20070113 TT Kemmel 46,6 (2007 = 133.6 km)

Vandaag samen met Bert, Pascal (Rhumboy), Pascal (Moonrider), Rhumboy zijn broer en Wouter afgesproken om te gaan biken in het Heuvelland. Ik hou wel van deze streek en verlangde dan ook al weer een tijdje om de Monteberg, Rode Berg, Zwarte Berg, Kemmel, Cats en dergelijke meer te gaan bedwingen.

De afgelopen week was echter niet direct de meest geschikte voorbereiding geweest. Enkele nachten moeilijk geslapen, de verkoudheid die niet weg wil is overgegaan in hoestaanvallen,... Soit, we zouden wel zien, ik had willen gaan voor de 55 km...

Het weer van de afgelopen dagen had het parcours er zeker niet makkelijker op gemaakt, maar dat was het ook niet op 15 augustus in Poperinge noch op 1 mei in Ieper... Nie plooien dus.

Na wat wachten aan de start vertrokken we zonder Wouter omstreeks 9 uur. Na het bellen naar zijn gsm bleek die af te liggen, dus gingen we ervan uit dat hij nog in zijn bed zat... Later bleek niets minder waar...

Soit, wij dus op weg. Na een inloopstrookje op de weg, ging het via een paar strookjes richting Hooghof en Noordhoek. Hier en daar bleek het al gauw dat het een tochtje zou worden om u tegen te zeggen. De regen van de afgelopen dagen had zijn werk duidelijk gedaan. Overal mooi berijdbaar, maar toch glibberig en de aandacht erbij houden...

Op 't gemakske naderden we de eerste beklimming van de dag. Het ging richting de Monteberg. Hier bleek dus al dat ik niet mijn beste dag had. Vanaf het moment dat het lichtekes begon bergop te gaan, moest ik de anderen laten gaan en begon ik te zweten gelijk een rund... Nu ja, ik was nu naar hier gekomen, dus zou het afzien worden. Misschien zou het binnen hier en een aantal kilometers beteren.
Ondertussen bleek al gauw dat Pascal zich hier wel thuis voelde. Siegfried (aka Lichterveldenoare) bleek ook nie echt slecht te bollen... De broer van Pascal had ons ondertussen al ver achter zich gelaten. Hij had dus zeker geen last van de koerse-pion op zijnen bike.

Na de Monteberg volgden de hellingskes elkaar in een redelijk tempo op... Baneberg, Hellegat, Rode Berg, Vidaigneberg, de stukskes vals plat ertussen enz.
Ik moest echt wel vechten tegen mezelf om verder te gaan op bepaalde momenten. De andere moesten nu en dan wel eens wachten op mij, gewoonweg omdat het van niet beter kunnen was vandaag. Een echte baaldag, een offday! Excuses zoeken was niet nodig, ik was gewoonweg slecht! Ik keek er nochtans al lang naar uit om naar hier te komen, maar soit, het zou dus een voormiddag afzien worden. Telkens ik alleen kwam te zitten, moest ik inbeuken tegen de wind. Ik zag de anderen voor mij uit rijden. Meestal Moonrider vooraan met Wouter (die ons ondertussen bijgehaald had), daarachter Bert en Siegfried en nog een beke erachter Rhumboy... Ik kon geen enkele bij houden, frustrerend... In de afdalingen daarentegen kon ik telkens veel van de achterstand goedmaken. Nogal een geluk dat de dalerscapaciteiten niet moesten inboeten door de verkoudheid!

Soit, we bevonden ons dus op Frans grondgebied... Le Mont Noir, da was dan den eersten die we weer gingen aansnijden, gevolgd door de Mont Kokereel iets verderop. Geleidelijk aan kwamen we dus dichter bij de Catsberg... ik ging dus moeten beginnen nagaan of ik al dan niet de 55 zou doen, of mij beperken tot de 45 km. Aan de Zwarte Berg ging ik bijna tegen de vlakte omdat ik op mijn trappers wou gaan staan en mijn voorwiel iets te hoog optrok... dus voet aan de grond... De enigste keer trouwens (samen met die balkskes gevolgd door trappen), terwijl veel anderen hier en daar te voet stonden. Kwestie van verstand op nul en blik op oneindig hé...

We zagen de Mont de Cats al liggen in de verte. De piloon die daar helemaal boven staat, zagen we al lachen. Eerst moesten we echter nog de Mont De Boeschepe nog gaan bedwingen. Dit lukte al iets beter, maar toch moest ik de anderen weer laten gaan. Iedereen stond bovenaan te wachten op mij. Schoon van gunder...

Daarna richting Cats, waar we efkes stopten aan de splitsing. Zowel Pascal (Rhumboy) als ikzelf kozen voor de 45 ipv de 55. Het zou een beetje van het goede teveel geweest zijn voor mij.
Pascal was duidelijk de klimmer van ons twee en ik de daler. We haalden elkaar telkens weer bij op ons eigen sterk punt. Ik vloog hier en daar naar beneden, maar kon Pascal niet bijhouden als het omhoog ging...

Na langs de Mont de Cats gereden te hebben, ging het via Berthen richting de Zwarte Berg die we dus voor de tweede keer op moesten. Ook hier ging Pascal weer zijn gang, terwijl de afdaling mij zonder problemen tot bij hem bracht.

Na nog wat andere stroken kwamen we weer in België terecht... Via Dranouter reden we richting Kemmelberg om daar de laatste hoogtemeters op te doen. Je kon kiezen om hem er nog bij te nemen of niet... We waren nu zo ver, dus waarom niet... Ik was wel niet in beste doen (verre van), maar ik wou hem er toch zeker nog bij nemen...

Deze laatste klim bracht ons bij een afdaling om echt op te vliegen en dan waren we weer aan de start.

Nog even gebruik gemaakt van de schitterende afspuitstand en nog wa gedronken samen met Lok, Lichterveldenoare en de Steenbakkers. Ook nog Katrien20 tegen het lijf gelopen en dan was het weer richting huis... Fameus afgezien maar wreed content dat ik het gedaan heb....

Viel wel op dat veel beklimmingen langs de makkelijke kant waren en dat de afdalingen de moeilijkere kant waren. Met die van Ieper en Poperinge was het juist omgekeerd... Ook nie keer leuk!
De zwaarste stukken zater er echter niet in... Anders zou ik zeggen jammer, vandaag zeg ik gelukkig...

Te downloaden GPS, NGI en andere parcoursinfo

Gegevens:
Duur 3:05:45
Energieverbruik 2817 kcal
Minimale hartslag 71 HF/min.
Gemiddelde hartslag 153 HF/min.
Maximale hartslag 213 HF/min.
Standaardafwijking 20,2 HF/min.
Gemiddelde snelheid 17,4 km/u
Maximale snelheid 55,0 km/u
Afstand 46,6 km
Stijging 825 m