Poperinge, amaai... Vorig jaar gestart voor de 75, maar door het slechte weer uiteindelijk maar de 57 gedaan. Dit jaar zouden we zeker nie opgeven, de 80 stonden zeker en vast op het programma...
Wat het parcours zou geven wisten we nie... Het weer was de laatste tijd zo wisselvalli dat het niet zo duidelijk was hoe het zou zijn, maar alles viel mee... Enkel de wind zou nogal wat roet in het eten kunnen gooien.
Na wat wachten op Bruno, Birger en Steven konden we van start gaan. Bruno en Birger werden nogal gauw achter gelaten want zij gingen op hun eigen tempo voor een kleinere afstand.
Yoerik werd niet achtergelaten, maar startte gewoon niet door bikeproblems... Hij dus met mijnen otto richtting huis nog vooraleer hij kon starten. Jammer... That's the life of the biker zeker? Risico's van 't vak...
Wij, dat is Kurt, Nico, John, Nico z'n moat, Steven en ikzelf dus op weg voor een lange tocht die uiteindelijk enkel en alleen genieten zou worden!
Het werd, zoals voorzien een tochtje vol met beklimmingen en niet weinig hoogtemeters. Boeschepeberg, Catsberg (x2), Zwarte Berg, Rode Berg, Kemmelberg, Scherpeberg,... we kregen het allemaal voor de wielen geschoven.
Door een beetje training en wat werken aan de houding op de bike (met dank aan John zijn tips en voorbeeld) begint het klimmen toch beter en beter te lukken (misschien ook wel omdat ik zo geweldig niet meer ben?)
Terwijl ik ander al puffend boven kom op de meeste hellingen ging het deze keer nog heel wel... Ik had goede benen.
Wel een beetje verstandig gefietst door op de plattere stukken en afdalingen te recupereren.
Aan de tweede bevoorrading koos Kurt voor de 60 terwijl we met de rest voor de 80 gingen.
De benen bleken goed te zijn vandaag en de vermoeidheid waar ik voor gevreesd had, door de mindere nachten met onze vier maanden oude zoon Roel, bleef uit. Gelukkig maar...
Ondertussen kwamen we aan de beklimming van de Kemmel... echt niet te onderschatten. Steven gewaarschuwd dat we nog maar halverwege zaten als we aan het Kerkhof kwamen boven... Gelukkig nam hij mijn raad goed op... De kasseien lagen er immers nog voor ons. Eén biker ging mooi van rechts naar links en besliste toe om een dutje te doen! Hij ging erbij liggen.
Na de Kemmel begonnen we aan de afzink naar Poperinge. Aan de laatste bevoorrading nog even hergroeperen en daarna dan een beke meer gas geven... John en Nico lieten ons rijden... Ondertussen alles op de grote plateau en het groot mes om snelheid te maken! En snel ging het... Hier en daar raapten we er nog een paar op die wilden aanpikken, maar ons toch moesten laten gaan... Na een sprint van tien kilometer waren we er...
Het werd een dagje genieten van het weer en van het schitterend parcours! Merci Poperinge en tot volgend jaar!
Wat het parcours zou geven wisten we nie... Het weer was de laatste tijd zo wisselvalli dat het niet zo duidelijk was hoe het zou zijn, maar alles viel mee... Enkel de wind zou nogal wat roet in het eten kunnen gooien.
Na wat wachten op Bruno, Birger en Steven konden we van start gaan. Bruno en Birger werden nogal gauw achter gelaten want zij gingen op hun eigen tempo voor een kleinere afstand.
Yoerik werd niet achtergelaten, maar startte gewoon niet door bikeproblems... Hij dus met mijnen otto richtting huis nog vooraleer hij kon starten. Jammer... That's the life of the biker zeker? Risico's van 't vak...
Wij, dat is Kurt, Nico, John, Nico z'n moat, Steven en ikzelf dus op weg voor een lange tocht die uiteindelijk enkel en alleen genieten zou worden!
Het werd, zoals voorzien een tochtje vol met beklimmingen en niet weinig hoogtemeters. Boeschepeberg, Catsberg (x2), Zwarte Berg, Rode Berg, Kemmelberg, Scherpeberg,... we kregen het allemaal voor de wielen geschoven.
Door een beetje training en wat werken aan de houding op de bike (met dank aan John zijn tips en voorbeeld) begint het klimmen toch beter en beter te lukken (misschien ook wel omdat ik zo geweldig niet meer ben?)
Terwijl ik ander al puffend boven kom op de meeste hellingen ging het deze keer nog heel wel... Ik had goede benen.
Wel een beetje verstandig gefietst door op de plattere stukken en afdalingen te recupereren.
Aan de tweede bevoorrading koos Kurt voor de 60 terwijl we met de rest voor de 80 gingen.
De benen bleken goed te zijn vandaag en de vermoeidheid waar ik voor gevreesd had, door de mindere nachten met onze vier maanden oude zoon Roel, bleef uit. Gelukkig maar...
Ondertussen kwamen we aan de beklimming van de Kemmel... echt niet te onderschatten. Steven gewaarschuwd dat we nog maar halverwege zaten als we aan het Kerkhof kwamen boven... Gelukkig nam hij mijn raad goed op... De kasseien lagen er immers nog voor ons. Eén biker ging mooi van rechts naar links en besliste toe om een dutje te doen! Hij ging erbij liggen.
Na de Kemmel begonnen we aan de afzink naar Poperinge. Aan de laatste bevoorrading nog even hergroeperen en daarna dan een beke meer gas geven... John en Nico lieten ons rijden... Ondertussen alles op de grote plateau en het groot mes om snelheid te maken! En snel ging het... Hier en daar raapten we er nog een paar op die wilden aanpikken, maar ons toch moesten laten gaan... Na een sprint van tien kilometer waren we er...
Het werd een dagje genieten van het weer en van het schitterend parcours! Merci Poperinge en tot volgend jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten