modderstrook was het dan weer blok...
Wat mij wel opviel was dat de nieuwe wielen die ik gemonteerd heb, de Mavic Crosstrails, die stukken lichter zijn dan mijn vorig, de Mavic Mx 517. Hoe een wielsetje verschil kan maken! Ik ben er echt content van!
Soit, wat de tocht betreft. Rond kilometer 20 kregen we de eerste welgekomen bevoorrading waar ook Katrien en Furious zaten. Beiden waren aan het bekomen van de modderstroken. Een kerel die ik vervoegd had tot aan de bevoorrading vroeg me waar mijn compagnon was en ik had Kurt inderdaad effen losgereden. Ik wist dat de bevoorrading niet ver meer was, dus ja, het kon wel even hé...
Na de bevoorrading weer samen op pad. Na enkele kilometer kregen we een mooi stuk bos voorgeschoteld. Welkeen het juist was, weet ik niet meer... Vloetemveld? Daar vlug nog ne keer de pees op gelegd en wat tragere bikers ingehaald vooraleer we de echte modderstroken tegenkwamen. Ik vloog echt wel in het begin van dit stuk en haalde hier heel wat bikers in, maar telkens met respect, indien het niet mogelijk was, dan bleef ik er wel achter. Na een tijdje koos ik de linkerkant van de strook, terwijl het grootste deel rechts zat. Nog een paar zo ingehaald en dan weer rechts gaan rijden als de weg vrij was.
Na deze schitterende strook was het even wachten op Kurt, die opgehouden werd door enkele voorliggers... Nu kwamen heel wat schitterende stroken voor de wielen geschoven... De Abdij van Zevenkerke, een mooi stukje bos, Enink, Bethanie, Hoeve Aandekooi, Tillegembos,...
Dan volgde de tweede bevoorrading aan het mooi stukje parcours dat normaal voor paarden bedoeld was... De bevoorrading deed weer eens deugd. Ik zag aan de bevoorrading dat enkelen daar bezig waren over mijn wielen. Blijkbaar valt dat wel op als je met nieuw materiaal rond rijdt. Nu, het is wel zo dat de wielen er iets anders uit zien omdat de spaken plat zijn en de dessin op de wielen is ook wel mooi...
Na de bevoorrading bleven Kurt en ik nog even samen, maar toen kon ik de benen niet meer stilhouden. Op een offroad strook gaf ik er een lap op en zag ik Kurt niet meer terug. Ik kroop in het wiel van iemand die voor mij reed en de snelheid op de weg ging een stuk de hoogte in. We haalden toch wel een goede 35 km/h.
In Snellegem, ter hoogte van de Boerenmolen zag ik Kurt nog even terug. We moesten een lusje doen en toen ik de lus achter de rug had, begon hij er juist aan. Hij zat duidelijk kapot. Toch haalde hij er nog nen boel in die nog kapotter zaten dan hem!
Via een heleboel stukjes die ik kende van de blosoroute (maar dan in omgekeerde volgorde) kwamen we dan weer terecht in Jabbeke, via het Klein Strand.
Het werd het einde van een mooie, leuke, goed georganiseerde tocht!
Besloten om mijnen bike niet af te spuiten door de rij wachtenden voor mij. Dan maar direct den douche binnen. Kurt stond juist in de zaal als ik uit den douche kwam. Dan nog een leffe gedronken, het welgekomen gratis stuk pizza verorberd, onzen cadeau in ontvangst genomen en weer richting huis.
In de namiddag dan nog eens mijnen bike gekuist, het was de moeite!
Weer genoten van deze schitterende dag!
Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo
Gegevens:
Duur 3:09:50
Minimale hartslag 73 HF/min.
Gemiddelde hartslag 169 HF/min.
Maximale hartslag 194 HF/min.
Standaardafwijking 19,7 HF/min.
Gemiddelde snelheid 19,3 km/u
Maximale snelheid 35,6 km/u
Afstand 53,1 km
Minimale hoogte -11 m
Gemiddelde hoogte 2 m
Maximale hoogte 14 m
Stijging 45 m
Daling 51 m
zondag 28 januari 2007
20070127 TT Jabbeke 53,1 km (2007 => 239,3 km)
zondag 21 januari 2007
20070121 TT Wevelgem 52,6 km (2007 = 186.2 km)
Samen met een heel aantal Steenbakkers gingen we deze week gaan biken naar Wevelgem om daar de BBR tocht van de Trappers te gaan rijden. Ze voorspelden mooi weer, maar als je het de nacht van zaterdag op zondag lelijk hoorde doen, dan leek het er niet op... Nu, we hadden onze naam op het lijstje gezet op ons steenbakkersforum, dus konden we niet anders dan vertrekken... We zouden het anders mogen horen...
Toen ik opstond waaide het enorm, maar dat weerhield mij er niet direct van om richting Wevelgem te trekken... Ik had mij daar in november 2005 goed geamuseerd, dus nu moest ik ook wel gaan hé...
Eenmaal toegekomen in Wevelgem nog wat papierkes van de Boerderijentocht tussen de ruitewissers gestopt en dan richting start. Daar nog effen mijn zadel weer juist gezet, of 't is te zeggen, beter... En het scheelt dus effectief.
Na een paar minuten kwam ook Pascal toe, Rik was er ook al... Gezapig kwam de rest ook toe en tegen 8u30 konden we vertrekken. Enkel Wouter was er nog niet. Maar die zou ons wel inhalen moest die nog starten.
Vanuit Wevelgem gingen we eerst en vooral richting Lauwe. Met de Lar hadden we er direct een stevige brok. Na wat "Wevelgemse bossen" waar John probeerde een boom in zijn zakken te steken, bleek de ondergrond zeker niet van de poes te zijn... We waren nog maar vertrokken en onze groep werd al fameus uitgedund... Ik speelde al een shirt uit, want onder mijne windtex werd het al warm... Na een stukje op verhard langs de Leie, konden we de keuze maken tussen een stukje bos ofwel verder verhard. Velen begonnen hier al te stukken af te snijden en kozen voor het verharde... Amaai, en nog een 50 tal kilometer te gaan... Sommigen waren hier al dood!
Ondertussen waren we Brian al kwijt, die had ons al uit het wiel gereden! Bruno, Steven en (kleine) Bert waren een stukje achter. Het neefje van Steven zou zich hier zeker en vast ook amuseren!
Aan de Lar kregen we een paar smerige strookjes tot aan de brug over de autostrade. Deze bracht ons aan de Franse kant van Rekkem, het ging al vlug over in Neuville En Ferrain. Daar kwam de gekende slechte kasseistrook voor onze wielen geschoven. Hier was het pompen of verzuipen. Pascal en John konden hier "hunne beer ontbinden" en gaven er een lap op! Ik probeerde te volgen, maar moest de rol lossen. Achter mij hoorde ik Berre puffen, blijkbaar ook zijn beste dag niet! Rudy volgde iets verder. Ondertussen waren we ook Rik kwijt, die zagen we in de verte volgen.
Langs "Den Dronkaard" reden we België weer binnen en ging het verder van "pufstrook" naar "pufstrook". Meer en meer bleek dat deze tocht niet niets was! Het is en blijft een zwaar onderschatte streek, de streek rond de Franse grens! Deze tocht maakt het nog eens duidelijk en die van Rekkem op 11 maart zal dat zeker ook doen!
Wat hier ook opvalt, is dat ieder hoekje zijn naam heeft. Zo passeerden we respectievelijk Triloy, Potijzer, de Pannebakkerij, Zevenkoten, Papeye,... en zo kwamen we de kanten van Aalbeke. Ondertussen hadden we de eerste bevoorrading gehad ter hoogte van de Pannenbakkerij. Daar haalde Wouter ons dus effectief bij, samen met Rik die hij op sleeptouw genomen had.
Na de bevoorrading had ik de eenzame biker van weleer (iemand die ik regelmatig tegenkom en waarvan ik toch eens moet leren de naam onthouden) in het vizier en wou ik er naartoe rijden. Ik gaf er dus ook een lap(ke) op. Enkel Pascal slaagde er in om in het wiel te blijven. Juist voor de "klim" aan Vandecasteele kon ik hem bij de lurven vatten. Een groot deel van de rest van de tocht legden we dan samen af. Ondertussen hadden we ook op de rest gewacht.
Enkele smerige stroken beslisten hier toch ook weer om ons groepje in brokken te laten vallen! De strook langs de Leie was er ene die zeker kon meetellen. We begonnen er samen aan, maar hier bleek toch duidelijk dat techniek en fysiek sterk moeten samenwerken om zo'n stroken te overleven. Onzen bike begon meer en meer het gewicht aan te nemen van nen kleinen brommer...
Een beetje over halverwege deze strook langs de Leie kregen we de bevoorrading na een klimmeke tot aan de spoorweg. Na de deugddoende ravito ging het over een privé-domein met een mooi bordje "Met dank aan de manège". Amaai zunne, hier en daar ook fameus puffen om dan een paar meters verder weer de afdaling van aan de spoorweg voor "The Leie Part Two".
Ik zag Hanzi voor mij uit rijden en wou hem ook eens proberen te volgen. Het ging even, maar ik moest toch de rol lossen. Op bepaalde stroken gingen er tal van bikers tegen de grond. Op één stukje stond ik ook zo goed als stil, maar toch wou ik niet plooien en wou ik er persé doorkomen... Het lukte uiteindelijk...
Via de Preshoek ging het nu richting de Lauweberg. De talloze "moze-stroken" begonnen ook bij mij hun tol te eisen en het werd rijden op souplesse (lees: karakter).
Wouter en Pascal, die ondertussen een stukje verder waren, wachtten ons op aan de baan achter een stukje privé, waar het toch ook fameus puffen was... Velen stonden te voet, maar weer wilde ik niet plooien, alhoewel ze te voet soms rapper gingen...
Uiteindelijk kregen we op het einde dan nog een stukje Leie voorgeschoteld! Nog even doorbijten tot aan de brug en we waren weer in Wevelgem! Fameus goed afgezien, maar ook wreed goe geamuseerd!
Daarna nog gebruik gemaakt van de uitgebreide afspuitstand, de gratis hotdog en de plaatselijke Leffe!
Awel, wreed wel bedankt zunne Wevelgemse Trappers!
Volgend jaar ben ik zeker terug!
Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo
Gegevens
Duur 3:22:45
Energieverbruik 3751 kcal
Minimale hartslag 78 HF/min.
Gemiddelde hartslag 171 HF/min.
Maximale hartslag 193 HF/min.
Gemiddelde snelheid 17,7 km/u
Maximale snelheid 40,4 km/u
Afstand 52,9 km
Stijging 320 m
Daling 341 m
zondag 14 januari 2007
20070113 TT Kemmel 46,6 (2007 = 133.6 km)
Vandaag samen met Bert, Pascal (Rhumboy), Pascal (Moonrider), Rhumboy zijn broer en Wouter afgesproken om te gaan biken in het Heuvelland. Ik hou wel van deze streek en verlangde dan ook al weer een tijdje om de Monteberg, Rode Berg, Zwarte Berg, Kemmel, Cats en dergelijke meer te gaan bedwingen.
De afgelopen week was echter niet direct de meest geschikte voorbereiding geweest. Enkele nachten moeilijk geslapen, de verkoudheid die niet weg wil is overgegaan in hoestaanvallen,... Soit, we zouden wel zien, ik had willen gaan voor de 55 km...
Het weer van de afgelopen dagen had het parcours er zeker niet makkelijker op gemaakt, maar dat was het ook niet op 15 augustus in Poperinge noch op 1 mei in Ieper... Nie plooien dus.
Na wat wachten aan de start vertrokken we zonder Wouter omstreeks 9 uur. Na het bellen naar zijn gsm bleek die af te liggen, dus gingen we ervan uit dat hij nog in zijn bed zat... Later bleek niets minder waar...
Soit, wij dus op weg. Na een inloopstrookje op de weg, ging het via een paar strookjes richting Hooghof en Noordhoek. Hier en daar bleek het al gauw dat het een tochtje zou worden om u tegen te zeggen. De regen van de afgelopen dagen had zijn werk duidelijk gedaan. Overal mooi berijdbaar, maar toch glibberig en de aandacht erbij houden...
Op 't gemakske naderden we de eerste beklimming van de dag. Het ging richting de Monteberg. Hier bleek dus al dat ik niet mijn beste dag had. Vanaf het moment dat het lichtekes begon bergop te gaan, moest ik de anderen laten gaan en begon ik te zweten gelijk een rund... Nu ja, ik was nu naar hier gekomen, dus zou het afzien worden. Misschien zou het binnen hier en een aantal kilometers beteren.
Ondertussen bleek al gauw dat Pascal zich hier wel thuis voelde. Siegfried (aka Lichterveldenoare) bleek ook nie echt slecht te bollen... De broer van Pascal had ons ondertussen al ver achter zich gelaten. Hij had dus zeker geen last van de koerse-pion op zijnen bike.
Na de Monteberg volgden de hellingskes elkaar in een redelijk tempo op... Baneberg, Hellegat, Rode Berg, Vidaigneberg, de stukskes vals plat ertussen enz.
Ik moest echt wel vechten tegen mezelf om verder te gaan op bepaalde momenten. De andere moesten nu en dan wel eens wachten op mij, gewoonweg omdat het van niet beter kunnen was vandaag. Een echte baaldag, een offday! Excuses zoeken was niet nodig, ik was gewoonweg slecht! Ik keek er nochtans al lang naar uit om naar hier te komen, maar soit, het zou dus een voormiddag afzien worden. Telkens ik alleen kwam te zitten, moest ik inbeuken tegen de wind. Ik zag de anderen voor mij uit rijden. Meestal Moonrider vooraan met Wouter (die ons ondertussen bijgehaald had), daarachter Bert en Siegfried en nog een beke erachter Rhumboy... Ik kon geen enkele bij houden, frustrerend... In de afdalingen daarentegen kon ik telkens veel van de achterstand goedmaken. Nogal een geluk dat de dalerscapaciteiten niet moesten inboeten door de verkoudheid!
Soit, we bevonden ons dus op Frans grondgebied... Le Mont Noir, da was dan den eersten die we weer gingen aansnijden, gevolgd door de Mont Kokereel iets verderop. Geleidelijk aan kwamen we dus dichter bij de Catsberg... ik ging dus moeten beginnen nagaan of ik al dan niet de 55 zou doen, of mij beperken tot de 45 km. Aan de Zwarte Berg ging ik bijna tegen de vlakte omdat ik op mijn trappers wou gaan staan en mijn voorwiel iets te hoog optrok... dus voet aan de grond... De enigste keer trouwens (samen met die balkskes gevolgd door trappen), terwijl veel anderen hier en daar te voet stonden. Kwestie van verstand op nul en blik op oneindig hé...
We zagen de Mont de Cats al liggen in de verte. De piloon die daar helemaal boven staat, zagen we al lachen. Eerst moesten we echter nog de Mont De Boeschepe nog gaan bedwingen. Dit lukte al iets beter, maar toch moest ik de anderen weer laten gaan. Iedereen stond bovenaan te wachten op mij. Schoon van gunder...
Daarna richting Cats, waar we efkes stopten aan de splitsing. Zowel Pascal (Rhumboy) als ikzelf kozen voor de 45 ipv de 55. Het zou een beetje van het goede teveel geweest zijn voor mij.
Pascal was duidelijk de klimmer van ons twee en ik de daler. We haalden elkaar telkens weer bij op ons eigen sterk punt. Ik vloog hier en daar naar beneden, maar kon Pascal niet bijhouden als het omhoog ging...
Na langs de Mont de Cats gereden te hebben, ging het via Berthen richting de Zwarte Berg die we dus voor de tweede keer op moesten. Ook hier ging Pascal weer zijn gang, terwijl de afdaling mij zonder problemen tot bij hem bracht.
Na nog wat andere stroken kwamen we weer in België terecht... Via Dranouter reden we richting Kemmelberg om daar de laatste hoogtemeters op te doen. Je kon kiezen om hem er nog bij te nemen of niet... We waren nu zo ver, dus waarom niet... Ik was wel niet in beste doen (verre van), maar ik wou hem er toch zeker nog bij nemen...
Deze laatste klim bracht ons bij een afdaling om echt op te vliegen en dan waren we weer aan de start.
Nog even gebruik gemaakt van de schitterende afspuitstand en nog wa gedronken samen met Lok, Lichterveldenoare en de Steenbakkers. Ook nog Katrien20 tegen het lijf gelopen en dan was het weer richting huis... Fameus afgezien maar wreed content dat ik het gedaan heb....
Viel wel op dat veel beklimmingen langs de makkelijke kant waren en dat de afdalingen de moeilijkere kant waren. Met die van Ieper en Poperinge was het juist omgekeerd... Ook nie keer leuk!
De zwaarste stukken zater er echter niet in... Anders zou ik zeggen jammer, vandaag zeg ik gelukkig...
Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo
Gegevens:
Duur 3:05:45
Energieverbruik 2817 kcal
Minimale hartslag 71 HF/min.
Gemiddelde hartslag 153 HF/min.
Maximale hartslag 213 HF/min.
Standaardafwijking 20,2 HF/min.
Gemiddelde snelheid 17,4 km/u
Maximale snelheid 55,0 km/u
Afstand 46,6 km
Stijging 825 m
zondag 7 januari 2007
20070107 Roubaix - Ronde Des Rois 42 km (2007 = 87 km)
Na wat slingerwerk door Roubaix zelf waren we Wouter bijna kwijt in de eerste stuk off-road. Hij was van plan om een andere weg te nemen... De pijlen stonden redelijk groot op de grond en toch slaagde hij er nog in om te missen... Tja...
Het ging richting de spoorweg waar het direct duidelijk werd dat het hier ook wel wat geregend had. We hadden direct een bike die ietske zwaarder was door de modder van de afgelopen dagen... Enkele bikers gingen links tegen de grond, rechts gleden ze uit, in de midden bijna tegen de grond... Het was dus opletten waar je reed en je gedachten erbij houden. In het begin haalden veel bikers ons aan een hels tempo in op deze strook, maar iets verder waren er toch veel die te voet stonden... Mindere ervaring? Verkeerd geschakeld? Verkeerde bandenkeuze? Bandendruk? Wie gaat het zeggen. Enkele vlamingen hoorde ik ook zeggen dat je voor zo'n omstandigheden niet naar Frankrijk moet komen... Inderdaad, maar het zou overal zo zijn geweest, als je het weer van de laatste dagen bekeek... Ik vond het overal nogal redelijk meevallen, al moest je natuurlijk opletten...
Na deze stroken wachtten we allemaal op elkaar en gingen we weer op weg. Een aantal kilometer verder sloeg John af voor de kleindere toer... De maag had zijn tol geëist? Of was twee dagen na elkaar biken teveel?
Soit, wij dus verder met de rest van de groep... De kasseistroken kwamen er aan... Op een bepaald moment moesten Steven, Rik en ik de anderen laten gaan... en dit op een stuk waar ik vorig jaar met Marc (alias Moviestar) van de Superiabikers van de anderen wegreed... Een stuk kasseien vals plat tot aan een kapelleke..
Na enkele minder gekende stroken kwamen we dan aan Carrefour de l'Arbre... Aan ongeveer 40 km legden we de eerste strook af, tot aan het café... Daarna werd het een smerigere strook die dus iets minder rap gedaan werd en waar we ook meer bikers moesten inhalen... Het was dus opletten voor het uitschuiven...
Op een tiental kilometer van het einde, ter hoogte van Marais, kregen we de 2 de bevoorrading, waar het dan nog begon te regen ook! Na een tas warme soep en een babbelke met Scubaluc, gingen we weer op weg... Bert, Wouter, Yoerik en Rudy moest ik weer laten gaan... Steven en Rik moesten mij dan weer laten gaan... Aan de terrils kwam ik Rudy tegen die stil stond... Zijn remmen waren volledig weg... Ik raadde hem aan rond te rijden, maar blijkbaar deed hij wel de klim, maar dan de afdaling te voet...
Beide terrils waren makkelijk om op te rijden, terwijl er toch wel verwonderlijk velen te voet stonden... Eenmaal boven kregen we een schitterend zicht! Nie te doen... Dan maar de eerste naar beneden en direct nummer twee omhoog! De tweede naar beneden ging niet echt makkelijk omwille van mijn voorligger die plotseling veranderde van idee en van zijn bike sprong. Ik kon hem niet meer ontwijken en moest dus ook voet aan de grond zetten. Daarna dus maar met één voet in de pedalen naar beneden!
Daarna werd het recht naar Roubaix in een sneltempo om de achtervolging in te zetten op Bert, Yoerik en Wouter. Ik kon ze niet meer teruggrijpen... Ik zag ze terug aan de afspuitstand. Na lang wachten omdat er enen zijn bike precies ging opblinken, konden Bert, Wouter en ik onzen bike afspuiten. Blijkbaar had Yoerik een rappere kant gevonden. Rudy kwam achter mij staan, terwijl Steven ervoor koos om zijn bike niet af te spuiten. Rik was er nog in geslaagd om te voet te moeten eindigen door een platte tube...
Na de overheerlijk warme douches (ik nam weer het kleedkotje van Van Petegem 2003, net zoals vorig jaar), ging het richting den après.
Met 437 deelnemers waren de organisatoren doodcontent. Wij gingen weer met een beker naar huis voor de verandering... Weer een groot aantal buitenlandse deelnemers bij ons...
Na wat te drinken met Lok36000 gingen we dan richting thuis... Wel bijna vergeten om Rudy af te zetten, maar dankzij oerik is hij toch nog in Moen geraakt...
In de namiddag dan maar de beentjes ontspannen met een wandelingeke samen met het gezin van Yoerik...
Op naar Kemmel zaterdag 13 januari...
20070106 Zottegem-Velzeke 45 km (2007 = 45 km)
Eenmaal op baan richting Zottegem verliep ales goed, maar eenmaal in Velzeke zagen wij niets dat ook maar enigszins op een TT trok. Blijkbaar was het dus in Zottegem zelf, bij de Bevegemse vijvers, waar ik deze zomer al een tocht startte en ook de Regiotour deed. Ik was ervan overtuigd dat ze hier een mooie tocht konden organiseren.
Toen we in Zottegem toekwamen waren de mensen van Shimano nergens te bespeuren. Dus nog vlug ne koffie gedronken en tegen dan waren ze er wel. John en ik dus naar daar, onze papieren ingevuld, pass afgegeven enzoverder. John kreeg de Merida en ik kreeg de Cannondale Taurine. Beide bikes zijn zeer licht in vergelijking met onze Cubes.
Ik kreeg dus de Cannondale Taurine met de volledige XTR groep... Dualcontrols, wat ik dus helemaal niet gewoon was, schijfremmen die ik ook niet gewoon ben en zomerbanden in dit weer! Het zou dus effen wennen zijn...
Al gauw bleek dat de bikes enorm goed bolden, dat ze makkelijk schakelden,... maar wat zou de vettigheid geven? Bij de eerste modderstroken bleek het dus direct dat we toch wel ietwat zouden moeten opletten (en dat is zeker lichtjes uitgedrukt...)
Na de winter zet ik op mijn bike de SRAM X0 achterderailleur en shifters (die ik gewonnen heb in Mol) op mijn bike en zal ik effen kunnen evalueren tussen Shimano en Sram...
maandag 1 januari 2007
20061230 TT Leupegem
Tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag had het echt wreed lelijk gedaan! Toen ik omstreeks 4u30 wakker kwam was het echt aan het stormen dat het geen naam had! Ik wist dus niet wat het 's morgen zou geven...
Toen ik op stond was het eerste wat ik deed toch wel even door de venster kijken om na te gaan welk weer het was. Het werd dus echt Flandrien-weer! Regen en wind, wat moet een mens meer hebben op zaterdagochtend om op zijnen bike te springen?
Tja, we hadden afgesproken, dus we mochten niet plooien. Om 8u15 waren Pascal en Yoerik van de partij. De fietsen inladen en we konden vertrekken naar Leupegem. Ver was het niet, dus waren we iets later aan dan anders... Daar ter plekke hadden we afgesproken met Wouter en Andy. Wouter was er uiteindelijk, Andy niet. Na een sms'ke naar Andy, bleek hij later te starten. We zouden wel nog te weten komen waarom...
Eenmaal op weg bleek het al gauw een tochtje te worden dat niet van de poes zou zijn... Regen, wind, modder, beklimmingen,... Al na een twee tot drie kilometer kregen we een mooie klim voor de wielen geschoven... Het was daar al pompen of verzuipen. Het was al duidelijk dat mijn verkoudheid nog altijd niet uit mijn lijf was! Nu ja, op karakter dan maar. Na deze klim vlug effen gestopt om de regenjas uit te spelen en dan weer on track.
Na een redelijk zware klim tegen wind op de kasseien kwam ik helemaal alleen te zitten. Zowel Wouter als Pascal hadden precies goede benen, Yoerik bengelde tussen hen en ikzelf in... Chasse patat aan het spelen zeker?
Tijdens de afdaling, volgend op deze klim bleek Yoerik stil te staan, last van zijn oog... Ook Pascal stond stil, die was tegen de vlakte gegaan en had wat last van de knie. Op het einde van de afdaling bleken mijn remblokken het vooraan begeven te hebben... Jammergenoeg lagen de reserveblokjes in de wagen... Tju man... Tijdens het controleren van de remblokken bleek ook dat mijn wielspanner niet vast zat... Had dus al gans de tijd met een los voorwiel gereden, gevaarlijk dus!
Aan den Egelantier dan maar samen met Yoerik (die bleef last hebben van zijn oog en geen risico's wou nemen) een kortere weg terug genomen via de N60. Pascal wou niet afgeven en ging verder met Wouter en Siegfried (Lichterveldenoare).
Na een goede 15 km waren Yoerik en ik dus weer aan de start... Jammer, want het leek een mooi maar zwaar tochtje te worden.
Nogal een geluk dat we de enigsten waren aan de afspuitstand, want het was maar een pis-straaltje!
Tijdens het uitslurpen van onze koffie kwam ook Andy daar toe, maar die moest noet starten. Hij had blijkbaar de eer om samen met Filip Meirhaeghe te starten... Hij verlangde al zo lang naar een foto en nu mocht hij direct op baan met zijn idool! Als da gene goede jaarafsluiter is...
Alleszins beter dan de mijne en die van Yoerik!
Soit, op naar een minstens even goed bikejaar 2007! Volgende week startend met Zottegem en misschien toch nog Roubaix!