Allenes Les Marais... Schitterend gewoon! Het mekka voor MTB in het noorden van Frankrijk... Vandaag zou het echter nog niet te veel frans klinken, maar het zou eerder vlaams zijn!
Inderdaad, we hadden met een immense bende vlamingen afgesproken in dit wreed klein dorpke dicht bij Gondecourt. Onder impuls van de Steenbakkers waren we er in geslaagd om heel wat mensen te overhalen naar hier te komen...
Om 8u30 ginder afgesproken, dat wou zeggen om 7u bij Pascal en om 7u15 in Deerlijk voor een paar vrienden van Pascal... Na de avond bij onze maten, zou het redelijk zwaar worden. Pas om 2u30 thuis en om 6u15 er weer uit om in zo'n hondeweer te gaan biken! Zot zijn doet geen zeer, maar het kan verdomd lastig zijn!
Soit, eenmaal onderweg zou alles wel loslopen dacht ik... Ginder toegekomen, bleken er al meer Belgen te zien dan Fransen. Toen we ons materiaal aan het uithalen waren, kwamen ook de rest van de Steenbakkers toe... Bert, Wouter, Steven, Rik, Pascal en ikzelf zou het uiteindelijk worden. Ondertussen ook aangevuld met de gekende forumtrein: Grote Plateau, Cowboy Peter, Filiberke, VTT'tje, VTTPP'tje, Traxer, Katrien20, XIII, Lichterveldenoare,... soit, te veel om op te noemen! Het zou een fameuze trein worden...
Uiteindelijk trokken we met de Steenbakkers de trein op gang...
Het werd al heel rap duidelijk dat het een tochtje zou worden om U tegen te zeggen. Het Flandrien-weer, het parcours, den drank van gisteren, het late uur... alles er op en er aan dus!
Al van op het eerste stuk offroad moest het technisch vernuft naar de bovenste regionen gebracht worden. Het werd opletten voor de glijdenden onder ons... De immense trein werd al vlug opgedeeld in verschillende wagonnetjes die elkaar hier en daar moesten lossen. Na één van de eerste offroadstroken reden een paar steenbakkers, in het gezelschap van Lichterveldenoare en XIII voorop. Steven en ik gingen in de achtervolging, maar slaagden er niet direct in om het gat dicht te rijden. Na een tijdje kwam ik bij Rik en Katrien20... Steven had de rol moeten lussen en zocht een ander wagonnetje op. Het werd tegen de wind in beuken en de regen zorgde ervoor dat de snelheid niet hoger ging dan een goede 18 à 19 km/h op dat moment...
Enkele kilometers later kwamen de eerste stukken technisch vernuft er eindelijk aan. Ondertussen was het gestopt met regenen en liet Rik ons rijden... Katrien en ik dus alleen verder. Op het eerste echte stuk singletrack (was hier en daar zelfs maar een half-single-track) liet Katrien mij voor... Juist voor mijn neus ging er daar enen het veld in ipv op de track te blijven, gelukkig zonder veel erg. Na deze enkele 100 den meters kwamen we weer op de weg. Dan was het in rechte lijn naar "BASE DE WINGLES". Het begon echt te kriebelen! Ik kwam alleen al voor dat stuk naar hier! Nie normaal! Dit is 10 km lang gewoonweg genieten!
Het werd tussen de bomen op en neer, links en rechts, glijden en zwemmen, biken en fun hebben! Het paradijs voor mountainbikers! Ik hoorde overal vreugdekreten (of waren het geluiden van het afzien?), krakenden versnellingsapparaten, piepende remmen,... Schitterend!
Ondertussen was Katrien zonder veel erg tegen de vlakte gegaan... In de verte hoorde ik de rest van de forumtrein naderen... Traxer en Grote Plateau probeerden de "plezante amateurs" bij te halen... Maar ja, waar anderen het niet konden,... kon Grote Plateau het ook nie...
Sommige stukken waren niet te doen, maar we namen ze er graag bij!
Pascal en Berre stonden onderweg met pech, de versnellingen van Pascal waren een beetje aan het tegenwerken... Jammer voor hen...
Er was maar één ding wat ik wel wreed ambetant vond, of eerder iemand! Een Raketman die gans het parcours daar deed met de woorden "hup, hup, hup, hup,..." en de voorliggers liever van de track reed dan respect te hebben voor de medebikers! Niet leuk, zeker niet in een gebied zoals dees, waar het louter genieten zou moeten zijn...
Na een tiental kilometer kwamen we aan de bevoorrading, waar iedereen het unaniem eens was... Dit was schitterend! Dit was puur genieten, ondanks het weer! Het weer maakte er trouwens een gans andere tocht van dan vorig jaar, waar het beenhard lag en het vlammen was op bepaalde stukken.
Ondertussen werd ook duidelijk dat Steven zijn eigen raad niet echt serieus genomen had... Hij waarschuwde iedereen dat ze met goede versnellingen en remmen moesten afkomen... Hij kwam af met een half versleten cassette... Het weer van vandaag zorgde voor de rest...
Na de kennismaking met enkele Herders van de harde kern, waaronder Levi, met wie we samen op de foto gingen, gingen we weer op weg.
Berre had nog efkes gewerkt aan Pascal zijnen bike en het zou beter moeten zijn...
Vele forumbikers gingen nog nen tweede keer door Base de Wingles, maar ik liet, samen met de steenbakkers, het paradijs letterlijk links liggen. Wij gingen verder door op het gewone parcours.
Het weer zou beginnen doorwegen. Ik kwam op een bepaald moment helemaal alleen te zitten... Pascal, Berre en Wouter gingen te rap voor mij, ik ging te rap voor Steven en Rik, dus ja... chasse patat...
Beuken tegen de wind in, glijden, plassen,... alles er weer op en eraan. Soit, ik amuseerde mij, maar de late uurkes begonnen hun tol te eisen...
Op een bepaald moment, meer naar het einde toe, konden we kiezen voor "fatigué" of "pas fatigué", ik koos wijselijk voor "fatigué". We hadden juist een zware strook achter de rug met daarachter de meer dan welkome bevoorrading! Het was nog een goede 8 km tot het einde, maar het zouden echt moeilijke en zware kilometers worden!
Zoals iemand op het forum zei "ik kwam de franse man met de hamer tegen, maar die bleef precies op mijne rug zitten en kloppen tot den arrivée..." awel, ik kan hem in zijn gevoel bijtreden. De laatste kilometer lukte er niets meer! Echt niets! Ik pedaleerde soms ter plekke, kon geen kracht meer steken, de benen stonden op ontploffen... Zelfs Katrien20 kwam uit de achtergrond terug en moest mij ter plekke achter laten! Tja, de avond ervoor bij haar schoonzus had zijn tol geëist!
Nu, goed dood terug aan den arrivée gekomen... Ik verlangde naar een warme douche, maar die bleek ijskoud te zijn!
De uiensoep erna, het broodje en de fanta deden immens veel deugd!
Daarna weer naar huis en genoten van een kalme zondagnamiddag!
Amaai, Allenes Les Marais, volgend jaar ben ik er zeker weer en hopelijk met iets betere benen en dan doe ik het Base De Wingles wel twee keer hoor!
Inderdaad, we hadden met een immense bende vlamingen afgesproken in dit wreed klein dorpke dicht bij Gondecourt. Onder impuls van de Steenbakkers waren we er in geslaagd om heel wat mensen te overhalen naar hier te komen...
Om 8u30 ginder afgesproken, dat wou zeggen om 7u bij Pascal en om 7u15 in Deerlijk voor een paar vrienden van Pascal... Na de avond bij onze maten, zou het redelijk zwaar worden. Pas om 2u30 thuis en om 6u15 er weer uit om in zo'n hondeweer te gaan biken! Zot zijn doet geen zeer, maar het kan verdomd lastig zijn!
Soit, eenmaal onderweg zou alles wel loslopen dacht ik... Ginder toegekomen, bleken er al meer Belgen te zien dan Fransen. Toen we ons materiaal aan het uithalen waren, kwamen ook de rest van de Steenbakkers toe... Bert, Wouter, Steven, Rik, Pascal en ikzelf zou het uiteindelijk worden. Ondertussen ook aangevuld met de gekende forumtrein: Grote Plateau, Cowboy Peter, Filiberke, VTT'tje, VTTPP'tje, Traxer, Katrien20, XIII, Lichterveldenoare,... soit, te veel om op te noemen! Het zou een fameuze trein worden...
Uiteindelijk trokken we met de Steenbakkers de trein op gang...
Het werd al heel rap duidelijk dat het een tochtje zou worden om U tegen te zeggen. Het Flandrien-weer, het parcours, den drank van gisteren, het late uur... alles er op en er aan dus!
Al van op het eerste stuk offroad moest het technisch vernuft naar de bovenste regionen gebracht worden. Het werd opletten voor de glijdenden onder ons... De immense trein werd al vlug opgedeeld in verschillende wagonnetjes die elkaar hier en daar moesten lossen. Na één van de eerste offroadstroken reden een paar steenbakkers, in het gezelschap van Lichterveldenoare en XIII voorop. Steven en ik gingen in de achtervolging, maar slaagden er niet direct in om het gat dicht te rijden. Na een tijdje kwam ik bij Rik en Katrien20... Steven had de rol moeten lussen en zocht een ander wagonnetje op. Het werd tegen de wind in beuken en de regen zorgde ervoor dat de snelheid niet hoger ging dan een goede 18 à 19 km/h op dat moment...
Enkele kilometers later kwamen de eerste stukken technisch vernuft er eindelijk aan. Ondertussen was het gestopt met regenen en liet Rik ons rijden... Katrien en ik dus alleen verder. Op het eerste echte stuk singletrack (was hier en daar zelfs maar een half-single-track) liet Katrien mij voor... Juist voor mijn neus ging er daar enen het veld in ipv op de track te blijven, gelukkig zonder veel erg. Na deze enkele 100 den meters kwamen we weer op de weg. Dan was het in rechte lijn naar "BASE DE WINGLES". Het begon echt te kriebelen! Ik kwam alleen al voor dat stuk naar hier! Nie normaal! Dit is 10 km lang gewoonweg genieten!
Het werd tussen de bomen op en neer, links en rechts, glijden en zwemmen, biken en fun hebben! Het paradijs voor mountainbikers! Ik hoorde overal vreugdekreten (of waren het geluiden van het afzien?), krakenden versnellingsapparaten, piepende remmen,... Schitterend!
Ondertussen was Katrien zonder veel erg tegen de vlakte gegaan... In de verte hoorde ik de rest van de forumtrein naderen... Traxer en Grote Plateau probeerden de "plezante amateurs" bij te halen... Maar ja, waar anderen het niet konden,... kon Grote Plateau het ook nie...
Sommige stukken waren niet te doen, maar we namen ze er graag bij!
Pascal en Berre stonden onderweg met pech, de versnellingen van Pascal waren een beetje aan het tegenwerken... Jammer voor hen...
Er was maar één ding wat ik wel wreed ambetant vond, of eerder iemand! Een Raketman die gans het parcours daar deed met de woorden "hup, hup, hup, hup,..." en de voorliggers liever van de track reed dan respect te hebben voor de medebikers! Niet leuk, zeker niet in een gebied zoals dees, waar het louter genieten zou moeten zijn...
Na een tiental kilometer kwamen we aan de bevoorrading, waar iedereen het unaniem eens was... Dit was schitterend! Dit was puur genieten, ondanks het weer! Het weer maakte er trouwens een gans andere tocht van dan vorig jaar, waar het beenhard lag en het vlammen was op bepaalde stukken.
Ondertussen werd ook duidelijk dat Steven zijn eigen raad niet echt serieus genomen had... Hij waarschuwde iedereen dat ze met goede versnellingen en remmen moesten afkomen... Hij kwam af met een half versleten cassette... Het weer van vandaag zorgde voor de rest...
Na de kennismaking met enkele Herders van de harde kern, waaronder Levi, met wie we samen op de foto gingen, gingen we weer op weg.
Berre had nog efkes gewerkt aan Pascal zijnen bike en het zou beter moeten zijn...
Vele forumbikers gingen nog nen tweede keer door Base de Wingles, maar ik liet, samen met de steenbakkers, het paradijs letterlijk links liggen. Wij gingen verder door op het gewone parcours.
Het weer zou beginnen doorwegen. Ik kwam op een bepaald moment helemaal alleen te zitten... Pascal, Berre en Wouter gingen te rap voor mij, ik ging te rap voor Steven en Rik, dus ja... chasse patat...
Beuken tegen de wind in, glijden, plassen,... alles er weer op en eraan. Soit, ik amuseerde mij, maar de late uurkes begonnen hun tol te eisen...
Op een bepaald moment, meer naar het einde toe, konden we kiezen voor "fatigué" of "pas fatigué", ik koos wijselijk voor "fatigué". We hadden juist een zware strook achter de rug met daarachter de meer dan welkome bevoorrading! Het was nog een goede 8 km tot het einde, maar het zouden echt moeilijke en zware kilometers worden!
Zoals iemand op het forum zei "ik kwam de franse man met de hamer tegen, maar die bleef precies op mijne rug zitten en kloppen tot den arrivée..." awel, ik kan hem in zijn gevoel bijtreden. De laatste kilometer lukte er niets meer! Echt niets! Ik pedaleerde soms ter plekke, kon geen kracht meer steken, de benen stonden op ontploffen... Zelfs Katrien20 kwam uit de achtergrond terug en moest mij ter plekke achter laten! Tja, de avond ervoor bij haar schoonzus had zijn tol geëist!
Nu, goed dood terug aan den arrivée gekomen... Ik verlangde naar een warme douche, maar die bleek ijskoud te zijn!
De uiensoep erna, het broodje en de fanta deden immens veel deugd!
Daarna weer naar huis en genoten van een kalme zondagnamiddag!
Amaai, Allenes Les Marais, volgend jaar ben ik er zeker weer en hopelijk met iets betere benen en dan doe ik het Base De Wingles wel twee keer hoor!
