Wevelgem, vorig jaar een heel schone tocht, met sommige smerige stukken waar glijden aan de orde was, maar tegelijk met veel mooie stukken... Goede organisatie en mooie tocht, dus waarom zouden we er niet terug bij zijn dit jaar?
We gingen eerst met een 19 tal bikers zijn, maar uiteindelijk waren er een aantal die afhaakten tijdens de week ervoor. Materiaalpech, ziekte, privé-redenen,... vanalles dus. Toen ik toekwam vertrokken Rik en Bruno juist, die hadden zin op hun gemakske de grote toer af te haspelen, groot gelijk. John vertrok iets na hen want die moest met de klein mannen gaan basketten deze namiddag.
Soit, samen met Steven, Steven2, Berre, Yoerik, Philippe, Pascal en Didier op stap. Na ons startten Steve en Bart ook nog. We zouden die onderweg tegenkomen.
De toer zelf dan. In het begin was het effen draaien en keren door de straten van Wevelgem om tot aan het eerste stuk offroad te komen tussen de boompjes aan de oprit van de autostrade, daar waar John vorig jaar de bomen begon te rooien :-)
Leuk stukje, draaien en keren en zo efkes de benen testen. Bleek redelijk goed te zijn vandaag, maar later zou het tegendeel eerder waarheid worden.
Daarna reden we richtind de Leie om daar een stuk te doen via de weg. Daarna ging het richting Lauwe, het bleef redelijk goed gaan. De stukken offroad deed ik op mijn eigen tempo en hier en daar liet ik de anderen een stukje voorop rijden, soms was het omgekeerd en kon ik voorop rijden... Een juiste verhouding dus. Maar zou dit nog lang blijven duren?
Via Kobbe ging het dan naar de Preshoek, Lauweberg. Na deze mooie stukken begon het echte werk te naderen. We hadden hier en daar al kunnen kiezen tussen de "zware" stukken en de verharde stukken. Uiteraard kozen we telkens de zware stukken. Ik had wel al afgezien, maar alles lukte nu. Ook het stuk door de aangeplante boomgaard liep nogal redelijk, vooral het tweede stuk, want dat liep naar beneden.
De grond had ons echter nog niet ontgoocheld en "zoog" nog altijd even veel... het werd er zeker niet makkelijker op en zou nog zwaarder worden...
Hofstede Dewit naderde ook en dat was dan uiteindelijk mijn laatste echt goede stuk... Jammergenoeg. De aanloop naar de Leie (via het vettig stukje...) kon ik nog goed verteren en reed ik zonder noemenswaardige problemen door. Daarna echter begonnen de problemen. Het glijden langs de leie werd een ware lijdensweg.
De andere Steenbakkers kwamen hier precies nog maar in actie, maar voor mij werd het afzien. De fysiek is de laatste weken toch dat nier meer, er moet zeker iets aan gedaan worden.
Ik wou echter niet opgeven en bleef zo goed en zo kwaad mogelijk volgen, zonder mij echter op te blazen, want het zou nog een lange tocht worden.
De Leie werd gedaan in de omgekeerde richting, net zoals vele stukken trouwens, in vergelijking met vorig jaar.
We zaten met de Steenbakkers op het parcours van de 53, dus zou het nog wat lang afzien zijn. Misschien kwamen we toch nog een splitsing tegen? Wie weet...
Toen we richting Sint Anna reden kwamen we inderdaad nog een splitsing tegen en kozen we met een paar voor de 38 (Steve, Bart, Yoerik, Steven en ikzelf).
Steven ontbond zijn duivels en gaf er een snok aan, een fameuze zelfs. Ik kon niet helemaal volgen, maar brak niet en kon ze weer bijhalen aan de lichten in Aalbeke. Van daaruit reden we samen tot aan de volgende bevoorrading.
Daar vertrokken Steven en Bart iets vroeger. Daarna vertrok ik iets vroeger dan Steven en Yoerik, die zouden me wel bijhalen zoals ik reed vandaag... pfff...
Ondertussen ook al een paar Coopman-collega's tegengekomen die blijkbaar aan het biken geslagen werden. Het ging nu richting Rekkem...
Het stukje via het hondenasiel, dan een vettig stukje richting het industrieterrein, dan naar de autostrade toe om erlangs weg te rijden.
Mooi, mooi, mooi...
Uiteindelijk kwamen we in Neuville en Ferrain terecht... Ondertussen hadden Steven en Yoerik met alweer achtergelaten. Op de kasseien stak iedereen mij gewoonweg voor... Steve haalde me ook bij en liet met ter plaatse achter. Amaai, die kasseien lagen er slecht bij, die uit de Hel van het Noorden zijn er niets bij vergeleken... Da madammeke die haar paard niet in bedwang kon houden, maakte het er ook niet makkelijker op...
Soit, Steve had ik dan weer vast bij het eerste stuk moze erna. Tja, iedereen zijn eigen terrein zeker? Zelfs met zo'n "pap"benen...
Nu, het einde begon te naderen. Nog effen wat snelheid halen met "de wind in 't gat" via de Leie om die dan weer over te steken om efkes te puffen op de moze... Dan nog een paar honderd meters en we waren er terug...
Uiteindelijk een non-officiële afstand afgelegd van 46.3 km maar dat was genoeg. Volgende week zal het Jabbeke worden om efkes wat kilometers in de benen te hebben op een vlak parcours.
Ondanks de slechte benen, toch goed geamuseerd... Merci aan de Osantus bikers voor deze mooie organisatie! We komen volgend jaar zeker terug!
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
We gingen eerst met een 19 tal bikers zijn, maar uiteindelijk waren er een aantal die afhaakten tijdens de week ervoor. Materiaalpech, ziekte, privé-redenen,... vanalles dus. Toen ik toekwam vertrokken Rik en Bruno juist, die hadden zin op hun gemakske de grote toer af te haspelen, groot gelijk. John vertrok iets na hen want die moest met de klein mannen gaan basketten deze namiddag.
Soit, samen met Steven, Steven2, Berre, Yoerik, Philippe, Pascal en Didier op stap. Na ons startten Steve en Bart ook nog. We zouden die onderweg tegenkomen.
De toer zelf dan. In het begin was het effen draaien en keren door de straten van Wevelgem om tot aan het eerste stuk offroad te komen tussen de boompjes aan de oprit van de autostrade, daar waar John vorig jaar de bomen begon te rooien :-)
Leuk stukje, draaien en keren en zo efkes de benen testen. Bleek redelijk goed te zijn vandaag, maar later zou het tegendeel eerder waarheid worden.
Daarna reden we richtind de Leie om daar een stuk te doen via de weg. Daarna ging het richting Lauwe, het bleef redelijk goed gaan. De stukken offroad deed ik op mijn eigen tempo en hier en daar liet ik de anderen een stukje voorop rijden, soms was het omgekeerd en kon ik voorop rijden... Een juiste verhouding dus. Maar zou dit nog lang blijven duren?
Via Kobbe ging het dan naar de Preshoek, Lauweberg. Na deze mooie stukken begon het echte werk te naderen. We hadden hier en daar al kunnen kiezen tussen de "zware" stukken en de verharde stukken. Uiteraard kozen we telkens de zware stukken. Ik had wel al afgezien, maar alles lukte nu. Ook het stuk door de aangeplante boomgaard liep nogal redelijk, vooral het tweede stuk, want dat liep naar beneden.
De grond had ons echter nog niet ontgoocheld en "zoog" nog altijd even veel... het werd er zeker niet makkelijker op en zou nog zwaarder worden...
Hofstede Dewit naderde ook en dat was dan uiteindelijk mijn laatste echt goede stuk... Jammergenoeg. De aanloop naar de Leie (via het vettig stukje...) kon ik nog goed verteren en reed ik zonder noemenswaardige problemen door. Daarna echter begonnen de problemen. Het glijden langs de leie werd een ware lijdensweg.
De andere Steenbakkers kwamen hier precies nog maar in actie, maar voor mij werd het afzien. De fysiek is de laatste weken toch dat nier meer, er moet zeker iets aan gedaan worden.
Ik wou echter niet opgeven en bleef zo goed en zo kwaad mogelijk volgen, zonder mij echter op te blazen, want het zou nog een lange tocht worden.
De Leie werd gedaan in de omgekeerde richting, net zoals vele stukken trouwens, in vergelijking met vorig jaar.
We zaten met de Steenbakkers op het parcours van de 53, dus zou het nog wat lang afzien zijn. Misschien kwamen we toch nog een splitsing tegen? Wie weet...
Toen we richting Sint Anna reden kwamen we inderdaad nog een splitsing tegen en kozen we met een paar voor de 38 (Steve, Bart, Yoerik, Steven en ikzelf).
Steven ontbond zijn duivels en gaf er een snok aan, een fameuze zelfs. Ik kon niet helemaal volgen, maar brak niet en kon ze weer bijhalen aan de lichten in Aalbeke. Van daaruit reden we samen tot aan de volgende bevoorrading.
Daar vertrokken Steven en Bart iets vroeger. Daarna vertrok ik iets vroeger dan Steven en Yoerik, die zouden me wel bijhalen zoals ik reed vandaag... pfff...
Ondertussen ook al een paar Coopman-collega's tegengekomen die blijkbaar aan het biken geslagen werden. Het ging nu richting Rekkem...
Het stukje via het hondenasiel, dan een vettig stukje richting het industrieterrein, dan naar de autostrade toe om erlangs weg te rijden.
Mooi, mooi, mooi...
Uiteindelijk kwamen we in Neuville en Ferrain terecht... Ondertussen hadden Steven en Yoerik met alweer achtergelaten. Op de kasseien stak iedereen mij gewoonweg voor... Steve haalde me ook bij en liet met ter plaatse achter. Amaai, die kasseien lagen er slecht bij, die uit de Hel van het Noorden zijn er niets bij vergeleken... Da madammeke die haar paard niet in bedwang kon houden, maakte het er ook niet makkelijker op...
Soit, Steve had ik dan weer vast bij het eerste stuk moze erna. Tja, iedereen zijn eigen terrein zeker? Zelfs met zo'n "pap"benen...
Nu, het einde begon te naderen. Nog effen wat snelheid halen met "de wind in 't gat" via de Leie om die dan weer over te steken om efkes te puffen op de moze... Dan nog een paar honderd meters en we waren er terug...
Uiteindelijk een non-officiële afstand afgelegd van 46.3 km maar dat was genoeg. Volgende week zal het Jabbeke worden om efkes wat kilometers in de benen te hebben op een vlak parcours.
Ondanks de slechte benen, toch goed geamuseerd... Merci aan de Osantus bikers voor deze mooie organisatie! We komen volgend jaar zeker terug!
Te downloaden GPS, IGN en andere parcoursinfo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten