donderdag 30 augustus 2007

20070819 Kluisbergen (totaal 2007 => 1979.9km)


Vandaag even de benen gaan losrijden op de kluis was één van mijn gedachten... Yoerik en Pascal beslisten daar anders over, ook de benen waren dat dus duidelijk niet van plan! Het was duidelijk dat ik het nog voelde...

Tja, iets meer dan 200 km op een week intensief mtb'en is dan ook niet niks... Het gebeurt ook niet alle weken...
Vanaf het begin was het duidelijk dat het niet echt een superdag zou zijn. Pascal had al een tijdje stil gelegen, maar de basisconditie was er duidelijk nog steeds aanwezig. Yoerik voelde zich ook goed thuis op de kluis... Juist voor de Panorama effen aangepikt bij wat wielertoeristen, maar dan was het echt werk er... Al ietwat opgewarmd door met de bike tot daar te komen...

De benen sputterenden wat tegen, maar ik wou niet afgeven. Maar ja, als het niet gaat, dan gaat het nie! Yoerik en Pascal moesten dus regelmatig wachten, waarvoor dank!

Wel genoten van de combinatie van de 3 mtb routes, waar duidelijk nog veel volk op aanwezig was! Het weer was goed, het gezelschap leuk en ook den après en tussendoor was best te pruimen...

20070815 Poperinge (totaal 2007 => 1933.8km)

Poperinge, amaai... Vorig jaar gestart voor de 75, maar door het slechte weer uiteindelijk maar de 57 gedaan. Dit jaar zouden we zeker nie opgeven, de 80 stonden zeker en vast op het programma...

Wat het parcours zou geven wisten we nie... Het weer was de laatste tijd zo wisselvalli dat het niet zo duidelijk was hoe het zou zijn, maar alles viel mee... Enkel de wind zou nogal wat roet in het eten kunnen gooien.

Na wat wachten op Bruno, Birger en Steven konden we van start gaan. Bruno en Birger werden nogal gauw achter gelaten want zij gingen op hun eigen tempo voor een kleinere afstand.

Yoerik werd niet achtergelaten, maar startte gewoon niet door bikeproblems... Hij dus met mijnen otto richtting huis nog vooraleer hij kon starten. Jammer... That's the life of the biker zeker? Risico's van 't vak...

Wij, dat is Kurt, Nico, John, Nico z'n moat, Steven en ikzelf dus op weg voor een lange tocht die uiteindelijk enkel en alleen genieten zou worden!

Het werd, zoals voorzien een tochtje vol met beklimmingen en niet weinig hoogtemeters. Boeschepeberg, Catsberg (x2), Zwarte Berg, Rode Berg, Kemmelberg, Scherpeberg,... we kregen het allemaal voor de wielen geschoven.

Door een beetje training en wat werken aan de houding op de bike (met dank aan John zijn tips en voorbeeld) begint het klimmen toch beter en beter te lukken (misschien ook wel omdat ik zo geweldig niet meer ben?)
Terwijl ik ander al puffend boven kom op de meeste hellingen ging het deze keer nog heel wel... Ik had goede benen.
Wel een beetje verstandig gefietst door op de plattere stukken en afdalingen te recupereren.

Aan de tweede bevoorrading koos Kurt voor de 60 terwijl we met de rest voor de 80 gingen.

De benen bleken goed te zijn vandaag en de vermoeidheid waar ik voor gevreesd had, door de mindere nachten met onze vier maanden oude zoon Roel, bleef uit. Gelukkig maar...

Ondertussen kwamen we aan de beklimming van de Kemmel... echt niet te onderschatten. Steven gewaarschuwd dat we nog maar halverwege zaten als we aan het Kerkhof kwamen boven... Gelukkig nam hij mijn raad goed op... De kasseien lagen er immers nog voor ons. Eén biker ging mooi van rechts naar links en besliste toe om een dutje te doen! Hij ging erbij liggen.

Na de Kemmel begonnen we aan de afzink naar Poperinge. Aan de laatste bevoorrading nog even hergroeperen en daarna dan een beke meer gas geven... John en Nico lieten ons rijden... Ondertussen alles op de grote plateau en het groot mes om snelheid te maken! En snel ging het... Hier en daar raapten we er nog een paar op die wilden aanpikken, maar ons toch moesten laten gaan... Na een sprint van tien kilometer waren we er...

Het werd een dagje genieten van het weer en van het schitterend parcours! Merci Poperinge en tot volgend jaar!

donderdag 16 augustus 2007

20070811 Pré Vichte (totaal 2007 => 1849,6 km)

Aangezien we morgen met den doop zitten van onze zoon, Roel, vandaag de pijlkes van den TT van Vichte gevolgd. We hadden op voorhand gepolst bij de organisatie en die hadden er niet direct iets op tegen... Een extra controle laat ons zeggen.

John en ik hadden afgesproken in "Yvegem city" ter hoogte van het Lijsternest. Ik had daar ergens pijlkes zien hangen... Ik met de bike naar daar, ook John bleek met de bike stalen ros gekomen te zijn! Berre was ook van de partij, hij kon nu immers alles volgen op het net na de aanschaf van zijne pc...

Soit, wij dus op weg... Eerst en vooral volgden we de extra lus van 30 km die ons rond Ingooigem deed rijden met zo goed als alle aanwezige stapsteentjes... Uiteindelijk kwamen we in de Tsjampenstraat... Via de Helleweg ging het dan den Tiegemberg omhoog nadat we den boomgaard kregen... Berre leek zijn dagje niet te hebben en hing constant aan de rekker als het omhoog ging. Van een omgekeerde wereld gesproken!

Na Tiegem ging het weer richting Vichte via een geïmproviseerde weg, want hier en daar waren een aantal stukken nog niet uitgepijld hoorden we van de organisatie die al volop bezig was met de zaal klaar te zetten.

Van de start volgden we dan weer de pijlkes die ons via Harelbeke, Kortrijk en Zwevegem naar Bellegem brachten. Ter hoogte van de Molen te Sint Denijs besloot ik om te beginnen aan de terugtocht naar huis.

Ondertussen was het opgevallen dat John zijn streek perfect kent... Hij wist waar hij ons kon losrijden. Wat ik kon rond Tiegem en Yvegem, kon hij in Bellegem en Sint Denijs. Thuisvoordeel noemen ze dat dan!

Berre was juist plat gevallen en John zou nog bij hem blijven. Ik had beloofd om een kort tochtje te doen aan de vrouw en moest dus zeker op de middag thuis zijn...

Uiteindelijk kwam ik thuis met ruim 83 kilometer op den teller en een gemiddelde van 21.1 km/h. En ik was dan van plan om op 't gemak een kort stukske van dienen tocht te doen... Tja, we waren maar aan het rijden en rijden en plots zaten we aan zo'n groot aantal kilometers...

Zal ongetwijfeld een goede voorbereiding zijn voor woensdag in Poperinge...

20070729 TT Peruwelz (Totaal 2007 => 1766,4 km)

Verslagske van John... Wij wel afgeslagen voor de 60 km... uiteindelijk 64 km op de teller... Allez, dienen van Berre, want de mijnen had de geest gegeven...


Een toerke in de "vijfhoek" Moen, Sint-Denijs, Kooigem, Bellegem en Zwevegem of de TT van Péruwelz ? Een week getwijfeld welkeen het zou worden, maar na "lang" aandringen (één keer zeggen was voldoende ...) van Inge toch naar Péruwelz getrokken.

Er zouden deze keer 5 Steenbakkers aan de start staan, mezelf (natuurlijk), Nick, Rik Den., Bruno en Berre. De die-hard-kern (Jimmy noemt het toch zo) trok gisteren naar Lierde. Berre behoort dus tot de harde die-hard-kern ...

Had vorig jaar deze TT niet gereden (in tegenstelling tot een paar andere Steenbakkers), maar wist toch ongeveer waar ik me kon aan verwachten. In oktober had ik nl. de TT van Pipaix gereden, een dorpje niet ver van Péruwelz ...

Na de aanwezige forumbikers (Jodelaietie, Slijkcrosserke, Moustache, Lichterveldenaere, Katrien20, Cowboy Peter, ...) gegroet te hebben en efkes gewacht te hebben tot alle Steenbakkers klaarstonden, vertrokken we (wat dacht je anders ...).
Er werd al onmiddellijk een flink tempo op nagehouden door Nick. Hij kon het weer niet laten om een aantal bikers die we in het vizier hadden (Moustache, Cowboy Peter en Lichterveldenaere) te trachten in te halen. En het lukte nog ook ... een paar km gevlam langs het water en het was al zover. Alleen jammer dat we daardoor onmiddellijk Rik Den. en Bruno kwijtspeelden ... het vaak aangehaalde 'samen uit, samen thuis' zou voor vandaag niet zijn ...

Na deze 'vlamstrook' langs het kanaal trokken we via een eerste klimmetje richting Blaton. Na de verkenning van Blaton gingen we terug het water over. Een klim verder (een brug over ...) draaiden we links voor de eerste keer het Bos van Bon-Secours binnen.
Het werd een vrij technische strook aan de rand van het bos. Constant op en neer, glibberen, bijna zwemmen, ... om er een kleine km verder weer uit te komen als moddermannekes ... De eerste technische strook had zijn tol geëist, we schoten nog met vieren over ...

Toen een kleine recuperatiezone langs het bos van Bon-Secours, maar die duurde niet lang. Een stukske verder reden we "den bos" weer binnen, nog altijd langs de Belgische kant. Hier was het wat beter berijdbaar, een aantal baggerstroken niet te na gesproken. Nick moest hier ook vaststellen dat sommige boomkes wel heel dicht bij elkaar stonden ... allez, toch dichter dan hij dacht. Zeker die twee waar hij trachtte tussen te rijden. Even oponthoud dus om alles (zijn stuur toch) weer recht te trekken en zijn hele hebben en houden (zijn camera) weer op zijn stuur te zetten.

Een paar 100 m verder was er een eerste splitsing, waar Berre en CP ons stonden op te wachten. Na wat getwijfel, bestudering van het parcoursplannetje dat we meekregen en mekaar wat opgejut te hebben, werd er beslist om verder te rijden voor de 60 km. Moustache en Lichterveldenaere waren ondertussen ook terug komen aansluiten.

Een paar kasseistroken (waar CP ferm doortrok), en een beetje rekker-gespeel verder kwamen we aan de eerste bevoorrading. Weet wel niet precies meer waar dat was, maar vermoed dat het ergens ter hoogte van Bernissart (correct me if I'm wrong) moet geweest zijn. Het was daar precies een Vlaamse kermis ... veel Frans en Waals werd er daar niet gesproken. Na een algemene hergroepering tussen de Steenbakkers en de Forumbikers en de innerlijke mens van de nodige drank en koekjes voorzien te hebben werd het startschot gegeven voor het vervolg van deze ondertussen pracht-TT.

De aangekondigde terril mochten we jammer genoeg niet op. De was de voorbije dagen plots natuurgebied of iets dergelijks geworden ... Maar niet getreurd, we kregen nog voldoende prachtstroken voorgeschoteld ... Oude vestingen (Condé-sur-l'Escaut ?), de randen van ne terril, waar Nick besliste om zijne deraillerpad te plooien, oude spoorwegbeddingen, ...

Bij de volgende splitsing besloten om verder het parcours van de 40 km te volgen. Ook Lichterveldenaere was van het zelfde gedacht, waardoor we samen verder reden. Soms toch, want Lichterveldenaere was precies niet in zijn beste dag ... Na een aantal tracks over oude spoorwegbeddingen kwamen we aan de tweede bevoorrading. En daar sprak de persoon aan de bevoorrading zelfs perfect Nederlands ! Ook Kenny en zijn pa kwamen ondertussen aangestormd, weliswaar uit de andere richting want ze kwamen van het parcours van de 60 km.

Een klapke gedaan met de mens achter de bevoorrading, die er van versteld stond hoeveel Vlamingen er hier wel reden. Hij had nog maar weinig Walen zien passeren ... maar dat had volgens hem een logische verklaring. Als ne Waal 's morgens opstaat om te gaan biken en hij ziet dat het regent, dan kruipt hij gewoon weer in zijn bed. Vlamingen daarentegen ... zijn echte Flandriens !

Deze bevoorrading was tegelijkertijd een splitsing. Naar rechts nog een km of 7 (parcours 40 km) of rechtdoor nog een 15-tal km (parcours 60 km). Beslist om toch maar de 60 km verder te volgen ... en deze verder afgebold met Kenny en zijn pa, Lichterveldenaere bleef bij zijn eerdere beslissing en bleef halsstarrig rekkerke spelen, tot hij uiteindelijk definitief brak ...

Die laatste 15 km bleken niet van de poes te zijn ... zeker die laatste, en nog eens laatste, en nog eens laatste (de drie laatste dus) stroken in het Bos van Bon-Secours, de Franse kant deze keer, want ja, we waren ondertussen al een hele tijd in La Douce France aan het biken.
We kregen op het einde zelfs nog een bergske (Mont de Péruwelz ??) voorgeschoteld, en nog een klimmeke van een 17-18%. Gelukkig waren er twee ervaringsdeskundigen mee die me gelukkig op voorhand wisten te vertellen dat achter die ene bocht er plots een vrij steile helling aankwam en dat het misschien nodig zou kunnen zijn om naar de kleine plateau te schakelen ... waarvoor bij deze dank !

Uiteindelijk met een kleine 54 km op de teller terug in Péruwelz gearriveerd ... en moe, wel heel vuil, maar toch voldaan om terug naar huis te keren !!

20070714 De Zingemroute ( Totaal 2007 => 1702.4 km)

Voor 't gemak eens een verslagske van een andere Steenbakker... Met name het nieuwe schrijftalent Birger!

De Zingemroute

Wat het weer in de voormiddag buiten alle verwachtingen in liet uitschijnen met name bewolkt, was ook het geval in de benen zaterdagochtend.
De benen stonden zwaar en het was maar te hopen dat er zich een plaatselijke opklaring boven Zingem alsook ter hoogte van de dijbenen
plaats ging vinden ...
Wat 'The day after Friday the 13th' al voor ongeluk te betekenen had bleek van toepassing op ondergetekende ...
Het lijstje met vergeten spullen werd na de kilometrique en handschoenen ditmaal aangedikt met de helm.
En het bleek al meteen een zware vergissing want you know ... Murphy's Law ?
En ja hoor ... we waren nog niet goed vertrokken - allez we wáren nog niet vertrokken, van bij Steve zijn stek of ik lag al op zijn oprit vakkundig tussen de spaken van Steve steentjes te tellen. Mijn linkerschoen bleef merkwaardig genoeg vasthangen achter het kliksysteem zonder dat ik er al in vast zat. En dan ben je als een vis op het platteland als je links vastzit en rechts plots niet meer onderhevig is aan de zwaartekracht ...
Het ongeluk moet wel in de lucht gehangen hebben want 1km verder sprong een zwarte kat notabene - van angst om zoveel ongeluk te zien naderen - met een doodsverachting de beek in.
Amper 2 km voelde ik al dat de opklaringen niet in de voormiddag zouden plaatsvinden en ik werd dan ook vakkundig bij de eerste de beste glooing achteruit geslagen.
Nog voor de Huisekoutermolen op de singletrack naar boven was het al Bingo. Benen op half zeven en het verstand kwam op de koop toe ook een paar seconden later. Het gebrek aan enige zin voor realiteit, namelijk dat je slecht bezig bent, bleek al bij het opdraaien naar de Huisekoutermolen.
Op die kasseistrook stond de rest deze al 2 maal gesneuvelde soldaat op te wachten. En ipv de benen eventjes stil te houden trok ik door op mijn angstgegener: de kasseien.
Het duurde ook niet lang, namelijk 50m, eer ik opnieuw als een schotelvod lag te wapperen achteraan het 'peloton'.
In de afdaling kon ik mijn overgewicht volluit in de schaal werpen en dat bleek mijn enige troef te zijn die dag.
Een huifkar voorbijzoevend met de kin op het stuur en met 46.9 km/u naar de kop toeflitsen. Eventjes genieten. Maar alweer moest ik 100m verder lossen. Ik heet voortaan maar beter Mr. Toooiiinnnggg ... altijd aan de rekker.
Plooien wou ik niet en was het nu aan de Laaghoek of de Vaddenhoek stond het viertal opnieuw te wachten op onze rode lantaarn van de dag.
Opnieuw was het verstand overal, behalve daar waar het nodig was want met enige zin voor zelfspot en humor, ook al had ik niets om mee te lachen, riep ik leukweg naar de staande wacht "Is het pauze misschien" en zoefde voorbij. O ironie. De huifkar kwam me opnieuw tegemoet ...
En hoezeer deze dag in herhaling viel, hoe meer ik in herhaling moet treden ...
De 2.5l gevulde camelbag had zijn dienst al meer dan ooit gedaan.
Zelfs de toegereikte druivensuiker van helper Jimmy kon niet baten om enig ledemaat dat de fysiologische trekken heeft van een been te voorzien van de nodige kracht om mee te kunnen. Op de klim in Mullem trok ik nog eens de grote plateau rond om de zelfkastijding te vervolmaken.
En dat bleek nog te lukken ook, want denkende dat ik al boven was, hield ik wat in en dat bleek alweer een zoveelste 'lapse of the mind' te zijn ... och ja dat kon er ook nog bij.
Ik had beter wat overgehouden want Ouwegem door - alle ik denk dat het Ouwegem was want orientatie was een hersenoptie die ik thuis bij mijn helm had laten liggen - stond er daar een valse en nijdige klim met wind op kop.
Het was een valse platte singletrack en nu zeiden de benen tegen het verstand voor het eerst "Als ge denkt dat je beter kunt, doe het dan zelf!" ... maw : Foert!
29 km al op de teller en we gingen nog een vervolg breien aan deze leuke en recreatieve tocht. Smaakt u enig sarcasme in deze zin ?
Steve had het Lozerbos als dessert in gedachten en ja hoor ... eindelijk kon ik me eens uitleven.
Het ging van hummus naar hummus en van jump naar jump.
Eventjes werden de benen vergeten en werd de laatste druppel uit de camelbag gezogen.
Leuke verpozing dat Lozerbos en ook al deden de benen daarna wat bitter, ik had me eens kunnen uitleven.
Ik putte zelfs nog zoveel vertrouwen dat ik het nog op een spurt waagde met Nick en John.
Jammer genoeg was er geen official in de buurt want John week klaar en duidelijk van zijn rechte lijn af en sloot me in!
Ik riep me maar zelf uit als winnaar ... het ging mijn enige troost geweest zijn die voormiddag.
Na nog twee frisse pinten achterover geslagen te hebben bij Steve thuis keerden we voldaan naar huis.
En in het naar huis rijden begon het stilletjes aan op te klaren.
We wisten het : vanavond Steenbakkersbbq en we waren er opnieuw door.