Vandaag vol goede moed naar Maarkedal om daar te beginnen aan de 103 km van de Herdermarathon.
Tegen 7u45 daar afgesproken met Rudy, Siegfried, Kurt, Philippe en Stoffel. Stoffel kwam blijkbaar niet af. Wij dus maar weg met z'n vijven.
Het was direct menens... Een afdaling om dan direct een bosselke binnen te duiken en ons eens goed te laten gaan. Het beloofde voor de rest van de tocht. Er volgde een klimmeke met haarspelbochten die mij hier en daar toch iets te steil waren. De afdalingskes daarentegen waren echt wel spek voor mijn bek.
Deze singletracks waren om vingers en duimen vanaf te likken...
Voor het eerst in mijn leven kwam ik bikend het muziekbos door. Amaai, schitterend! Allez, de Herders hadden hier toch gezorg voor een schitterende passage. Na deze passage was het hergroeperen geblazen. We waren nog maar 10 km ver, maar het kon toch al tellen. Kurt was blijkbaar afgeslagen voor een kortere afstand (maar zou er op het einde meer hebben dan Siegfried, Rudy en ik...).
Na ontdaan te zijn van de overtollige kledij gingen we weer op weg. Nu was het effen dalen, wat ook kon deugd doen en wat ons zweet efkes deed opdrogen... maar niet voor lang zou blijken.
De Fortuinberg lag al te lachen en te wachten op ons. Hier dus ook nog effen draaien en keren, da kon ook nie anders hé. Da zouden ze toch zeker niet laten liggen hé...
Na dit stuk begon ik al te verlangen naar de bevoorrading... Eerst nog de Bois Du Pottelberg omhoog... Ja inderdaad, we waren al het Franstalig gedeelte van België binnen gereden. Ondertussen was Philippe al een stukske voorop gaan rijden... Niemand wist natuurlijk dat die Herders hun bevoorrading op zo'n toffe plaats zouden zetten, bovenop de Pottelberg. Ik zag Philippe dus al van verre lachen... Lekker sadistisch, terwijl de anderen zich nog in het zweet rijden om boven te geraken daar iets fris staan drinken... Pfff... Na een tijdje kwam ook den Stoffel daar naar boven gevlogen. We waren dus toch nog voltallig...
Na de Bois De Pottelberg ging het richting het Rivierenbos voor de Chinezen... Het Livierenbos dus... Infeite was het eerder het verbindingsstuk tussen Sainte Anne en het Bois de La Louviere (Livierenbos dus...).
Na het binnenrijden stonden daar een hoopke bikers te kijken naar beneden. Stoffel niet gemankierd en die vlamde naar beneden, ik kon het niet laten en van hetzelfde dus. Ondertussen sloegen Siegfried en Rudy een stukje af en reden ze door, ook Philippe van hetzelfde. Iets verder en wat draaien en keren verder kwamen Stoffel en ik toch weer op hetzelfde stuk.
Iets verder weer hetzelfde... Velen stonden naar beneden te gapen. Stoffel en ik vlogen weer naar beneden en direct erna steil omhoog... Toch wel effen bijtrappen om boven te geraken zunne... Even verder volgde weer zo'n steile klim, waar ik net niet boven geraakte en zelfs naar beneden gleed... Gelukkig den bike niet weer in de ribben gehad.
Na dit schitterende bos ging het via de Mont Des Rhodes naar het Brakelbos. Weer klimmen... Dit is toch ook een stuk waar je jezelf fameus naar de zak kan rijden zunne...
Wat daarna volgde... Amaai, ik zou het niet echt meer weten bij naam. Het ging fameus op en naar, maar ja, dat weet je op voorhand als je naar hier komt hé... Maar dat het zo erg was? Amaai... Waarom zijn we zo masochistisch ingesteld? Korteberg (die heel wat langer bleek te zijn dan de naam liet vermoeden) Steenberg, Schamperij, Kabuize, Boigneberg,... Soit, beetje per beetje kwamen de benen iets protesteren. Wat vorige week allemaal zo makkelijk leek te gaan, ging deze week al heeeeeel wat minder. Jammer, want de toch op zich was echt wil schitterend, de benen jammergenoeg niet.
Aan de derde bevoorrading dan maar beslist, samen met Rudy en Siegfried om af te draaien naar het parcours van de 86 km... Even verder kregen we de Taaienberg nog voor de wielen. Op zich lijkt hij mij niet zo taai, maar vandaag was hij echt zo taai gelijk een oude schoenzool zunne, allez, voor mij toch...
Ietske verder dan nog de kasseien van de Donderij, en ik hoorde het hier echt wel donderen zunne... Amaai! Den man met de hamer heeft mij vandaag niet gespaard.
Dan nog het pad op met de "paardenbedoening" of zoiets? Het gedaver liet niets aan de verbeelding over. De paarden deden hier duidelijk hun best.
Dan nog effen op de foto, arm in arm met den Rudy en op naar de laatste kilometer.
Moe, maar voldaan kwamen we dan weer aan den arrivee, met uiteindelijk 71 km op den teller, terwijl het de bedoeling was van er 103 van te maken... Jammer echt heel jammer dat de benen (en op den duur het koppeke) niet mee wilden...
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Tegen 7u45 daar afgesproken met Rudy, Siegfried, Kurt, Philippe en Stoffel. Stoffel kwam blijkbaar niet af. Wij dus maar weg met z'n vijven.
Het was direct menens... Een afdaling om dan direct een bosselke binnen te duiken en ons eens goed te laten gaan. Het beloofde voor de rest van de tocht. Er volgde een klimmeke met haarspelbochten die mij hier en daar toch iets te steil waren. De afdalingskes daarentegen waren echt wel spek voor mijn bek.
Deze singletracks waren om vingers en duimen vanaf te likken...
Voor het eerst in mijn leven kwam ik bikend het muziekbos door. Amaai, schitterend! Allez, de Herders hadden hier toch gezorg voor een schitterende passage. Na deze passage was het hergroeperen geblazen. We waren nog maar 10 km ver, maar het kon toch al tellen. Kurt was blijkbaar afgeslagen voor een kortere afstand (maar zou er op het einde meer hebben dan Siegfried, Rudy en ik...).
Na ontdaan te zijn van de overtollige kledij gingen we weer op weg. Nu was het effen dalen, wat ook kon deugd doen en wat ons zweet efkes deed opdrogen... maar niet voor lang zou blijken.
De Fortuinberg lag al te lachen en te wachten op ons. Hier dus ook nog effen draaien en keren, da kon ook nie anders hé. Da zouden ze toch zeker niet laten liggen hé...
Na dit stuk begon ik al te verlangen naar de bevoorrading... Eerst nog de Bois Du Pottelberg omhoog... Ja inderdaad, we waren al het Franstalig gedeelte van België binnen gereden. Ondertussen was Philippe al een stukske voorop gaan rijden... Niemand wist natuurlijk dat die Herders hun bevoorrading op zo'n toffe plaats zouden zetten, bovenop de Pottelberg. Ik zag Philippe dus al van verre lachen... Lekker sadistisch, terwijl de anderen zich nog in het zweet rijden om boven te geraken daar iets fris staan drinken... Pfff... Na een tijdje kwam ook den Stoffel daar naar boven gevlogen. We waren dus toch nog voltallig...
Na de Bois De Pottelberg ging het richting het Rivierenbos voor de Chinezen... Het Livierenbos dus... Infeite was het eerder het verbindingsstuk tussen Sainte Anne en het Bois de La Louviere (Livierenbos dus...).
Na het binnenrijden stonden daar een hoopke bikers te kijken naar beneden. Stoffel niet gemankierd en die vlamde naar beneden, ik kon het niet laten en van hetzelfde dus. Ondertussen sloegen Siegfried en Rudy een stukje af en reden ze door, ook Philippe van hetzelfde. Iets verder en wat draaien en keren verder kwamen Stoffel en ik toch weer op hetzelfde stuk.
Iets verder weer hetzelfde... Velen stonden naar beneden te gapen. Stoffel en ik vlogen weer naar beneden en direct erna steil omhoog... Toch wel effen bijtrappen om boven te geraken zunne... Even verder volgde weer zo'n steile klim, waar ik net niet boven geraakte en zelfs naar beneden gleed... Gelukkig den bike niet weer in de ribben gehad.
Na dit schitterende bos ging het via de Mont Des Rhodes naar het Brakelbos. Weer klimmen... Dit is toch ook een stuk waar je jezelf fameus naar de zak kan rijden zunne...
Wat daarna volgde... Amaai, ik zou het niet echt meer weten bij naam. Het ging fameus op en naar, maar ja, dat weet je op voorhand als je naar hier komt hé... Maar dat het zo erg was? Amaai... Waarom zijn we zo masochistisch ingesteld? Korteberg (die heel wat langer bleek te zijn dan de naam liet vermoeden) Steenberg, Schamperij, Kabuize, Boigneberg,... Soit, beetje per beetje kwamen de benen iets protesteren. Wat vorige week allemaal zo makkelijk leek te gaan, ging deze week al heeeeeel wat minder. Jammer, want de toch op zich was echt wil schitterend, de benen jammergenoeg niet.
Aan de derde bevoorrading dan maar beslist, samen met Rudy en Siegfried om af te draaien naar het parcours van de 86 km... Even verder kregen we de Taaienberg nog voor de wielen. Op zich lijkt hij mij niet zo taai, maar vandaag was hij echt zo taai gelijk een oude schoenzool zunne, allez, voor mij toch...
Ietske verder dan nog de kasseien van de Donderij, en ik hoorde het hier echt wel donderen zunne... Amaai! Den man met de hamer heeft mij vandaag niet gespaard.
Dan nog het pad op met de "paardenbedoening" of zoiets? Het gedaver liet niets aan de verbeelding over. De paarden deden hier duidelijk hun best.
Dan nog effen op de foto, arm in arm met den Rudy en op naar de laatste kilometer.
Moe, maar voldaan kwamen we dan weer aan den arrivee, met uiteindelijk 71 km op den teller, terwijl het de bedoeling was van er 103 van te maken... Jammer echt heel jammer dat de benen (en op den duur het koppeke) niet mee wilden...
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten