20080824 TT Vichte 87 km (totaal 2008 - 2110,8 km

Misschien wel wat laat, maar toch nog een verslagsken...

De afgelopen week toch nog veel geregend, dus in laatste instantie de zaterdag nog mijn winterbanden opgelegd omdat ze 's nachts nog wat regen voorspelden. Achteraf gezien bleek het nochtans niet nodig te zijn, maar ja...

Na mijn goede ervaringen met de 105 km in Poperinge zou ik vandaag ook gaan voor de 105 km te Vichte. Samen met Siegfried weer afgesproken om de lange afstand te doen. Er was weliswaar wat verwarring over de juist afstand maar kom... Op de folder sprak men van 120 km, op de site van 105... Blijkbaar een stukje privé waar men op laatste instantie de toestemming van introk. Bij de inschrijvingen bleek het dan echter 115 te zijn...
Ik zag het al een stukje minder zitten, maar toch, we zouden wel zien.

Ondertussen kwam Bram toe, Steven ook, John was er al, Bram was er ook met zijnen nieuwen bike, Berre, Siegfried en Nico waren er dan uiteindelijk ook nog.
Jan jammergenoeg niet gezien... Zal er niet geraakt zijn vrees ik.

Den tocht dan...

De eerste kilometers waren nogal veel verhard, een combinatie van stapsteentjes en wegen, dit om weg te geraken uit Vichte en richting Anzegem te kunnen gaan. Ondertussen bleek mijn wiel een fameuze onregelmatigheid te vertonen... Blijkbaar toch nog een spoor van Poperinge en het bijna wielloos zijn ginder?

In Anzegem ging het naar de gekende strook rond Hemsrode. Eenmaal een klein stukje Hemsrode binnen, bleek het een redelijk zuigende ondergrond te zijn. Zoals John zei: "Er zitten hier precies zuignappen in de grond." Het bleek al direct dat dit iets was voor Siegfried die zich heel gezwind naar voren fietste. Ook het stuk weide erna bleek iets voor hem te zijn, maar dat wisten wel al dat het een echte "weide-crosser" is.

Daarna ging het richting de eerste bevoorrading, we waren amper 10 km ver... Tijdens de bevoorrading kennis gemaakt met Motorbiker en zijn dochter. Ze waren wel gehaast want anders zou hij niet binnen kunnen nu zijn vrouw weet waar "den plong" zit voor de electrische poort...
Ook Filip Vanwijnsberghe was weer van de partij, maar weer incognito...

Na de bevoorrading ging het de gekende stapsteentjes van de Weedries naar beneden om dan naar boven te crossen naar de baan. Dit werd er enen op 't groot mes, maar jammer genoeg vergeten mijn "fource" toe te zetten. Ik verloor veel kracht, maar geraakte boven...
Hier was de eerste splitsing al en Nico en Bram kozen voor een kortere afstand. John, Steven, Berre, Siegfried en ikzelf gingen naar links, zij naar rechts.

Het ging richting Grijsloke... Afdalen naar den spoorweg, dan direct den Kortenberg omhoog, naar rechts en dan weer het stapsteentje naar beneden... Spoorweg over tot op het einde van de Langestraat en dan naar links langs de spoorweg... Daarna volgende de gekende stroken zoals den Kloosterhoek, den Blaarhoek en dan via de Snepbeek richting Bouvelobos. Hier begon duidelijk te worden dat de lange afstand vandaag niet voor mij zou zijn. Mijn benen waren niet wat ze moesten zijn. John zei droogweg "'t is nie omda ge vorige week ne goeien dag had...". Soit, ik kon er ook nie aan doen dat het niet ging vandaag.

Na het bouvelobos efkes een stapsteentje op om dan iets verder via een kriere weer aan een zijbos van het bouvelobos te komen. John vergalopeerde zich efkes en reed bijna verloren in dit piepklein bosje. Daarna ging het via den Knok en de Hulsthoek richting Ooike. Op bepaalde momenten leken we hier bijna alleen op weg te zijn.
Aan de bevoorrading in Ooike werden we heel vriendelijk onthaald, maar bijna verplicht om onze drinkbus uit te gieten en te vullen met den plaatselijken sportdrank... Waar komt ge dat nog tegen?

Vanuit Ooike ging het naar Nokere om dan via lange stroken weg uiteindelijke uit te komen in Flanders Field om aan te sluiten op de Spitaalbossen. Deze Spitaalbossen waren een strook om echt van te genieten! Draaien, keren, op en neer! Amaai... John zei plots dat het hier wel heel goed bolde, maar plots zag ik hem niet meer. Hij was het spoor bijster blijkbaar en belandde naast de rijstrook. Dit was puur genieten!
Jammer dat er in deze tocht niet meer van deze stroken zaten. Zelfs het Bouvelobos kon hier in de verste verte niet aan tippen! Terwijl er uit de Bouvelobossen ook veel te halen is!

Na deze strook ging het via de Egaalstraat terug naar domein Hemsrode om dan weer toe te komen aan diezelfde bevoorrading aan den Weedries. Het leek of Hemsrode nog meer zoog, maar dat zullen gewoon de benen geweest zijn die niet meer meekonden zeker...
Na de deugddoende bevoorrading werd het weer den Weedries naar beneden vlammen, maar het naar boven rijden was al een heel stuk trager.
De weedries achter de rug, dan maar de Stationstraat omhoog en juist voor het einde linksaf via het zoveelste stapsteentje. Dan werd het via een lange strook weg naar den Tiegemberg om daar de gekende stroken te gaan afleggen... Ondertussen was John al afgeslagen en was hij via Ingooigem teruggereden naar Vichte. Hij wou vroeg thuis zijn...

In Tiegem moest ik onze medebikers voor een eerste keer laten gaan. Hier werd duidelijk wat er al een tijdje aan zat te komen, de benen waren dat niet vandaag...

Ik reed alles hier dan maar op mijn eigen tempo en liet de anderen gaan. In de Tsjampenstraat nog even kunnen aanklampen, maar dan wat het helemaal foutu... Hen laten rijden en de laatste 10 à 15 km alleen uitgebold. Ik zag ze constant rijden in de verte, tot aan het Banhoutbos, waar het helemaal gedaan was en ik helemaal alleen kwam te zitten. Vanaf hier zat ik ook constant tegen de krampen aan. Ik mocht dus geen trap te veel meer geven. Op souplesse noemen ze dat dan zeker :-)

Onderweg raapte ik toch nog wat anderen op, mijn traag rijden viel toch blijkbaar nogal redelijk mee...

Uiteindelijk kwam den arrivée in zicht en ik moet zeggen, ik was er helemaal niet rouwig om. Ondertussen zaten Berre en Steven al aan den drank, Siegfried stond nog aan den toog. Nog genoten van den apres en dan weer naar huis...

Ik weet niet wat ik moet denken van dezen tocht. Ik heb er al telkens echt van genoten, maar nu had ik de indruk dat de organisatoren de quantiteit voor de kwaliteit kozen. Daarmee wil ik zeggen dat het aantal kilometers hoger was, maar dat ik de indruk had dat de kwaliteit heeft moeten inboeten hierdoor... Jammer, heel jammer...

We zullen zien wat het volgend jaar brengt.

Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

20080815 Poperinge XL 109 km (totaal 2008 = 2022,8)

Vandaag naar Poperinge getrokken met de bedoeling van de 80 km te gaan doen. Ik had me voorgenomen om aan de splitsing te kijken hoe het ging en dan eventueel over te schakelen naar de 100 km omdat ik toch eens graag de Casselberg zou doen ook... Had die nog nooit gedaan, maar veel van gehoord...

Afgesproken met Bert, Siegfried, Bruno, Jan Vdp en Philippe ter plaatse. Toen ik toekwam was Siegfried de enigste die ik daar al zag, samen met Steven2 die er blijkbaar weer bovenop was en vol goesting zat om te biken. Ondertussen was ook Steve daar nog die met enkele collega's de baan op ging.

Jan jammer genoeg mislopen aan de ingang, dus met een paar minder op de baan. In het begin op het gemakske enkele baantjes in en uit in Poperinge. We moesten het centrum uit geraken hé.

De eerste stroken offroad waren er direct die nogal redelijk zuigend waren, maar het werd wel duidelijk dat de regen van de voorbije dagen minder modder gemaakt had dan gevreesd. Toch was het al doseren van in het begin. Het is immers een tocht waar je je in de eerste 10 km kan mispakken. Het is relatief plat, dus kan je doorgeven zou je denken... Je kan het inderdaad, maar er volgt nog veel meer, dus is het wel belangrijk om de benen op 't gemak op te warmen. Dit was echter buiten den kerel gerekend met zijn tenuetje van wielertoerist.be... Hij vloog ons voorbij op de baan, maar bij de volgende afslag miste hij die. Tja, bij de wielertoeristen staan de pijltjes op de weg hé, dus met het hoofd naar beneden gereden zeker? :-)

Vanuit het centrum van Poperinge ging het richting Helleketelbos wat we moesten doorkruisen om in Abele te komen. Hier bleek dat het inderdaad een tochtje zou worden om op je eigen tempo te rijden. Ons groepke hing al aan de rekker...
Na Abele staken we de grens over en gingen we een tijdje rondtoeren in Frankrijk. Het werd, zoals we de streek kennen, puur genieten!
We zagen de "Mont De Cats" al van ver liggen, maar toch reden we er niet direct naar toe. Het was nog wat rondjes draaien ervoor. De eerste beklimming van den dag werd de Boeschepeberg. Niet direct de zwaarste, maar de toon was gezet. De Mont de Boeschepe zorgde direct voor een aantal hoogtemeters en een aantal fameus puffende kerels op de bike. Bij mij ging alles goed, zonder problemen op 't gemaksken naar boven. Niet te hard van stapel gaan, want er zou nog veel volgen, zeker als ik de 100 zou willen doen.

Na de Boeschepeberg zaten we voor dat we het wisten op de flanken van de Catsberg. Tijdens de afdaling van de Cats liet ik mij volledig gaan. Samen met Philippe hadden we ondertussen al een gaatje geslagen. Tijdens de afdaling gooide ik mij naar beneden en haalde ik een paar man in. Beneden wou ik schakelen, maar toen blokkeerde zo goed als alles. Bij controle bleek mijn achterwiel er heel los in te zitten... Mijne snelspanner was dus open geschoten. Stel je voor dat ik zo een jump zou genomen hebben en mijn wiel viel er uit... Man man man, da zou een schoon zicht geweest zijn.
Hierdoor dan natuurlijk een beetje achterstand opgelopen op Philippe die ondertussen al aan het slalommen was tussen wat bomen... Allez, hij probeerde toch, maar ramde een boom met zijn schouder, met alle gevolgen van dien zou blijken. 2 wielen die geplooid zijn door de slag, een getoucheerde vork, maar ergst van al blijkbaar, redelijk wat schouderpijn. HOpelijk redelijk vlug hersteld om volgende week weer te kunnen biken?

Daarna kwamen we via een gekend stuk oude spoorweg aan de bevoorrading. We hadden ondertussen al een 30 tal kilometer op de teller. Aan de bevoorrading kwamen we Petanker tegen die stond te wachten op zijn broer. Die hadden we gezien op de Boeschepeberg, waar hij mooi stond te kijkn naar zijn derailleur... totetrekkerie? Of gewoon niet beter kunnen? :-)
Ook Jan vdp stond aan de bevoorrading. Hij was vertrokken zonder ons omdat hij ons niet vond. Hij was alleen op stap en zou de rest van de 60 km afhaspelen. Niet slecht voor iemand die al jaren stil gelegen heeft op mtb-vlak...

Philippe, Berre, Bruno, Steven2 en Steve kozen voor de 60 of 80 km. Siegfried en ik gingen voor het grotere avontuur en kozen voor de 100 km die er volgens het blad aan de bevoorrading 108 zouden zijn. Soit, ik had tijd, dus laat het maar komen dacht ik zo... De Cassel, al veel van gehoord, maar nog nooit van dicht gezien. Die zou ik ook graag eens bedwingen. Na wat gebakkelei met nen kerel die dacht dat hij de man was omdat hij met nen Speci reed en die tegen iedereen zijn bike mocht zetten, konden we eindelijk op weg.
De aanloop naar de Cassel was plat, dus niet laten vangen om hier door te geven, want er zou nog wat volgen... De Cassel leek niet veel voor te stellen als je hem in de verte zag liggen. De Cats is veel imposanter van ver... Maaaaaaaar... eenmaal je er aan begint, amaai zunne, nie gezeverd...
Het werd echt pompen op bepaalde stukken. Juist voor de bevoorrading was het ergste stuk... Echt steil omhoog, de kasseien op om dan wel te kunnen genieten van een bevoorrading met een schitterend uitzicht! Een uitzicht op een heel platte omgeving, deze bult lag er precies alleen...

Na de bevoorrading was het zoals Siegfried het mooi verwoorde "maar een goede 50 km meer met een paar molshopen er tussen, dus... zeker te doen". Amaai zunne, dus vanaf de Cassel weer richting de Catsberg om terug te komen aan dezelfde bevoorrading als de eerste post. Eerst moesten we wel nog eens de Cassel afdalen en hem nog een tweetal keer omhoog langs andere kanten, helemaal niet van de poes zunne of zoals de Cercle supporter zei "zelfs niet van een hele nest poezen". Toch tijdens de beklimming twee keer moeten afstappen, ene keer bij al het losliggend grint en ene keer waar er enen voor mij besliste om hem dwars te zetten.
Op vele beklimming kwam Siegfried eerst boven, maar tegen dat we beneden waren, was ik weer voor... We kwamen hier dus goed in overeen :-)

Na de bevoorrading werd het nogmaals de Cats op via een baantje dat overging in de rand van het bos. Eenmaal boven kon je dan kiezen tussen de "easy" en de "technical" afdaling. Ik nam de technical, maar een onoplettendheid zorgde voor een valpartij met een hele grote blauwe plek en wat schaafwonden tot gevolg... Een boomstam met een put erachter die zeker te doen was, maar wie trekt er op zo'n moment nu aan zijn voorrem? Ikke natuurlijk... Mijn voorwiel stond al in de put en de rest was ook te doen, maar ik wou mijn achterwiel een beetje slepen maar trok jammergenoeg aan mijn voorrem. Den dezen dus over zijn voorwiel pats op de rug. Moet met mijn benen blijven haperen zijn aan mijn stuur... Ziet er mooi uit nu...
Nu, het had geen gevolgen voor de tocht, kon zonder moeite (allez, zonder extra moeite) verder rijden.

Daarna volgden nog den zwarten berg (waar ik jammergenoeg mijnen sportdrank met extra suikers liet vallen!), den vidaigneberg, de sulferberg en den Rodenberg (ondertussen moest ik ook toch ook effen in het rood gaan). Amaai, geleidelijk aan begonnen de benen toch wel iets minder krachten te hebben. Ook bij Siegfried bleek het beste er vanaf te zijn op een bepaald moment.
Als toppunt kregen we er de laatste 15 km ook nog een paar wieltjeszuigers bij... Mannen die van het parcours van de 60 kwamen die doodleuk in ons wiel kwamen hangen. Als we vertraagden wilden ze niet overnemen en als we versnelden wilden ze niet lossen... Tja, wij wilden ons dan ook niet geven hé. Het werd nog wat doorgeven de laatste kilometers, terwijl de benen toch wel pijn deden, maar niet plooien zunne, zeker niet met zo'n gasten in ons wiel...

Uiteindelijk zeer content en voldaan over het podiumke gereden in de zaal! Daarna vlug een cola'ke, nen douche, twee bakskes pasta (amaai da deed deugd). Afsluiten deed ik samen met Siegfried, Peter, Hanzi en Knurrebikerslady. Leuken après dus.

Om ongeveer 18u dan thuis en dan nog eens het gras afgereden (was ook nodig zunne...) om dan redelijk afgepeigerd de rest van den avond in mijne zetel door te brengen!


Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo

Diverse tochtjes 145 km (totaal 2008 = 1913,8 km)

11 - 12 augustus Lanaken
Samen met de madam naar Lanaken getrokken om efkes uit te blazen. Een hotelleke geboekt en maandag een deel van het fietsknopennetwerk gaan verkennen en 53 km gefietst helemaal op het gemak... Toch weer 53 km op den teller extra hé...


10/08 Boerhovenroute
Samen met een paar steenbakkers de groene lus van de boerhovenroute gereden. Met de bike naar Moen, de route daar en met de bike terug. Goed voor een 62 km.

09/08/2008 Daguitstap Deinze
Samen met mijn ouders, broers en alle kinderen een daguitstap naar Deinze. Eerst wandelen in Brielmeersen, dan picknicken en daarna een gezinsfietstocht van 30 km.

Zondag 03/08/2008 - Roadbook Tellin en Rochefort ( 72 km + totaal 2008 = 1768,8 km)

Yep, vandaag stond er een daguitstapje op het programma naar "de Dardennen".
Tellin zou de uitvalsbasis worden om twee "tochtjes" aan elkaar te breien. Steven had er twee die hij gevonden heeft op de site van O2bikers doorgegeven aan John. John had die op GPS bewerkt om aan elkaar te zetten. John en ik zetten dit dus op onze gps en wij op weg.

Om 6u30 werden we verwacht bij John voor de koffie. Toen ik toekwam zat er al een jong baaske op de straatrand aan den overkant. Na een vijftal minuten kwamen er nog een paar anderen toe. Steven moest nog effen terug naar Moen omdat hij zijn geld vergeten had, toen konden we onderweg...

Tegen 9u00 waren we ter plekke... De bike uithalen, alles klaarmaken en hup, op weg in de streek rond Tellin...

Roadbook 48 Tellin : 33Km, 580Hm, 90% off-road

De voormiddag was dus het rond Tellin... Het zou een tochtje worden van een 33 tal kilometer met een 580 hoogtemeters en een 90% offroad. Twee dingen klopten, maar de hoogtemeters zaten er toch een stukje naast... een heel stukjes zelfs. Zowel de gps als de Polar brachten ons op een 850 meter. Niet niks dus.

De eerste paar kilometers waren directen stukje klimmen, maar dan wel via de baan. Direct opgewarmd... Dan werd het een stukje dalen door het Bois de Dessus en het Bois de Dessous (wie bedenkt er toch deze namen?). Hier werden we direct geconfronteerd met "the wildlife". Een paar everzwijnen dwarsten de weg voor Klaas en ikzelf. Enkele anderen kwamen iets achter en zagen ze niet.
Hier bleek direct dat Steven2 zijn dagje niet zou hebben. Yoerik, Pascal, Klaas en ikzelf bleken niet echt te sukkelen vandaag. Hier bleek ook al hoe we verdeeld zouden geraken. John bleef achterop met de gps, ik reed mee met deeersten met de gps. Zou wel nodig zijn om ons te splitsen op zo'n parcours. Ieder moet hier zijn eigen tempo rijden, dit kan niet anders. Te rap rijden is nie goe, te traag nog minder... Nu en dan wachten dus. Maar samen uit is samen thuis!

Het begin waren naar mijn mening nogal veel brede dreven, we reden inderdada precies rond het bos ipv te profiteren van de mooie streek. Nu, de hoogtemeters maakten op den duur veel goed. Geleidelijk aan echter kwamen we meer en meer in het "echte bos" waar we wat fameuze afdalingen, mooie klimmekes en zo voor de wielen geschoven kregen. Veel bewoonde wereld kwamen we niet echt tegen. We waren precies alleen op de wereld. We kwamen in de voormiddag welgeteld één biker tegen... Voor de rest leken we alleen op de wereld.

Het werd wel genieten, pure fun. Technisch was dit parcours niet echt heel moeilijk, verre van, maar toch werd het leuk. Gewoon het feit dat steenbakkers samen op weg kunnen. Geleidelijk aan werd ook duidelijk dat de hoogtemters niet echt klopten. We zaten nog op 12 km van het einde, maar hadden al meer dan 600 hoogtemeters. Volgens O2 bikers ging het om 580 hoogtemeters.

Pascal was duidelijk in zijn element met zo'n tochten, ook Siegfried begon geleidelijk aan in zijn element te komen. Klaas deed iets meer op zijn gemak, Berre doseerde, John bleef achter bij de tragere mannen om de weg te tonen, Steven en Steven bleven samen, ik reed mee vooraan met Yoerik en Pascal en soms Siegfried...

Tegen 12u kwamen we weer toe in Tellin. Vlug den bakker binnen, want het was 12u en ik wou zeker nog iets hebben om te eten. Den bakker wist precies niet waar hij het had, zo'n bende vuilaards en zweters die zijn mooie winkel binnen stapten. Nu, hij zal zeker en vast goede zaken gedaan hebben :-)

Nu nog effen uitblazen op het terraske en genieten van het uitzicht... Daarna hop weer op den bike voor de rest van den dag, roadbook nr. 2... Rochefort...

Roadbook 102 Rochefort : 28Km, 620Hm, 75% off-road

Na de tussenstop werd het eerst een verbindingsstuk volgen van een paar kilometer tot we aan het brugje kwamen juist bij Rochefort.
Het Réserve de Lesse et Lomme was het eerste ntuurgebied in de namiddag waar we gebruik van maakten. Volgens O2 bikers zou den dezen makkelijker moeten zijn dan den eersten. Hij scoorde minder op technisch vlak en had juist iets keer meer hoogtemeters. Tja, blijkbaar kan je niet altijd voortgaan op die boekskes...
Deze bleek inderdaad een makkelijkere aanloop te hebben, maar tegen dat we een terraske deden in het centrum van Rochefort, hadden we toch al heel wat achter de rug. Een paar fameuze klimmekes, maar al even fameuze afdalingen die technisch toch niet van de poes waren. Het zouden voor bepaalden onder ons nog wat zware kilometers worden. Ikzelf had vandaag goede benen en kon helemaal niet klagen.

De bike zorgde bij mij voor een heel andere klimhouding en dat voelde ik ook. De knie deed minder pijn, ik kon langer klimmen, draaide ook een andere versnelling, trapte kleinder,... soit, ik zat beter dan ik al lang gezeten had!
Ik voelde mij goed in mijn sas op zo'n parcours.

Ook na de deugddoende cola in Rochefort had ik er nog zin in. Hier kregen we dan toch nog twee klimmekes waar iedereen van de bike moes... Amaai zunne... Keien, leistenen, rotsondergrond, maar dit alles volgens O2 bikers niet echt technisch.
Iets daarvoor hadden we een schitterende afdaling gehad. Keien, wortels en dit alles aan een hoge snelheid waar het verstand op 0 stond... De schaduw en hier en daar doorschijnende zon deed haar best om het nog iets minder zichtbaar te maken...

Siegfried, Klaas, Yoerik, Pascal en ik waren voor. Daarna kwam de rest. Steven2 had zijn twijfels al duidelijk gemaakt en zou via de baan terugkeren... Het gat maakte duidelijk dat hij inderdaad ergens zal afgeslagen zijn. Na een andere afdaling over keien en zo en een korte pauze om te bekomen, haalden de anderen ons weer bij... Met een 8 tal waren we dan nog op baan om de rest af te leggen.

De rest was echt ook niet niks... Steile klims over een redelijk ontoegankelijk parcours, een paar die redelijk op het tandvlees zaten, eentje die er nu pas doorkwam, kortom, van alles wat. Na het laatste stuk langs de Lesse, waar John probeerde te zwemmen, waar Bert een foto nam, waar we allemaal te voet gingen (ja, allemaal! ook de portretteur!), kwam nog een lange klim. Daar nog even doortrekken, samen met Siegfried en Pascal en dan beneden weer hergroepering. Nog tot aan het bruggeke waar we de effectieve route startten en dat was het dan. Nu nog terug naar Tellin... Efkes laten uitzakken tot bij Steven, maar die deed teken dat we er van door mochten gaan.

Uiteindelijk Pascal en Siegfried nog kunnen bijhalen, samen met John. Toen Siegfried echter nog ne keer doortrok moesten zowel John als ik de rol lossen en moesten we ze laten gaan. Geleidelijk aan kwam iedereen dan toe, de één al was afgepeigder dan de ander, maar over één ding waren we het allemaal eens! We moeten dit meer doen!

Daarna bezorden we een plaatselijke oude dame een onvergetelijke zondag door ons allemaal te verfrissen op het pleintje... Ze kwam zelfs zeggen dat ze foto's zou nemen... Tja, dat ze deed wat ze niet laten kon...
Dan uiteindelijk een Rochefort 10 en een halve liter later, gingen we weer richting Sint Denijs om dan uiteindelijk weer naar huis te gaan.

Schitterend, schitterend, schitterend! Zowel parcours, weer, gezelschap,... alles was echt af vandaag! Volgend jaar op naar Bouillon? Misschien daar eens de route rijden van de Grand Raid?