Na enkele moeilijke weken vandaag van plan om op 't gemaksken wa kilometers af te malen in Jabbeke. Zou daar samen met Steve, Rik D. en Kurt de 55 km gaan doen.
Toen ik toekwam in Jabbeke kreeg ik echter een berichtje van Steve dat hij zich een uur overslapen had... We waren dus nog met drie.
Na enkele voorbereidingen, zoals den bike uithalen, schoenen aan doen, materiaal uithalen,... naar de zaal. Daar zat er enen in nen blauwen koerstrui te zwaaien. Kurt zijnen windtex van de club had het blijkbaar begeven...
Na een tijdje kwam ook den Rik erbij. Eens allemaal ingeschreven wij dus op weg.
Eerst een paar stukskes baan om Jabbeke buiten te geraken. Het viel al direct op dat er veel stukken van vorig jaar omgekeerd zouden zijn. Via de flanken van het Klein Strand ging het richting het gekende stukje aan de plaatselijke voetbalpleinen. Daar bleek Kurt er een redelijk tempo te willen op nahouden. Daarna bleek het efkes doorterten zijn om weer te verkalmen. Wat volgde waren een heel aantal stroken verhard, maar dat zou gauw veranderen.
Na een achttal kilometer begonnen we aan een lange strook offroad (weet niet of het nog deel uitmaakt van domein Tudor, maar het ligt er vlak naast...) waar het echt genieten werd. Ik bleek hier al een gaatje geslagen te hebben met Rik en Kurt. De benen bleken heeeeeeeeeeel wat beter te zijn dan de vorige weken. Het parcours was ook heel wat minder zwaar, maar ja... Het zal de combinatie van de twee zijn zeker...
Soit, het bosrijke domein werd echt genieten! Draaien en keren tussen de bomen, hier en daar eens goed doortrekken, efkes een stukje licht hellend op een zuigende ondergrond,... meer moest het niet zijn. Dit stuk zat er vorig jaar zeker niet in... hopelijk zit het er volgend jaar wel weer in. Aan het einde van die strook nog efkes gewacht op Kurt en Rik om dan de weg verder samen te vervolgen. Hopelijk volgende er nog veel zo een stukken!
Wat verder volgde was echt wel genieten. Soms wat tegen de wind in gaan beuken, maar kom, da moest er dan maar bij horen... Hier wel bewust niet echt gevlogen en in groep gereden in deze stukken. Als ik mij ergens kon achter zetten, dat deed ik dat ook tijdelijk, tot ik de kop kon overnemen of tot ik doorreed.
De verbindingsstukken offroad waren genieten... Niet echt zwaar, niet echt heel vuil, leuk dus!
Na een 15 tal kilometer kwam de eerste bevoorrading er aan. Heel kalm trouwens aan die bevoorrading. Direct na de bevoorrading was er een heel korte, maar redelijk zuigende strook. Kurt zat direct achter mij, maar kwam tegen het einde van die paar honderd meters wel een stuk achter. Hij stond geparkeerd zei hij door die modder. Het zoog inderdaad immens en dat om weer op gang te komen na de bevoorrading...
Er volgden nog heel wat mooie stroken... Watermolen, Bethanië, Hoeve Aan de Kooi, Tillegembos,... Na Tillegembos kwam ik nogal hard in aanraking met de plaatselijken tarmac... Stom trouwens, na het oversteken van de straat wou ik het fietspad oprijden. Nooit gelet op de 3 rijen kasseien die daar tussen lagen en daar gleed mijn achterwiel op weg... Patat, tegen de grond dus... Ondertussen had ik weer een redelijk gat met Kurt en Rik blijkbaar. Aan de bevoorrading zou ik wel even wachten.
Hier en daar kwamen dan nog wat gekende stroken voor mij van de Blosoroute die ik al een aantal keren had gereden toen ik nog in Brugge werkte...
Het Pereboomkasteel, Domein Tudor, Domein Beisbroek,... Het passeerde allemaal de revue. Op een bepaald moment mij in het wiel gezet van een tweetal, met wie we dan uiteindelijk een snelheid ontwikkelden van 34 à 35 km gedurende enkele kilometers.
Uiteindelijk kwamen we dan aan de tweede bevoorrading, daar bleek het al heel wat drukker te zijn. Alle toeren kwamen daar waarschijnlijk langs. Dat zou ook blijken aan de drukte op het parcours na deze bevoorrading. Daar was het even wachten op Kurt en Rik. Ondertussen een aquariuske gedronken terwijl ik twee mannen bezig hoorde over mijnen bike... Ze zouden dat zeker niet zo laten liggen, een fiets met een gps er op... Nu ja, ze wisten ook niet dat ik er juist naast zat. Ondertussen kwamen Rik en Kurt ook toe... Ook zij dronken op 't gemak iets en daarna waren we weer weg. Vanaf de eerste offroad strook kwam ik alleen te zitten en dat zou zo blijven tot op het einde. Het werd hier en daar eens inbeuken tegen de wind, afzien,...
Het "crossparcours" dat we voorgeschoteld kregen was schitterend, alleen jammer dat er zo veel volk op zat. Hier en daar een draaike afgesneden om de wat tragere bikers voorbij te steken zonder ze echt te gaan hinderen, want ook voor hen alle respect!
Ik koos voor de durvers en dat was inderdaad een klein beetje technischer voor de rest. Mooi, mooi... Naar het einde van dit stukje stond er heel wat meer volk... Het was aanschuiven. Tja, da kan gebeuren, maar kan ook vervelend zijn. Ik legde mij er bij neer zonder veel moeite. De persoon voor mij deed hier en daar een stuk te voet, en ging dan uiteindelijk aan de kant, waarvoor dank!
Daarna werd ik een "einzelganger" tot aan het einde. Op een bepaald moment kon je een stuk van het parcours inkorten door de baan over te steken en geloof mij, er waren er veel die het deden, maar ze misten een mooi stuk met heel wat offroad.
Uiteindelijk nog wat vlugger dan verwacht aan den arrivee... Vlug den bike in den otto, nog een klapke met Geertje en dan den douche binnen. Nie veel druk op de douche, veel te veel volk (of te kleine douches?) maar dat was dan ook het enige dat opviel aan deze tocht. Toen ik uit den douche kwam, kwamen rik en kurt ook juist toe. Nog vlug een stuk pizza gegeten, wa gedronken en dan weer naar huis.
Mij goed geamuseerd, mooie tocht, schitterende organisatie, enthousiaste medewerkers, schoon parcours, goede uitpijling,... Kortom, zeer geslaagd!
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Toen ik toekwam in Jabbeke kreeg ik echter een berichtje van Steve dat hij zich een uur overslapen had... We waren dus nog met drie.
Na enkele voorbereidingen, zoals den bike uithalen, schoenen aan doen, materiaal uithalen,... naar de zaal. Daar zat er enen in nen blauwen koerstrui te zwaaien. Kurt zijnen windtex van de club had het blijkbaar begeven...
Na een tijdje kwam ook den Rik erbij. Eens allemaal ingeschreven wij dus op weg.
Eerst een paar stukskes baan om Jabbeke buiten te geraken. Het viel al direct op dat er veel stukken van vorig jaar omgekeerd zouden zijn. Via de flanken van het Klein Strand ging het richting het gekende stukje aan de plaatselijke voetbalpleinen. Daar bleek Kurt er een redelijk tempo te willen op nahouden. Daarna bleek het efkes doorterten zijn om weer te verkalmen. Wat volgde waren een heel aantal stroken verhard, maar dat zou gauw veranderen.
Na een achttal kilometer begonnen we aan een lange strook offroad (weet niet of het nog deel uitmaakt van domein Tudor, maar het ligt er vlak naast...) waar het echt genieten werd. Ik bleek hier al een gaatje geslagen te hebben met Rik en Kurt. De benen bleken heeeeeeeeeeel wat beter te zijn dan de vorige weken. Het parcours was ook heel wat minder zwaar, maar ja... Het zal de combinatie van de twee zijn zeker...
Soit, het bosrijke domein werd echt genieten! Draaien en keren tussen de bomen, hier en daar eens goed doortrekken, efkes een stukje licht hellend op een zuigende ondergrond,... meer moest het niet zijn. Dit stuk zat er vorig jaar zeker niet in... hopelijk zit het er volgend jaar wel weer in. Aan het einde van die strook nog efkes gewacht op Kurt en Rik om dan de weg verder samen te vervolgen. Hopelijk volgende er nog veel zo een stukken!
Wat verder volgde was echt wel genieten. Soms wat tegen de wind in gaan beuken, maar kom, da moest er dan maar bij horen... Hier wel bewust niet echt gevlogen en in groep gereden in deze stukken. Als ik mij ergens kon achter zetten, dat deed ik dat ook tijdelijk, tot ik de kop kon overnemen of tot ik doorreed.
De verbindingsstukken offroad waren genieten... Niet echt zwaar, niet echt heel vuil, leuk dus!
Na een 15 tal kilometer kwam de eerste bevoorrading er aan. Heel kalm trouwens aan die bevoorrading. Direct na de bevoorrading was er een heel korte, maar redelijk zuigende strook. Kurt zat direct achter mij, maar kwam tegen het einde van die paar honderd meters wel een stuk achter. Hij stond geparkeerd zei hij door die modder. Het zoog inderdaad immens en dat om weer op gang te komen na de bevoorrading...
Er volgden nog heel wat mooie stroken... Watermolen, Bethanië, Hoeve Aan de Kooi, Tillegembos,... Na Tillegembos kwam ik nogal hard in aanraking met de plaatselijken tarmac... Stom trouwens, na het oversteken van de straat wou ik het fietspad oprijden. Nooit gelet op de 3 rijen kasseien die daar tussen lagen en daar gleed mijn achterwiel op weg... Patat, tegen de grond dus... Ondertussen had ik weer een redelijk gat met Kurt en Rik blijkbaar. Aan de bevoorrading zou ik wel even wachten.
Hier en daar kwamen dan nog wat gekende stroken voor mij van de Blosoroute die ik al een aantal keren had gereden toen ik nog in Brugge werkte...
Het Pereboomkasteel, Domein Tudor, Domein Beisbroek,... Het passeerde allemaal de revue. Op een bepaald moment mij in het wiel gezet van een tweetal, met wie we dan uiteindelijk een snelheid ontwikkelden van 34 à 35 km gedurende enkele kilometers.
Uiteindelijk kwamen we dan aan de tweede bevoorrading, daar bleek het al heel wat drukker te zijn. Alle toeren kwamen daar waarschijnlijk langs. Dat zou ook blijken aan de drukte op het parcours na deze bevoorrading. Daar was het even wachten op Kurt en Rik. Ondertussen een aquariuske gedronken terwijl ik twee mannen bezig hoorde over mijnen bike... Ze zouden dat zeker niet zo laten liggen, een fiets met een gps er op... Nu ja, ze wisten ook niet dat ik er juist naast zat. Ondertussen kwamen Rik en Kurt ook toe... Ook zij dronken op 't gemak iets en daarna waren we weer weg. Vanaf de eerste offroad strook kwam ik alleen te zitten en dat zou zo blijven tot op het einde. Het werd hier en daar eens inbeuken tegen de wind, afzien,...
Het "crossparcours" dat we voorgeschoteld kregen was schitterend, alleen jammer dat er zo veel volk op zat. Hier en daar een draaike afgesneden om de wat tragere bikers voorbij te steken zonder ze echt te gaan hinderen, want ook voor hen alle respect!
Ik koos voor de durvers en dat was inderdaad een klein beetje technischer voor de rest. Mooi, mooi... Naar het einde van dit stukje stond er heel wat meer volk... Het was aanschuiven. Tja, da kan gebeuren, maar kan ook vervelend zijn. Ik legde mij er bij neer zonder veel moeite. De persoon voor mij deed hier en daar een stuk te voet, en ging dan uiteindelijk aan de kant, waarvoor dank!
Daarna werd ik een "einzelganger" tot aan het einde. Op een bepaald moment kon je een stuk van het parcours inkorten door de baan over te steken en geloof mij, er waren er veel die het deden, maar ze misten een mooi stuk met heel wat offroad.
Uiteindelijk nog wat vlugger dan verwacht aan den arrivee... Vlug den bike in den otto, nog een klapke met Geertje en dan den douche binnen. Nie veel druk op de douche, veel te veel volk (of te kleine douches?) maar dat was dan ook het enige dat opviel aan deze tocht. Toen ik uit den douche kwam, kwamen rik en kurt ook juist toe. Nog vlug een stuk pizza gegeten, wa gedronken en dan weer naar huis.
Mij goed geamuseerd, mooie tocht, schitterende organisatie, enthousiaste medewerkers, schoon parcours, goede uitpijling,... Kortom, zeer geslaagd!
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten