Misschien wel wat laat, maar toch nog een verslagsken...
De afgelopen week toch nog veel geregend, dus in laatste instantie de zaterdag nog mijn winterbanden opgelegd omdat ze 's nachts nog wat regen voorspelden. Achteraf gezien bleek het nochtans niet nodig te zijn, maar ja...
Na mijn goede ervaringen met de 105 km in Poperinge zou ik vandaag ook gaan voor de 105 km te Vichte. Samen met Siegfried weer afgesproken om de lange afstand te doen. Er was weliswaar wat verwarring over de juist afstand maar kom... Op de folder sprak men van 120 km, op de site van 105... Blijkbaar een stukje privé waar men op laatste instantie de toestemming van introk. Bij de inschrijvingen bleek het dan echter 115 te zijn...
Ik zag het al een stukje minder zitten, maar toch, we zouden wel zien.
Ondertussen kwam Bram toe, Steven ook, John was er al, Bram was er ook met zijnen nieuwen bike, Berre, Siegfried en Nico waren er dan uiteindelijk ook nog.
Jan jammergenoeg niet gezien... Zal er niet geraakt zijn vrees ik.
Den tocht dan...
De eerste kilometers waren nogal veel verhard, een combinatie van stapsteentjes en wegen, dit om weg te geraken uit Vichte en richting Anzegem te kunnen gaan. Ondertussen bleek mijn wiel een fameuze onregelmatigheid te vertonen... Blijkbaar toch nog een spoor van Poperinge en het bijna wielloos zijn ginder?
In Anzegem ging het naar de gekende strook rond Hemsrode. Eenmaal een klein stukje Hemsrode binnen, bleek het een redelijk zuigende ondergrond te zijn. Zoals John zei: "Er zitten hier precies zuignappen in de grond." Het bleek al direct dat dit iets was voor Siegfried die zich heel gezwind naar voren fietste. Ook het stuk weide erna bleek iets voor hem te zijn, maar dat wisten wel al dat het een echte "weide-crosser" is.
Daarna ging het richting de eerste bevoorrading, we waren amper 10 km ver... Tijdens de bevoorrading kennis gemaakt met Motorbiker en zijn dochter. Ze waren wel gehaast want anders zou hij niet binnen kunnen nu zijn vrouw weet waar "den plong" zit voor de electrische poort...
Ook Filip Vanwijnsberghe was weer van de partij, maar weer incognito...
Na de bevoorrading ging het de gekende stapsteentjes van de Weedries naar beneden om dan naar boven te crossen naar de baan. Dit werd er enen op 't groot mes, maar jammer genoeg vergeten mijn "fource" toe te zetten. Ik verloor veel kracht, maar geraakte boven...
Hier was de eerste splitsing al en Nico en Bram kozen voor een kortere afstand. John, Steven, Berre, Siegfried en ikzelf gingen naar links, zij naar rechts.
Het ging richting Grijsloke... Afdalen naar den spoorweg, dan direct den Kortenberg omhoog, naar rechts en dan weer het stapsteentje naar beneden... Spoorweg over tot op het einde van de Langestraat en dan naar links langs de spoorweg... Daarna volgende de gekende stroken zoals den Kloosterhoek, den Blaarhoek en dan via de Snepbeek richting Bouvelobos. Hier begon duidelijk te worden dat de lange afstand vandaag niet voor mij zou zijn. Mijn benen waren niet wat ze moesten zijn. John zei droogweg "'t is nie omda ge vorige week ne goeien dag had...". Soit, ik kon er ook nie aan doen dat het niet ging vandaag.
Na het bouvelobos efkes een stapsteentje op om dan iets verder via een kriere weer aan een zijbos van het bouvelobos te komen. John vergalopeerde zich efkes en reed bijna verloren in dit piepklein bosje. Daarna ging het via den Knok en de Hulsthoek richting Ooike. Op bepaalde momenten leken we hier bijna alleen op weg te zijn.
Aan de bevoorrading in Ooike werden we heel vriendelijk onthaald, maar bijna verplicht om onze drinkbus uit te gieten en te vullen met den plaatselijken sportdrank... Waar komt ge dat nog tegen?
Vanuit Ooike ging het naar Nokere om dan via lange stroken weg uiteindelijke uit te komen in Flanders Field om aan te sluiten op de Spitaalbossen. Deze Spitaalbossen waren een strook om echt van te genieten! Draaien, keren, op en neer! Amaai... John zei plots dat het hier wel heel goed bolde, maar plots zag ik hem niet meer. Hij was het spoor bijster blijkbaar en belandde naast de rijstrook. Dit was puur genieten!
Jammer dat er in deze tocht niet meer van deze stroken zaten. Zelfs het Bouvelobos kon hier in de verste verte niet aan tippen! Terwijl er uit de Bouvelobossen ook veel te halen is!
Na deze strook ging het via de Egaalstraat terug naar domein Hemsrode om dan weer toe te komen aan diezelfde bevoorrading aan den Weedries. Het leek of Hemsrode nog meer zoog, maar dat zullen gewoon de benen geweest zijn die niet meer meekonden zeker...
Na de deugddoende bevoorrading werd het weer den Weedries naar beneden vlammen, maar het naar boven rijden was al een heel stuk trager.
De weedries achter de rug, dan maar de Stationstraat omhoog en juist voor het einde linksaf via het zoveelste stapsteentje. Dan werd het via een lange strook weg naar den Tiegemberg om daar de gekende stroken te gaan afleggen... Ondertussen was John al afgeslagen en was hij via Ingooigem teruggereden naar Vichte. Hij wou vroeg thuis zijn...
In Tiegem moest ik onze medebikers voor een eerste keer laten gaan. Hier werd duidelijk wat er al een tijdje aan zat te komen, de benen waren dat niet vandaag...
Ik reed alles hier dan maar op mijn eigen tempo en liet de anderen gaan. In de Tsjampenstraat nog even kunnen aanklampen, maar dan wat het helemaal foutu... Hen laten rijden en de laatste 10 à 15 km alleen uitgebold. Ik zag ze constant rijden in de verte, tot aan het Banhoutbos, waar het helemaal gedaan was en ik helemaal alleen kwam te zitten. Vanaf hier zat ik ook constant tegen de krampen aan. Ik mocht dus geen trap te veel meer geven. Op souplesse noemen ze dat dan zeker :-)
Onderweg raapte ik toch nog wat anderen op, mijn traag rijden viel toch blijkbaar nogal redelijk mee...
Uiteindelijk kwam den arrivée in zicht en ik moet zeggen, ik was er helemaal niet rouwig om. Ondertussen zaten Berre en Steven al aan den drank, Siegfried stond nog aan den toog. Nog genoten van den apres en dan weer naar huis...
Ik weet niet wat ik moet denken van dezen tocht. Ik heb er al telkens echt van genoten, maar nu had ik de indruk dat de organisatoren de quantiteit voor de kwaliteit kozen. Daarmee wil ik zeggen dat het aantal kilometers hoger was, maar dat ik de indruk had dat de kwaliteit heeft moeten inboeten hierdoor... Jammer, heel jammer...
We zullen zien wat het volgend jaar brengt.
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
De afgelopen week toch nog veel geregend, dus in laatste instantie de zaterdag nog mijn winterbanden opgelegd omdat ze 's nachts nog wat regen voorspelden. Achteraf gezien bleek het nochtans niet nodig te zijn, maar ja...
Na mijn goede ervaringen met de 105 km in Poperinge zou ik vandaag ook gaan voor de 105 km te Vichte. Samen met Siegfried weer afgesproken om de lange afstand te doen. Er was weliswaar wat verwarring over de juist afstand maar kom... Op de folder sprak men van 120 km, op de site van 105... Blijkbaar een stukje privé waar men op laatste instantie de toestemming van introk. Bij de inschrijvingen bleek het dan echter 115 te zijn...
Ik zag het al een stukje minder zitten, maar toch, we zouden wel zien.
Ondertussen kwam Bram toe, Steven ook, John was er al, Bram was er ook met zijnen nieuwen bike, Berre, Siegfried en Nico waren er dan uiteindelijk ook nog.
Jan jammergenoeg niet gezien... Zal er niet geraakt zijn vrees ik.
Den tocht dan...
De eerste kilometers waren nogal veel verhard, een combinatie van stapsteentjes en wegen, dit om weg te geraken uit Vichte en richting Anzegem te kunnen gaan. Ondertussen bleek mijn wiel een fameuze onregelmatigheid te vertonen... Blijkbaar toch nog een spoor van Poperinge en het bijna wielloos zijn ginder?
In Anzegem ging het naar de gekende strook rond Hemsrode. Eenmaal een klein stukje Hemsrode binnen, bleek het een redelijk zuigende ondergrond te zijn. Zoals John zei: "Er zitten hier precies zuignappen in de grond." Het bleek al direct dat dit iets was voor Siegfried die zich heel gezwind naar voren fietste. Ook het stuk weide erna bleek iets voor hem te zijn, maar dat wisten wel al dat het een echte "weide-crosser" is.
Daarna ging het richting de eerste bevoorrading, we waren amper 10 km ver... Tijdens de bevoorrading kennis gemaakt met Motorbiker en zijn dochter. Ze waren wel gehaast want anders zou hij niet binnen kunnen nu zijn vrouw weet waar "den plong" zit voor de electrische poort...
Ook Filip Vanwijnsberghe was weer van de partij, maar weer incognito...
Na de bevoorrading ging het de gekende stapsteentjes van de Weedries naar beneden om dan naar boven te crossen naar de baan. Dit werd er enen op 't groot mes, maar jammer genoeg vergeten mijn "fource" toe te zetten. Ik verloor veel kracht, maar geraakte boven...
Hier was de eerste splitsing al en Nico en Bram kozen voor een kortere afstand. John, Steven, Berre, Siegfried en ikzelf gingen naar links, zij naar rechts.
Het ging richting Grijsloke... Afdalen naar den spoorweg, dan direct den Kortenberg omhoog, naar rechts en dan weer het stapsteentje naar beneden... Spoorweg over tot op het einde van de Langestraat en dan naar links langs de spoorweg... Daarna volgende de gekende stroken zoals den Kloosterhoek, den Blaarhoek en dan via de Snepbeek richting Bouvelobos. Hier begon duidelijk te worden dat de lange afstand vandaag niet voor mij zou zijn. Mijn benen waren niet wat ze moesten zijn. John zei droogweg "'t is nie omda ge vorige week ne goeien dag had...". Soit, ik kon er ook nie aan doen dat het niet ging vandaag.
Na het bouvelobos efkes een stapsteentje op om dan iets verder via een kriere weer aan een zijbos van het bouvelobos te komen. John vergalopeerde zich efkes en reed bijna verloren in dit piepklein bosje. Daarna ging het via den Knok en de Hulsthoek richting Ooike. Op bepaalde momenten leken we hier bijna alleen op weg te zijn.
Aan de bevoorrading in Ooike werden we heel vriendelijk onthaald, maar bijna verplicht om onze drinkbus uit te gieten en te vullen met den plaatselijken sportdrank... Waar komt ge dat nog tegen?
Vanuit Ooike ging het naar Nokere om dan via lange stroken weg uiteindelijke uit te komen in Flanders Field om aan te sluiten op de Spitaalbossen. Deze Spitaalbossen waren een strook om echt van te genieten! Draaien, keren, op en neer! Amaai... John zei plots dat het hier wel heel goed bolde, maar plots zag ik hem niet meer. Hij was het spoor bijster blijkbaar en belandde naast de rijstrook. Dit was puur genieten!
Jammer dat er in deze tocht niet meer van deze stroken zaten. Zelfs het Bouvelobos kon hier in de verste verte niet aan tippen! Terwijl er uit de Bouvelobossen ook veel te halen is!
Na deze strook ging het via de Egaalstraat terug naar domein Hemsrode om dan weer toe te komen aan diezelfde bevoorrading aan den Weedries. Het leek of Hemsrode nog meer zoog, maar dat zullen gewoon de benen geweest zijn die niet meer meekonden zeker...
Na de deugddoende bevoorrading werd het weer den Weedries naar beneden vlammen, maar het naar boven rijden was al een heel stuk trager.
De weedries achter de rug, dan maar de Stationstraat omhoog en juist voor het einde linksaf via het zoveelste stapsteentje. Dan werd het via een lange strook weg naar den Tiegemberg om daar de gekende stroken te gaan afleggen... Ondertussen was John al afgeslagen en was hij via Ingooigem teruggereden naar Vichte. Hij wou vroeg thuis zijn...
In Tiegem moest ik onze medebikers voor een eerste keer laten gaan. Hier werd duidelijk wat er al een tijdje aan zat te komen, de benen waren dat niet vandaag...
Ik reed alles hier dan maar op mijn eigen tempo en liet de anderen gaan. In de Tsjampenstraat nog even kunnen aanklampen, maar dan wat het helemaal foutu... Hen laten rijden en de laatste 10 à 15 km alleen uitgebold. Ik zag ze constant rijden in de verte, tot aan het Banhoutbos, waar het helemaal gedaan was en ik helemaal alleen kwam te zitten. Vanaf hier zat ik ook constant tegen de krampen aan. Ik mocht dus geen trap te veel meer geven. Op souplesse noemen ze dat dan zeker :-)
Onderweg raapte ik toch nog wat anderen op, mijn traag rijden viel toch blijkbaar nogal redelijk mee...
Uiteindelijk kwam den arrivée in zicht en ik moet zeggen, ik was er helemaal niet rouwig om. Ondertussen zaten Berre en Steven al aan den drank, Siegfried stond nog aan den toog. Nog genoten van den apres en dan weer naar huis...
Ik weet niet wat ik moet denken van dezen tocht. Ik heb er al telkens echt van genoten, maar nu had ik de indruk dat de organisatoren de quantiteit voor de kwaliteit kozen. Daarmee wil ik zeggen dat het aantal kilometers hoger was, maar dat ik de indruk had dat de kwaliteit heeft moeten inboeten hierdoor... Jammer, heel jammer...
We zullen zien wat het volgend jaar brengt.
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten