Voor vandaag getwijfeld tussen Flines Les Raches in Frankrijk of Kemmel. Uiteindelijk gekozen voor Kemmel omwille van de hoogtemeters. Op het forum mountainbike.be werd er op voorhand gepalaverd over het aantal offroad, maar dat kon mij eigenlijk niet zoveel maken. Het weer van de afgelopen week zou het wel zwaar genoeg maken...
Al van op de autostrade bleek dat er veel volk zou zijn. In Waregem reed er een camionette achter mij die daar zou blijven rijden tot in Kemmel... Onderweg nog heel wat bikersauto's gezien. Uiteindelijk was het treintje rijden vanaf de autostrade tot aan de startplaats en het was nog maar 7u45...
Mij geprepareerd, mij ingeschreven, een koffietje besteld en wachten op de rest. Wouter was de laatste, afspreken om 8u15 om om 8u30 te starten, maar blijkbaar had hij nie veel tijd nodig om zich in te schrijven, want hij kwam pas om 8u30 toe. Uiteindelijk bijna 8u45 als we vertrokken.
Redelijk koud, wat wind, nog nie helemaal klaar,... Soit, we zouden ons moeten warm rijden en tegelijkertijd niet te zot doen... Moeilijk dus!
Vanaf het begin wijselijk gedoseerd. Op de eerste offroad strook efkes de benen getest in de moze... Het zou ploeteren worden vandaag, zoveel was duidelijk. Na de tweede offroad strook zei Wouter dat hij wel eens een tochtje zou willen rijden met alleen maar zo'n stroken. Enkele kilometers verder trok hij die wens weer in. Hoe zou da komen?
Soit, het parcours? Eerste 6 km nogal redelijk veel verhard, maar die aanloop was welkom. De twee tot drie stroken die we kregen waren direct wel redelijk vettige.
De eerste hoogtemeters van de dag deden we op op de flanken van de Kemmel, nie echt heel lastig... maar goed voor de opwarming. De windstopper ging iets verder al uit, want ik was al warmgedraaid.
De benen waren redelijk vandaag, we zouden zien hoelang ze dat zouden uithouden.
Na de Kemmelflanken ging het dan richting 't Hooghof om dan weer te draaien richting Dranouter om dan af te draaien naar de Monteberg. Geleidelijk aan begonnen we al wat bikers op te rapen die blijkbaar niet echt gewoon waren van te ploeteren.
Het was duidelijk dat veel wielertoeristen hier kwamen biken. Ze vlogen soms voorbij op de baan, maar offroad konden ze dan niet volgen of deden ze allerlei bokkesprongen...
Na de Monteberg ging het via Bruiloos naar de Scherpenberg. Zou deze een scherprechter worden? Nee dus, want het werd hier klimmen via de baan, maar iets verder bleken er een hoopje zo goed als stil te staan... De offroadstrook hier was echt pompen... Mijn fijne banden sneden nogal redelijk door de modder terwijl velen bleven steken of zo goed als stil stonden... Leuk als je de anderen zo kan voorbij rijden, maar ongetwijfeld zouden er nogal wat anderen dat gevoel hebben als ze mij voorbij zouden steken verder in de tocht...
Na de Scherpenberg ging het dan via de Baneberg en het Hellegat naar de Rodenberg. Ook altijd ne leuken om te doen. Hier stonden er jammergenoeg ook wel nen hoop stil.
Nu ja, efkes wachten en dan weer accelereren en naar beneden vlammen. Enkelen die bijna het paardepad hadden genomen... Te rap (willen?) zijn en geen parcourskennis?
De Vidaigneberg was de volgende op het program... Ook goed te doen. Ze hadden de klimmekes genomen via de schoon berijdbare stukken, maar de afdalingen waren om te glijden en zo... Leuk! Hetgeen ik verloor in de klimmekes kon ik weer goedmaken in de afdalingen, da's altijd geestig...
Daarna kwam Frankrijk aan de beurt, waar we eerst de Zwarten en daarna den Boeschepeberg nog voor de Wielen geschoven kregen.
Net voor de Catsberg nam ik afscheid van Bert, Steven en Wouter die de groten toer gingen doen. John had reeds de 35 genomen en Bruno liet ons gaan in het begin om alles op zijn eigen tempo te rijden. Voor John bleek er teveel "boue" te zijn zoals hij het zelf verwoordde. Het was wel effen wennen, da was wel waar en hier en daar is het als zwarte zeep hé.
Nie ver na de splitsing kregen we de 2 de bevoorrading. Deed wel deugd. Velen spoten daar hun bike af, maar ik deed dit niet omdat er nergens geen olie voorhanden was voor de ketting en de versnellingen... Vandaar... Vlug iets gedronken en gegeten en dan weer op weg.
Wat volgde er nog? Veel, heel veel... Iets minder hoogtemeters, maar toch wel veel plaatsen waar de mensen op hun tandvlees bleken te zitten. Ik haalde er meer en meer bij, meer en meer mensen die blijkbaar verkeerd hadden ingeschat wat het vandaag zou geven? Ikzelf had al mijn moeilijk moment gehad en begon er weer een beetje door te komen. Hopelijk zou dit juist voor de kemmel ook nog zo zijn...
Op een bepaald moment nog een steil stuk omhoog, waar er velen stil stonden en zelfs een hoop te voet gingen. Was zelfs op de baan! Vanaf nu begonnen we ook meer en meer wandelaars tegen te komen... Die keken nogal. Zij liepen waar het proper(der) was terwijl wij als bikers overal doorcrossten en nogal redelijk wat vuil en water deden opspatten... Tja, soms is het beter en makkelijker rijden door de plassen... Daar is de ondergrond wat harder als je weet dat het water daarover wegloopt...
De derde bevoorrading volgde ook... Na al die wandelaars gepasseerd te zijn konden we nog snel wa drinken om weer op weg te gaan.
Persoonlijk vind ik gluhwein en kippebouten er wel over op een bevoorrading... Waar gaan we naartoe? Het biken blijft toch het belangrijkste? We kunnen ons bijna volvreten tijdens zo'n bevoorrading. Waar gaat dit eindigen? Biken van restaurant naar restaurant? Pfff...
Soit, de Kemmel... Velen sloegen af en kozen voor het parcours "Zonder Kemmelberg". Ikzelf wou hem zeker nog eens bedwingen... Van beneden zag je dat er velen waren die de klim naar het Amerikaans kerkhof halverwege te voet begonnen verder te zetten. Ikzelf wou en zou hem naar boven rijden! Dus op een klein steekske en op het eigen tempo naar boven... Met een paar in mijn wiel naar boven, maar hoe hoger, hoe minder in mijn wiel. Voor mij waren er een paar aan het schuiven maar iedereen was zo vriendelijk om langs de kanten te gaan van zodra ze vielen of schoven... Chapeau!
Uiteindelijk boven gekomen aan het kerkhof zonder afstappen, da was dus al gelukt... Nu nog de kasseien naar boven... Was blijkbaar nie makkelijk, want je zag ze vallen gelijk vliegen. Iemand die mij voorbij kwam gereden raakte boven, dus ik moest da ook kunnen. Nie plooien en nie afgaan dus... De laatste kilometers nog een inspanningske en dan waren we er...
Weer op 't klein steekske en zeker blijven zitten zodat we niet begonnen te glijden... Het lukte en we kwamen hoger en hoger tot we uiteindelijk boven waren!
Whoehoe!
Dan de afdaling... Deze was met de remmen toe omwille van de "gletsige" kasseien... Nu ja, beter traag en veilig dan vlug en tegen de grond...
Voila se, we waren weer aan de start... Nie echt veel overschot meer, maar toch... Ook nie volledig leeggereden.
Nog een doucheke gepakt, enen gedronken met Lok36000, Steven zien toekomen met de pechdienst, efkes gepolst naar de pech en dan naar huis...
Leuke voormiddag gehad en vooral genoten van de schitterende tocht!
Merci aan de organisatie voor deze schitterende tocht!
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Al van op de autostrade bleek dat er veel volk zou zijn. In Waregem reed er een camionette achter mij die daar zou blijven rijden tot in Kemmel... Onderweg nog heel wat bikersauto's gezien. Uiteindelijk was het treintje rijden vanaf de autostrade tot aan de startplaats en het was nog maar 7u45...
Mij geprepareerd, mij ingeschreven, een koffietje besteld en wachten op de rest. Wouter was de laatste, afspreken om 8u15 om om 8u30 te starten, maar blijkbaar had hij nie veel tijd nodig om zich in te schrijven, want hij kwam pas om 8u30 toe. Uiteindelijk bijna 8u45 als we vertrokken.
Redelijk koud, wat wind, nog nie helemaal klaar,... Soit, we zouden ons moeten warm rijden en tegelijkertijd niet te zot doen... Moeilijk dus!
Vanaf het begin wijselijk gedoseerd. Op de eerste offroad strook efkes de benen getest in de moze... Het zou ploeteren worden vandaag, zoveel was duidelijk. Na de tweede offroad strook zei Wouter dat hij wel eens een tochtje zou willen rijden met alleen maar zo'n stroken. Enkele kilometers verder trok hij die wens weer in. Hoe zou da komen?
Soit, het parcours? Eerste 6 km nogal redelijk veel verhard, maar die aanloop was welkom. De twee tot drie stroken die we kregen waren direct wel redelijk vettige.
De eerste hoogtemeters van de dag deden we op op de flanken van de Kemmel, nie echt heel lastig... maar goed voor de opwarming. De windstopper ging iets verder al uit, want ik was al warmgedraaid.
De benen waren redelijk vandaag, we zouden zien hoelang ze dat zouden uithouden.
Na de Kemmelflanken ging het dan richting 't Hooghof om dan weer te draaien richting Dranouter om dan af te draaien naar de Monteberg. Geleidelijk aan begonnen we al wat bikers op te rapen die blijkbaar niet echt gewoon waren van te ploeteren.
Het was duidelijk dat veel wielertoeristen hier kwamen biken. Ze vlogen soms voorbij op de baan, maar offroad konden ze dan niet volgen of deden ze allerlei bokkesprongen...
Na de Monteberg ging het via Bruiloos naar de Scherpenberg. Zou deze een scherprechter worden? Nee dus, want het werd hier klimmen via de baan, maar iets verder bleken er een hoopje zo goed als stil te staan... De offroadstrook hier was echt pompen... Mijn fijne banden sneden nogal redelijk door de modder terwijl velen bleven steken of zo goed als stil stonden... Leuk als je de anderen zo kan voorbij rijden, maar ongetwijfeld zouden er nogal wat anderen dat gevoel hebben als ze mij voorbij zouden steken verder in de tocht...
Na de Scherpenberg ging het dan via de Baneberg en het Hellegat naar de Rodenberg. Ook altijd ne leuken om te doen. Hier stonden er jammergenoeg ook wel nen hoop stil.
Nu ja, efkes wachten en dan weer accelereren en naar beneden vlammen. Enkelen die bijna het paardepad hadden genomen... Te rap (willen?) zijn en geen parcourskennis?
De Vidaigneberg was de volgende op het program... Ook goed te doen. Ze hadden de klimmekes genomen via de schoon berijdbare stukken, maar de afdalingen waren om te glijden en zo... Leuk! Hetgeen ik verloor in de klimmekes kon ik weer goedmaken in de afdalingen, da's altijd geestig...
Daarna kwam Frankrijk aan de beurt, waar we eerst de Zwarten en daarna den Boeschepeberg nog voor de Wielen geschoven kregen.
Net voor de Catsberg nam ik afscheid van Bert, Steven en Wouter die de groten toer gingen doen. John had reeds de 35 genomen en Bruno liet ons gaan in het begin om alles op zijn eigen tempo te rijden. Voor John bleek er teveel "boue" te zijn zoals hij het zelf verwoordde. Het was wel effen wennen, da was wel waar en hier en daar is het als zwarte zeep hé.
Nie ver na de splitsing kregen we de 2 de bevoorrading. Deed wel deugd. Velen spoten daar hun bike af, maar ik deed dit niet omdat er nergens geen olie voorhanden was voor de ketting en de versnellingen... Vandaar... Vlug iets gedronken en gegeten en dan weer op weg.
Wat volgde er nog? Veel, heel veel... Iets minder hoogtemeters, maar toch wel veel plaatsen waar de mensen op hun tandvlees bleken te zitten. Ik haalde er meer en meer bij, meer en meer mensen die blijkbaar verkeerd hadden ingeschat wat het vandaag zou geven? Ikzelf had al mijn moeilijk moment gehad en begon er weer een beetje door te komen. Hopelijk zou dit juist voor de kemmel ook nog zo zijn...
Op een bepaald moment nog een steil stuk omhoog, waar er velen stil stonden en zelfs een hoop te voet gingen. Was zelfs op de baan! Vanaf nu begonnen we ook meer en meer wandelaars tegen te komen... Die keken nogal. Zij liepen waar het proper(der) was terwijl wij als bikers overal doorcrossten en nogal redelijk wat vuil en water deden opspatten... Tja, soms is het beter en makkelijker rijden door de plassen... Daar is de ondergrond wat harder als je weet dat het water daarover wegloopt...
De derde bevoorrading volgde ook... Na al die wandelaars gepasseerd te zijn konden we nog snel wa drinken om weer op weg te gaan.
Persoonlijk vind ik gluhwein en kippebouten er wel over op een bevoorrading... Waar gaan we naartoe? Het biken blijft toch het belangrijkste? We kunnen ons bijna volvreten tijdens zo'n bevoorrading. Waar gaat dit eindigen? Biken van restaurant naar restaurant? Pfff...
Soit, de Kemmel... Velen sloegen af en kozen voor het parcours "Zonder Kemmelberg". Ikzelf wou hem zeker nog eens bedwingen... Van beneden zag je dat er velen waren die de klim naar het Amerikaans kerkhof halverwege te voet begonnen verder te zetten. Ikzelf wou en zou hem naar boven rijden! Dus op een klein steekske en op het eigen tempo naar boven... Met een paar in mijn wiel naar boven, maar hoe hoger, hoe minder in mijn wiel. Voor mij waren er een paar aan het schuiven maar iedereen was zo vriendelijk om langs de kanten te gaan van zodra ze vielen of schoven... Chapeau!
Uiteindelijk boven gekomen aan het kerkhof zonder afstappen, da was dus al gelukt... Nu nog de kasseien naar boven... Was blijkbaar nie makkelijk, want je zag ze vallen gelijk vliegen. Iemand die mij voorbij kwam gereden raakte boven, dus ik moest da ook kunnen. Nie plooien en nie afgaan dus... De laatste kilometers nog een inspanningske en dan waren we er...
Weer op 't klein steekske en zeker blijven zitten zodat we niet begonnen te glijden... Het lukte en we kwamen hoger en hoger tot we uiteindelijk boven waren!
Whoehoe!
Dan de afdaling... Deze was met de remmen toe omwille van de "gletsige" kasseien... Nu ja, beter traag en veilig dan vlug en tegen de grond...
Voila se, we waren weer aan de start... Nie echt veel overschot meer, maar toch... Ook nie volledig leeggereden.
Nog een doucheke gepakt, enen gedronken met Lok36000, Steven zien toekomen met de pechdienst, efkes gepolst naar de pech en dan naar huis...
Leuke voormiddag gehad en vooral genoten van de schitterende tocht!
Merci aan de organisatie voor deze schitterende tocht!
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
1 opmerking:
ik denk dat uwe track van roubaix der ook nog aanhangt...
Een reactie posten