20070526 TT Kaprijke 70 km (totaal 2007 => 1248.8

Vandaag samen met Steve afgesproken om te gaan biken in Kaprijke. Yoerik had gisteren afgebeld, Rudy zou later starten. Wij dus met z'n tweeën op weg...

Ik wist helemaal niet wat ik ervan zou kunnen verwachten, plat dat wel ja, maar van parcours? Da wist ik nie... Volgens het forum mtb.be is het een mooie tocht, met veel potentieel en veel mooie off road stukken.

Toen ik toe kwam begon het te regenen... Tegen dat de bike van de wagen was en ik volledig klaar, was het gedaan met druppelen. Ik nam mijn regenjas dus niet mee, want over het algemeen is het dan toch meer tot last dan iets anders...

Steve stond al te wachten toen ik arriveerde aan de inschrijvingen. Ik mij dus vlug ingeschreven voor de 90 km... We zouden wel zien, maar de 70 waren zeker het minimum... We kwamen al gauw een splitsing tegen voor de 50 km... Diegenen die twijfelden, zouden dus niet lang mogen twijfelen of ze zouden ofwel op hun tandvlees zitten, ofwel vloeken dat het te vlug voorbij was...

Wij kozen dus resoluut voor de 70 km... De enige spelbreker zou misschien wel eens de wind kunnen worden. Die was nogal redelijk nadrukkelijk aanwezig. We zouden wel zien, misschien hadden we hem wel in de rug de laatste kilometers?

In het begin bleven we enkele meters achter de Herders en co hangen. We reden bewust niet op hun tempo mee, want die mannen kunnen een redelijk stukje biken. Het viel wel op dat we er een paar konden bijhalen in de stukken offroad, maar verhard waren die dan weer weg.
Na een stukje offroad met een schone singletrack, stopte ik onder een brug om mijn onderhemd af te doen, ik had het al meer dan warm genoeg. Ondertussen kreeg ik ook nog een sms'ke om te beantwoorden. Rechts van ons hoorden we ondertussen een paar bikers vloeken... Waarom? Het was blijkbaar nogal redelijk smallekes en glibberig door het natte gras. Direct daarna kregen we een talud voorgeschoteld die ik niet boven geraakte... Ik trok mijn stuur omhoog en kantelde bijna, moet toch nog het lichtere gewicht van deze bike gewoon worden op zo'n stukken. Aan de rode lichten keek Steve eens en die bleek 33% geweest te zijn, die talud! Niet niks dus...

Aan de overkant van de weg stond er ons een mooie speeltuin te wachten. Den talud weer omhoog op het zand... Was mooi te doen, maar de biker voor mij viel jammer genoeg stil... Hij zei het zelf dat het jammer was, dat het zeker te doen was...
Direct daarna steil naar beneden het bos binnen en hier volgde heel wat draaien en keren! Schitterend, op en neer, steil naar beneden,... Steve kwam een stuksken achter, hij stopte (zoals het bikers ondereen betaamt) voor een gevallen biker achter zich.

Het minste stukje voor deze tocht lag voor mij tussen de twee bevoorradingen, buiten het stuk bos dat daar tussen lag. Ondertussen vlamden we nogal redelijk tijdens deze kilometers. Dit toonde ook aan dat de meeste stukken verhard zich hier bevonden.

Na de laatste bevoorrading doseerden we onze krachten iets meer. Jammer genoeg vergat ik mijn hartslagmeter weer aan te leggen zodat ik geen zicht meer had op de gereden kilometers... Steve hield die dan wel weer bij, gelukkig...

Op een bepaald moment kregen we een schitterend stuk bos voorgeschoteld! Steve draaide efkes verkeerd, maar dat had ik dus niet gezien, daar ik me juist in deze draai efkes voor hem had gezet door een ander spoor te kiezen. Ik reed dit stuk op mij eigen tempo en wou eens goed vlammen. Het was wel een mooi lang stuk! Schitterend! Hier doen we het voor!
Op een bepaald moment zag ik dat Steve niet meer in mijn wiel zat en ik wachtte dan ook op een plaats waar het te doen was, de rest was immers allemaal singletrack.
Na efkes kwam Steve er ook weer bij...
Iets daarna volgde nog een fameuze zandstrook. Hier werden de benen nog eens gecontroleerd op de aanwezige (of afwezige?) jus en kracht in de benen.

Vanaf daar wist Steve me te vertellen dat de jus bijna uit de benen was... Nu ja, die 70 km waren misschien plat, maar die wind speelde ons soms parten...

Naar het einde toe werden we nog bijgehaald en gepasseerd door twee "ouderen" op de bike.

Het laatste zware stuk (dodelijk voor wie al op het einde van zijn krachten zit...) was het laatste bos. Dwars door het bos, zonder paadje, inzakken in de bladeren en turf, draaien, keren en niet echt aangeduid... Amaai, nog effen puffen... Daarna was het in sneltrein naar den arrivée, tot we nog even moesten stoppen aan de lichten en dan weer de sneltrein op gang konden trekken... iets tusse de 30 en 35 km/h haalden we nog uit de benen.

Aan de arrivée nog vlug iets gedronken en dan weer naar huis.
Voor een "platte" tocht viel deze wel heel goed mee! Ik keer hier wel terug als het kan volgend jaar!

20070520 TT Opbrakel 31,7 km (Totaal 2007 => 1178.8 km)

Vandaag sinds lang eens helemaal alleen op stap... John was naar Beuvry in Frankrijk, Berre zit in het Brugse, Steven is op weekend, Wouter is geblesseerd sinds Wissant, Pascal is ziek, Yoerik zit thuis,...
Soit, ik wou de benen losrijden na donderdag en ging naar Opbrakel. Ik had beloofd aan Helena dat vroeger thuis zou zijn dan anders door de daguistap van donderdag... Belofte maakt schuld dus.
Ik 's morgens naar Opbrakel en daar de korte afstand gaan doen, 30 km... We zouden zien wat dat geeft.

Bij de inschrijving kwam ik direct Grote Plateau, Cowboy Peter en Lok36000 tegen. Die gingen voor de grote afstand, natuurlijk... Ik mij inschrijven en dan ook weg... De benen leken inderdaad nog wat zwaar van donderdag, maar dat zou gaandeweg wel verbeteren...

Deze tocht zou mij op stukken brengen die ik nog niet gedaan heb, maar toch niet zo heel ver van ons thuis zijn... Het zou dus leuk worden en ik kon eens helemaal op mijn eigen tempo rijden, zowel klimmend, plat, dalend,...

Op zich vond ik het wel een mooie tocht, met mooie stukken zoals Bois de La Louviere, La Motte, La Potterie,...

Wat mij vooral opviel, was het verschil in niveau... Ik die met redelijk zware benen zat, kon iedereen die ik in de verte zag rijden, makkelijk bijhalen en achterlaten. Het deed me denken aan mezelf in het begin, respect voor al diegenen die van de eerste kilometers al in het rood zitten en het toch volbrengen!

Op 't gemakske vervolgde ik mijn weg en genoot ik van de natuur en van de mooie stukjes offroad. Wel soms redelijke stukken verhard of op de oude spoorweg, wat niet echt spectaculair was... Nu ja, de korte afstand moet voor iedereen toegankelijk zijn hé, maar toch was het leuk.
Hier en daar een pittige afdaling waar een beginner toch wel soms eens extra zal slikken.

Uiteindelijk werd het Brakelbos dan het laatste stuk dat echt eens mooi was, met hier en daar een stukske echt ploeterwerk. Nog efkes doorgaan en we waren er...
Nog vlug de bike afspuiten, want veel volk was er nog nie... Nog nen ice-tea naar binnen en dan naar huis om juist de limiet van 11u te halen! De vrouw was weer content, voglende week dus weer een langere afstand...

Kaprijke, here we come voor de 70 of 90 km...

Gegevens
Energieverbruik 1650 kcal
Minimale hartslag 64 HF/min.
Gemiddelde hartslag 164 HF/min.
Maximale hartslag 190 HF/min.
Gemiddelde snelheid 20,2 km/u
Maximale snelheid 44,6 km/u
Afstand 31,7 km
Stijging 475 m

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20070517 TT Wissant 77,6 km (Totaal 2007 => 1147.1 km)

Vandaag stond de "Wissantaise" op het programma. Tot nu toe was de vorige editie van den dezen één van de mooiste tochten die ik reed! Schitterend gewoon. Het was dus weer al een tijdje dat ik naar deze tocht uit keek! Enige nadeel, het is dus zeer vroeg opstaan om er op tijd te geraken...

Pascal had de de dag ervoor laten weten dat hij door een plotse koorts geveld was en dus niet kon meegaan, jammer!
Om 5u30 had ik afgesproken bij Yoerik om dan door te rijden naar Waregem en daar om 5u45 Rudy op te pikken. Samen reden we dan naar de grensovergang in Rekkem. Daar stond Berre ons reeds op te wachten met Wouter. John kwam iets later... Van Andy jammergenoeg geen spoor... Petanker en Vommie van het forum mtb.be kwamen ook nog aansluiten en wij weg...

Wij dus richting Wissant in de regen. Het leek weer te worden zoals vorig jaar... Regen tot we ginder waren en dan mistig weer om later over te gaan in mooi zomerweer... Het bleef echter wel lang regenen vandaag! Hopelijk zou het geen regentochtje worden, want dan zou de tocht veel aan amusementswaarde inboeten!

Toen we toekwamen in Wissant konden we zo goed als aan de deur parkeren... In Vlaanderen zou dit toch geen waar zijn zunne... Het zou een overrompeling zijn, in Frankrijk dus niet! Schitterend, die kleinschaligheid.
Na ons ingeschreven te hebben, konden we van start gaan. We hadden net de groepsstart gemist, maar dat was niet erg, we konden dan op ons gemakske en zonder al te veel drukte aan de slag...
Na een paar kilometers kwamen we Scubaluc al tegen, die het te warm had... Nog geen vijf kilometer gereden en we hadden er ook al een hoop gezien met heel wat pech! Amaai, het leek een slagveld te worden.

Het werd ook al gauw duidelijk dat het weer zijn invloed had gehad op de staat van het parcours. Via La Basse Sombre, Les Gros Hures en Le Courtil Brulé gingen we op weg! Het zou weer puur genieten zijn! Direct klimmen, dalen, klimmen, dalen,... zonder enige kans op recuperatie. Wouter toonde direct dat hij weer in form zat... Als het klimmen was, was hij steevast voorin te vinden... Net als Yoerik die blijkbaar ook wel een goede dag had! Na een achttal kilometer kwamen we in het dorpje Hervelinghen. De afdaling ervoor bleek toch wel heel pijnlijk geweest te zijn voor iemand... We gokten op een gebroken sleutelbeen te zien aan de manier waarop de man liep...

Na deze stukken ging het richting het dorpke Bonningues-Les-Calais, om dan richting de "Mont Blanc" te gaan. Verder volgden ze elkaar vlug op, de beklimmingen, de afdalingen, de offroad stroken,... Net voor de eerste bevoorrading kregen we nog een mooie singletrack voor de wielen geschoven! Amaai, net voor het opdraaien van de grote baan, was het effen afstappen omdat er geen aanloop kon genomen worden door enkele tragere voorgangers, maar geen erg, we hebben geduld...

Aan de bevoorrading kwamen we dan nog Petanquer en Vommie weer tegen, die iets vroeger vertrokken dan ons. Na wat gebabbeld te hebben, bleken de mannen die de bevoorrading verzorgden de enige die Frans spraken.

Een paar kilometer na de bevoorrading mochten we een bos binnen en daar was het puur genieten... Het Domaniale de Guines was schitterend om in te biken. Het viel wel op dat de Fransen telkens afstapten van de eerste stroken modder en zo de boel een stuk ophielden... In het bos was het dus slalommen tussen de wandelende Fransen...

Na dit bos was het effen zoeken naar de pijlen voor de 70 km... Blijbkaar waren die weg en na wat zoeken gingen wij dan maar de tocht van de 90 km volgen om dan een stuk verder aan te sluiten op de 70 km... Van daar uit kregen we een fameus stuk "vals plat" voor de wielen geschoven! Amaai, niet te doen... Ne fameus zuigenden ondergrond en dan nog eens omhoog! Ik moest flink doseren of het was echt opblazen van de benen.

Na het iets verderop liggende bois de Hermelinghen kwamen we ter hoogte van het dorpje Boursin. Naast het Bois du Boursin liep een schitterende, maar smerige strook offroad. Wouter nam (zoals vaak tijdens de tocht) het voortouw en gaf er een lapke op... Plots zagen we hem tegen de vlakte liggen, nochtans, geen afdaling... Hij was in het verkeerde spoor gekomen en viel onzacht op zijn knie. Na een korte analyse belden we de pechdienst op en spraken we af aan de witte toren ook gekend als de Ferme du Mont, maar blijkbaar niet door de pechdienst...
Soit, na een goed uur stil te staan en een redelijk afgekoelde Wouter als gevolg, kwam de pechdienst aan. Wouter en zijn bike werden ingeladen en John vergezelde hem. Yoerik, Rudy, Berre en ik zetten onze weg verder...

Geleidelijk aan bleken Yoerik en Berre over de sterkste benen te beschikken van ons vieren... Ze namen dan ook geleidelijk aan wat voorsprong. De beklimmingen bleven elkaar opvolgen, afdalingen werden soms wat moeilijker (of was dat door de vermoeidheid?) Le Mont Gallien, La Vallee, Le Grand Vieux Rietz, Le Courtil Boujon, Le Mont De Fiennes, Le Mont Cochet, La Croix,... er bleek geen einde aan te komen aan alles...

Op een bepaald moment konden we kiezen tussen de makkelijke weg en de moeilijke. Yoerik en Berre die al een stuk voor ons waren namen echter de makkelijke, wat ons dus op nog wat meer achterstand bracht. Ondertussen deed mijn achterderailleur ook een beke raar en kwam de ketting terecht tussen de cassette en het wiel terecht... Tja, pech, iets verder weer van het zelfde, dus mijn grootste tandwiel achteraan lukt niet meer... Nog enkele beklimmingen volgden... We moesten nog naar de afdaling aan de Mont Du Couple... Onderweg waren we al Jocca tegengekomen, maar die lieten we al even vlug weer achter... Hij had blijkbaar ook het beste van zijn krachten gehad.

Deze afdaling nu was echt schitterend! Na deze afzink, was het nog effen richting Wissant om dan zeer voldaan toe te komen, nog een broodje te eten, nog wat te drinken, een campingdouche te nemen en weer naar huis te gaan!

Wouter stond ons, samen met John op te wachten. Hij zag er al stukken beter uit dan een paar uurkes eerder...

Awel Steenbakkers, merci voor het gezelschap tijdens deze weer heel schitterende tocht! Staat met stip genoteerd voor volgend jaar!


Gegevens

Energieverbruik 6397 kcal
Minimale hartslag 92 HF/min.
Gemiddelde hartslag 165 HF/min.
Maximale hartslag 196 HF/min.
Gemiddelde snelheid 16,3 km/u
Maximale snelheid 45,6 km/u
Afstand 77,6 km
Stijging 1655 m

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

20070512 TT Reningelst 43,38 km(totaal 2007 => 1069.5 km)

Oef eindelijk tijd voor een verslagsken van een tochtje van meer dan een week geleden.

Ik had afgesproken met John en Yoerik om te gaan biken in Reningelst. De streek leent zich echt wel tot schitterende tochten! We hadden genoten van de tocht in Ieper op 1 mei, dus konden we hier niet ontbreken.

Op het laatste moment liet Yoerik weten dat Hugo ook weer zou meegaan en dat hij via Deerlijk ging rijden. Ik had beloofd om John op te halen, dus spraken we af aan de start.

Eenmaal in Reningelst leek het ons daar wel heeeeeeeel kalm. Misschien had het slechte weer van de voorbije week daarmee te maken. Na meer dan een maand warm weer was het nu toch wel weer redelijk fris... Wat zou dat geven, weer in de modder biken? De modder in combinatie met mijn nieuwe bike die voor het eerst dienst deed... Samen met Yoerik had ik een fiets in elkaar gebokst: een witte Flanders FXT Forza 2006 , een witte Fox F80 RL 2007, gripshifters SRAM X0 met achterderrailleur en een XTR voorderailleur... Da kon niet mis gaan dacht ik...

Soit, wij na de inschrijvingen op weg en het leek direct een weertje van mijn voeten te zijn. Geen regen, maar een fameuze wind! Die zou ons zeker parten spelen.
John wist van in het begin al te melden dat hij hun uitstap in Luxemburg nog voelde in de benen. Ikzelf leek ook niet direct over schitterende benen te beschikken vandaag. Tja, de ene dag is de andere niet! Dat was duidelijk.

De beklimmingen volgden elkaar redelijk vlug op... Boeschepeberg, De Zwarte, De Rode, de Catsberg, de Scherpeberg,... We deden ze allemaal, behalve de Kemmelberg, maar dat was zeker niet erg...

Op de flanken van de Catsberg (denk ik), leed ik kettingbreuk. Ik moest dus jammergenoeg de beklimming te voet afleggen omdat de man met het materiaal mij voorbij gereden was. Ik had immers gezegd dat alles in orde was... Dacht dat hij gewoon afgevallen was, die ketting...

Na het monteren van de powerlink konden wij dan weer op weg. Aan de splitsing kozen John en ik voor de 40 km, want John had de benen niet (bij mij waren ze ook minder...) en ik moest nog wennen aan de nieuwe houding op de bike. Door de andere geometrie leek ik veel agressiever op de bike te zitten.

Yoerik en Hugo gingen voor de grotere toer...

De laatste 15 kilometer bleken constant inbeuken tegen de wind die nog wat meer was komen opzetten! In de afzink naar Reningelst was het zelfs zo dat we tijdens een afdaling fameus mochten meetrappen om vooruit te gaan! Nie te doen!

Redelijk moe, maar voldaan van de rit en tevreden van de bike, kwamen we weer aan op de startplaats. De bike vlug wat afgespoten, nen Duvel gedronken (merci John!) en dan naar Avelgem, waar een moederdagmenu op ons stond te wachten bij onze ouders...

20070506 Sint Lievens Houtem (totaal 2007 => 1026.12 km)

Vandaag waren we maar met twee Steenbakkers die naar Sint Lievens Houtem trokken, dachten we... Een paar waren er naar Luxemburg voor een marathon, een paar zieke, een paar die gewoon geen tijd hadden...

Om 7u30 kwam Yoerik mij thuis oppikken voor een tochtje in de laatste zomerzon in deze vroege lente... Vanaf morgen zou het immers gaan regenen.
Toen we in Sint Lievens Houtem aankwamen zagen we Rik Denys al staan, die daar dus ook naartoe gekomen was. Hij was aan het wachten op een compagnon.

Wij ons ingeschreven en on track... Velen vlogen ons in de eerste kilometers voorbij, maar we zouden ze later wel weer bijhalen. Deze streek is mij niet onbekend na de regiotoer van vorig jaar en enkele tochten uit het Zottegemse. Het zou er eentje worden om niet te onderschatten naar mijn mening. Alhoewel dat de droogte het toch wel een snel parcours zal maken...

Al vanaf de eerste meters was het duidelijk dat het parcours niet plat zou zijn en dat de wind ook wel zou meespelen. De bepijling was schitterend, al was het op bepaalde plaatsen soms onduidelijk door de ongeveer dezelfde bepijling van een andere organisatie, maar kom, we gaan niet muggeziften...

De streek ken ik wel redelijk qua offroad, maar de namen van die gemeentes kan ik dus niet onthouden, gelukkig brengt de gps op zo'n momenten enig soelaas... We gingen dus vanuit Sint Lievens Houtem richting Kottem om via de flanken van Hillegem richting Oombergen te rijden. Na een goede 10 tal kilometer en reeds heel wat stof en offroad, kregen we de eerste bevoorrading, allez, de aquarius-tussenstop. Het deed deugd om het stof effen door te spoelen. Hier zagen we voor de eerste keer nog een "cube-ploeg", een afdeling van de Buddybikers als ik het goed voor heb, uit Sleidinge. Enen duidelijk met nen nieuwen Granville, schitterende bike trouwens, en een paar Cubes. Een goed bikende vrouw was ook in hun gezelschap! We zouden dat meer moeten zien, van da vrouwelijk schoon op de bike! We zouden hen nog regelmatig eens tegenkomen... (en haasje over spelen...)

Na de aquarius weer de weg op voor de rest van het glooiende parcours met onderweg wat extra hindernissen zoals een wegrit voor beloften, draaien en keren tussen geparkeerde auto's,...

Zowel Yoerik als ikzelf hadden zeker onze slechtste dag niet en konden er nu en dan wel eens een lap op geven... Toch kwam er voor mij op een bepaald moment een fameuze ommekeer tijdens de rit. Bij het verlaten van Oosterzele en het naderen van de eerste stop aan de bevoorrading interpreteerde ik een "nee" van voorgangers als een "ok"... Bij ons roepen we luid "auto" of "ok" dus door die é-klank dacht ik te mogen doorrijden... Niet dus! Een auto moest bruusk in de remmen, net zoals ik, met alle gevolgen van dien. Ik over mijn stuur gecatapulteerd en op mijn knieën en buik op het asfalt terechtgekomen. Gelukkig zonder veel erg. De chauffeur had duidelijk ook verschoten, want hij zei dat zijn hartslag aan minimuum 180 sloeg. De mijne maar aan 119 na die val dan nog... Trouwens, bedankt aan diegenen die spontaan stopten!

Na dit oponthoud weer onderweg tot aan de eerste stop (waar ook de Buddybikers weer waren), waar een ei op mijn knie tevoorschijn kwam. Effen vlug een inventaris maken van de opgelopen schade om tot de beslissing te komen dat we niet wilden plooien en verder zouden gaan voor de grote afstand...

Na de bevoorrading werd het verder stof eten! Mooie stukken offroad waar je in de verte de stofwolken zag van hen die voor je uit reden of achter kwamen! Weer precies het zuiden van Frankrijk zoals vorige week...
De grote toer maakte hier een extra lus richting Gontrode, Bottelare en het idyllisch dorpje Munte. We genoten van de uitzichten! Na dit extra lusje kwamen we dan weer aan hetzelfde plaatsje voor de tweede bevoorrading. (weer met buddybikers...)
Nu en dan begon ik toch de gevolgen te voelen van de valpartij. De rechterknie en de rechterkuit begonnen nu en dan eens wat pijnlijke trekken te geven... We zullen wel zien...

Na de bevoorrading ging het dan weer via de stoffige stukken richting Gijzelkouter en Moortselbos. Onderweg was het effen stoppen voor de beloften hun wielerwedstrijd en dan een groepsstart mede mogelijk gemaakt door de vriendelijke politieman (De politie uw vriend!) die het verkeer nog iets langer ophield... Het was echt gokken waar je reed, want het stof was niet te doen! Amaai zunne! Schitterend gevoel, maar niet helemaal veilig... Ik liet enige afstand (kon ook niet beter op da moment) tussen Yoerik en mezelf. Yoerik had zijn karretje aan een treintje gehangen en ik zat op de Chasse patate zoals ze da zo mooi zeggen... Yoerik liet zich weer uitzakken en liet de rest maar gaan! We zouden ze wel nog oprapen...

Gedurende een paar kilometers hadden we het gevoel helemaal alleen te zijn... Zo stil, zo mooi, schitterende natuur! Daar staan we toch voor op zunne!

Via Bavegem, Vlierzele, Zonnegem en dergelijk reden we dan weer naar Sint Lievens Houtem.

Een tiental kilometer voor het einde efkes wat kalmer aan gedaan door de kniepijn en er dan nog eens een goede lap op gegeven... Nog heel wat bikers van de beginkilometers opgeraapt vooraleer we weer terecht waren...

Soit, fameus genoten van de tocht en daarna nog een Tongerlo'tje in de zon en de zondagvoormiddag was weer geslaagd!

Gegevens:
Afstand: 63 km
Avg: 24.2 km/h
Max: 55,3 km/h
Avg hartslag: 172
Max hartslag: 198
Avg C°: 14°
max C°: 23°
Hoogtemeters: 400


Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

Kilometers april (totaal 2007 => 963.12 km)

In april niet echt gaan MTB'en, maar toch wat kilometers gedaan...

14/04 naar Kortrijk met Nora in fietskar 20,1 km
14/04 van Kortrijk naar huis 23.2 km
22/04 met Nora in fietskar naar Tiegem 7.3 km
22/04 met Nora in fietskar terug naar huis 7.3 km
24/04 met Nora in kar naar Avelgem 11.4 km
24/04 met Nora in kar terug naar Avelgem 11.4 km

Totaal: 80,7 km

20070501 Ieper 51,6 km (2007 => 882.42 km)

Vandaag voor de eerste keer sinds enkele weken weer op de bike gezeten. De geboorte van onze Roel heeft als gevolg gehad dat ik niet meer aan mountainbiken toe kwam. Het begon echt te kriebelen...

Na die 3 weken wist ik echt niet hoe de benen zouden reageren op een tochje in het Heuvelland. Ik koos dan ook wijselijk voor de 53 km, die er uiteindelijk maar 51.6 waren.

Samen met Yoerik vertrok ik richting Ieper. In Deerlijk pikten we Hugo op en dan richting Heuvelland... Toen we daar toekwamen, zagen we ook Rudy en Wouter die er juist waren. Aan de start stonden o.a. John, Steve, Andy, Pascal,... al te wachten.
Steven en Bert kwamen nog iets later toe. Uiteindelijk vertrokken we met een 15 tal om deze TT te doen.

Na een aantal kilometers bleek onze groep al enigzins uit elkaar gevallen... Door de verschillende afstanden, kozen bepaalde er voor om kalm te beginnen, terwijl anderen er invlogen... Samen met Andy en Hugo reden we een tijdje achter een paar raketmannen, waardoor we iets verder weg reden van de rest van de groep. Na een tijdje kwam Pascal bij ons aansluiten, samen met Yoerik. Pascal reed door achter een paar Versluys mannen tot hij bij Andy was. Wij wachtten nog even op de rest...

Ondertussen hadden we al de Dikkebusvijver achter de rug, waar een paar technische stukjes te doen waren. De broer van Steve maakte hier al kennis met de harde ondergrond... Het stof maakte duidelijk dat het een snelle en harde tocht zou worden...

Stillekes kwamen we bij de eerste beklimming van den dag, de Scherpenberg... Samen met Bert konden we die nogal makkelijk bedwingen... Eén minpunt hier, op een bepaald moment kruisten de afdalers en de klimmers elkaar, redelijk gevaarlijk moet ik zeggen... Misschien volgende keer mooi aanduiden?

Daarna kregen we de beklimmingen mooi voorgeschoteld, met als eerste de Rodeberg, daartussen het Hellegat als overgang naar de Baneberg...
Na de afdaling van de Baneberg stonden we voor een splitsing. De rest ging voor een langere toer, maar Yoerik, Hugo en ik kozen voor de 53. De plannen voor deze namiddag en het gebrek aan kilometers de laatste weken, verantwoordt deze keuze...

Nu we maar met drie meer waren, bleek het nogal snel zo te zijn dat de wind een spelbreker zou worden. Het windje stond bijna constant op kop of zij-tegen... Aflossen dus en de stukken met wind gebruiken om te "recupereren"...

Geleidelijk aan kwamen we dichter bij de Kemmelberg, hij lag al mooi te lachen in de verte... Via de flanken van de Monteberg zagen we hem naderen. We mochten hem beklimmen via de strook offroad die ons juist voor de kasseien aan het kerkhof bracht. Daarna nog even doortrekken op de kasseien tot boven om daar dan bijna afgeblaft te worden door een paar wielertoeristen die dachten dat de Kemmel van hen was...
Yoerik had kettingpech juist aan de voet van de beklimming. Boven effen wachten dus... Niet erg, die pauze was welkom.
Na de Kemmel werd het ietwat saaier, tot aan het domein van de Palingbeek en het stukje van het golfterrein. Na de kasseinen langs de palingbeek, ging het dan langs het Provinciaal domein De Vierlingen naar een ander stuk van het Provinciaal domein de Palingbeek. Hier kon ik nogmaals mijn duivels ontbinden en er een lap op geven.

Ik zag een klein gaatje vallen en deed daarna dan ook de "klim" van Hill 60 aan de "Verbrande Molen" op 't gemakske zodat Yoerik weer kon aansluiten.

De laatste kilometers, vanaf Zillebekevijver bleken voor Hugo dan weer het moment te zijn om het tempo tot boven de 30 km/h te jagen. We raapten nog enkele "bijna-doden" op en reden naar den arrivée. Ik kon mij nog vasthaken in het wiel van iemand die ons inhaalde en daar moest Hugo dan ook lossen...

Bij de aankomst nog vlug het stof van de bike spuiten, nog wat drinken, een babbelke met Steve en zijn broer (die iets later binnenkwamen), nog efkes Scubaluc, Traxer en Jocca tegen het lijf gelopen en dan naar huis...

Het werd nog effen nagenieten na deze schitterende toertocht die ons doet denken aan het Zuiden met al dat stof en de woenstijn-impressies...

Deze namiddag stonden de Brielmeersen op het programma voor een gezinsuitstap...


Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo