20061224 TT Menen

Vandaag samen met enkele steenbakkers op pad gegaan. Na een weekje thuis gezeten te hebben met het begin van een oorontsteking kriebelde het wel om te gaan biken... Hoogst waarschijnlijk zou ik samen met Rudy maar de korte afstand doen.

Het beloofde een hels avontuur te worden. Gelukkig keek ik op voorhand op het wereldwijdeweb naar de plaats waar ik moest zijn... Het stond dus helemaal niet uitgepijld in of rond Menen... Het was al zoeken van in het begin. Hopelijk werd de tocht beter dan de uitpijling naar de tocht toe... De inschrijvingen waren dan ook al weer zeer moeilijk te vinden nadat de auto eindelijk op de parking stond. Nu, ik had het er voor over, want ik had het vorig weekend niet op de bike gezeten... Twee weken zou helemaal te erg worden :-)

Aan de start stond Steve (alias Pro Team) al te wachten met zijn broer. Het werd nog even wachten op Andy en Rudy. Ondertussen waren ook Traxer, Lichterveldenoare en Grote Plateau van de partij. Superfan was al op weg...

We geraakten dan uiteindelijk op pad... We kregen direct een ellenlange strook langs de leie voor de wielen geschoven.

Hier en daar was het fameus pompen en we hielden er direct een strakke snelheid op na. Eenmaal aan de oude Abdij van Guldenberg, staken we de brug over om op ons zelfde elan verder te gaan aan de andere kant van de leie. Dit helemaal tot in Wevelgem. Ondertussen waren we Steve en zijn broer kwijt. Traxer, Grote Plateau en Lichterveldenoare waren een stukske voor. Ook Andy begon zijn duivels te ontbinden en reed een stuk voor ons uit. Ik en Rudy hadden een heel wat mindere conditie (ik door ziekte en Rudy door zijn maandenlange stop vanwege de val) en zaten een stukje achter. Een hoop tragere deelnemers waren ook de oorzaak...

Een aantal kilometer verder en wat gepuf en gekuch, kwamen we eindelijk aan de bevoorrading, dit na de beklimming van de "Lauweberg". De bevoorrading was dan ook weer allesbehalve... Enkel en alleen soep, met een droge "biscotte"... Een beetje water en wat banaan of zo had ook niet slecht geweest... Een niet aangesloten biker betaalde hiervoor 4€, een beetje veel toch...

Na de bevoorrading zat er nogal wat baan in en reden we uiteindelijk nog een paar keer verkeerd door ontbrekende bordjes... De organisatie heeft echt nog veel te leren... Naar het einde toe bleek ook dat de mannen hun inspiratie kwijt waren en bordjes tekort hadden... In Menen werd het dan wel een zoektocht naar waar we moesten zijn... Weer geen pijtjes meer.
Eenmaal aan de arrivée toegekomen bleek er maar één spuit te zijn aan de "afspuitstand" en mocht je het nog zelf niet doen...

De zaal van den après was heeeeeeeeel klein... De bakken bier stonden aan den overkant van den bar dus moesten ze daar gans den tijd mee over en weer lopen...

De bediening viel dan wel weer mee, allez zeker qua zicht, een schoon blondje is zeker ook niet lelijk hé...

Ze waren wel redelijk traag, maar tot daar aan toe.

Mijn eindconclusie van deze tocht is dan ook niet echt positief. Het was echt wel duidelijk dat deze tocht niet georganiseerd werd door ervaren bikers... Het was echt wel het minimum van het minimum. 4 euro voor iets van niets... Indien er volgend jaar niets anders is, dan kom ik heeeeeeeel misschien eens terug, maar dat valt nog te betwijfelen...

20061202 Sinterklaasveldtoertocht Avelgem

Vandaag was het weer zover. De tocht in Avelgem stond op het programma. Mijn broer en ik gaan er een jaarlijkse gewoonte van maken om die samen te rijden en daarna te gaan eten bij mijn ouders in Avelgem. Daar zitten de kinderen dan allemaal ook, met hun sinterklaas van oma en opa... Leuk, zo'n makkelijke planning...

Elsegem en Avelgem liggen helemaal nie tver van elkaar, dus werd het met de fiets richting Avelgem... De eerste 10 km zaten er dus al op tegen dat ik daar moest starten. Toen ik in het college toekwam was ik aangenaam verrast met de gratis bewaakte fietsparking... Leuk en zeer handig zoiets!

Gisterenavond tijdens de vergadering van de Steenbakkers afgesproken. Deze morgen zouden Brian, Wesley, Steve, Bart, John, Jeffrey, Kurt, Filip en ikzelf samen starten. Om 9u waren er dan nog Koen en Andy... Brian wist mij te vertellen dat hij zich deze morgen geen 100% voelde... Dat werd dus afwachten...
Eenmaal iedereen er was konden we vertrekken voor wat vorig jaar alleszins een redelijk zware tocht was. Net zoals ieder jaar maken ze er bij de organisatie de gewoonte van om telkens een vernieuwd parcours aan te bieden. Leuk dus!

Het vertrekken ging richting Karekiet en van daaruit via een smalle singletrack naar de Schelde. Daar begon het al... Brian zijn ketting had rare kuren en kraakte en piepte ongeloofelijk... Na wat controle kon hij toch terug doorrijden... Niet zo erg dus... Leek erger dan het in feite maar was blijkbaar.

Langzamerhand kwam de Kluisberg dichter en dichter. Nogal gauw merkte ik van mezelf dat de benen redelijk goed zaten, het zou dus plezant worden vandaag. We reden de Kluisberg op langs de kanten van Escannafles nadat we de Turkenhoek gepasseerd waren en getrakteerd werden op een zeer korte, maar zeer steile afdaling aan de flanken van de rivier La Rhosnes.
Daarna ging het echte werk dus beginnen... De Mont de L'Enclus... Nu en dan eens om op te vloeken, andere keren om te omarmen. Hij heeft vele gezichten deze Kluisberg...
Via een stukje dat ik mij nog herinner van de tocht in Amougies, omdat daar iemand zwaar viel tijdens de afdaling, begonnen wij aan de eerste echte klim. Jammergenoeg moest ik noodgedwongen voet aan grond zetten, omdat iemand voor mij zijn fiets plots dwars over de doorgang plaatste. Nu, iets verder dan weer op den bike gesprongen en tot boven gereden. Al gauw werd duidelijk dat Filip weer niet ging kunnen wachten, dat Kurt zijn voeling met onze streek verloren is na al dat vertoeven in het Brugse en dat we Brian hoogst waarschijnlijk niet meer zouden zien...
Wesley, die iets voor ons gestart was met zijn vrouw, hadden we hier ook bijgehaald en kon dus meerijden met ons, vanaf het moment dat de vrouw de splitsing voor een kortere toer nam.
Na een klein afdaling, die voor sommigen blijkbaar de gelegenheid was om de remmen toe te gooien, reden we naar een welgekend stukje... Vanaf de Panorama gingen we naar een magnifiek stuk waar je eerst een afdalingske hebt op den tarmac om dan een korte helling te nemen offroad. Ik smeet hem op het groot mes en liet eerst de anderen gaan om dan naar beneden te vlammen en omhoog te schieten. John lachtte er eerst mee dat ik groot zat, maar dat leek geen enkel probleem te zijn om boven te geraken, in tegenstelling tot diegenen die klein zaten...

Dan omhoog via de weg tot aan het zwembad en via de parking naar een offroad beklimming tot aan den toren. Het begin was hier door het vele volk niet te doen... De greppel lag te hoog en omdat je weinig speelruimte had, kon je ook niet echt doen wat je wou... Tweede maal voet aan de grond dus...
Daarna was het tot aan den toren, efkes de mooie gekende afdaling achter de parking, naar beneden vlammen en dan een stuk van het gele blosoparcours om dan uiteindelijk aan de eerste bevoorrading te komen. Daar bleek Jeffrey ondertussen ook fameuse pech te hebben met zijn remmen. Die zagen we dus ook niet meer nadat hij de pechdienst opbelde... Two down, seven to go... Filip ging vanaf hier alleen op pad, dus nog met zes op baan...

Nu nog effen klimmen tot aan de vierschaar en dan de Pensemont naar beneden vlammen... Vlammen was het echt wel zunne... Heb hier mijn maximum van 53,6 km/h neergezet voor vandaag...
Na de Pensemont kondigde de Kwaremont zich aan... Daar even gewacht op de rest om dan aan dit mooi stukje te kunnen beginnen. Via de baan omhoog, offroad weer direct naar beneden om hem dan via enkele offroad stukken weer te bereiken en helemaal tot boven te rijden. Daar stonden enkele van mijn coopman collega's die ook aan het biken waren ter ere van de Sint Elooifeesten... Ze reden de Blosoroutes van aan de Panorama.

Na de Kwaremont lieten we de Patersberg, in tegenstelling tot vorig jaar, jammergenoeg links liggen... We trokken naar den Tiegemberg. Via Berchem, daarna een stukske via de Schelde en de Varent naderden we Tiegem nogal redelijk rap. Ondertussen had ik de anderen iets achter gelaten en was ik op mijn eigen tempo beginnen doorrijden, ik zou wel wachten aan de bevoorrading. Ik zat weer met zo nen toffen in het wiel die al geen kanten wou overnemen en ik maar het werk doen... Ik bleef goed buzze geven tot aan Tiegemberg... Daar kregen we net voor de gekende stapsteentjes met nen draai van 90° onze bevoorrading met nen goeien pudding... Na een paar minuten kwam ook Steve toe en beetje per beetje de rest ook... Blijkbaar was er nogal een redelijk gat geslagen. Ook Koen en Andy waren er plots...

Na de bevoorrading ging ik verder zoals voor de tussenstop, op mijn eigen tempo. Den Tiegemberg op met Wesley in mijn zog, maar na een bepaald moment zat ik weer alleen. Ondertussen was er meer en meer wind en begon het ook lastiger te worden... De Tsjampenstraat, verlengde van de Hellestraat, den Boomgaard,... Allemaal gekende, maar leuke stukken.
Na het kruisen van de grote baan ging het in gestrekte draf naar Waarmaarde, waar er even twijfel was over een gedraaid pijltje... Gelukkig wist ik de weg omdat ik daar 's morgens ook passeerde. We gingen dus op weg naar de school van Waarmaarde waar de "stute met eiers en spek" op ons lag te wachten...

Na die bevoorrading nog een paar kilometers die in een ijl tempo afgelegd werden door Steve en ikzelf... Het was weer vlammen... Eenmaal in Avelgem nog mijn verrassingspakket gaan halen en samen met John richting onze ouders...

Het parcours was iets minder uitdagend dan vorig jaar, maar toch leuk. Het is aangenaam om zien dat ze ieder jaar op zoek gaan naar een vernieuwd parcours.
De bepijling was zeer goed, duidelijk en precies.
De bevoorradingen vond ik persoonlijk ook voldoende!
De bewaakte fietsenstalling is natuurlijk ook een pluspunt!

Kortom, weer een geslaagde voormiddag!