20061224 TT Menen

Vandaag samen met enkele steenbakkers op pad gegaan. Na een weekje thuis gezeten te hebben met het begin van een oorontsteking kriebelde het wel om te gaan biken... Hoogst waarschijnlijk zou ik samen met Rudy maar de korte afstand doen.

Het beloofde een hels avontuur te worden. Gelukkig keek ik op voorhand op het wereldwijdeweb naar de plaats waar ik moest zijn... Het stond dus helemaal niet uitgepijld in of rond Menen... Het was al zoeken van in het begin. Hopelijk werd de tocht beter dan de uitpijling naar de tocht toe... De inschrijvingen waren dan ook al weer zeer moeilijk te vinden nadat de auto eindelijk op de parking stond. Nu, ik had het er voor over, want ik had het vorig weekend niet op de bike gezeten... Twee weken zou helemaal te erg worden :-)

Aan de start stond Steve (alias Pro Team) al te wachten met zijn broer. Het werd nog even wachten op Andy en Rudy. Ondertussen waren ook Traxer, Lichterveldenoare en Grote Plateau van de partij. Superfan was al op weg...

We geraakten dan uiteindelijk op pad... We kregen direct een ellenlange strook langs de leie voor de wielen geschoven.

Hier en daar was het fameus pompen en we hielden er direct een strakke snelheid op na. Eenmaal aan de oude Abdij van Guldenberg, staken we de brug over om op ons zelfde elan verder te gaan aan de andere kant van de leie. Dit helemaal tot in Wevelgem. Ondertussen waren we Steve en zijn broer kwijt. Traxer, Grote Plateau en Lichterveldenoare waren een stukske voor. Ook Andy begon zijn duivels te ontbinden en reed een stuk voor ons uit. Ik en Rudy hadden een heel wat mindere conditie (ik door ziekte en Rudy door zijn maandenlange stop vanwege de val) en zaten een stukje achter. Een hoop tragere deelnemers waren ook de oorzaak...

Een aantal kilometer verder en wat gepuf en gekuch, kwamen we eindelijk aan de bevoorrading, dit na de beklimming van de "Lauweberg". De bevoorrading was dan ook weer allesbehalve... Enkel en alleen soep, met een droge "biscotte"... Een beetje water en wat banaan of zo had ook niet slecht geweest... Een niet aangesloten biker betaalde hiervoor 4€, een beetje veel toch...

Na de bevoorrading zat er nogal wat baan in en reden we uiteindelijk nog een paar keer verkeerd door ontbrekende bordjes... De organisatie heeft echt nog veel te leren... Naar het einde toe bleek ook dat de mannen hun inspiratie kwijt waren en bordjes tekort hadden... In Menen werd het dan wel een zoektocht naar waar we moesten zijn... Weer geen pijtjes meer.
Eenmaal aan de arrivée toegekomen bleek er maar één spuit te zijn aan de "afspuitstand" en mocht je het nog zelf niet doen...

De zaal van den après was heeeeeeeeel klein... De bakken bier stonden aan den overkant van den bar dus moesten ze daar gans den tijd mee over en weer lopen...

De bediening viel dan wel weer mee, allez zeker qua zicht, een schoon blondje is zeker ook niet lelijk hé...

Ze waren wel redelijk traag, maar tot daar aan toe.

Mijn eindconclusie van deze tocht is dan ook niet echt positief. Het was echt wel duidelijk dat deze tocht niet georganiseerd werd door ervaren bikers... Het was echt wel het minimum van het minimum. 4 euro voor iets van niets... Indien er volgend jaar niets anders is, dan kom ik heeeeeeeel misschien eens terug, maar dat valt nog te betwijfelen...

20061202 Sinterklaasveldtoertocht Avelgem

Vandaag was het weer zover. De tocht in Avelgem stond op het programma. Mijn broer en ik gaan er een jaarlijkse gewoonte van maken om die samen te rijden en daarna te gaan eten bij mijn ouders in Avelgem. Daar zitten de kinderen dan allemaal ook, met hun sinterklaas van oma en opa... Leuk, zo'n makkelijke planning...

Elsegem en Avelgem liggen helemaal nie tver van elkaar, dus werd het met de fiets richting Avelgem... De eerste 10 km zaten er dus al op tegen dat ik daar moest starten. Toen ik in het college toekwam was ik aangenaam verrast met de gratis bewaakte fietsparking... Leuk en zeer handig zoiets!

Gisterenavond tijdens de vergadering van de Steenbakkers afgesproken. Deze morgen zouden Brian, Wesley, Steve, Bart, John, Jeffrey, Kurt, Filip en ikzelf samen starten. Om 9u waren er dan nog Koen en Andy... Brian wist mij te vertellen dat hij zich deze morgen geen 100% voelde... Dat werd dus afwachten...
Eenmaal iedereen er was konden we vertrekken voor wat vorig jaar alleszins een redelijk zware tocht was. Net zoals ieder jaar maken ze er bij de organisatie de gewoonte van om telkens een vernieuwd parcours aan te bieden. Leuk dus!

Het vertrekken ging richting Karekiet en van daaruit via een smalle singletrack naar de Schelde. Daar begon het al... Brian zijn ketting had rare kuren en kraakte en piepte ongeloofelijk... Na wat controle kon hij toch terug doorrijden... Niet zo erg dus... Leek erger dan het in feite maar was blijkbaar.

Langzamerhand kwam de Kluisberg dichter en dichter. Nogal gauw merkte ik van mezelf dat de benen redelijk goed zaten, het zou dus plezant worden vandaag. We reden de Kluisberg op langs de kanten van Escannafles nadat we de Turkenhoek gepasseerd waren en getrakteerd werden op een zeer korte, maar zeer steile afdaling aan de flanken van de rivier La Rhosnes.
Daarna ging het echte werk dus beginnen... De Mont de L'Enclus... Nu en dan eens om op te vloeken, andere keren om te omarmen. Hij heeft vele gezichten deze Kluisberg...
Via een stukje dat ik mij nog herinner van de tocht in Amougies, omdat daar iemand zwaar viel tijdens de afdaling, begonnen wij aan de eerste echte klim. Jammergenoeg moest ik noodgedwongen voet aan grond zetten, omdat iemand voor mij zijn fiets plots dwars over de doorgang plaatste. Nu, iets verder dan weer op den bike gesprongen en tot boven gereden. Al gauw werd duidelijk dat Filip weer niet ging kunnen wachten, dat Kurt zijn voeling met onze streek verloren is na al dat vertoeven in het Brugse en dat we Brian hoogst waarschijnlijk niet meer zouden zien...
Wesley, die iets voor ons gestart was met zijn vrouw, hadden we hier ook bijgehaald en kon dus meerijden met ons, vanaf het moment dat de vrouw de splitsing voor een kortere toer nam.
Na een klein afdaling, die voor sommigen blijkbaar de gelegenheid was om de remmen toe te gooien, reden we naar een welgekend stukje... Vanaf de Panorama gingen we naar een magnifiek stuk waar je eerst een afdalingske hebt op den tarmac om dan een korte helling te nemen offroad. Ik smeet hem op het groot mes en liet eerst de anderen gaan om dan naar beneden te vlammen en omhoog te schieten. John lachtte er eerst mee dat ik groot zat, maar dat leek geen enkel probleem te zijn om boven te geraken, in tegenstelling tot diegenen die klein zaten...

Dan omhoog via de weg tot aan het zwembad en via de parking naar een offroad beklimming tot aan den toren. Het begin was hier door het vele volk niet te doen... De greppel lag te hoog en omdat je weinig speelruimte had, kon je ook niet echt doen wat je wou... Tweede maal voet aan de grond dus...
Daarna was het tot aan den toren, efkes de mooie gekende afdaling achter de parking, naar beneden vlammen en dan een stuk van het gele blosoparcours om dan uiteindelijk aan de eerste bevoorrading te komen. Daar bleek Jeffrey ondertussen ook fameuse pech te hebben met zijn remmen. Die zagen we dus ook niet meer nadat hij de pechdienst opbelde... Two down, seven to go... Filip ging vanaf hier alleen op pad, dus nog met zes op baan...

Nu nog effen klimmen tot aan de vierschaar en dan de Pensemont naar beneden vlammen... Vlammen was het echt wel zunne... Heb hier mijn maximum van 53,6 km/h neergezet voor vandaag...
Na de Pensemont kondigde de Kwaremont zich aan... Daar even gewacht op de rest om dan aan dit mooi stukje te kunnen beginnen. Via de baan omhoog, offroad weer direct naar beneden om hem dan via enkele offroad stukken weer te bereiken en helemaal tot boven te rijden. Daar stonden enkele van mijn coopman collega's die ook aan het biken waren ter ere van de Sint Elooifeesten... Ze reden de Blosoroutes van aan de Panorama.

Na de Kwaremont lieten we de Patersberg, in tegenstelling tot vorig jaar, jammergenoeg links liggen... We trokken naar den Tiegemberg. Via Berchem, daarna een stukske via de Schelde en de Varent naderden we Tiegem nogal redelijk rap. Ondertussen had ik de anderen iets achter gelaten en was ik op mijn eigen tempo beginnen doorrijden, ik zou wel wachten aan de bevoorrading. Ik zat weer met zo nen toffen in het wiel die al geen kanten wou overnemen en ik maar het werk doen... Ik bleef goed buzze geven tot aan Tiegemberg... Daar kregen we net voor de gekende stapsteentjes met nen draai van 90° onze bevoorrading met nen goeien pudding... Na een paar minuten kwam ook Steve toe en beetje per beetje de rest ook... Blijkbaar was er nogal een redelijk gat geslagen. Ook Koen en Andy waren er plots...

Na de bevoorrading ging ik verder zoals voor de tussenstop, op mijn eigen tempo. Den Tiegemberg op met Wesley in mijn zog, maar na een bepaald moment zat ik weer alleen. Ondertussen was er meer en meer wind en begon het ook lastiger te worden... De Tsjampenstraat, verlengde van de Hellestraat, den Boomgaard,... Allemaal gekende, maar leuke stukken.
Na het kruisen van de grote baan ging het in gestrekte draf naar Waarmaarde, waar er even twijfel was over een gedraaid pijltje... Gelukkig wist ik de weg omdat ik daar 's morgens ook passeerde. We gingen dus op weg naar de school van Waarmaarde waar de "stute met eiers en spek" op ons lag te wachten...

Na die bevoorrading nog een paar kilometers die in een ijl tempo afgelegd werden door Steve en ikzelf... Het was weer vlammen... Eenmaal in Avelgem nog mijn verrassingspakket gaan halen en samen met John richting onze ouders...

Het parcours was iets minder uitdagend dan vorig jaar, maar toch leuk. Het is aangenaam om zien dat ze ieder jaar op zoek gaan naar een vernieuwd parcours.
De bepijling was zeer goed, duidelijk en precies.
De bevoorradingen vond ik persoonlijk ook voldoende!
De bewaakte fietsenstalling is natuurlijk ook een pluspunt!

Kortom, weer een geslaagde voormiddag!

20061126 Sunparks MTB Weekend Mol Part two

Voor de tweede dag op rij gaan biken in een schitterende streek die voor ons geheel ongekend was... De familie in het vakantiepark, wat moet ne mens nog meer hebben?

Vandaag stond de tweede rit dus gepland. Ook deze zonder gps moeten rijden, want gisteren hebben de batterijen het onderweg begeven... We gingen vandaag samen op stap met twee vrouwen mee. De vriendin van Kurt en Annelies (de vrouw van Steven) gingen ook mee biken. Het zou dus een kalm tochtje worden tot aan de splitsing. Iedereen, behalve Johan die weer vroeger vertrokken was, zou samenblijven tot aan dat punt. Pascal en ikzelf zouden daarna kiezen voor de 40 km, de rest voor de 20 km.

Al van in het begin was het weer puur genieten. Biken dwars door een mooi aangelegd naaldbos, niet echt op een pad, maar voortgaan op de sporen van die die voor jou gepasseerd zijn! Schitterend! Al snel bleek dat de tocht een stuk technischer zou worden dan die van gisteren. Misschien minder lastig, maar technischer...

Na het mooie bos kwamen we direct terecht in een strook zand. In het bos vlug wat voorsprong genomen om daar dan wat foto's te kunnen nemen. Dit in het begin enkele keren gedaan, het werd een intervaltraining. Na een tijdje werden we juist voor een singletrack ingehaald door een hele bende bikers. Ik kon me niet meer houden en zei tegen Pascal dat ik het gat eens ging toerijden. De singletrack opgevlogen en in het wiel gaan hangen... Daarna weer gewacht op de rest van de groep. Steven zei tegen Pascal en mezelf dat we gerust mochten doorrijden. We wilden echter bij elkaar blijven tot aan de bevoorrading. Dat deden we dan ook. Telkens na een singletrack door het één of het andere bos wachtten we zonder problemen op de rest. Samen uit, samen thuis was de leuze vandaag! Sommige andere bikers hadden het echter niet zo voor met ons... Enkelen klaagden echt wel achter ons gat en hadden de kunst om iedereen op te jagen! Niet doen ensen, iedereen moet het eens leren hé! De één is nu eenmaal iets rapper dan de andere...

Soit, eenmaal aan de bevoorrading genoten van een soepke, een stukske isostarreep, een isostar drank,... soit, weer meer dan voldoende dus. Ondertussen ook iemand proberen te helpen die met losse cranks zat, maar blijkbaar was het het binnenwerk dat naar de knoppen was... Weer kosten voor die man dus...

Na de bevoorrading kozen Pascal en ik voor de 40 km. Het zouden er nog een 25 tal worden in een sneltrein-tempo. Het eerste stuk dat we voorgeschoteld kregen was een stukje weg als aanloop naar een mooi, schitterend stuk bos. Aan da bos kwam precies ook geen einde... Het bleef draaien en keren, op en neer, slalommen,... We begonnen aan dit bos in een treintje van een heel aantal personen. Ik speelde de locomotief en uiteindelijjk kwamen we het bos uit met een viertal. Het was echt op het scherp van de snee! We gingen in dit bos niet onder de 25 km/u... De stukken verhard erna waren echt om te recupereren want dit bos had veel inspanning gevergd! Nu, het was wel heel leuk om zo heel diep te gaan.

Enkele stukken verder nam Pascal het voortouw, tot aan de volgende bevoorrading. Die lag maar een tiental kilometer na de eerste... Vanaf daar was het dan maar een kleine 15 km meer normaal gezien. Ook deze laatste 10 à 15 km werden afgelegd aan een hels tempo. We gingen nergens meer onder de 25 à 26 km/h... Het was vliegen! We haalden nog een heel pak van de bikers in die ons in het begin (voor de eerste bevoorrading) bijhaalden...

Leuke tocht, met schitterende stukken! Hier en daar een paar technische stukken, maar ook niet zo heel moeilijk om te doen.

Beide tochten van dit weekend waren mooi toegankelijk voor bikers die ervaren zijn en voor zij die minder ervaren zijn in het mountainbiken! Goed gezien van de organisatie en dat moet ook wel op zo'n weekend!

Nog vlug den bike weer afgespoten en dan weer naar de huisjes. De anderen verschoten ervan dat we er ook al waren...
Nog gegeten, Nora in bed gestopt en de auto beginnen laden. Toen Nora wakker was, afscheid genomen van iedereen en dan weer op weg naar huis...

Schitterend gesaagd weekend waar ik zeker nog naar ga terug komen!


MTB Weekend Sunparks Mol 24-25-26 november 2006

20061125 Sunparks MTB Weekend Mol

Yep, gisteren avond toegekomen in Mol met een hoop andere Steenbakkers om deel te nemen aan het Sunparks MTB Weekend. Na geïnstalleerd te zijn, nog even gaan kennismaken in de grote zaal met een hoop andere MTB'ers. Natuurlijk kwamen we Leffingenoartje en de P tegen... We dronken er een paar en gingen dan weer richting ons huisje. Nogal redelijk vlug in bed gekropen, we moesten immers fris zijn voor deze morgen hé...

Net voor we gingen vertrekken kwam men ons melden dat we onze wagen moesten verplaatsen, anders zouden ze die wegtakelen. Dus vlug de parking gaan opzoeken... Daarna op zoek naar de inschrijvingen. Blijkbaar was da nie zo simpel. Een paar rondekes gereden en dan uiteindelijk gevonden. Alles verliep vrij vlot en wij dan maar op weg... Johan was ondertussen al een tijdje vertrokken...

Vandaag stond er 70 km op het programma op een heel vlak parcours. Zowel Steven als Kurt waren ziek geweest en waren niet 100%. Het zou er dus eentje worden op het gemak... Het bleek al snel dat het een mooi tochtje zou worden met veel singletracks en minder modder dan verwacht. De bossen in de streek zouden ongetwijfeld optimaal benut worden.

Om te starten was het zo van dat weer waarbij je niet wist welke kledij je moest aantrekken. Alle anderen kozen voor de trui met de lange mouwen of de windtex. Ik koos echter voor de gewone koerstrui met mouwstukken. Daaronder wel een onderhemd en een dun truitje met lange mouwen aan. Na een aantal kilometer stopte ik om de banden wat bij te pompen en profiteerde ik ervan om het truitje met lange mouwen uit te spelen. Het was echt warm... Helemaal nog geen winterweer!

Ondertussen hadden we zo al een heleboel boereslagen gehad... Het parcours zou ons vandaag geen parten spelen, maar de wind zou daarentegen nogal eens lelijk kunnen huishouden.

Het was duidelijk dat Pascal weer de goede benen had vandaag. In een heleboel singletracks kon hij zich niet bedwingen en reed hij een stuk voor... Hij liet zich dan wel gewillig inlopen door ons op de weinige stukken verhard.

Tijdens de rit viel het op hoeveel singletracks er hier langs het water liggen. Telkens een smal spoor langs enkele smalle rivierkes! Schitterend gewoon!
De bossen deden ons genieten van de ochtendgeur op een mooie herfstdag! Het was puur genieten.

Aan de splitsing tussen de 50 en de 70 kozen Steven en Kurt, die nog niet helemaal gerecupereerd waren van de ziekte, voor de 50 km. Bert, Pascal en ikzelf kozen voor de 70. Iets verder kwamen wij aan onze tweede bevoorrading. Onderweg hadden we ondertussen het gezelschap gekregen van twee bikers in een grijs tenuetje. Die bleven constant in het wiel hangen en namen geen enkele keer over. Aan de tweede bevoorrading kwamen we dan ook een otis-collega van Pascal tegen, die samen onderweg was met een vriend die nogal redelijk veel mee had van Peter Vanpeteghem. Na de bevoorrading kregen we een schitterend stuk bos voorgeschoteld waar ik het voortouw nam... Ik gaf er een lap op en aan het draaien en keren kwam echt geen einde... Het waren waarschijnlijk 4 km onafgebroken door hetzelfde bos op het scherp van de snee! Schitterend! Ik hoorde ze achter mij nu en dan puffen... Ik moest ook echt wel puffen... Daarna was het weer effen bekomen op een stukje verhard. Nog steeds weigerden de twee grijze muizen over te nemen... Ondertussen waren we ook Maarten, de Otisman, kwijt. Hij kon niet volgen en had gezegd tegen zijn compagnon dat die gerust mocht meerijden. Op een bepaald moment verdwenen de grijze muizen van bij ons. We hadden ons na een zeer technisch stuk aangesloten bij een groepje anderen, maar die reden ietske te vlug. We lieten ze gaan en de twee grijze mannen sloten dan bij die anderen aan, ook in het wiel, zoals wij ze al 30 km in het wiel gehad hadden... Vanaf de laatste bevoorrading hadden we nogal regelmatig de wind tegen en ik liet Pascal in de laatste 7 km dan ook wijselijk gaan met een groepje anderen. Berre probeerde nog aan te pikken, maar alleen inbeuken tegen de wind is ook niet alle hé. Uiteindelijk dan nog even moeten stoppen aan rode lichten en het achtervolgen was dan helemaal gedaan... Nog enkele kilometers op de tanden bijten en we waren terug aan het vakantiepark.

Na een leuke tocht, met schitterende stukken, leuk gezelschap, goed weer (laatste 3 km wel regen...) en goede bevoorradingen terecht gekomen aan de afspuitstand. Daar aangeschoven en den bike afgespoten, want morgen moet die weer dienst doen

Dan weer richting ons huisje, om daar lekker te genieten van de hesperolletjes die de vrouwen ondertussen hadden klaargemaakt voor Pascal en ikzelf. De dochters gingen beiden nog even slapen en daarna zouden we met alle steenbakkers en hun gezinnen gaan zwemmen.
Na het dutje van de dochters dan inderdaad richting zwembad. Daar leuke momenten beleefd, met zowel de eigen dochter als de andere kinderen. Het is ook eens leuk om je clubgenoten op zo'n ontspannende momenten eens anders te leren kennen.

Om 18u30 werden we verwacht in de grote zaal om deel te nemen aan het pastabuffet. Pascal, Melanie, Luna, Helena, Nora en ikzelf gingen rechtstreeks naar de zaal. Het was even aanschuiven, maar we zijn er dan toch nog in geslaagd om een tafel vrij te houden voor gans de groep. Blijkbaar zat Johan ondertussen al ergens anders met zijn gezin... Hij was er dus niet in geslaagd om plaats te houden...

Ondertussen had ik ook al de bikes op het podium zien staan. Net zoals vele vele anderen ging ik ervan uit dat dat de tombolaprijzen waren. Het ging om een Scott Spark 10 van maar liefst 5599€ en een koerstfiets van Scott van ongeveer 7000€. Het zag er ongeloofwaardig uit, maar anders stond er nog niets van prijzen en Scott was nu eenmaal hoofdsponsor... Wij dus vlug de bonnekes ingevuld en in bij het buitengaan in de doos gegooid. We hadden tegen dan ook al kunnen genieten van het schitterende buffet! Lekker, lekker... Ook de rijsttaartjes waren zeer lekker en dat zal Nora ook zeker beamen. Toen we gevraagd werden om de zaal te verlaten, omdat de tweede shift moest komen eten, nog effen staan kwijlen naar die bike... Amaai zunne... Dan maar met gans de groep naar huis. Effen nog binnen geweest in ons eigen huis, want de dochters en vrouwen waren ondertussen al een tijdje weg. Nora en Luna zaten al in hun bed. Daarna nog enen gaan drinken bij Steven en dan maar verder mijmeren over wat er precies kon gebeuren als we den tombola wonnen... Om 21u45 vertrokken richting zaal voor de trekking van de prijzen. Amaai, er was een heleboel volk dat ook wou winnen precies... Om stipt 22u begonnen ze eraan... Hopelijk zaten we niet tussen de eerste, want dan hadden we kleine prijzen... Geleidelijk aan kwamen ze bij de belangrijke prijzen, maar het zag er niet naar uit dat wij iets zouden meenemen naar huis. Blijkbaar zaten alle huisjes met kleine nummers meer naar boven... Wij hadden huisje 1900, 1901 en 1902.
En dan... de derde prijs voor Nick Valcke uit huisje 1901! Een prijs ter waarde van 400€... Sram X0 Shifters en een X0 achterderailleur. Beiden verpakt in een mooi metalen kistje... Niet te doen, ik was immens content. Ik ben dus weer een tijdje gespaard van dergelijke kosten en het is daarbij nog heel degelijk materiaal ook! Ik was toch van plan om in de toekomst over te schakelen naar Sram, nu doe ik het zeker...

Na de tombola tevreden weer naar de huisjes, nog effen de prijs goed bekeken, nog enen gedronken en dan gaan slapen. Morgen is er immers weer een bike-day hé...

20061119 TT Orchies (Frankrijk)

Toen ik deze morgen de rolluiken optrok, zag het er allesbehalve aangenaam bike-weer uit... Regen, regen en nog eens regen. Rond 7u05 kreeg ik een sms'ke van John om na te gaan of ik nog een extra regenjas had, hij vond de zijne niet meer terug. Gelukkig had ik er noge ene op voorraad...
Om 7u20 had ik afgesproken met Pascal aan zijn voordeur. Pascal kwam tot bij mij. Het regende nogal redelijk en zou kan hij tot bij mij... Soit, we gingen dus op weg om wat een hels tochtje beloofde te worden.
Gelukkig was het nogal redelijk warm voor de tijd van het jaar en bleef de wind achterwege. Voor de rest was alles wat een Flandrien wil aanwezig, regen, modder, kasseien en een terril... De hel van het noorden kwam er aan voor ons...

Eenmaal in Orchies, zat de Lok36000 ons al op te wachten... Hij was daar al aan het wachten op de Steenbakkers die volgens hem een bende tolerante bikers zijn...

Een tiental minuten later kwamen ook Berre, Steven, John, Wouter, Jeffrey en de not(yet)steenbakker Steven toe. We konden dus op weg...

Vanuit Orchies ging het richting Montagne De Douai. Nogal redelijk rap bleek het een tochtje te worden waardoor we enorm smerig gingen worden. Het vuil spatte langs alle kanten op, het was zoeken naar het evenwicht, glijden van links naar rechts,... Door een paar tragere bikers die blijkbaar iets minder technisch waren, kon onze groep niet lang samenblijven. Omwille van het feit dat het ging over een splitsing van twee groepjes, gingen we gewoon door op ons elan. Het was pompen en pompen om soms bij de anderen te blijven, maar het lukte. Via een heel aantal vettige stroken, kasseien die soms niet meer zichtbaar waren, kwamen we aan de terril... Na een klim via een zeer brede zandstrook, kwamen we aan een meer technische strook. Het deed me effen denken aan Bruyelle, maar daar was het dan weer veel imposanter... Na draaien en keren tussen de bomen en struiken, kwamen we aan de bevoorrading. Ondertussen had ik Lok, Jefke, Berre, Pascal en Wouter (die ons met een mooie demarrage bijhaalde) moeten laten gaan. Door enkele tragere voorgangers en door duidelijk minder kracht, kon ik hen niet meer bijhouden... Aan de bevoorrading echter, lieten we alles weer mooi samen komen en konden we na, na de innerlijke mens versterkt te hebben, weer op weg. Tussen de geweerschoten van de jagers gingen we dus weer gaan wroeten. Hier en daar was het echt wel de moeite: immense plassen, zoeken naar het goede spoor, slalommen tussen andere bikers, kasseien die glibberig waren,... Soit, alles wat het biken leuk maakt! Ondanks de regen was het een zeer leuke tocht! Hij was lastig door de staat van het parcours, moest je deze tijdens een droge periode in het jaar doen, dan zou het al heeeeeel wat anders zijn...

Na de bevoorrading reden we jammergenoeg langs een immens bos, ik had er liever dwars door gegaan, maar ja, misschien privé? Soit, het Forêt Dom. De Marciennes was niet voor ons bestemd...

De eerste kilometers na de ravito bleven we met de steenbakkers ook mooi samen... tot jeffrey zijn duivels ontbond en ging zoals geen ander... Enkel Pascal kon (of wou) volgen. De rest bleef achter... De modder, het weer en de kasseien hadden ondertussen hun tol geëist en sommigen onder ons, waaronder ik, zaten op het tandvlees... Ik moest een paar steenbakkers laten gaan, een paar moesten mij ook laten gaan... allez, verbrokkeling alom... De laatste kilometers was het rijden op karakter en "op souplesse"... Pompen tot aan den arrivée met andere woorden...

Eenmaal aan de aankomst nog den bike laten afspuiten, inderdaad, we moesten het niet zelf doen... Onze verse kledij aangetrokken in de kou... Vlug ons gezicht een beke toonbaar gemaakt en hop naar den bar. Daar konden we nog ons gratis 1/2 stokbrood en drank afhalen. Dit nog soldaat gemaakt en dan weer naar huis...

Deze schitterende, zware, maar weer onvergetelijk Franse tocht staat voor volgend jaar zeker weer op het programma!

Het was een schitterende organisatie, idem dito parcours met heeeeeeel weinig verhard en goede bepijling, wat moet een mens nog meer op zondagochtend?

Inderdaad... het gezelschap en dat was er ook...

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

Gegevens

Energieverbruik 3165 kcal
Gemiddelde hartslag 158 HF/min.
Maximale hartslag 191 HF/min.

Gemiddelde snelheid 19,1 km/u

Maximale snelheid 29,1 km/u

Afstand 51,0 km

Stijging 75 m

20061117 Nachttocht Torhout

Verslag volgt...

20061111 Bruyelle (Antoing)

Vandaag afgezakt naar Bruyelle samen met de kersverse Steenbakker Yoerik. Enkele Steenbakkers gingen naar Wervik om onze eer te verdedigen. Wij deden dat dus bij onze Franstalige vrienden.

Ik keek echt uit naar wat die "carriere" eigenlijk zou zijn. Ik had al vele commentaren gehoord en nen hoop foto's gezien, maar ik wou het toch eens zelf meemaken ook.

Vanaf de start bleek het direct dat het een vettige bedoening zou worden. Na enkele gravé-stroken, waar het duidelijk te merken was dat we in een gebied van steengroeves zaten, gingen we nogal vlug over naar een aantal vettige landwegelkes. Yoerik bleek nu en dan een ketting-blokkage te hebben. Redelijk ambetant dus...

Hier en daar werd het laveren tussen de technisch minder sterke bikers... Een jong baasken bleef ons dan constant inhalen op de weg, maar moest toch effen langs de katnen gaan, want hij gleed uit op een vettige strook...

Uiteindelijk kwamen we aan in het crossparcours aan St Druon! Schitterend! Kijk maar op de fotopagina. Hier en daar was het fameus glijden en slijden. Het parcours lag er immens vettig bij, maar het bleef berijdbaar, al stonden velen toch te voet. Eenmaal er enen voor je stilvalt, is het natuurlijk moeilijk om weer te starten... Na dit schitterend baggerwerk, leek het alsof we al een pak kilometers op de teller hadden, maar het bleken er maar een 13 tal te zijn...
Na deze mooie strook, waar het puur genieten was, ging het richting de carriere. We waren al schoon met modder bezet, maar het zou er zeker niet op gaan beteren.

De carriere binnenrijden maakte mij zo nerveus als een kind die zijn eerste schoolreis mocht maken! Het zicht was uitmuntend! Je voelt je direct wreed klein als je zoiets ziet!

Aan het begin van de "Carriere Cimescaut" bleek mijn achterrem om zeep te zijn. Ik probeerde ze zo goeg mogelijk te herstellen, maar gene moyen... Ik zat volledig blok, ik kon geen remkracht meer ontwikkelen. Het zou dus voor de rest van de tocht op het gemak worden. We hadden nog een goede 20 km te doen! Ondertussen was het zichtbaar dat Yoerik zich hier echt in zijn element voelde. Het probleem met de ketting hield hem niet meer tegen...

Eenmaal beneden aan de machines, werd het pas duidelijk hoe immens die waren! Genieten was het! Puur genieten! De vuile ondergrond maakte dat we er op den duur allemaal gingen uitzien als negerkes... Amaai zunne...

De beklimming naar helemaal boven deed ik niet, omwille van de remmen. De afdaling zag ik helemaal niet zitten. Ik reed dus door naar de bevoorrading, terwijl Yoerik de klim voor zijn rekening nam. Aan de bevoorrading kregen we de kans om de bike te reinigen en opnieuw te oliën. Iedereen maakte daar gretig gebruik van... Aan de bevoorrading kwamen we ook Steenbakker Rik D. en Stefaan tegen...

Later kwam ook de forumtrein daar toe die voor een maal een tram was... Grote Plateau, VTT'tje, Traxer, Lok36000, Hanzi, Moustache,... Amaai, we waren weer goed vertegenwoordigd. Uiteindelijk kwam ook Yoerik terug. Na wat te eten en te drinken gingen we weer op weg. Na weer een boel krieren en wat afdalingskes en klimmekes, kwamen we de forumguys weer tegen die pech onderweg hadden...

We reden op ons gemaksken door. Iets verder kwamen we dan ook Rik tegen met pech. We hielpen hem zijn band vervangen... Toen we bezig waren, kwam er een madammeke koffie inschenken voor ons... Amaai, zo'n vriendelijk mens! Da komt ge in Vlaanderen toch nie tegen zunne...

Nadat we weer op weg gingen, kwamen we nogal gauw aan de volgende bevoorrading. Vanaf hier waren de zware en meest vuile stukken gepasseerd en werd het het parcours iets meer doorsnee!

Aan den arrivée werd onzen bike afgespoten door vriendelijke brandweermannen...

Na een schitterende TT door een schitterrende organisatie gingen we weer voldaan naar huis...

Volgend jaar ben ik zeker terug...

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

Gegevens
Energieverbruik 3038 kcal
Minimale hartslag 84 HF/min.
Gemiddelde hartslag 159 HF/min.
Maximale hartslag 192 HF/min.
Gemiddelde snelheid 17,4 km/u
Maximale snelheid 32,9 km/u
Afstand 36,4 km
Stijging 230 m

20061105 TT Amougies - Tower bikers

Gisteren een redelijk zware avond met nen hoop leffes en dat liet zich deze morgen wel voelen. Ik geraakte zeer moeilijk uit mijn bed... Het beloofde dus een lastige voormiddag te worden...

Zoals beloofd stond Yoerik om 7u45 aan de deur. Ik was juist bezig met den bike uit te halen. Na het inladen van de fietsen ging het dan richting Amougies. Daar aangekomen was John ook juist toegekomen. Aan de ingang kwam Andy juist toe en in de zaal bleek Brian al te wachten op ons. Na de inschrijvingen nog vlug ne koffie en dan weg...

Na een strook van een paar boereslagen, ging het richting de eerste klim van vandaag... Den Trieu... Voor diegenen die hem niet kennen is het er eentje die uitnodigt om van in het begin te vlammen, maar het venijn zit em in de staart. Na een draaike naar rechts volgt een schoon steil stukje... Hier bleek al gauw dat ik helemaal geen goede benen had en dat den alcool van gisteren duidelijk zijn tol eiste... Tja, ik wist het op voorhand hé, maar dat hield mij niet tegen. Opgeven staat niet in mijn woordenboek!

Na den Trieu gingen we dan via Heinsdal, Langveld richting de Klijte die we dan passeerden om langzamerhand bij de beklimming van den Hotond te komen. Daar was het weer sterven voor mij. Ik zag een hele tijd Steven (aka Beulie) en Frederick voor mij rijden, maar ik geraakte er niet meer bij. Ondertussen had ik de rest van de steenbakkers wel moeten laten gaan. De enigste die achter kwam was Yoerik, maar dat had te maken met een platte tube... Die had hij opgelopen ergens achter den Trieu en hij zei ons door te rijden...

Boven aan den Hotond zag ik Steven en Fré lachen... Ik kan mij voorstellen dat ik op dat moment lachwekkend was... Ik was er de leffes van gisteren aan het afwerken...

Na de Hotond kwam de eerste, zeer welgekomen, bevoorrading. Ik had echt wel nood aan een beetje recuperatie...

Na de bevoorrading was het geleidelijk aan richting de Patersberg. Die reden we zelf niet omhoog, maar het was wel wat draaien en keren en flirten met de flanken ervan... Deze flanken brachten ons dichter en dichter bij de Kwaremont.
Ondertussen bleek ook John niet zijn beste dag te hebben. Na de eerste twee beklimmingen goed verteerd te hebben bleek hij moeite te krijgen met wat volgde. Een verstopte neus bleek daar de oorzaak van te zijn...

Tijdens de beklimming van de Kwaremont bleek ik er weer door te komen. Ik had het nog altijd redelijk moeilijk, maar de benen werden duidelijk beter en beter. Na de Kwaremont kregen we de keuze tussen een splitsing voor de lange tocht (53 en 40) of de kleindere tochten. John en ik kozen voor de lange afstand. Ook de eerste steenbakkers deden dit... Yoerik, die nog steeds op achtervolgen aangewezen was, koos ook voor de lange afstand...

De organisatie zorgde voor nog een mooie extra lus met nog een klimmeke erbij en bracht ons zo naar het gezamelijke parcours voor alle deelnemers... In die extra lus was het effen slikken toen een hond zijn tanden eens mooi toonde... Gelukkig bleef het bij tonen...

Nadat we de grote weg hadden overgestoken, kregen we eerst nog een mooi stukje privé van een paar tientallen meters om dan via de gekende weg aan de afzink te beginnen richting voet van de Pensemont. Juist voor die voet kregen we de volgende bevoorrading... Hier kwam ook Nonkie aangereden, samen met nog een paar andere bikers. Na een tijdje kwam ook Yoerik aan, die ons eindelijk had te pakken.

Na deze tussenstop kregen we dus de mooie, maar redelijk lastige Pensemont voor de wielen geschoven. Hier bleken de benen eindelijk weer goed mee te willen... Ik slaagde erin om Andy en Nico te volgen. Brian kwam iets verder en John bleek meer en meer last te krijgen van kortademigheid.

Het steilste stuk van deze beklimming zit voor ne keer niet in de staart, maar in de start. Het stuk op den tarmac is het lastigste... Daarna kom je in het bos en is het genieten met volle teugen!

Hier en daar zat er een biker tussen die wat minder krachten overhad, of die technisch iets minder begaafd was... Tot daar, ofwel kalmkes erachter blijven, ofwel mooi inhalen waar mogelijk.

Velen puften hier echt wel en zaten op hun tandvlees... Ondertussen waren we aan de vierschaar beland. Het klassieke traject leek het te worden, maar plots moesten we van de "weg" af en tussen de bomen... Leuk, wreed leuk! Aan den Toren was het dan dalen geblazen en het gele blosotraject volgen! Schitterend stuk toch.

Wat dan volgde, waren ontelbare beklimmingen van de Kluisberg... Horlitin, Enclus du Haut met alle passende afdalingen en beklimmingen, Enclus du Bas...

Toen we uiteindelijk aan de laatste bevoorrading kwamen aan den Toren dachten we, da was ondertussen nog ikzelf, Andy, John en Yoerik, dat het zou gedaan zijn met de beklimmingen, maar neen hoor...

Eerst afdalen tot aan de parking, een steil maar schitterend stukje dalen en dan weer via de baan omhoog... Uiteindelijk moest er hier toch een eind aan komen... Op de top van de Kluisberg gingen we echter naar links om dan weer een fameus stuk te dalen en weer aan den achterkant van de Kluis te klimmen via "Le Bouquet"... Eenmaal boven naar links en dan waren we er bijna.

Nog een korte neep en het was gedaan met klimmen. Ondertussen had John wat achterstand door een platte band. Wij deden het lusje extra en tegen dat we terug waren, was hij er ook en konden we samen onze weg vervolgen.

Achter mij hoorde ik tijdens een afdaling iemand fameus vloeken... Iemand die er in geslaagd was om in de prikkeldraad te gaan... Omdat er een heel aantal direct bij waren, reed ik op 't gemak door. Ik zou John niet meer zien... Hij bleek ook nog gevallen te zijn, hopelijk zonder veel erg...

Ik kon dus alleen aan de "vuile strook" beginnen. Of Brian weer gaan zwemmen is, zullen we nooit weten, want hij heeft waarschijnlijk iets vroeger afgeslagen en de korte afstand gedaan, zodat hij alleen kon beginnen aan wat zijn "zwart beest" blijkt te zijn...

Hier en daar was het in deze oude spoorwegberm toch echt wel glibberig, maar zeer leuk! Echt wel content dat ik mij helm aan had, want tijdens het uitwijken voor een immense plas, bokte ik met mijn hoofd tegen een overhangende boomstronk.

Na wat glijden en doen, aangekomen bij het vliegveld waar ik dan ietwat temporiseerde om Yoerik en Andy tot bij mij te laten komen. Toen ik John niet zag, vroeg ik er naar aan Andy die mij duidelijk maakte dat hij viel, maar dat we mochten doorrijden.

Eenmaal aan den arrivee direct den bike gaan afspoelen en dan afgegeven aan de gratis bikewatch...

Nog nen icetea of twee naar binnen gekapt, nen vettigen hamburger gegeten en dan naar huis met Yoerik.

Moe maar voldaan teruggekomen van deze schitterende, niet te onderschatten tocht! 990 HM zijn niet niets hé!

Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij!

Merci Tower Bikers!

Gegevens

Duur 3:57:40
Energieverbruik 4230 kcal
Aantal hartslagen 39704 slagen
Minimale hartslag 100 HF/min.
Gemiddelde hartslag 167 HF/min.
Maximale hartslag 193 HF/min.
Gemiddelde snelheid 17,1 km/u
Maximale snelheid 54,5 km/u
Afstand 57,2 km
Stijging 990 m

20061029 Chouffkes Middelkerke

Vandaag samen met John, Steven en Pascal afgesproken om naar Middelkerke te gaan. Het zou de eerste keer zijn dat we met de club een TT doen aan zee. Normaal zou ook Bert erbij zijn, net als Rudy. Rudy is zoals geweten, over zijn stuur gevlogen in Oostrozebeke... Bert sloeg simpelweg zijn voet om. Tja, dan maar met vier in plaats van met zes...

Om 7u op de afspraak bij Pascal. John en Steven waren zelf op weekend aan de kust. Toen we aankwamen in Middelkerke stonden John en Steven al in goed gezelschap van een hoop forumbikers te wachten op ons. Eenmaal ingeschreven gingen we direct op weg.

Het eerste deel van de tocht was vooral verhard... Nogal redelijk veel brede stukken met klinkers tussen de duinen. Wel leuk om te draaien en te keren, maar toch... Via het domein van Prins Karel ging het naar die klinkerstukken. Via die klinkerstukken, ging het naar de voetbalpleinen aan de warandeduinen, waar we een schitterend stuk voor de wielen kregen. Op en neer, draaien en keren,... amaai! Dat was al een welgekomen afwisseling na die stukken verhard in het begin.

Die stukken verhard leken ook de aanleiding voor een heleboel om te vlammen! Het leek wel een wedstrijd op bepaalde stukken. Voor het opdraaien van het technische stuk hoorden we er dan ook één tegen de vlakte gaan. Te geweldig van in het begin? Tja...

Na het technische stuk ging het dan over overwegend verharde stukken, met wind in de rug, richting de Slijpebrug, waar we dan het stuk langs het kanaal namen... Het was niet tegen wind, het was ook niet met wind in de rug... Het was wind vanop de zijkant, maar in de verkeerde richting voor ons...

Het was harken gedurende vier lange kilometers tot aan de bevoorrading. Onderweg kwamen we hier ook Kleine Plateau en Superfan tegen.

Ook Pascal reed, voor de zoveelste keer, een stuk voor ons uit... Hij kon het echt niet laten vandaag, hij had blijkbaar superbenen...

Aan de bevoorrading, overlegden we vlug eens en kozen we bewust voor de 45 km, omdat de eerste kilometers niet echt zo heel denderend waren. John en Steven hadden ook eens gekeken op de kaart en blijkbaar was het stuk extra enkel een lus langs het water en terug.

Na de bevoorrading kregen we een mooi technisch stuk waar er direct wat opstopping was. Het was hier en daar nogal wat glijden en met een afgrond ernaast met wat water, kozen velen voor de zekerheid en namen ze alles op het gemak, met alle gevolgen van dien...

Na het nemen van de Pelikaanbrug kwamen we dan terecht op het MTB van Nieuwpoort, echt goed en mooi te doen! Schitterend stuk!

Dan was het weer tegen de wind in gaan harken langs een groot stuk weg. Daar toonde Steven nog eens wat hij waard was. Enkel Pascal kon hem volgen... Ik kon echt niet meer op dat moment, blijkbaar zaten die 60 km van gisteren toch voor een stuk in mijn benen. Ook John moest de rol lossen.

Op de krier richting Oostduinkerke werd het ook puffen. Ik was blijkbaar niet de enigste die pufte, want een aantal bijna-doden werden opgeraapt...

Na een lang stuk verhard reden we dan een stuk langs de ijzer om juist voor de vismijn een fameus stukske te moeten klimmen. Zeer kort, maar zeer steil. Gelukkig stond er een bordje met de vermelding "Klein schakelen"... We raakten goed boven, in tegenstelling tot een paar voor ons...

Daarna ging het dan in gestrekte draf met een treintje richting Lombardsijde, waar we een mooi stukje technisch parcours voorgeschoteld kregen! Er kwam echt precies geen einde aan! Schitterend gewoonweg... Eenmaal het parcours gedaan (waar we wel werden opgehouden door een minder technisch begaafd persoon...) moesten we de straat oversteken, geholpen door een vriendelijk politieman.

Een laagvlieger, die Pascal en ik zomaar voorbijvloog, miste de afslag naar het volgende technisch stuk en vloekte enorm... Tja, da komt ervan hé...

Na dit tweede, schitterend stuk kregen we nog een bevoorrading in de kazerne van Lombardsijde. Daar kwamen we voor de verandering enkele bikersvrouwen tegen... VTTfietje, Konichiwa, Furious en natuurlijk Petitremi die ook weer van de partij was!

Na de bevoorrading ging het dan uiteindelijk richting strand, ter hoogte van het Sint Laureinsstrand gingen we dan gaan beuken tegen de wind... Bijna niemand geraakte door het mulle zand op dat moment. John ging tegen de grond, Pascal volgde hem en Steven stapte zelf af. Ik wou er persé door geraken. Steven zei dat ik zeker tegen de grond ging gaan, maar niets was minder waar... Op mijn kleine plateau sneed ik door het zand. Op het einde stond ik wel zo goed als stil, maar ik wou niet opgeven...

Er dus heel doorgeraakt en dan een beetje tegen de wind in gaan beuken tot in Middelkerke... Steven en Pascal hier weer moeten laten gaan... Ik kon ze niet bijhouden. Dan maar op mijn eigen tempo verder blijven rijden. Ik moet zeggen dat er toch nog nen helen boel gesneuveld zijn. Dan ook even samengereden met een andere biker en zo elkaar afgelost.

Na een aantal golfbrekers hem ook moeten laten gaan. Om en bij de 20km/h leek meer dan genoeg op dat strand om die molen alleen rond te draaien...

Voor de wandelaars en toeristen waren wij hoogst waarschijnlijk nen hoop zotten, maar het was toch wel leuk op die strandstrook... De bijna-doden die ik onderweg nog opraapte dachten er hoogst waarschijnlijk anders over...

Na de 49 km die er uiteindelijk 53 waren kwamen we uitgeput maar tevreden weer toe in Middelkerke... Achteraf nog wat opmerkingen doorgegeven aan Leffingenoartje en na een paar chouffkes en onzen hot-dog dan weer weg naar huis...

Gegevens
Energieverbruik 3237 kcal
Minimale hartslag 94 HF/min.
Gemiddelde hartslag 169 HF/min.
Maximale hartslag 192 HF/min.
Gemiddelde snelheid 20,4 km/u
Maximale snelheid 40,9 km/u
Afstand 53,0 km
Minimale hoogte -17 m
Maximale hoogte 10 m
Stijging 75 m

20061028 TT Grachtcrossers

Vandaag naar den TT zoals vorig jaar afgesproken met Rudy. Jammergenoeg kon Rudy er niet bij zijn omwille van de valpartij van een veertiental dagen geleden. Het was dus zonder hem te doen... In plaats van met Rudy was het dan met Jeffrey (alias Jefke) te doen. Het bleek al gauw een fameuze biker te zijn... Zijn jaren ervaring in het koersmilieu hadden dus sporen nagelaten.

's Morgens bij het opstaan bleek het al gauw niet het mooiste weer te zijn, integendeel. Het water viel nogal redelijk goed uit de lucht, niet met bakken, maar toch... Veel te veel om goed te zijn. Tegen dat ik goed en wel in Waregem (Nieuwenhove) was, regende het niet echt meer.

Ons gauw ingeschreven, een koffieke gedronken en dan op weg...
Van Nieuwenhove ging het via heel wat boerwegels en meer naar den Engelenhoek om dan richting Ingooigem te gaan via het Hulstbos en Landergem. Na een tiental kilometer kwamen we dan aan het Lijsternest. De beklimming van het Tiegembos begon te naderen... Het was een kalme aanloop, maar we konden ons nog aan een lastige tocht verwachten. De streek is niet direct die met de steilste beklimmingen, maar is er zeker wel één waar van recuperatie niet veel sprake is.

Na de gekende stroken achter het Lijsternest en de Tsjampenstraat, ging het dan via de krieren naar den boomgaard. Altijd een leuk stuk om doen! Na de boomgaard draaiden we links af richting Tiegemberg. In plaats van dan het eerste stapsteentje naar links te nemen, reden we door via de baan.

Eerst namen we een stapsteentje in volle vlucht als afdaling. Het was opletten geblazen om erop te vlammen omdat er daar een steen iets hoger ligt. Die achter ons wist dat duidelijk niet en sloeg ook onze raad in de wind... De haag passen was daar een logisch gevolg van...

Daarna was het afdraaien en het padje dat er evenwijdig mee lag weer naar boven helemaal tot op het einde, waar we iets verder onze eerste bevoorrading kregen. Na een natje en een droogje gingen we weer op weg. Hier begon het toch wel weer een beke te regenen...

Het was direct weer klimmen via het stapsteentje dat uitkomt op de grote baan tussen Anzegem en Tiegem. Daarna ging het via de steenslag aan de Tsjampenstraat naar rechts om dan de Sterhoek te naderen. Uiteindelijk kwamen we dan via een paar omwegen voorbij de plaats waar het vorig jaar de laatste bevoorrading was en waar we onzen Watou kregen. Daarna reden we jammergenoeg grotendeels langs Hemsrode en er niet door... Maar soit, we naderden Gijselbrechtegem alias Grijsloke en daar is het zeker ook niet plat... Hier reden we als het ware in mijnen achtertuin. We passeerden efkes letterlijk aan ons achterdeur.
Na de Weredries, Korteberg, Blaarhoek en dergelijke meer ging het naar de tweede bevoorrading aan Bouvelo Bouverie. Daar kwamen we Nonkie tegen, aangename kennismaking trouwens...

Na de bevoorrading kregen we direct het klimmeke naar Bouvelobos voor de wielen geschoven. Gelukkig lag het mooi droog! In het tweede deel van het bos, zagen we er enen die ons voorbij stak, net zoals diegenen voor ons. Ietwat verder dook hij nogal redelijk onstuimig in een draai met alle gevolgen van dien. Een natte tak zorgde voor een valpartij, zonder veel erg.
Na Bouvelobos gingen we dan via "De Lustige Boer" en den Biesvijver richting Wortegem. Daar wat plaatselijke klimmekes gaan opzoeken en heel wat stapsteentjes. Plots was er niet veel volk meer op baan... We zaten dan ook op het parcours voor de 60 km en blijkbaar waren er ofwel veel achter ofwel veel voor...

We hadden toch heel wat mannen bijgehaald die ons in het begin waren voorbijgevlogen... Tja, de rand van de Vlaamse Ardennen kan ook redelijk lastig zijn...

Na een deugddoende derde bevoorrading met een Watou en wat salami, gingen we dan via de Haantjeshoek richting Spitaalbossen, waar we een zeer mooi stuk mochten doen. Wel jammer dat al die bossen in de streek normaal gezien privé zijn...

In de Spitaelbossen (ook gekend als de Wortegemse bossen) moest ik Jeffrey toch wel laten gaan... Hij heeft duidelijk nog altijd die kracht in de benen van vroeger...

Daarna kregen we nog een mooi stukje te doen langs de autostrade en dwars door een veld. Uiteindelijk kwamen we terug toe in Nieuwenhove. Het werd een mooi tochtje met alles erop en eraan! Leuk om doen en zeker voor herhaling vatbaar.

Volgend jaar zijn we er terug bij! Hopelijk dan ook nog eens met Rudy.

Na een redelijke après gingen we dan weer richting huis. Vlug den bike gaan kuisen voor den tocht in Middelkerke morgen...

Gegevens

Energieverbruik 3763 kcal

Minimale hartslag 75 HF/min.

Gemiddelde hartslag 168 HF/min.

Maximale hartslag 196 HF/min.

Gemiddelde snelheid 21,3 km/u

Maximale snelheid 46,6 km/u

Afstand 61,4 km

Stijging 600 m

20061022 TT Oostrozebeke

Vandaag samen met Pascal, Berre en Yoerik afgesproken om naar Oostrozebeke te gaan.
Yoerik is een kerel hier uit onze gebuurten en ging voor de eerste keer mee met ons. Toen ik vroeg hoe lang hij al aan het mountainbiken geslagen was, vertelde hij dat het toch al een heel aantal jaren was, maar dat het de laatste tijd op een laag pitje was door de kinderen...
Al gauw bleek dat hij nogal wel techniek had en dat de kracht in de benen ook niet van het minste was...

Toen we toekwamen in Oostrozebeke bleek het daar al redelijk druk te zijn... De forummachinisten stonden al klaar om de trein op gang te trekken. We lieten ze bewust gaan zonder ons... Toen we goed en wel ingeschreven waren, kwam ook Berre toe. Na een gratis koffietje (waar sommigen mee gooiden...) gingen we dan ook op weg. Ik hoopte echt dat de tocht niet zou ontgoochelen want er was op voorhand enorm veel mee geboft en soms is dat wel gevaarlijk...

Nu, vol goede moed op weg dus. Al vlug bleek het een tocht te worden waar we niet veel weg zouden zien en die ons op ongeziene plaatsen zou brengen. Om te beginnen werd het een lusje rond de plaatselijk voetbalterreinen waar de organisatie al gauw liet zien dat ze alles uit de streek zouden halen. Van in het begin werden we ook al voorbij gevlamd door een boel laagvliegers, die we dan verder wel weer zouden oprapen. Zo heel vlug starten was vandaag zeker niet aan mij besteed. Heel traag gingen we niet van start, maar toch wel trager dan anders... Ik merkte nogal gauw dat ik vandaag mijn superdagje niet zou hebben. Het aanleggen van ons grasperk achteraan zou misschien toch wel zijn tol eisen? We zouden wel zien na een aantal kilometer.

Ondertussen nam Berre het commando en keek Yoerik de kat uit de boom. Ondertussen leek Pascal ook niet veel last te hebben van zijn zogezegde zware benen...

Het parcours was gewoonweg schitterend. Van de voetbalpleinen ging het al draaien en keren naar de gekende leiestrook. Veel van die stroken en de bossen errond zitten normaal op het eind van een tocht, maar nu kregen we het in het begin van een tocht voor de wielen geschoven. Eens leuk om zo'n stukken aan te snijden als je nog fris bent... Wel soms jammer dat je hier en daar moest stoppen omwille van opstoppingen, maar ja, ook de minder technisch begaafden en beginners moeten kunnen biken hé...

Het werd onderhand ook wel duidelijk dat de wind soms parten zou spelen. Hier en daar sneed hij toch fameus...

Na veel draaien en keren staken we dan uiteindelijk het water over om verder te gaan aan de andere kant. Halverwege de tocht werden we getrakteerd op een bevoorrading. Het was dus immens druk... Het was echt de moeite. Gelukkig wou Berre voor mij iets meebrengen, zodat ik de bikes kon in de gaten houden.

Na de bevoorrading konden we richting het plaatselijk speelpleintje gaan... Schitterend draaien en keren. Black Knight Jr. deed hier ook zijn best, terwijl mama bleef toekijken aan de zijlijn.

Na dit stukje ging het weer verder langs het water, waar je dan kon kiezen tussen makkelijk en moeilijk. Uiteraard kozen wij voor de technische kant. Bij de eerste keer moesten we toch afstappen op een kleine 20 cm van boven... De tweede ging in één keer...

Op het einde van dit stuk kwamen we aan een strook waar de bosmaaier van VTT'tje duidelijk zijn best gedaan had. Draaien, keren en nog eens draaien... Er kwam geen eind aan.

Via de Muizelmolen en Klein Harelbeke gingen we dan richting Ooigembos... Ondertussen had ik mijn beste poer verschoten en moest ik soms echt wel doortrappen om te kunnen volgen... Ik begon ook last te krijgen van mijn onderrug... Het ooigembos was niettemin schitterend! Draaien, keren, tussen bomen, in de struiken,... niet te doen... Ook hier haalden ze weer het maximum uit!!! Chapeau voor dees mannen!

Van hieruit ging het geleidelijk aan naar het ondertussen gekende crossparcours! Eindelijk! Ik hou enorm van dit stuk! Het hier weg en weer rijden is toch wel magnifiek... Eén stukje was voor velen moeilijk en weinigen raakten boven, het was het zeer steile stukje in het mulle zand... Berre haalde het net niet, ook Yoerik kwam enkele centimeters te kort... Pascal geraakte juist boven en ook ik kon in zijn zog net de top halen! Daarna weer draaien, keren en doen...

In de laatste kilometers moest ik dan toch nog Berre, Yoerik en Pascal laten gaan...

Ik heb mij schitterend geamuseerd in deze magnifieke tocht! Ook het gezelschap was weer goed en wie weet hebben we er met Yoerik een regelmatige MTB-compagnon bij?

GEGEVENS

Duur 2:30:05

Energieverbruik 2914 kcal Aantal

Minimale hartslag 84 HF/min.

Gemiddelde hartslag 179 HF/min.

Maximale hartslag 201 HF/min.

Gemiddelde snelheid 20,5 km/u

Maximale snelheid 35,1 km/u

Afstand 45,6 km

Stijging 60 m Daling 51 m

20061018 Verkenning kleine toer Steenbakkers Veldtoertocht

Vandaag samen met John afgesproken om de kleine toer van de Steenbakkers Veldtoertocht eens te gaan rijden. We hadden hem dit weekend gemist omdat we in Sankt Vith zaten.
Om 18u30 vertrokken we vanuit Moen... We waren maar met twee, blijkbaar had geen enkele andere Steenbakker het berichtje op tijd gezien op het forum...

Wat betreft de tocht, voor ons allemaal mooi gekende stroken, maar toch was het hier en daar opletten en al gauw mochten we de lichten boven halen. Het wordt nogal redelijk vlug donker...

Was wel eens leuk om gekende stukken zoals de afdaling aan het hoogstraatje via de singletrack was wel eens de moeite in het donker... Ook het Mortagnebos met de plots opvliegende vogels en zo was wel eens leuk!

Verder niet echt veel speciaals te melden. Hier en daar zal misschien wel nog een kleine aanpassing nodig zijn, want 16 december kan een periode zijn met helse weersomstandigheden, remember vorig jaar...

De volgende verkenning is de middellange toer...


GEGEVENS
Duur 1:28:50
Energieverbruik 1471 kcal
Gemiddelde hartslag 160 HF/min. Maximale hartslag 190 HF/min.
Gemiddelde snelheid 21,2 km/u Maximale snelheid 30,8 km/u
Afstand 29,2 km
Stijging 145 m Daling 118 m

Profiel parcours

20061015 Hoge Venen => Rodt - Rodt deel 2

Op 15 oktober was het de tweede dag van ons familie(bike)weekendje van dit jaar. We hadden eerst gepland om een tochtje te gaan doen van ongeveer 40 km in Vielsalm. Tony had echter de smaak te pakken en had graag weer meegegaan.
Vielsalm zou hoogst waarschijnlijk iets te zwaar zijn voor een beginnend biker, dus tekenden we de avond ervoor vlug nog een tochtje uit in en rond Rodt. Na een tiental minuten had John het klaar... Gelukkig was de computer dus mee met de stafkaarten erop...

Vanuit het huisje ging het dezelfde richting uit als de dag ervoor... John had tijdens het uittekenen gekozen voor een tocht met meer "echte" krieren dan de dag ervoor... De hoogtemeters zouden normaal iets lager moeten liggen...

De eerste echte strook offroad was de Meisenberg. Een echte berg was het niet, maar toch... het ging nogal redelijk omhoog, om daarna dan gewoon een evenwijdige baan te volgen weer naar beneden. Daarna volgden een heel aantal mooie stukken door het "Forêt Domaniale Du Grand Bois" die ons uiteindelijk bij het kapelleke bij het Bois Communal brachten.

Van daaruit ging het dan naar het Streitwald en richting Wolkeshart.

We vervolgden onze weg en staken de N675 over. Volgens de kaart moesten we effen verder op een kruispunt van boswegels rechtdoor. Maar dat was buiten het feit van overwoekering gerekend...

Het zoeken begon hier effen. John bleek op zijn kaart de kluts kwijt te zijn. Ik ging dan maar voort op de gps en Tony stond erbij te kijken... Soit, na echt door het bos te rijden met heel wat hindernissen, kwam ik dan uiteindelijk aan een strook kerstbomen waar er geen doorkomen aan was. Dan maar terugkeren tot bij John en Tony... We volgden dan uiteindelijk een ander paadje, dat ons eerst verder van ons pad verwijderde, maar ons er dan uiteindelijk dichter bij bracht... Na een schitterende single-track die echt tussen de bomen was en dan tussen dichtbegroeide sparren, kwamen we op een T-vormig kruispunt uitkwamen... Volgens de gps zaten we dan uiteindelijk weer op ons parcours terecht...

Via de Steinbachstanne kwamen we dan uiteindelijk terug aan het voetbalplein en konden we de afdaling richting Rodt weer inzetten...

Na een goede 28 km en toch 340 hoogtemeters, kwamen we voldaan terug aan het huisje... Ook Tony had zich weer goed geamuseerd...

Het waren twee leuke bike-voormiddagen onder broers... Wat moet ne mens meer hebben?

GEGEVENS

Duur 2:06:55

Energieverbruik 1479 kcal

Minimale hartslag 79 HF/min. Gemiddelde hartslag 131 HF/min. Maximale hartslag 185 HF/min.

Gemiddelde snelheid 17,3 km/u Maximale snelheid 53,3 km/u

Afstand 29,2 km

Stijging 320 m Daling 324 m

20061014 Hoge Venen => Rodt - Rodt deel 1

Samen met de ganse familie hadden we voor dit weekend een huisje gehuurd in Rodt, een viertal kilometer van Sankt Vith.
Vorig jaar waren John (met zijn gezin) en ikzelf en Helena daar al geweest en hadden er twee mooie mtb-tochten gedaan. Dit jaar verlangde ik om weer hetzelfde te gaan doen. Nu hadden we echter onze jongere broer ook mee, die het ook wel zag zitten om mee te gaan biken. Zo gezegd, zo gedaan.
John had op voorhand een tochtje uitgetekend om te doen op zaterdag, ik had mij gebaseerd op de vtt vanuit Sun Parks uit Vielsalm. We gingen er immers vanuit dat Tony enkel zaterdag zou meegaan.

Zaterdag dus 's ochtends omstreeks 10 uur vertrokken. Vanuit Rodt ging het via een stuk straat naar het eerste stuk offroad, nabij Wolkeshart. We verkozen vandaag een heel aantal goed berijdbare stukken. Tony mocht niet direct een degout krijgen van het MTB'en... John had echt gekozen voor een mooie route met een aantal hoogtemeters, maar die niet te heel lastig en moeilijk berijdbaar was.
Het ging van het ene stuk bos naar het ander... Hoe kan het ook anders in de Hoge Venen? Tony amuseerde zich kostelijk, net zoals John en ikzelf. Het was de eerste keer dat we alledrie "echt" gingen biken. Tot mijn verbazing bleek Tony nog goed mee te kunnen. Echt inhouden moesten we ons niet, echt rap reden we ook niet...
Hier en daar zaten er redelijk lange beklimmingen, maar niet direct van de steilste... Als het ietske technischer werd, of de afdalingen snel waren, moest Tony een gaatje laten, wat volledig normaal is.
Na heel wat stukken bos kwamen we terecht in Recht. Van daaruit ging het dan weer de bossen binnen. John had geopteerd om heel wat lussen in te lassen rond een stuk dat we in principe rechtstreeks konden nemen terug naar Rodt. Indien Tony dan te moe werd, dan konden we direct afdalen tot in Rodt. Na een 20 tal kilometers was Tony bijna aan het einde van zijn Latijn. Hij wou echter niet opgeven en ging de lussen zeker niet afsnijden. Na een kleine 23 kilometer vroegen we het hem nog eens, maar dan besloot hij toch om een tweetal lussen links te laten liggen.
Dan was het dus rechtstreeks afzakken via het voetbalplein van Rodt en het Biermuseum naar het vakantiehuisje.

Na een zeer aangename voormiddag onder broers kwamen we weer aan in Rodt.

Voor herhaling vatbaar dus...

GEGEVENS

Duur 1:55:25

Energieverbruik 1403 kcal

Minimale hartslag 74 HF/min. Gemiddelde hartslag 134 HF/min. Maximale hartslag 188 HF/min.

Gemiddelde snelheid 18,1 km/u Maximale snelheid 52,2 km/u
Afstand 26,4 km

Stijging 340 m Daling 351 m

20061007 Verslag Waterhoek TT Heestert

Het zou vandaag een ware invasie worden van Steenbakkers in Heestert. Een van de Steenbakkers zit in de organisatie van deze nieuwe toertocht en er werd binnen de club dus een warme oproep gedaan om met zoveel mogelijk af te zakken. Voor het eerst sinds lang werd het er voor mij ook één na de middag. We hadden met 18 man afgesproken aan de start. Daar zouden er ook nog een hoopje Forumbikers aansluiten. Toen ik daar aankwam was ik één van de eersten. Geleidelijk aan kwam de rest ook toe.
Tegen dat iedereen ingeschreven was en er een paar groepsfoto's getrokken werden, konden we van start gaan. Het was ondertussen al 14u...
Onze meute Steenbakkers was toch een indrukwekkende sliert bikers. Ook enkele bikers van de Kluisbergse club On Two Wheels kwamen erbij... Uiteindelijk waren we dus met een twintigtal op weg!

Eerst ging het via een paar paadjes en krieren vooral over het grondgebied Heestert. Na Heestert gingen we dan richting Otegem om dan via Avelgem af te zakken naar Rugge toe. Vanaf het begin zat de ambiance er al goed in.
Andy kon de benen niet stil houden en ging telkens een stukje voorop rijden. Niemand wou (of kon) hem volgen... tot Steven R. efkes een inspanning deed en het gat in een mum van tijd toe reed. Op zijn doodste gemak bleek het wel... Ondertussen kwam Kluisken achter mij rijden en reed hij iets te dicht op het gat, met juist voor de Feniks een fameuze val tot gevolg. Hij schoot van het paadje en belandde in de gracht. Hier had hij toch wel een dosis geluk, want hij kwam ervan af met een lichte schram aan de vinger... We hadden onderweg ook al wat andere bikers bijgehaald en hadden zowaar nog een langere trein op de rails gezet...

Van aan de Feniks staken we de straat over en ging het dan via de tuinwijk richting de Langestraat en dan naar Rugge toe, om naar de bevoorrading toe te rijden. Daar misten Pascal en ikzelf een lusje van een tweetal kilometers, maar zo kon ik foto's nemen van de andere steenbakkers... Eenmaal iedereen op de foto kon ik dan beginnen met het nemen van foto's van de bikes voor op de steenbakkerssite.

Na een deugddoende pauze, gingen we langzamerhand richting Kluisbergen. Het was kwestie van niet te hard van stapel te lopen en op 't gemakske naar boven te rijden. Ik had nog redelijk wat last van de knie (valpartij vorige week...) en kon zo niet tot het uiterste gaan. Ik moest de rest dus laten gaan en reed op mijn eigen (trage) tempo naar boven. Jammergenoeg werd de Kluis niet echt 100% benut... Nu ja, de rest van de tocht was wel zeer mooi naar mijn mening. Hier en daar wel wat nieuwe, onbekende strookjes aangedaan en dat is altijd leuk.

Na de Kluis was het dan afzakken in volle vaart richting Amougies. Ondertussen was ik in het gezelschap van Siegfried (Lichterveldenoare) en John, die mij bijgehaald hadden. Samen met hen reden we dan de oude spoorweg door tot in Escannafles waar we Bert en Wouter zagen staan... Bert was plat gevallen.
Na een paar minuten kwamen ook Steven, Nico, Rhumboy en Rik Deryckere aansluiten, ook Koen was er ondertussen. Met een hoopje bikers gingen we dan weer door richting Escanaffles om zo naar Outryve af te zakken waar we onze tweede bevoorrading kregen. Andy kwam ook plots uit het niets opduiken en bleek rond de Kluis ergens verkeerd gereden te zijn...

Na de tweede bevoorading ging het dan richting Moen, waar we de gekende strook langs de vaart kregen, met het verlengstuk door de twee heuvelkes... Heel wat bikers gingen hier langs, nochtans schitterende stukken!

Na deze stukken kwamen we richting Knokke-Zwevegem waar we de grote weg moesten kruisen van krier naar krier om dan iets verder weer af te dalen via het kapelleke. Dan was het constant een afzink naar Heestert, met een hergroepering rond Berre zijn huis. Daarna maakten we nog wat vaart op de oude spoorwegberm (37-38 per uur...). In Heestert zelf kregen we nog een stukje zuigende ondergrond voor de wielen, waar het dan al heel wat moeizamer ging! We hadden ook nog een zelf gemaakt bergje met een mengeling van bieten en aarde te overwinnen... Chance dat er supporters over de haag stonden te kijken...

Dan was het nog effen doortrekken tot aan den arrivée, waar we het al volop ambiance begon te worden... Nog wat zitten napraten bij een aantal leffes en dan weer naar huis...

Mooie tocht, mooi parcours...
De wind speelde soms parten, maar dat nemen we er graag bij.

Toch nog een tip, in de snelle stroken misschien een pijltje vroeger zetten wanneer er afgedraaid moet worden...

Energieverbruik 3136 kcal
Minimale hartslag 92 HF/min.
Gemiddelde hartslag 171 HF/min.
Maximale hartslag 197 HF/min.

Gemiddelde snelheid 22,1 km/u
Maximale snelheid 44,6 km/u
Afstand 49,6 km

Stijging 280 m

Polar results

Foto's staan op de fotopagina...

30/09 TT Beveren Leie

Dit weekend weer eens alleen de zaterdag den toer op met den bike. De rest van het weekend was gereserveerd voor het gezin. Toen ik eens een versterking voor mijn camelbak ging halen in AS Adventure had ik immers een cadeaubon gewonnen voor een Wellnesssweekend. Deze gingen we dit weekend spenderen aan een nachtje in een **** hotel te Brussel... effen verwend worden dus met de sauna, het turks stoombad, jacuzzi,...

Ik kon er dus echt wel tegenaan gaan om te biken en daarna lekker relaxen...

Samen met Bram, mijn collega, afgesproken om de tocht in Beveren Leie te doen. De 60 km werd het dan natuurlijk... We wisten echt niet wat het ons ging brengen, maar ja, we zouden het wel zien.
Om 8u afgesproken ter plaatse. Toen ik toekwam stond Grote Plateau al te wachten. Een forumtrein zou ook weer hier op gang getrokken worden. Nadat ik mijn auto echt pal voor de ingang kon parkeren, ging ik mij inschrijven. De geur van bier en sigaretten kwam nog uit de tent van de vorige nacht. Blijkbaar een zware fuif geweest en aan Malfieboy te zien was dat ook zo...

Soit, Bram was er en daar gingen we dan. Eerst was het wat draaien en keren om Beveren Leie en Deerlijk buiten te geraken. We gingen dan richting de Gavers om ze al redelijk rap weer buiten te rijden. Het ging dan via heel wat krieren en paadjes richting Otegem.
De laag staande zon voelde soms heel ambetant aan. Vooral als je in een langdwegel reed en de mais zo iets hoger stond, was het precies alsof je een stroboscoop aan je fiets hangen had. Was precies om slecht te worden. Vele stukken uit het eerst deel van de rit had ik al gedaan in andere ritten, maar meestal in omgekeerde richting... Hier al redelijk wat leuke stukken gedaan.

Bram en ik waren iets vroeger gestart dan de forumtrein, maar tegen de bevoorrading hadden ze ons bijgehaald. Samen met hen dan tot aan de bevoorrading gereden. Ondertussen reden we met een hele trein samen, met hier en daar wel wat plaats tussen de wagonnetjes...

Na de bevoorrading ging het richting Tiegem. Samen met Scubaluc begonnen we aan dit tweede deel. Via stapsteentjes, langwegels en krieren kwamen we terecht in centrum Tiegem om dan de oversteek te maken richting Tiegemberg. Langzamerhand kwam de enigste bult van de dag dichter en we zaten toen al aan een 35 tal kilometer.
Via de achterkant reden we Tiegemberg op... We daalden af via het gekende paadje dat uitkomt aan restaurant "Den Boskant" om dan weer omhoog te rijden richting berg.... Eenmaal op de straat richiting Vossenhol, was het direct weer links een krierke binnen om efkes de strafste klim van de dag te hebben... Was wel maar een kleine 30 meter..

Daarna daalden we af naar de gekende boomgaard, die we in omgekeerde richting namen... Ik doe hem toch liever anders... De snelheid in de "normale" richting is leuker... Na de boomgaard was het weer efkes klimmen tot aan het paadje dat uitkomt op de Tsjampenstraat om dan direct weer links te gaan op het bekende krierke (allemaal Blosoparcours, maar desondanks wreed leuk). Daarna was het dan weer afdraaien richting Tsjampenstraat om door te klimmen via de glasschilder tot aan de Schernaai.
Dan weer naar afdalen via een krier naar de Tsjampenstraat en dan de Pastoor Verrieststraat kruisen om in Ingooigem nog enkele lussen te maken. Die brachten ons uiteindelijk weer richting Otegem via het paadje dat uitkomt aan de kerk. Hier kregen we de tweede maal een bevoorrading.

Na de bevoorrading zou het enkel nog afdalen zijn richting Beveren Leie. We naderden meer en meer het Banoutbos, waar ik veel van verwachtte na enkele toertochten via dit bos gedaan te hebben. Jammergenoeg reden we er gewoon langs en niet erdoor... Hier bleek er ook iemand de bordjes gewisseld te hebben! Een pijltje stond gewoon in de andere richting gedraaid. Samen met mijn opmerkzame compagnon van de dag, wisten we ons richting terug te vinden. We gingen dan ook het pijltje dat verkeerd stond, weer juist zetten. Kwestie van de bikers achter ons de juist weg te laten volgen.

Iets verder een stukske langs de vaart gehad... Na een steil stukske omhoog vanuit zo goed als stilstand... Beet in de benen bij Bram blijkbaar...

Na een stuk op den tarmac, ging het dan via een stukje berm steil naar beneden... Ik zal het geweten hebben... Nadat een vriendelijk biker mij liet passeren, kon ik de afdaling nemen, maar ik ging onherroepelijk tegen de vlakte... Blijkbaar was er daar een put, maar die leek gecamoufleerd met spar-afval... met alle gevolgen van dien. Ik hing achter mijn zadel, mijn voorwiel bleef steken, ik viel achteruit en deed mij wel pijn aan mijn rechterknie... Heb er nog altijd last van...

Na deze ontgoocheling moest het beste stuk blijkbaar nog komen... We gingen nogmaal naar de Gavers en hier kregen we een magnifiek stuk voor de wielen geschoven. Het crossparcourke dat wel heel leuk was. Nog niet veel meegemaakt in toertochten... Draaien, keren, bubbelkes, langs het voetbalterrein,... schitterend. Zoals Bram zei: "Leuk als je nog fris bent, doodgaan als je niet zo fris meer bent..." Wij zaten beiden nog goed, ik had enkel wat pijn aan mijn rechterknie...

Daarna was het afzakken naar den arrivée... Bij het afstappen van de bike bleek mijn been meer pijn te doen bij het stappen dan bij het biken... Tja, het moest er eens van komen zei Helena later...

Aan de bar nog de forumgang gezien en ook nen gebuur van hier enkele honderden meters verder... Ook leuk om te zien dat het een biker is, we moeten ongetwijfeld eens afspreken...

Volgende week staat Heester op het programma zaterdag... Een mede-steenbakker zit daar in de organisatie en we mogen daar dus niet ontbreken...

Profiel parcours

Polar results

24/09 TT Ingelmunster

Afgesproken met Berre, Steven, Pascal en John om deze tocht te gaan rijden in Ingelmunster. Vorig jaar reed Berre hier op alcool en hij vloog, dat zouden we geweten hebben... Nu verzekerde hij ons dat het niet het geval was.
Toen Pascal en ik onze fietsen uit de wagen aan het halen waren, kwamen de andere drie steenbakkers ook toe. Vlug naar de inschrijvingen en dan aanzetten was de boodschap. Het was echter anders, er stond een ganse forumbende te wachten aan de start. Samen met die bende ongeregeld gingen we dus van start. Het werd direct een vliegende start. Yves, alias BBQ, kon de benen niet stilhouden ging iets voorop rijden. Via heel wat boerewegels en krieren ging het richting Meulebeke. Ondertussen was de forumtrein al in brokken en stukken gevallen. Aan de eerste bevoorrading kwamen we elkaar allemaal weer tegen. Enkel Filiberke ontbrak omdat die ergens onderweg was platgevallen, twee keer bleek later...
Na de bevoorrading samen vertrokken met de steenbakkers... De andere forumbikers stonden nog effen uit te blazen aan de bevoorrading, of zich wat voor te bereiden voor de volgende kilometers...
John en Steven kozen, mede door Steven zijn rugpijn, voor de 40 km terwijl Bert, Pascal en ik verder gingen voor de 60 km. Op een bepaald moment stoof de forumTGV ons voorbij en wij wilden (konden) niet meer aanpikken. Wat later pikten we dan aan bij een paar Leffebikers. Die konden we volgen.

Geleidelijk aan kwamen we dichter bij de mooiste stukken van den tocht! Het crossparcours lag in de verte al te blinken... Daar konden we naar hartelust draaien en keren. Op een bepaald moment kwam ik bijna naast mijnen bike neer... Na een afdaling en direct korte klim, nam ik een sprongetje, maar waar ik neerkwam bleek er een singletrack (groef) te zijn, waar ik bijna naast kwam te zitten... De grond kwam dichter, maar ik kon nogal vlug corrigeren.
Na dit crossparcours ging het naar Ooigembos, waar het draaien en keren ook maar bleef duren, daarvoor gaan we biken hé... Voor de laatste der Leffebikers ging het blijkbaar net één kilometerke te vlug... Hij moest puffen om mee te kunnen met zijn compagnons. Ook voor hem was de tweede bevoorrading welgekomen. Trouwens, aan die bevoorradingen kregen we daar een prachtige bikester te zien! Er zouden er zo meer moeten zijn. Wat me wel opviel, was dat ze haar arm ergens een beetje stijf hield, misschien gevallen?
Na de bevoorrading kregen we nog een 15 tal kilometer te doen. Pascal wou die doen in een half uurke, maar dat zou niet lukken, mede door een oudere man die ons ophield aan één van de prachtige stukken langs de vaart!
Het viel op dat velen deze stukken links lieten liggen (of rechts om juist te zijn...). Hoe komt dat? Misschien veel wielertoeristen die weer de MTB genomen hebben? Het winterseizoen dat er weer aankomt?
Nochtans, het waren één van de mooiste stukken van de tocht. Goed door elkaar geschud, enkele bikers die tegen de grond gingen, glijden, draaien, keren,...

Na de 60 km kwamen we goed en wel aan, waar Steven en John al aan den après begonnen waren...
Mooie tocht, mooi gemiddelde en redelijk veel offroad in tegenstelling tot wat gezegd werd op voorhand op het mtb.be-forum...

Volgend jaar ben ik zeker terug!

Gegevens
3233 kcal - Minimale hartslag 104 HF/min. - Gemiddelde hartslag 173 HF/min.
Maximale hartslag 196 HF/min. - Gemiddelde snelheid 23,8 km/u - Maximale snelheid 38,0 km/u
Afstand 60,0 km - Stijging 140 m

Profiel parcours

23/09 TT Vlaamse Ardennen Vichte

Vandaag enorm veel goesting om te gaan biken... Het zou mijnen eersten worden dit weekend. Morgen staat Ingelmunster nog op het programma. Deze namiddag is het wandeltocht van de school van Helena en deze morgen moeten er nog een aantal dingen opgehaald en klaargezet worden. Had dus niet echt veel tijd... Ik ging dus naar Vichte voor de kleine toer van 40 km.

Ik verwachtte er niet zo heel veel van, omdat er op den topic van vorig jaar op MTB.be nogal veel van baan gesproken werd...
Ik ging dus alleen op weg naar Vichte. Op de parking kwam ik Siegfried, aka Lichterveldenoare, tegen. Aan de start bleken Fvermander, Traxer, VTT'tje en Grote Plateau ook aanwezig. Ik zou wel efkes met hen meerijden. Dat was dus het plan, maar na een kleine tweetal kilometer was de splitsing er al. Ik koos voor de "korte" en zij voor de "lange". De rest zou ik dus maar alleen doen.

Voor de 40 werd het eerst effen rond Vichte en Ingooigem draaien en keren met de gekende stukken zoals de Schernaai, de Tsjampenstraat, de krier achter het Lijsternest, de "beklimming" via het stapsteentje om dan af te dalen naar den boomgaard,... Niet veel nieuws dus... Daarna draaien en keren rond Tiegemberg om dan af te zakken richting Kaster.
In Kaster was het achter de kerk afdalen richting de Varent, maar die deden we misschien voor een tiental meter om dat via de Hoeve van Gerniers (burgemeester Anzegem) weer op te draaien richting Kaster. Aan de hoeve kwamen we aan de bevoorrading. Die was goed, niet uitgebreid, maar goed gepast... Meer moet het niet zijn.
Ondertussen was ik Jowan VDO, een mede-steenbakker, al tegengekomen en voorbijgestoken. Nadat hij aan de bevoorrading kwam, waar het trouwens wreed vriendelijke mensen waren, zette ik weer aan. Daarna was het richting 'stapsteentje naar het einde van de wereld" om dat via de (zoveelste) tarmac riching Grijsloke te rijden. Op een tiental meter van mijn deur ging het dan langs de spoorweg naar de Kloosterhoek om dan de krier te volgen... Via enkele stukken kwamen we dan in het Bouvelobos terecht... Mooi, schitterend stuk bos!
Jammergenoeg leed ik hier kettingbreuk. Gelukkig had ik de kettingtool en een powerlink mee! Ik kon mezelf dus verhelpen en ging dan maar verder... Het ging dan richting de Hemsrode om dan te vervolgen naar de Wortegemse bossen... Van daaruit dan via een boel (voor mij onbekende) stapsteentjes richting Vichte.
Ik consumeerde daar nog gauw een cola en dan richting home...

De toer was op zich niet echt schitterend, maar ik was al content dat ik ook deze ochtend weer kon genieten van de op bepaalde plaatsen echte bos- en natuurgeur!

afstand: 41.5 km
avs: 22.3 km/h
hm: 375
av temp: 17° C
Kcal: 2034

17/09 Smol Challenge Bomal

Echt wel toeval deze week dat er in Bomal een toertocht georganiseerd werd. Ons weekendje in de Ardennen zou er toch eentje worden met een TT, tegen alle verwachtingen in.
Je kan langs dees kanten wel altijd een "bloso"route doen, maar dan zie je toch die echte bosstukken niet zo heel veel. Dit werd dus een echte uitdaging!
's Morgens om 7u40 vertrokken uit Biron om rond 8u te kunnen starten in Bomal. Ik zou vol goede moed starten voor de 50 km... Een toertocht op mijn eentje, dat was weeral een tijdje geleden... Ik zag het echter heel goed zitten, alleen al de streek deed mij watertanden!

Na nog geen anderhalve kilometer kregen we al een mooie beklimming voorgeschoteld! Haarspeldbochten in een bos en het waren er een hoopje... Ik kreeg er al onmiddellijk goed warm van... Het beloofde voor de rest van de dag.
De singletracks, mooie uitzichten, veldwegels,... volgden elkaar in een snel tempo op. Na een goede 6 km stopte ik efkes om mijn bandenspanning iets harder te zetten, want in de afdaling had ik nogal veel het gevoel dat mijn banden ietske te slap stonden. Ondertussen werd ik dan weer bijgehaald door een club die ik eerder voorbijgestoken was...
Onder de mensen die mij dubbelden veel vriendelijke bikers die bijna allemaal vroegen of alles in orde was...

Na weer wat mooi klimwerk en mooie, redelijk technische afdalingen met grote keien en dergelijke meer, kwamen we aan de eerste bevoorrading. Uitgebreid, met sportdrank, water, limo, koekjes, peperkoek, banaan,... en vriendelijke bediening. Blijkbaar hadden de scholieren er zin in. De opbrengst ging naar de skireis van de leerlingen van het 4 de jaar of zo... Leuk in plaats van een traditionele fuif of zo..
Na een 13 tal kilometer was deze eerste tussenstop wel welgekomen.

Daarna ging het dezelfde weg op, veel beklimmingen, veel bos, schitterend gewoon! Alleen op baan in deze schitterende streek en het heeft geen twee seconden verveeld...
Aan de splitsing voor 50 en 38 km heb ik toch effen getwijfeld, maar ik besloot wijselijk om de 38 te nemen. Na de splitsing kwam er een fameuze klim op een singletrack om u tegen te zeggen. Daarna een schitterende strook door de bossen die echt wel zeer dicht begroeid waren! De geur was schitterend, net zoals de stiltes in het bos.

Na de tweede bevoorrading was het dan effen klimmen via de weg om over te gaan in een gravé strook die bijna niet te doen was. Volgens Gizmo was dat een strookje van maar liefst 30% stijgingspercentage... Hier moesten er veel afstappen, het achterwiel weigerde soms dienst in de diepe gravé!

Daarna bleef het genieten tot aan den arrivée, waar ik echt versteld stond van de drukte en de wagens! Gelukkig was ik zo vroeg gestart en was er nog niemand aan de afspuitstand... Vlug den bike afgespoten en dan weer naar Biron. Onderweg wel nog effen gevloekt op wat wielertoeristen die weigerden om langs de kanten te gaan op de openbare weg. Ze bleven maar met een drietal naast elkaar rijden en blokkeerden zo het verkeer...

Eenmaal terug in ons huisje dan een douche genomen en begonnen met het eten klaar te maken voor onze dochter...

Profiel parcours Smol Challenge
NGI file Smol Challenge - GDB file Smol Challenge - Gpx file Smol Challenge